Σενάρια εκλογών επαναφέρει το φιάσκο με τους 200

Η πολιτική ήττα της κυβέρνησης στο θέμα του εκλογικού νόμου, επαναφέρει στο προσκήνιο τα σενάρια πρόωρων εκλογών.

Μέσα σε ένα περιβάλλον οικονομικής ασφυξίας που συνοδεύεται από την αύξηση της κοινωνικής δυσαρέσκειας και πολιτικής απομόνωσης -αφού η κυβέρνηση έμεινε μόνη με τον Πάνο Καμμένο και τον Βασίλη Λεβέντη-, και με τη δεύτερη αξιολόγηση ορατή πλέον στον ορίζοντα, οι πρόωρες εκλογές φαντάζουν σαν διέξοδος. Άλλωστε τα σενάρια εκλογών -δια παν ενδεχόμενο- ποτέ δεν αποσύρθηκαν από το τραπέζι των εμπιστευτικών συζητήσεων του πρωθυπουργού με τους συνεργάτες του. Όπως λένε ένιοι υπουργοί του και αρκετοί βουλευτές, δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε. Το περιβάλλον του Μεγάρου Μαξίμου θεωρεί ότι ακόμη το δημοσκοπικό προβάδισμα της ΝΔ είναι αναστρέψιμο και ότι ο κόσμος που φεύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ

δεν πηγαίνει στη αξιωματική αντιπολίτευση. Θεωρούν ότι αυτή η κατάσταση αφήνει περιθώριο είτε για διεκδίκηση μίας εκλογική νίκης, είτε για διατήρηση σημαντικών δυνάμεων. Ενδεικτικό είναι ότι στη ΝΔ θεωρούν ότι “με τον Αλέξη Τσίπρα δεν μπορείς να είσαι ποτέ βέβαιος” ενώ και η λεωφόρος Συγγρού προεξοφλεί πρόωρες εκλογές, αφού η κυβέρνηση δεν θα αντέξει τις συνέπειες της οικονομίας και τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Μετά και την δήλωση της Χρυσής Αυγής ότι θα αποχωρήσει κατά την ψηφοφορία για την απλή αναλογική, το σχέδιο της κυβέρνησης για την εξασφάλιση 200 ψήφων, ώστε να ισχύσει από τις επόμενες εκλογές ναυάγησε οριστικά και η κυβέρνηση χρεώνεται μία στρατηγική ήττα. Παράλληλα η άρνηση του ΠΑΣΟΚ όπως και του Ποταμιού να ψηφίσουν την απλή αναλογική, στερεί τον ΣΥΡΙΖΑ από συμμαχίες στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο. Η προσέγγιση με την εξωκοινοβουλευτική κεντροαριστερά του Γιώργου Παπανδρέου και του Φώτη Κουβέλη, αποσκοπεί στο να δημιουργήσει προβλήματα στο ΠΑΣΟΚ και στον εν εξελίξει διάλογο για το νέο φορέα της κεντροαριστεράς, ωστόσο δεν προσφέρει ψήφους στην Βουλή ούτε αύξηση της πολιτικής επιρροής, αφού και οι δύο πολιτικοί δεν διαθέτουν ιδιαίτερη απήχηση. Από την άλλη οι δύο συναντήσεις θεωρήθηκαν σαν πρόβα για το “μέτωπο της κεντροαριστεράς”.

Η συζήτηση που ανοίγει για την συνταγματική αναθεώρηση μπορεί να αποσπά την προσοχή από την οικονομία, ωστόσο όπως έδειξε και η σκληρή επίθεση των “53” προς τον Αλέξη Τσίπρα, περισσότερα προβλήματα θα του δημιουργήσει, παρά θα του λύσει.

Όσους αντιπερισπασμούς όμως κι αν κάνει ο Αλέξης Τσίπρας το σημαντικότερο είναι οι εξελίξεις στην οικονομία. Η επιβάρυνση των πολιτών από τα νέα μέτρα που τώρα αρχίζουν να παράγουν αρνητικά αποτελέσματα, προεξοφλεί με βεβαιότητα την ραγδαία φθορά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού από το Φθινόπωρο. Η επίσκεψη Μοσκοβισί έβαλε τέρμα σε κάθε σκέψη για ελάφρυνση του προγράμματος και για μείωση της λιτότητας, όπως επίσης και στα σχέδια για ελάφρυνση του χρέους και για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων ακόμη και μετά το 2018. Ο ευρωπαίος επίτροπος ήταν σαφής: εφαρμόστε απαρέγκλιτα τα συμφωνηθέντα και αναλάβετε την υιοθεσία του προγράμματος. Αλλά ούτε και από τον Τζακ Λιου αναμένεται βοήθεια, αφού οι Αμερικανοί είναι μεν υπέρ της ελάφρυνσης του χρέους αλλά κατά τα λοιπά ταυτίζονται με το ΔΝΤ στο θέμα των μεταρρυθμίσεων.  Η αξιολόγηση του Οκτωβρίου όπου θα τεθούν επιτακτικά και τα εργασιακά μοιάζουν σαν εφιάλτης. Η προδιαγεγραμμένη υποχώρηση της κυβέρνησης στις απαιτήσεις του ΔΝΤ, αν θέλει να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, θα στερήσει και το τελευταίο φύλλο συκής και θα εντείνει και τις εσωκομματικές φωνές.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον οι εκλογές αρχίζουν και γίνονται ελκυστικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δημιουργήσει μία εκλογική βάση η οποία όμως φυλλορροεί, η δημοτικότητα του πρωθυπουργού μειώνεται και η ψαλίδα υπέρ της ΝΔ αυξάνεται. Ο χρόνος κυλά σε βάρος του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης. Με τις εκλογές που το Μαξίμου δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα να κερδίσει, σε κάθε περίπτωση παραμένει στο παιχνίδι πριν επανέλθει στα πέτρινα χρόνια του 4%. Μία ηρωική έξοδος πάντα ικανοποιεί ένα ακροατήριο.