Μέρκελ σε μαθητές: Δεν είναι σωστό ότι οι Έλληνες δεν είναι εργατικοί...

Το... μύθο των τεμπέληδων Ελλήνων και των τσιγκούνηδων Γερμανών θέλησε να καταρρίψει η Άνγκελα Μέρκελ, κατά τη διάρκεια ενός... μαθήματος για την Ευρώπη που, ως άλλη «καθηγήτρια», παρέδωσε σε μαθητές Επαγγελματικού Λυκείου στο Βερολίνο.

Κι ενώ η ίδια ήταν που, πριν από μερικά χρόνια -το 2011, συγκεκριμένα- άφηνε υπονοούμενα για τους Έλληνες και τους λαούς της Νότιας Ευρώπης, γενικότερα, αναφορικά με το πόσο εργάζονται και πόσο... λιάζονται, αυτή τη φορά η Γερμανίδα καγκελάριος εμφανίστηκε σαφώς πιο... διπλωματική.

«Όταν ξέσπασε η κρίση του ευρώ, που θεωρώ ότι ήταν μία πολύ δύσκολη δοκιμασία (…), εγώ ήμουν πάντα αντίθετη, όταν κάποιος υποστήριζε κάτι, όπως "α, ναι οι Βούλγαροι, οι Έλληνες, ξέρουμε καλά πως είναι αυτοί"... Δεν πρέπει να μιλάμε ποτέ μ' αυτό τον τρόπο» είπε η καγκελάριος της Γερμανίας στους εφήβους του Λυκείου Ρέντγκεν, ενός σχολείου όπου φοιτούν πολλοί μαθητές που προέρχονται από οικογένειες μεταναστών, ιδίως Τούρκων, σε μια λαϊκή συνοικία της γερμανικής πρωτεύουσας.



Συνεχίζοντας, η καγκελάριος σχολίασε ότι οι Γερμανοί είναι όλοι τόσο διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο, όπως και οι Τούρκοι είναι τόσο διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο.

«Εάν αρχίσω να λέω "οι Έλληνες δεν είναι εργατικοί και οι Γερμανοί είναι από τη φύση τους εργατικοί, αλλά τσιγκούνηδες", και τα δύο είναι λάθος» τόνισε κατά τη διάρκεια συζήτησης που οργανώθηκε με τους μαθητές στο σχολείο, με την ευκαιρία της Ημέρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.



Η ίδια ζήτησε να αποφεύγονται οι γενικεύσεις, καθώς, όπως είπε, βρίσκουμε παντού ανθρώπους γενναιόδωρους και ανθρώπους τσιγκούνηδες.



Το Μάιο του 2011, πάντως, η κυρία Μέρκελ έλεγε: «Πρέπει σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία, (οι εργαζόμενοι) να μην βγαίνουν σε σύνταξη νωρίτερα απ' ότι στη Γερμανία, να καταβάλουν όλοι τις ίδιες προσπάθειες, αυτό είναι σημαντικό».

«Δεν μπορούμε να έχουμε κοινό νόμισμα και ορισμένοι να κάνουν διακοπές για μεγάλο διάστημα και άλλοι για πολύ μικρό» είχε προσθέσει...

Τι... μεσολάβησε, άραγε, ώστε ν' αλλάξει γνώμη η «σιδηρά κυρία» της Γερμανίας;