«Success story» για την κυβέρνηση, για μόνιμο «κόφτη» μιλά η ΝΔ

Σε πανηγυρικές δηλώσεις για την απόφαση του Eurogroup να υιοθετήσει και τυπικά τα αποφασισμένα εδώ και καιρό βραχυπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους επιδόθηκε η κυβέρνηση από το βράδυ της Δευτέρας και ενώ ακόμη δεν έχει κλείσει η β’ αξιολόγηση και κυρίως δεν έχει προσδιοριστεί σχεδόν τίποτα για το συνολικό πακέτο της συμφωνίας με τους εταίρους, για το 2018 και μετά.

Η ρύθμιση που ανακοινώθηκε μπορεί να είναι θετική, ωστόσο είναι φανερό ότι δεν επαρκεί διόλου για μία οριστική λύση. Και επιπλέον, φαίνεται ότι είναι απλώς το χρύσωμα του χαπιού, αφού είναι πλέον πιθανό ο καβγάς των Ευρωπαίων με το ΔΝΤ για το ελληνικό πρόβλημα να καταλήξει σε ένα εξαιρετικά βαρύ φορτίο επώδυνων μέτρων, που πρέπει να λάβει η Αθήνα για να ολοκληρωθεί το συνολικό πακέτο.

Γύρω από την απόφαση του Eurogroup η κυβέρνηση επιχειρεί να στήσει ένα αριστερό «success story», παρουσιάζοντας την απόφαση ως ένα βήμα για την έξοδο από την κρίση. Και αναμένεται να καλέσει πιεστικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης να αναγνωρίσουν το βήμα αυτό ως μεγάλη διαπραγματευτική της επιτυχία.

Το Μαξίμου σημείωνε μετά την ανακοίνωση ότι «με την απόφαση του Eurogroup μειώθηκε το χρέος τουλάχιστον κατά 45 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ κλείδωσαν τα επιτόκια στο 1,5%, γεγονός εξίσου σημαντικό δεδομένου ότι αναμένεται αύξηση των επιτοκίων».

«Είναι πολλά υποσχόμενα τα μέτρα και πολύ πιο ευνοϊκά από αυτά που περιμέναμε τον περασμένο Μάιο. Η Ελλάδα επιστρέφει στην ανάπτυξη» δήλωσε από την πλευρά του ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Ακόμη κι αν ισχύει αυτή η αισιόδοξη και γαλαντόμα ανάλυση των αριθμών, τότε το ελληνικό χρέος απλώς μειώνεται κατά ένα δις ετησίως μέχρι το 2060, αφού τα μέτρα εκτείνονται μέχρι τότε. Δεν πρόκειται δηλαδή για μία καθοριστικής σημασίας ελάφρυνση. Γι’ αυτό και το μέγα ζητούμενο είναι ο καθορισμός και των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους, όπως άλλωστε ζητά και το ΔΝΤ -πέρα από το αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης- ώστε να θεωρηθεί το χρέος πραγματικά βιώσιμο.

Το ερώτημα όμως πολύ προκύπτει από τα όσα συμβαίνουν στους κόλπους των δανειστών και κυρίως με τη σύγκρουση αντιλήψεων ανάμεσα σε ευρωπαίους και ΔΝΤ είναι τα μέτρα και οι υποχρεώσεις εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης που θα συνοδεύσουν τα επόμενα βήματα. Και αυτό γιατί οποιαδήποτε ρύθμιση χρέους συνοδεύεται ουσιαστικά και μία δέσμη εγγυήσεων, προϋποθέσεων και δεσμεύσεων εκ μέρους της Ελλάδας.

Ήδη θεωρείται δεδομένο ότι το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων έως και το 2020 θα είναι 3,5%. Εάν το Βερολίνο δεν υποχωρήσει στην πίεση του ΔΝΤ να ελαφρύνει αποφασιστικά κι άλλο το χρέος, τότε η Αθήνα θα πρέπει να περιγράψει δέσμη μέτρων και όχι απλώς έναν γενικό κόφτη, ώστε να πείσει ότι μπορεί να επιτύχει αυτούς τους δημοσιονομικούς στόχους. Και πρόκειται για μέτρα όπως περαιτέρω μείωση των κύριων συντάξεων, μείωση του αφορολόγητου, περιορισμός των προνοιακών επιδομάτων και άλλα.

