«Ιερή» σύγκρουση για τον πρώην Αττικής

Ακριβώς δύο χρόνια μετά την ανάδειξή του στη θέση του προκαθημένου της Ελλαδικής εκκλησίας ο κ. Ιερώνυμος δίνει την πρώτη αποφασιστική μάχη με το ιδιότυπο εκκλησιαστικό παρακράτος, το οποίο θεώρησε ότι θα ελέγξει τα πράγματα και θα επιβάλλει το δικό του νόμο, απαιτώντας να συγκυβερνά με τον αρχιεπίσκοπο.

Έχοντας κλείσει τα μέτωπα με την πολιτεία, με την οποία έχει εγκαινιάσει μία δημιουργική συνεργασία, αλλά και παραχωρώντας εξουσίες στη συλλογική έκφραση της εκκλησίας, που είναι η Ιερά Σύνοδος, ο κ. Ιερώνυμος δεν ήθελε να πιστέψει μέχρι πριν λίγο καιρό ότι το πρόβλημα θα προέκυπτε τελικά από τους εσωτερικούς εχθρούς.
Ο αρχιεπίσκοπος βρέθηκε αίφνης μπροστά σε μία υπόθεση, που ταλαιπώρησε την εκκλησία επί μακρόν και την εξέθεσε στα μάτια της εμβρόντητης κοινής γνώμης. Πρόκειται για την περιβόητη υπόθεση με τον πρώην μητροπολίτη Αττικής και νυν απλό μοναχό κ. Παντελεήμονα Μπεζενίτη, ο οποίος καταδικάστηκε αμετάκλητα από τον Άρειο Πάγο για το κακούργημα της υπεξαίρεσης. Έχει μείνει μάλιστα στην ιστορία για τη φράση του ότι το 1,8 εκατομμύριο ευρώ, που βρέθηκε στο λογαριασμό του το είχε για τα… γεράματά του, ενώ αποκαλύφθηκε ότι ήταν και ο… άρχοντας των off shore εταιριών, καθώς ήταν εκπρόσωπος σε ουκ ολίγες από δαύτες.

