Θεοδωράκης σε Γεννηματά: «Αυτό θέλουμε; Να μαζευτούμε σε μεγαλύτερα γραφεία;»

«Ακούμε ωραία λόγια με άρωμα δεκαετίας ’80 αλλά δεν ακούμε προτάσεις ρήξης με το σύστημα των «κολλητών» και των διεφθαρμένων» επισημαίνει στην επιστολή που απευθύνει στην Φώφη Γεννηματά και στον Γιώργο Παπανδρέου ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης. Και μένοντας σταθερός στις θέσεις που έχει εκφράσει το Ποτάμι υποστηρίζει ότι «Η συνάντηση των δυνάμεων του "κέντρου" δεν θα πρέπει να οχυρωθεί στα τείχη των κομμάτων. Ένας νέος φορέας είναι αναγκαίος μόνο αν καταφέρει να συσπειρώσει νέες δυνάμεις».

Ο κ. Θεοδωράκης υποστηρίζει ότι «Για να ανατραπεί το άρρωστο πολιτικό σκηνικό χρειάζονται πολλοί, χρειάζονται κυρίως οι "ανένταχτοι υποψιασμένοι", αυτοί που δεν πλησιάζουν πλέον την κάλπη. Η Επιτροπή Διαλόγου του Ποταμιού ήδη βρίσκεται σε συνεννόηση με πολίτες, κόμματα και κινήσεις για τη δημιουργία μιας Επιτροπής Πρωτοβουλίας, η οποία θα οδηγήσει τις διαδικασίες».

Και ο επικεφαλής του Ποταμιού καταλήγει στην επιστολή-απάντηση στην Φώφη Γεννηματά: «Η επιτυχία του διαλόγου θα κριθεί από τη συμμετοχή των δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας. Σε αυτές πρέπει να δώσουμε χώρο και όχι να μιλάμε στο όνομά τους. Αν οι καρέκλες στην πρώτη σειρά είναι πιασμένες από μας, δεν θα έρθει κανείς. Αυτοί που δεν στήριξαν χωριστά τα κόμματά μας, θα μας στηρίξουν αν μετατραπούμε σε μια χαλαρή (ή πιο συνεκτική) κομματική ομοσπονδία; Αυτό θέλουμε; Να μαζευτούμε σε μεγαλύτερα γραφεία;»

Το πλήρες κείμενο της επιστολής του επικεφαλής του Ποταμιού έχει ως εξής: 

«Προς την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά, Επικεφαλής της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης»

Προς τον πρόεδρο του ΚΙΔΗΣΟ Γιώργο Παπανδρέου

Η επιστολή της κυρίας Φώφης Γεννηματά προς εμένα και ταυτόχρονα προς τον κ.Γιώργο Παπανδρέου –καθώς και η απάντηση του κ. Παπανδρέου– επιβάλλουν να ξεκαθαρίσω δημοσίως τη θέση μου.

Η Ελλάδα ύστερα από επτά χρόνια κρίσης και μνημονίων αντί να φύγει μπροστά, δυστυχώς παραπαίει.

Όλα χειροτερεύουν. Δεν έχουμε να κάνουμε, απλώς και μόνο, με μια ανίκανη κυβέρνηση αλλά με ένα καθεστώς το οποίο αναπαράγει όλα τα λάθη του παρελθόντος.

Λαϊκισμός – κρατισμός – παραγοντισμός είναι το τρίπτυχό τους.

Η παντελής έλλειψη σχεδίου για τη χώρα δημιουργεί παντού αδιέξοδα.

Οι πολίτες έχουν χάσει την ελπίδα τους και αναζητούν εναγωνίως λύση. Το δίλημμα όμως δεν είναι «Δεξιά – Αριστερά», όπως το παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το δίλημμα είναι: Αλλαγές παντού ή καθυστέρηση και χρεοκοπία;

Οι δημιουργικές δυνάμεις της χώρας πρέπει να αντιδράσουν. Να συνεννοηθούν και να τολμήσουν ουσιαστικές συμμαχίες για μια Ελλάδα με δυνατή οικονομία και κοινωνική δικαιοσύνη.

Το Ποτάμι γεννήθηκε για να συγκρουστεί με το σύστημα της παρακμής. Και για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος είμαστε αποφασισμένοι, όλοι στο Κίνημα μας, να προσφέρουμε ανιδιοτελώς τις δυνάμεις μας και την εμπειρία μας.

Οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για τους κομματικούς στρατούς και τις μάχες εξουσίας αλλά πώς θα αλλάξει η ζωή τους και η ζωή των παιδιών τους. Αυτό όμως απαιτεί συγκρούσεις. Όχι μόνο με το «νέο καθεστώς» αλλά και με τους «ευνοημένους» του παλαιοκομματικού μεταπολιτευτικού συστήματος.

