Ασφαλιστικό: Με... καθυστερήσεις προσπαθεί το Μαξίμου να ξεπεράσει το αδιέξοδο

Παρά τις προσδοκίες της κυβέρνησης ότι η πρώτη αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί σύντομα, ώστε να ξεκινήσει η συζήτηση για το χρέος και να μπει η χώρα στον… «ενάρετο κύκλο», όπως υπόσχεται το οικονομικό επιτελείο, το ασφαλιστικό φαίνεται να ανατρέπει τους σχεδιασμούς αυτούς και να διαμορφώνει μία εξαιρετικά θολή κατάσταση για το επόμενο διάστημα. Και μόνο η μετάθεση της έγκρισης του νέου ασφαλιστικού για τον Ιανουάριο, από τον Δεκέμβριο που ήταν αρχικά προγραμματισμένο, δείχνει τη δυστοκία που υπάρχει, ενώ με τα σημερινά δεδομένα, δεν είναι διόλου βέβαιο ότι το θέμα θα λήξει τον επόμενο μήνα και δεν θα μετατεθεί και γι’ αργότερα.

Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι το Μέγαρο Μαξίμου φοβάται πως εάν προβλέπονται εκτεταμένες μειώσεις συντάξεων, συμπεριλαμβανομένων και των κύριων, πέραν των επικουρικών, που είναι λίγο ως πολύ δεδομένες, θα έχει τεράστιο πολιτικό κόστος και πιθανότατα κρίσιμες απώλειες στην κοινοβουλευτική δύναμη.

Για το λόγο αυτό αναζητά αφενός μεν παρεμβάσεις και μέτρα για τον εξορθολογισμό του συστήματος, προκειμένου η εξοικονόμηση των πόρων να προέλθει με αυτό τον τρόπο και αφετέρου επιμένει να θέλει να πείσει την τρόικα για την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, αντί των μειώσεων, ως ενδεδειγμένη λύση για την κατανομή των βαρών.

Από την κυβέρνηση δηλώνουν και διαμηνύουν τις τελευταίες ημέρες ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ισοπέδωση των συντάξεων, όπως προβλέπουν τα σενάρια εφαρμογής του μνημονίου. Υπόσχονται δε ότι οι κύριες συντάξεις θα παραμείνουν στα σημερινά επίπεδα, ενώ στις επικουρικές οι παρεμβάσεις θα είναι ήπιες και ότι θα αντικατασταθεί η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος από έναν κανόνα βιωσιμότητας, ο οποίος δεν θα οδηγεί σε διάλυσή τους.

Η τρόικα αντιμετωπίζει ήδη με επιφύλαξη τις κυβερνητικές προθέσεις και αναμένει τα θέματα που θα θέσει σε διαπραγμάτευση η κυβέρνηση. Προς το παρόν έχει αποδεχθεί την πολιτική ανάγκη της Αθήνας να μην διαταραχθεί περισσότερο, ούτε η κοινωνική συνοχή, ούτε οι πολιτικές ισορροπίες, ιδίως με το εύθραυστο 153 της κοινοβουλευτικής δύναμης του κυβερνητικού συνασπισμού. Είναι όμως σαφές ότι εάν η κυβέρνηση επιμείνει σε κάποιες θέσεις, όπως η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών θα υπάρξει σύγκρουση με τους δανειστές. Πολύ δε περισσότερο εάν επιβεβαιωθεί και η διάσταση απόψεων σχετικά με τις προϋποθέσεις καταβολής της εθνικής σύνταξης, για την οποία η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι δεν θα ισχύσουν εισοδηματικά κριτήρια, σε αντίθεση με τις προθέσεις της τρόικας.

Το πολιτικό πρόβλημα που ανακύπτει από την συγκρουσιακή αυτή κατάσταση είναι ότι όσο καθυστερεί η επίλυση του ασφαλιστικού, τόσο θα πηγαίνει πιο πίσω η ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, η οποία θα ξεκλειδώσει την πολυπόθητη για την ελληνική πλευρά, συζήτηση για το χρέος. Και άρα το πρόβλημα τελικά θα βαρύνει και θα πιέσει και πάλι την κυβέρνηση, παρά την πλευρά των δανειστών.