Και ενώ θα περίμενε κανείς όχι μόνο ο κ. Μπεζενίτης να αντιληφθεί το μέγεθος της ζημιάς, που προκάλεσε στην εικόνα της εκκλησίας, αλλά και οι ιεράρχες να σεβαστούν χωρίς περιστροφές τις αποφάσεις της πολιτικής δικαιοσύνης, ξαφνικά η τύχη του έκπτωτου μητροπολίτη αναδείχθηκε σε μείζον θέμα, με παρενέργειες τόσο στο εσωτερικό της ιεραρχίας, όσο στις σχέσεις του οικουμενικού πατριαρχείου με την ελλαδική εκκλησία και το ελληνικό κράτος!   
Ο κ. Μπεζενίτης επιστράτευσε όλες τις παλιές φιλίες και εξαρτήσεις, που προφανώς είχε δημιουργήσει με τις δραστηριότητές του, προκειμένου να οδηγήσει την υπόθεσή του όχι μόνο στο συνοδικό δικαστήριο της ελλαδικής εκκλησίας, αλλά, καταθέτοντας και τη σχετική έκκλητο προσφυγή, στο οικουμενικό πατριαρχείο.    
Η κίνηση του έκπτωτου ιεράρχη προκάλεσε ήδη μείζονα κρίση, αφού χρησιμοποιείται απ’ όλες τις δυνάμεις, που αμφισβητούν τη σημερινή πορεία της ελλαδικής εκκλησίας για να πολεμήσουν τον κ. Ιερώνυμο, ο οποίος με ήπιο, αλλά αδιαπραγμάτευτο τρόπο επιβάλλει τη δική του στρατηγική για το ρόλο της ιεραρχίας στη σύγχρονη εποχή.
Πρώτα απ’ όλα προκλήθηκε πρόβλημα με το Φανάρι, παρότι ο οικουμενικός πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στις έξι τηλεφωνικές και δια ζώσης συζητήσεις, που είχε με τον κ. Ιερώνυμο είχε δώσει το πράσινο φως να χειριστεί η εκκλησία το ζήτημα. Το Φανάρι αμφισβήτησε ευθέως, αφενός το δικαίωμα της ελληνικής πολιτείας να χωρίσει τη μητρόπολη Αττικής (το υπουργείο Παιδείας ίδρυσε στη θέση της τις μητροπόλεις Κηφισιάς και Ίλιου) και αφετέρου την εκλογή των δύο νέων μητροπολιτών, πριν εκδικάσει το ίδιο την έκκλητο προσφυγή του κ. Μπεζενίτη.
Ο τελευταίος κατέθεσε την προσφυγή κατά της απόφασης του πρωτοβάθμιου εκκλησιαστικού δικαστηρίου, που διαπίστωσε την καθαίρεσή του, ως φυσικό και αδιαμφισβήτητο αποτέλεσμα της απόφασης του Αρείου Πάγου. Το Φανάρι ζήτησε τώρα να αποφανθεί το δευτεροβάθμιο εκκλησιαστικό δικαστήριο, ώστε να ανοίξει ο δρόμος και να συζητηθεί η έκκλητος προσφυγή, η οποία πάντως υποβλήθηκε παρατύπως, αφού επί αυτής της απόφασης δεν χωρεί ένδικο μέσο. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο συνεδριάζει αύριο Τρίτη, όμως δεν μπορεί να υπεισέλθει στην ουσία της υπόθεσης και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να απορρίψει την έφεση ως τύποις απαράδεκτη. Εάν οι ιεράρχες, που μετέχουν στο όργανο αυτό επιχειρήσουν συζήτηση επί της ουσίας, κινδυνεύουν, βάση του ποινικού κώδικα, να ασκηθεί σε βάρος τους από τον εισαγγελέα ακόμη και ποινική δίωξη για παράβαση καθήκοντος.
Το Φανάρι ωστόσο επιθυμεί σε κάθε περίπτωση να ασκήσει το δικαίωμα να εξετάσει την έκκλητο προσφυγή, όχι μόνο για να ικανοποιήσει το παλιό του φίλο κ. Μπεζενίτη, αλλά και να επαναβεβαιώσει το δικαίωμά του αυτό, το οποίο πάντως του παραχωρήθηκε παλαιότερα με απόφαση της ελλαδικής εκκλησίας. Στόχος του κ. Μπεζενίτη ουσιαστικά από την όλη προσπάθειά του είναι να αποκτήσει και πάλι το δικαίωμα απλά να λειτουργεί και όχι να αναλάβει διοικητικές ευθύνες, δηλαδή να επανέλθει σε θέση μητροπολίτη, αν και ορισμένοι εκ των υποστηρικτών του τον θέλουν ξανά με μητροπολιτικό θρόνο!
Στόχος όμως ορισμένων στο οικουμενικό πατριαρχείο είναι και η, με κάθε ευκαιρία, επιβολή της ισχύος του Φαναρίου στην ελλαδική εκκλησία, ακόμη και με οδυνηρές επιπτώσεις. Εμπνευστής αυτής της τακτικής είναι σταθερά εδώ και χρόνια ο Περγάμου κ. Ιωάννης, ο οποίος ήταν εκείνος, που πρωτοστάτησε στη σύγκρουση των δύο πλευρών επί ημερών του μακαριστού Χριστόδουλου. Ο Περγάμου είχε οδηγηθεί στη στάση αυτή, αφού απέτυχαν τότε οι προσπάθειές του να πείσει τον μακαριστό να τον τοποθετήσει μητροπολίτη Νέας Σμύρνης.

----

Οι επιδιώξεις της παραεξουσίας  

Με πολιορκητικό κριό την υπόθεση του έκπτωτου μητροπολίτη Αττικής κ. Παντελεήμονα Μπεζενίτη, μία ομάδα ιεραρχών και λαϊκών παραγόντων επιχειρούν εδώ και καιρό να φθείρουν τον αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, ενώ του ασκούν κριτική για κάθε του κίνηση. Αιτία της υπόγειας αυτής σύγκρουσης είναι η άρνηση του κ. Ιερώνυμου να τοποθετήσει σε καίριες θέσεις της αρχιεπισκοπής, της ιεράς συνόδου και της αποστολικής διακονίας συγκεκριμένα πρόσωπα, που πίστευαν ότι θα αποκτήσουν κρίσιμους ρόλους, στη μετα- Χριστόδουλο εποχή. Όλοι αυτοί θεωρούσαν ότι έχοντας στον αρχιεπισκοπικό θρόνο έναν ήπιο και χαμηλών τόνων ιεράρχη, όπως ο κ. Ιερώνυμος, θα καθόριζαν σε μεγάλο βαθμό την πορεία της εκκλησίας, συγκροτώντας ένα σύστημα «παραεξουσίας». Μάλιστα σε αυτό τον κύκλο των παραγόντων βρίσκονται ακόμη και πρώην συνεργάτες του κ. Μπεζενίτη, ενώ τις κινήσεις και τις επιδιώξεις αυτές πατρονάρουν υπογείως και φιλόδοξοι μητροπολίτες, που θέλουν να ετοιμάζονται από τώρα για την επόμενη ημέρα. Έτσι κι αλλιώς ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται τα πράγματα ο κ. Ιερώνυμος, προτάσσοντας το πνευματικό και φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας, έναντι της κοσμικής, οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, που κάποιοι θα προτιμούσαν δεν είναι ιδιαίτερα αποδεκτός από το σκληρό και παραδοσιακό υπόστρωμα της ιεραρχίας.