«Κι όμως, η Δικαιοσύνη δεν ήταν απούσα»

Γυρνώντας τον χρόνο 25 χρόνια πίσω, θυμάμαι στις εκτελέσεις ποινών της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Αθηνών έναν ακάματο εισαγγελέα να προσπαθεί, με υψηλό φρόνημα και ακριβοδίκαιη κρίση, να επιτελέσει το εισαγγελικό του καθήκον. Ηταν ο σημερινός αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, αρμόδιος για την καταπολέμηση της διαφθοράς Δημήτρης Παπαγγελόπουλος.

Καθολικό αίτημα της κοινωνίας μας είναι η αμείλικτη καταπολέμηση της διαφθοράς και η επιλογή, ως πολιτικού επικεφαλής, ενός πρώην καταξιωμένου εισαγγελέα σηματοδοτεί αληθινή πολιτική βούληση προ αυτήν την κατεύθυνση.

Κατά την ανάληψη των καθηκόντων του ο κ. Παπαγγελόπουλος δήλωσε: «Θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ στις προσδοκίες του πρωθυπουργού και του ελληνικού λαού. Για μία Δικαιοσύνη ανεξάρτητη όσο γίνεται με ανθρώπινο πρόσωπο. Ανεξάρτητη γιατί αυτή είναι η επιθυμία των Ελλήνων δικαστών και εισαγγελέων. Μετά από 5 χρόνια ηχηρής απουσίας της Δικαιοσύνης οι Ελληνες εισαγγελείς είναι άξιοι συγχαρητηρίων που εξέτασαν έναν μάρτυρα».
Οι θέσεις του υπουργού για ανεξάρτητη Δικαιοσύνη με ανθρώπινο πρόσωπο συμπορεύονται με τις προσδοκίες και τους αγώνες του νομικού κόσμου και των δημοκρατικών πολιτών της χώρας και τις χαιρετίζουμε όλοι.

Η άποψή του -όμως- περί 5 χρόνων ηχηρής απουσίας της Δικαιοσύνης είναι προδήλως εσφαλμένη και αδικεί τις άοκνες προσπάθειες, με απτά και ισχυρά αποτελέσματα, των δικαστών και εισαγγελέων της πατρίδας μας.

Αλήθεια, πότε άλλοτε στη σύγχρονη και ζώσα δικαστική ιστορία ανακρίθηκαν, στοιχειοθετήθηκαν και δικάστηκαν τόσες πολλές υποθέσεις κατάχρησης δημοσίου χρήματος με κατηγορούμενους κορυφαίους πολιτικούς και επιχειρηματίες! Πότε άλλοτε, σύμφωνα με τα νομολογιακά δεδομένα, βλήθηκε στον πυρήνα του ένα τόσο μεγάλο μέρος της διαφθοράς και του οικονομικού εγκλήματος; Λύθηκε το πρόβλημα της δόλιας διασπάθισης της κρατικής περιουσίας; Οχι βέβαια, γιατί, για να συμβεί αυτό, χρειάζονται καίριες θεσμικές πολιτικές παρεμβάσεις, δεν αρκεί μόνο η κατασταλτική λειτουργία της Δικαιοσύνης. Πάντως -αναμφισβήτητα- η Δικαιοσύνη τα τελευταία 5 χρόνια έδρασε με ρυθμούς πρωτοφανείς.

Αλήθεια, πώς θα αισθάνονται οι ανακριτές Σπύρος Γεωργουλέας, Γαβριήλ Μαλλής, Κυριακή Κατσίβελη, Χριστόφορος Μάρκου, Δημήτριος Καβαλλάρης, Δημήτριος Λευκός, Γεώργιος Ανδρεάδης, Νικόλαος Τσιρώνης, Κωνσταντίνος Σαργιώτης, οι  εισαγγελείς Παναγιώτης Αθανασίου, Γαληνός Μπρης, Ελένη Ράικου, Αγγελική Κουρινιώτη, Ευγενία Κυβέλου, Γιάννης Δραγάτσης, Αριστείδης Κορέας, Ελένη Σίσκου, Αντώνης Ελευθεριανός, Πόπη Παπανδρέου, ακούγοντας τις δηλώσεις «περί πενταετούς ηχηρούς απουσίας της Δικαιοσύνης»;

Ολοι τους, δικαστικοί λειτουργοί οι οποίοι, με ανεπαρκή υλικοτεχνική υποδομή και υποστήριξη, αφιέρωσαν χιλιάδες ώρες λησμονώντας τις οικογένειές τους, επιτελώντας το καθήκον τους για την απονομή δικαιοσύνης και για να υλοποιήσουν το όραμα του ελληνικού λαού για δίκαιη και αποτελεσματική σύγκρουση με τη διαφθορά και το οικονομικό έγκλημα. Οι Ελληνες πολίτες πρέπει να γνωρίζουν ονομαστικά αυτούς τους δικαστικούς που μάχονται τη διαφθορά και το οικονομικό έγκλημα για να ξέρουν ότι η Δικαιοσύνη δεν ήταν απούσα.  

* Ο κ. Μιχάλης Δημητρακόπουλος είναι δικηγόρος