Θεοδωράκης: Η θυσία του Φύσσα κινδυνεύει να χαθεί

Μήνυμα στην προσωπική του σελίδα στο facebook για τα τρία χρόνια από τον θάνατο του μουσικού Παύλου Φύσσα. Ο επικεφαλής του Ποταμιού θυμίζει πώς είχε περιγραφεί η δολοφονία στους «Πρωταγωνιστές» τον Οκτώβριο του 2013, επαναπαρουσιάζοντας τον επίλογο εκείνων των εκπομπών: 

«Ο φόνος του Παύλου έγινε η πέτρα που τάραξε τον βούρκο», είπαμε στον επίλογο εκείνων των εκπομπών. «Το τι θα γίνει βέβαια από εδώ και στο εξής δεν ήταν χαραγμένο στην πέτρα. Αν εμείς δεν δώσουμε τη σωστή μάχη, αν κιοτέψουμε ή χαθούμε μέσα στις υπερβολές και τις πολιτικολογίες, η θυσία του Παύλου θα έχει πάει χαμένη» Και τώρα -3 χρόνια από τότε- όλοι οι άνθρωποι του Παύλου (και πρώτα η Μάγδα, η Ειρήνη, ο Παναγιώτης, η Χρύσα… όλοι αυτοί που ορφάνεψαν) ζητούν να μη μακρύνει άλλο η διαδικασία. Να μην χάνεται η ουσία της υπόθεσης πίσω από «δικαστικούς φαμφαρονισμούς» και «περίτεχνες νομικούρες» (χρησιμοποιώ τις φράσεις που μου λένε). Ζητούν εν ολίγοις ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Γιατί ο βούρκος παραμένει βούρκος και καταπίνει συνεχώς και νέα «εδάφη».

Ολόκληρη η ανάρτηση του επικεφαλής του Ποταμιού:

«Περασμένα μεσάνυχτα. 17 προς 18. Σεπτέμβρης του ’13. Ο Παύλος, η Χρύσα και οι φίλοι τους βγαίνουν από την καφετέρια. Απέναντι τους, συγκεντρώνονται Χρυσαυγίτες.

Ο Παύλος τους προσπερνά. Κάποιοι τον ακολουθούν. Τον προκαλούν. Στην άλλη γωνία σταματάνε 4 μηχανές της ομάδας Δίας. Αστυνομικοί οκτώ. Οι τραμπούκοι είναι φανερό ότι ετοιμάζονται να επιτεθούν. Οι αστυνομικοί δεν αντιδρούν.

Η Χρύσα τρέχει και τους παρακαλεί να επέμβουν. ‘’Δεν τα βάζουμε με αυτούς’’, είναι η απάντηση. 

Ένα αμάξι μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα, παρκάρει πρόχειρα και ο οδηγός του πάει κατευθείαν στον Παύλο. Τον μαχαιρώνει στην καρδιά και γυρνάει ήρεμος προς το αμάξι. Πετάει το στιλέτο. "’Όχι εμένα ρε παιδιά! Αυτός με μαχαίρωσε’’ είπε ο Παύλος στους αστυνομικούς που πλησιάζουν και δείχνει τον Ρουπακιά» (...)

Έτσι περιγράψαμε στους «Πρωταγωνιστές» τη δολοφονία του Φύσσα τον Οκτώβριο του ’13.
Κάποιοι τότε μας κατηγόρησαν ότι βιαστήκαμε και δεν περιμέναμε τη δικαιοσύνη. Ο ρόλος όμως των δημοσιογράφων δεν είναι να αναπαράγουν δελτία τύπου και ανούσιες συζητήσεις. Και τώρα, όλα αυτά που αποκαλύψαμε επιβεβαιώθηκαν - και επιβεβαιώνονται - από την αργόσυρτη δικαστική διαδικασία.

«Ο φόνος του Παύλου έγινε η πέτρα που τάραξε τον βούρκο», είπαμε στον επίλογο εκείνων των εκπομπών. «Το τι θα γίνει βέβαια από εδώ και στο εξής δεν ήταν χαραγμένο στην πέτρα. Αν εμείς δεν δώσουμε τη σωστή μάχη, αν κιοτέψουμε ή χαθούμε μέσα στις υπερβολές και τις πολιτικολογίες, η θυσία του Παύλου θα έχει πάει χαμένη» Και τώρα -3 χρόνια από τότε- όλοι οι άνθρωποι του Παύλου (και πρώτα η Μάγδα, η Ειρήνη, ο Παναγιώτης, η Χρύσα… όλοι αυτοί που ορφάνεψαν) ζητούν να μη μακρύνει άλλο η διαδικασία. Να μην χάνεται η ουσία της υπόθεσης πίσω από «δικαστικούς φαμφαρονισμούς» και «περίτεχνες νομικούρες» (χρησιμοποιώ τις φράσεις που μου λένε). Ζητούν εν ολίγοις ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Γιατί ο βούρκος παραμένει βούρκος και καταπίνει συνεχώς και νέα «εδάφη».

-Στη φωτογραφία είναι ο Παύλος (τότε που πίστευε ότι με τη μουσική θα αλλάξει τον κόσμο)