Και γι’ αυτή τη μάχη δεν βλέπουμε πολλούς πρόθυμους.

Ακούμε ωραία λόγια με άρωμα δεκαετίας ’80 αλλά δεν ακούμε προτάσεις ρήξης με το σύστημα των «κολλητών» και των διεφθαρμένων.

Όταν μιλάμε, λοιπόν, για συνεργασίες ας ξεκινήσουμε απ’ αυτό: Να ορίσουμε σε ποιες από τις μεταρρυθμίσεις συμφωνούμε.

Το Ποτάμι έχει κάνει τις προτάσεις του:

- Νέο, μικρότερο και αποτελεσματικότερο κράτος, χωρίς κομματικούς στρατούς.
- Εξοβελισμό των συντεχνιών από την παραγωγική διαδικασία.
- Κοινωνικό κράτος που θα υποστηρίζει και δεν θα ελεεί τους ανήμπορους.
- Μείωση της κρατικής σπατάλης και ταυτόχρονη μείωση της φορολογίας.
- Εξωστρεφή και όχι παρασιτική οικονομία και παραγωγή.
- Μια επανάσταση στην Παιδεία, στην Έρευνα και την Τεχνολογία.
- Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη χωρίς κυκλώματα.
- Νέο Σύνταγμα με διαχωρισμό κράτους εκκλησίας και δυνάμωμα των Ανεξάρτητων Αρχών.
- Όλα αυτά, και πολλά άλλα, πρέπει να συζητηθούν από παλιές και νέες δυνάμεις που είναι αποφασισμένες να μιλήσουν καθαρά, χωρίς λαϊκισμούς και συναισθηματικές ρητορείες.

Το θέμα, δεν είναι «να ενωθούμε για να μην χάσουμε» αλλά «να πολλαπλασιαστούμε για να τα αλλάξουμε όλα». Αυτό δεν θα το πετύχουν μόνα τους τα κόμματα. Η ανακύκλωση ξεπερασμένων ιδεών και προσώπων δεν είναι σήμερα –και δεν ήταν ποτέ– η λύση.

Η συνάντηση των δυνάμεων του «κέντρου» δεν θα πρέπει να οχυρωθεί στα τείχη των κομμάτων.

Ένας νέος φορέας είναι αναγκαίος μόνο αν καταφέρει να συσπειρώσει νέες δυνάμεις:
Πολίτες που θα μπουν τώρα στην πολιτική.

Άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Στελέχη της οικονομίας, των πανεπιστημίων, του συνδικαλισμού, που δεν υπηρέτησαν το πελατειακό κράτος.

Οι απελπισμένοι επιχειρηματίες της μεσαίας τάξης.

Πολιτικοί που έχουν δώσει μάχες αλλά εξορίστηκαν από τους «μηχανισμούς» αλλά και νέα παιδιά που θέλουν να πρωταγωνιστήσουν στις εξελίξεις.

Η πρότασή μας είναι να συγκροτηθεί ένα Κοινοβούλιο του Κέντρου, όπου θα αντιπροσωπεύονται όλες οι προοδευτικές δυνάμεις. Παλιές και νέες.

Προοδευτικοί πολίτες, φιλελεύθεροι, μεταρρυθμιστές, οικολόγοι, ριζοσπάστες.

Για να ανατραπεί το άρρωστο πολιτικό σκηνικό χρειάζονται πολλοί, χρειάζονται κυρίως οι «ανένταχτοι υποψιασμένοι», αυτοί που δεν πλησιάζουν πλέον την κάλπη.

Όλοι αυτοί που θέλουν έναν νέο μεγάλο αλλά κυρίως ριζοσπαστικό φορέα αλλαγής.
Πόσοι είναι όμως; Πού είναι;
Όλα αυτά θα απαντηθούν στην πράξη από αυτούς που θα προσέλθουν.

Η Επιτροπή Διαλόγου του Ποταμιού ήδη βρίσκεται σε συνεννόηση με πολίτες, κόμματα και κινήσεις για τη δημιουργία μιας Επιτροπής Πρωτοβουλίας, η οποία θα οδηγήσει τις διαδικασίες.

Μια επιτροπή από 30 πολίτες (ο αριθμός είναι ενδεικτικός) – οι μισοί εκ των οποίων θα είναι έξω από το σημερινό κομματικό σύστημα. Η επιτροπή πρωτοβουλίας να μην είναι επιτροπή κομμάτων, να είναι Επιτροπή Πολιτών.

