Συμφωνία τώρα ή παράταση με υψηλό ρίσκο οι δύο δρόμοι της κυβέρνησης

Με την Κομισιόν να έχει εξαντλήσει σε μεγάλο βαθμό τη διαμεσολαβητική της προσπάθεια, χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα (όπως φάνηκε και από την επίσκεψη Μοσκοβισί στην Αθήνα) και το ΔΝΤ να παραμένει δεδομένα πλέον στο ελληνικό πρόγραμμα, έχοντας την απαίτηση για τη λήψη νέων σκληρών μέτρων, η ελληνική κυβέρνηση βλέπει τα τελευταία 24ωρα ότι τα περιθώρια ελιγμών έχουν στενέψει επικίνδυνα, τις δε προσδοκίες της για ανώδυνες αποφάσεις να έχουν περιοριστεί δραματικά.

Το Μέγαρο Μαξίμου ελπίζει ακόμη ότι στο Εurogroup της Δευτέρας μπορεί να υπάρξει μία κατ’ αρχήν πολιτική συμφωνία, που θα αναγνωρίζει μία κάποια πρόοδο στις διαπραγματεύσεις, ωστόσο αυτό ίσως να μην έχει καν πρακτική αξία, αφού το μέτωπο των δανειστών είναι ενιαίο και η θέση τους για τη λήψη μέτρων 3,5 δισ. ευρώ, δύσκολα θα αλλάξει.

Η δε σαφής προειδοποίηση των Βρυξελλών ότι το να περιμένει η Αθήνα βελτίωση της πρότασης των θεσμών δεν έχει νόημα (δεν είναι σαν το κόκκινο κρασί η αξιολόγηση είπε ευρωπαίος αξιωματούχος), παράλληλα με το μήνυμα ότι οι δανειστές δεν βιάζονται, φέρνει όλα τα δύσκολα διλήμματα στην ελληνική πλευρά. Αυτό προκάλεσε ένα σοκ μάλλον στο Μαξίμου, που έχει βασίσει την ανάλυσή του στην άποψη πως και οι Ευρωπαίοι βιάζονται να κλείσει το ελληνικό ζήτημα και να μην παραμένει ανοιχτό όσο εξελίσσονται εκλογικές αναμετρήσεις σε διάφορες χώρες.

Η κυβέρνηση αναγκάστηκε αυτές τις ημέρες να κάνει και μία ακόμη αναδίπλωση: από την προσδοκία ότι θα παρέμβει η Άνγκελα Μέρκελ στο όλο ζήτημα και την εκτίμηση ότι το ΔΝΤ θα περιοριστεί σε δεύτερο ρόλο, αν όχι και να αποχωρήσει κιόλας, τώρα δέχεται τη συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα, αντιλαμβανόμενη ότι σε αυτό το θέμα οι Ευρωπαίοι και κυρίως η Γερμανία, αλλά και η Ολλανδία δεν δέχονται καμία αλλαγή. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος διευκρίνισε χθες ότι οι συζητήσεις γίνονται για τη συμμετοχή όλων στο πρόγραμμα.

Οι κυβερνητικοί παράγοντες εκφράζουν μία τελευταία ίσως ελπίδα ότι το ΔΝΤ θα αναθεωρήσει τις απαισιόδοξες εκτιμήσεις του για τους αριθμούς του ελληνικού προγράμματος και έτσι η βάση για την αναζήτηση των μέτρων, που θα ληφθούν για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, θα βελτιωθεί σημαντικά για την ελληνική πλευρά. Τουλάχιστον έτσι ερμήνευσε τις δηλώσεις του Πολ Τόμσεν ότι το Ταμείο δεν έχει αντίρρηση να επανεξετάσει τη στάση του επ’ αυτών των αριθμών. Πιστεύει δε το Μαξίμου ότι η αναθεώρηση αυτή θα συμβεί πολύ πριν τον Απρίλιο, που δημοσιεύονται τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, έτσι ώστε να διευκολυνθεί μία πολιτική συμφωνία σύντομα και στη συνέχεια μία τεχνική συμφωνία.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι τελευταίες εξελίξεις διαμορφώνουν μία ασφυκτική κατάσταση για την κυβέρνηση. Ακόμη κι αν υπάρξει τώρα μία βασική πολιτική συμφωνία, οι διαδικασίες για την ολοκλήρωση όλων των θεμάτων θα είναι χρονοβόρες και η Αθήνα μόλις που θα προλάβει τις κρίσιμες ημερομηνίες για την ποσοτική χαλάρωση, την καταβολή της δόσης από τους δανειστές και τη διαμόρφωση των συνθηκών για την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων, αλλά και μήπως δοκιμάσει αργότερα, μέσα στο χρόνο, έξοδο στις αγορές. 

Αντιθέτως εάν επιλέξει την παράταση στις διαπραγματεύσεις το ρίσκο αρχίζει να γίνεται μεγάλο, παραπέμποντας στις σχετικές προειδοποιήσεις του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Γιώργου Χουλιαράκη. Σε αυτή την περίπτωση, το ένα χρονικό σημείο για συμφωνία είναι τον Ιούνιο, με δυσμενείς πιθανότατα όρους, αφού θα τρέχει για να προλάβει να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις του Ιουλίου και το άλλο (εάν δει ότι έχει τη δυνατότητα από μόνη της η χώρα να πληρώσει, χωρίς τα χρήματα του ESM) το φθινόπωρο, μετά τις γερμανικές εκλογές και με την ελπίδα ότι τότε θα έχουν αλλάξει τα πράγματα στο Βερολίνο.