Ο Σταύρος, η Ζωή και οι έξι αναβολές στη δίκη του «βιαστή με τις τυρόπιτες»

«Με αυτούς που κάλυπταν βιαστές θα τα πούμε μια άλλη φορά» είπε κατά τη δευτερολογία του ο Σταύρος Θεοδωράκης την Παρασκευή στη Βουλή, στη διάρκεια της σύγκρουσής του με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.

«Λέτε να μην ξέρουμε την ιστορία του καθενός μέσα σε αυτό το μικρό Κοινοβούλιο;» επανέλαβε με νόημα ο αρχηγός του Ποταμιού, «δείχνοντας» ξανά προς το έδρανο της προέδρου της Βουλής. Η κυρία Κωνσταντοπούλου, παρά την οργή της, δεν απάντησε και όλοι έμειναν με την απορία τι εννοούσε ο επικεφαλής του Ποταμιού.

Η ιστορία ξεκινάει πριν από αρκετά χρόνια, όταν ο Σταύρος Θεοδωράκης παρουσίασε στα «Νέα» την προσωπική ιστορία μιας Καναδής που προσπαθούσε να δικάσει το βιαστή της, αλλά η δίκη του συνεχώς αναβαλλόταν.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε αναλάβει την υπεράσπιση ενός κατηγορουμένου για βιασμό τεσσάρων αλλοδαπών γυναικών. Πρόκειται για το «βιαστή με την τυρόπιτα», ο οποίος πλησίαζε αλλοδαπές τουρίστριες και προσφερόταν να τις ξεναγήσει.

Λίγο μετά τους προσέφερε τυρόπιτα, μέσα στην οποία είχε διαλύσει βαρύ υπνωτικό χάπι, μετά τους χορηγούσε αλκοόλ και τις βίαζε, εκμεταλλευόμενος τη σταδιακή απώλεια αισθήσεων την οποία επέφερε ο συνδυασμός υπνωτικού και αλκοόλ.  

Μεταξύ των θυμάτων ήταν η Καναδή Νάταλι Κάρνιφ και η Αυστραλή Ντέινα Μαρί Σέιντ. Από το 2006 μέχρι το 2013, οπότε και δημοσιεύτηκε το ρεπορτάζ, η δίκη του βιαστή με τις τυρόπιτες είχε αναβληθεί έξι φορές λόγω κωλυμάτων που προέβαλε η κυρία Κωνσταντοπούλου (αναλυτικά εδώ οι αλλεπάλληλοι ορισμοί δικασίμων και οι αναβολές). Τα θύματα βέβαια, οι νεαρές γυναίκες, έπρεπε κάθε φορά να καλύπτουν τα έξοδα μετάβασης τους στην Ελλάδα.

Ο συνηθέστερος λόγος που προέβαλε η Κωνσταντοπούλου ήταν το ό,τι έπρεπε να παρασταθεί σε άλλες δίκες, οι οποίες διεξάγονταν ταυτόχρονα. Η κυρία Κωνσταντοπούλου εξάντλησε όλα τα μέσα που της παρείχε η διαδικασία, υποβάλλοντας αιτήσεις εξαίρεσης τακτικών δικαστών ή ενόρκων λόγω μεροληψίας, αιτήσεις διακοπής της δίκης λόγω μη νόμιμης σύνθεσης του δικαστηρίου και μη προβλεπόμενης φωνοληψίας των πρακτικών. Οι αιτήσεις αυτές απορρίπτονταν από το δικαστήριο, αλλά καθυστερούσαν τη δίκη και φυσικά την παραμονή των θυμάτων στην Ελλάδα.  

Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι ότι η κυρία Κωνσταντοπούλου είχε δεχθεί τότε σκληρή κριτική και από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που συμμετείχαν στο Δίκτυο Γυναικών του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα από τη Σίσσυ Βωβού, η οποία αρθρογράφησε σχετικά στην Αυγή, αλλά και σε φεμινιστικές ιστοσελίδες: «Μάλιστα, είχαμε στείλει ως Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ προσωπική επιστολή προς τη συγκεκριμένη δικηγόρο [σ.σ: την Κωνσταντοπούλου], το 2010, όπου της αναφέραμε την αντίρρησή μας για τη συνηγορία προς τον βιαστή και για την αρνησιδικία. Μας απάντησε με επιστολή της ότι δεν ξέρει ποιο είναι αυτό το Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ και παράλληλα έλεγε διάφορα ψέματα και δικαιολογίες για τις ενέργειές της. Αυτό όμως δεν της έφθασε, και την επιστολή μας αυτή, παρ' ότι ήταν προσωπική, την ανέφερε στο δικαστήριο, ως πίεση εναντίον του πελάτη της, και μας κατάγγειλε βάζοντάς τη στα αναγνωστέα έγγραφα. Αυτό ήταν το ήθος της Ζ.Κ. απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και το Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ».

Ενδεικτικά ένα μέρος της κριτικής: διαβάστε εδώ και εδώ.

Αντίστοιχες ήταν και οι διαμαρτυρίες του Ελληνικού Παρατηρηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι, που βρέθηκε στο πλευρό της Καναδής και των υπολοίπων θυμάτων, παρέχοντάς τους δωρεάν νομική αρωγή, καταγγέλλοντας την περίπτωσή τους ως δείγμα ουσιαστικής αρνησιδικίας.

Η Καναδή Νάταλι Κάρνιφ στην εκτενή συνέντευξη στοΝ Σταύρο Θεοδωράκη είχε πει: «Η συνήγορος του κατηγορούμενου ισχυρίστηκε ότι είναι απασχολημένη με κάποια άλλη υπόθεση στην επαρχία. Μια υπόθεση που ανέλαβε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα. Τους είπα ότι είχα έρθει από τον Καναδά. Το ήξεραν άλλωστε. Τους παρακάλεσα να διακόψουν εν ανάγκη και να γίνει η δίκη την επόμενη εβδομάδα. Τίποτα».

Η Κάρνιφ είχε απευθύνει και ανοιχτή επιστολή στην Κωνσταντοπούλου, με την οποία την καλούσε να μην προβάλει άλλα προσκόμματα στη δίκη (http://goo.gl/ujuQDM). 

Τελικά, στις 13 Μαρτίου 2015 το Εφετείο, μείωσε σε δέκα έτη την πρωτόδικη ποινή των 12 ετών στον βιαστή. (http://goo.gl/8nCwtD).