Ανοιχτά μυαλά - από κόμματα, κινήσεις, πρωτοβουλίες- που θα συνεννοηθούν και εντός διμήνου θα συγκαλέσουν το Κοινοβούλιο του Κέντρου, το Κοινοβούλιο της Αναγέννησης.

Κάθε βήμα πρέπει να προετοιμάζει το επόμενο. Ο δρόμος θα μας δείξει μέχρι πού μπορούμε να πάμε.

Το να ορίσουν από την αρχή τα Κόμματα πώς θα καταλήξει αυτή η πορεία –παραβλέποντας τη συγκυρία, τη δυναμική των εξελίξεων και τις συνθήκες ζωής στη χώρα– είναι ένα άλμα στο κενό. Η κοινωνία δεν θα ακολουθήσει.

Η χώρα χρειάζεται μια άλλη κυβέρνηση. Δεν είμαστε στην «ίδια πλευρά» με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Δεν γίνεται να μιλάμε για μεταρρυθμίσεις με τις πιο αντιμεταρρυθμιστικές δυνάμεις της χώρας.

Προοδευτικός δεν γίνεται κάποιος επειδή αποκαλεί τους άλλους νεοφιλελεύθερους και εθνικιστές.

Η πολιτική του κ. Τσίπρα είναι συντηρητική και οι περισσότεροι από τους υπουργούς του κινούνται με βάση τις θεωρίες και τις εκτιμήσεις του 1930.

Ούτε όμως αποτελεί λύση για τη χώρα μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Προφανώς η κοινωνία θέλει, πριν από τις εκλογές, μια πρόταση διακυβέρνησης. Όμως για ποιες εκλογές μιλάμε; Αυτές που θα γίνουν το ’16, το ’17 ή το ’18; Πώς θα είναι η χώρα τότε και τι συμμαχίες θα απαιτούνται για να αλλάξει πορεία;

Υπάρχουν δημιουργικές δυνάμεις που δεν έχουν εμπιστοσύνη ούτε στο Ποτάμι, ούτε στο ΠΑΣΟΚ και στα άλλα κεντροαριστερά κόμματα.

Και εδώ έχει δημιουργηθεί μια μεγάλη παρεξήγηση. Το «νέο και μεγάλο» δεν θα προέλθει με τη συν-ένωση των υπαρχόντων κομμάτων, ακόμη κι αν πούμε ότι συναινούμε και εμείς σε αυτήν τη συν-ένωση.

Το «νέο και μεγάλο» θα προκύψει αν κινητοποιηθούν νέες κοινωνικές δυνάμεις έξω από αυτές που καλύπτουν σήμερα τα κόμματα.

Αυτή είναι η πρότασή μας για το Κοινοβούλιο του Κέντρου.

Η επιτυχία του διαλόγου θα κριθεί από τη συμμετοχή των δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας. Σε αυτές πρέπει να δώσουμε χώρο και όχι να μιλάμε στο όνομά τους. Αν οι καρέκλες στην πρώτη σειρά είναι πιασμένες από μας, δεν θα έρθει κανείς.

Οι προτάσεις για ένα «πολυκομματικό, ομόσπονδο φορέα» ή για «συνάντηση όλων των αρχηγών του προοδευτικού χώρου γύρω από ένα τραπέζι» δεν καλύπτουν το κενό.
Ή πιστεύει κανείς ότι οι πολίτες που δεν προσήλθαν καν στις τελευταίες κάλπες θα ενθουσιαστούν από το γεγονός ότι τα κόμματα που δεν ψήφισαν, συγκρότησαν ομοσπονδία;
Αυτοί που δεν στήριξαν χωριστά τα κόμματά μας, θα μας στηρίξουν αν μετατραπούμε σε μια χαλαρή (ή πιο συνεκτική) κομματική ομοσπονδία;

Αυτό θέλουμε; Να μαζευτούμε σε μεγαλύτερα γραφεία;
Πιστεύω ότι κι εσείς δεν θέλετε κάτι τέτοιο.

Όλοι ξέρουν ότι το Ποτάμι από την ίδρυση του είναι ανοιχτό στην κοινωνία και δίνει ρόλο σε πολίτες και προσωπικότητες χωρίς να απαιτεί την κομματική τους ένταξη.
Είμαστε το Κίνημα του διαλόγου αλλά και των λύσεων.
Και αυτό τον διάλογο - χωρίς ταμπού και χωρίς αποκλεισμούς – θα τον υπερασπιστούμε αρκεί να είναι πειστικός και να φέρνει αποτελέσματα στη ζωή των Ελλήνων.

Με εκτίμηση
Σταύρος Θεοδωράκης