Επιμένει σε «αυταπάτες» για το λιμάνι του Πειραιά ο Δρίτσας

Το γνωστό τροπάρι γκρίνιας για το λιμάνι του Πειραιά συνεχίζει ο κ. Θοδωρής Δρίτσας δείχνοντας ότι οι «αυταπάτες» για τις οποίες μίλησε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας εξακολουθούν να «ταλαιπωρούν» την κυβέρνηση. Ο υπουργός Ναυτιλίας αφιέρωσε τοποθέτησή του σε επιτροπή της Βουλής για να αφήσει «σπόντες» κατά της κυβέρνησης και κατά της διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ πως στην υπόθεση του μεγάλου λιμανιού κινήθηκαν με την λογική «λατρείας» στην παροχή πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.

Ωστόσο, ενόψει της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου που προβλέπει την δημιουργία υπέρ ταμείου αποκρατικοποιήσεων επιχείρησε να πατήσει  εκ νέου στην διπλή βάρκα, στέλνοντας προειδοποιητικά μηνύματα προς την κυβέρνηση ώστε να μην παραδώσει τον πλούτο της χώρας «άνευ όρων» και προετοιμάζοντας από την άλλη τον δικό του «ελιγμό» λέγοντας ότι πρέπει να αποφευχθεί ο «φοβικός αρνητισμός».

«Η διαπραγματευτική μας θέση απέναντι σε οποιαδήποτε αξιοποίηση του Λιμανιού του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, αλλά με άλλους όρους και με διαφορετικές εξειδικεύσεις, θα έπρεπε να είναι πιο φιλόδοξη στην πορεία των πραγμάτων και να μην υπάρχει μία «λατρεία» στην παροχή των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας σε άλλες αξιοποιήσεις από άλλους, χωρίς να καταλαβαίνουμε τι πλούτο έχουμε στα χέρια μας» είπε αρχικά ο υπουργός Ναυτιλίας για να συμπληρώσει σε άλλο σημείο: «Τα Λιμάνια της χώρας μας -και η χώρα μας ως προς τον τομέα των Θαλάσσιων και Χερσαίων Μεταφορών- έχουν ιστορικά, παραδοσιακά, γεωπολιτικά, γεωοικονομικά, από κάθε άποψη, εξαιρετικά συγκριτικά πλεονεκτήματα που δεν τα αξιοποιήσαμε με αυτούς τους σχεδιασμούς που επικράτησαν τα προηγούμενα χρόνια ως κύριες επιλογές. Θα μπορούσαμε πολύ καλύτερα να τα αξιοποιήσουμε και ακόμη μπορούμε, κάτω από ορισμένους όρους και επιλογές».

Ενόψει δε του νέου ταμείου αποκρατικοποιήσεων συνέστησε: «Πρέπει να μην σταματήσουμε αυτή την προσπάθεια. Τουλάχιστον, για τα επόμενα τριάντα χρόνια που διαφαίνονται για τους διεθνείς μεταφορικούς δρόμους ο Πειραιάς και η Θεσσαλονίκη και άλλα λιμάνια της Ελλάδας μπορούν να είναι στην πρωτοπορία αυτής της παγκόσμιας διαδικασίας. Ως εκ τούτου, θα έπρεπε πολύ διαφορετικά να τα αντιμετωπίσουμε. Οι εξελίξεις δικαίωσαν μέχρι ενός σημείου. Η Κυβέρνησή μας δεν διανοείται να μείνει σε δόγματα νεοφιλελεύθερα, ανεξάρτητα από τους συσχετισμούς που υπάρχουν για το ποια όρια αναγκαζόμαστε να κινηθούμε. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι πρέπει κανείς για το συμφέρον της χώρας, για το συμφέρον του ελληνικού λαού, για το συμφέρον της ελληνικής οικονομίας να καταλαβαίνει, ότι, ακόμη, και μία μικρή χώρα -και ειδικά μία ιστορική χώρα, όπως η χώρα μας από κάθε άποψη- έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα, τα οποία όχι με μικρομεγαλισμούς, όχι με απομονωτισμούς και φοβίες οφείλουμε να τα βάζουμε μπροστά και να τα αξιοποιούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, για να μην κινούμαστε ανάμεσα σε ένα φοβικό αρνητισμό από τη μία, και σε μία παράδοση άνευ όρων από την άλλη».