Επιπλέον είναι πιθανόν να βρεθεί μία επώδυνη μέση λύση -εάν δεν επικρατήσει η σκληρή λογική του Βερολίνου για δεκαετία -για τη διάρκεια κατά την οποία θα ζητείται από την Αθήνα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%. Το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι δεν μπορεί αυτή η διάρκεια να είναι πολυετής, αλλά ακόμη και στην περίπτωση που οι Γερμανοί υποχωρήσουν από τα 10 χρόνια ας πούμε σε 5 χρόνια, το έργο της Ελλάδας παραμένει… βουνό.

Ουσιαστικά, είτε μπει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, είτε όχι η ελληνική κυβέρνηση θα κληθεί να δεσμευτεί σε μία λιτότητα και σε επιτροπεία διαρκείας, είτε αυτό θα λέγεται «μνημόνιο» για την περίπτωση που περιέχει και χρηματοδότηση προς την Ελλάδα, είτε απλώς μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα προσαρμογής.

ΝΔ: Βαρύ κόστος σε μέτρα και μονιμοποίηση του «κόφτη»

Κατά μέτωπον επίθεση που θα κορυφωθεί τις επόμενες ημέρες στη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή επί του κρατικού προϋπολογισμού, εξαπολύει η αξιωματική αντιπολίτευση από την πλευρά της.

«Τα όσα αποφασίστηκαν στις Βρυξέλλες επιβεβαιώνουν τις προειδοποιήσεις του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη», υπογράμμιζαν συνεργάτες του που υπενθύμιζαν ότι επανειλημμένα είχε στηλιτεύσει την τακτική των καθυστερήσεων που ακολουθούσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ «ακολουθώντας παρελκυστική τακτική για να δώσει την εντύπωση πως δήθεν διαπραγματευόταν ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που έκανε ήταν χάσιμο χρόνου για εσωτερική κατανάλωση». 

Χωρίς να παραγνωρίζουν τη συμφωνία για τα άμεσα μέτρα ενίσχυσης της βιωσιμότητας του χρέους, επιτελείς του Μοσχάτου υπογραμμίζουν με έμφαση δύο τεράστιας σημασίας ζητήματα που αναδείχθηκαν μέσα από ένα ακόμη χαμένο χρονικό ορόσημο, όπως η ίδια η κυβέρνηση είχε αναγορεύσει την 5η Δεκεμβρίου, και είναι: 

*Πρώτον, η παράταση της εκκρεμότητας με την δεύτερη αξιολόγηση, και
*Δεύτερον, η καταγραφή δημοσιονομικό κενό για το 2018, το οποίο θα πρέπει να καλυφθεί με νέα, επώδυνα μέτρα.

«Επιβεβαιώνεται ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι θα παραμείνουν υψηλοί, για αρκετά χρόνια μετά το 2018», υπογραμμίστηκε στην πρώτη επίσημη αντίδραση που ήρθε μέσω ανακοίνωσης η οποία εκδόθηκε από το γραφείο Τύπου της ΝΔ λίγο μετά την ολοκλήρωση της συνεδρίασης του Eurogroup. 

«Η κυβέρνηση μάλιστα δεσμεύτηκε στην επίτευξη αυτών των στόχων, με την εφαρμογή νέων μέτρων και την επέκταση της χρήσης του "κόφτη"», ανέφεραν οι γαλάζιοι επιτελείς και πρόσθεταν: «Δυστυχώς, η κυβέρνηση έχει για ακόμη μία φορά αποτύχει, δεσμεύοντας τη χώρα, για πολλά χρόνια, σε μια πολύ δύσκολη πορεία. Και αυτό γιατί έχασε πολύτιμο χρόνο, είναι αναξιόπιστη και παραμένει ιδεοληπτική».

Σε ό,τι αφορά στο χρέος, στη γαλάζια ανακοίνωση επισημαίνεται ότι «τουλάχιστον, υπήρξε συμφωνία, έστω και με καθυστέρηση, για τα άμεσα μέτρα ενίσχυσης της βιωσιμότητας του χρέους». Και αφού σημειώνεται ότι η «βιωσιμότητα επιβαρύνθηκε από τους ανερμάτιστους χειρισμούς της σημερινής κυβέρνησης», υπογραμμίζεται: «Δυστυχώς όμως, αυτές οι παρεμβάσεις δεν αφορούν και τη μεσομακροπρόθεσμη περίοδο και δεν συνδυάζονται με ρεαλιστικά πρωτογενή πλεονάσματα, ενώ συνοδεύονται από πρόσθετα μέτρα λιτότητας».

Γι΄ αυτό και το συμπέρασμα των επιτελών της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ότι «το κόστος της κυβερνητικής ανεπάρκειας θα είναι -και πάλι- οδυνηρό για την ελληνική κοινωνία».