Αδιέξοδο: «Βαθύ ρήγμα» στις σχέσεις Αθήνας-ΔΝΤ

Στην αδιέξοδη και ιδιαίτερα άγρια τις τελευταίες ημέρες διελκυστίνδα ανάμεσα στην κυβέρνηση και το ΔΝΤ, προσκρούει η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης του  ελληνικού προγράμματος, παρατείνοντας για μία ακόμη φορά την εκκρεμότητα, που έχει παραλύσει την οικονομία. Στο ιδιότυπο blame game (μεταφορά ευθυνών) μεταξύ της Αθήνας και του Ταμείου, με αδιάφορο θεατή την γερμανική κυβέρνηση, φαίνεται να οφείλεται η απώλεια ενός ακόμη ορόσημου για το κλείσιμο της τεχνικής συμφωνίας, αυτό της 7ης Απριλίου, ημέρα κατά την οποία θα συνεδριάσει το Eurogroup. 

Με βάση τα δεδομένα που είχαν διαμορφωθεί το βράδυ της Παρασκευής και παρά τις κυβερνητικές προσδοκίες για έγκαιρη επιστροφή των τεχνικών κλιμακίων   στην Αθήνα, μοιάζει σχεδόν απίθανο να προκύψει το λεγόμενο Staff Level Agreement  (τεχνική συμφωνία), που θα άνοιγε το δρόμο στη συνολική συμφωνία για το ελληνικό πρόγραμμα. Παράγοντες με εικόνα των διαπραγματεύσεων μιλούσαν για “βαθύ ρήγμα” στις σχέσεις της κυβέρνησης με το Ταμείο, αν και δεν απέκλεισαν να υπάρξει οποιαδήποτε στιγμή αλλαγή κλίματος, που μπορεί να γίνει όμως με πρωτοβουλία, δηλαδή υποχώρηση, της Αθήνας.

Ντρίμπλες και ελιγμοί από το κυβερνητικό στρατόπεδο

Η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει μία τακτική συνεχών ελιγμών και δυσαρεστημένη από την εμμονή, κυρίως του ΔΝΤ, σε ακραίες απαιτήσεις επί όλων των ανοιχτών κρίσιμων θεμάτων, εμφανίζεται απρόθυμη να αποδεχθεί μία συμφωνία, πριν ξεκαθαρίσει τι θα γίνει με την ελάφρυνση του χρέους και κατ' επέκταση ο ρόλος του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι το Μέγαρο Μαξίμου δεν θέλει να να νομοθετήσει τα σκληρά μέτρα, που πάνω κάτω έχει ήδη αποδεχθεί κατ' αρχήν (μείωση του αφορολόγητου και των συντάξεων, πώληση κομματιών της ΔΕΗ και αλλαγές επί τα χείρω των εργασιακών σχέσεων) πριν δει να διαμορφώνεται ένα συνολικό πακέτο συμφωνίας, ικανό να χαράξει έναν οδικό χάρτη εξόδου της χώρας από την κρίση (με έξοδο στις αγορές κλπ). Δείχνει δε να ανησυχεί για το γεγονός ότι δεν βρίσκεται ακόμη ένα σημείο ισορροπίας μεταξύ του ΔΝΤ και του Βερολίνου για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, την έγκαιρη αποσαφήνιση των οποίων θεωρεί ως αναγκαίο όρο για μία δίκαιη και βιώσιμη συνολική συμφωνία. 

Επίσης, παρότι τα μέτρα, που πρέπει να εγκρίνει στη Βουλή, θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένα -τουλάχιστον στους βασικούς άξονές τους- η κυβέρνηση εξακολουθεί να πιέζει την πλευρά των δανειστών μήπως υπάρξουν κάποιες κρίσιμες βελτιώσεις (όπως να μην ισχύει η περικοπή των συντάξεων από την 1/1/2019, αλλά από την 1/1/20 κ.α.), αλλά και να πείσει το εσωτερικό ακροατήριο, ανεξαρτήτως από την έκβαση των προσπαθειών αυτών, ότι διαπραγματεύτηκε σκληρά και εξάντλησε κάθε περιθώριο για την επίτευξη της καλύτερης δυνατής συμφωνίας.

Οι... ικεσίες των βουλευτών τα μέτρα να ψηφιστούν μετά το Πάσχα

Στο παζλ μετρούν και άλλα στοιχεία πολιτικής και επικοινωνιακής διαχείρισης, όπως η “διευκόλυνση” που έχουν ζητήσει οι περισσότεροι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, που δεν θέλουν να ψηφίσουν τα επώδυνα μέτρα πριν το Πάσχα, που θα βρεθούν στις εκλογικές τους περιφέρειες και θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τους ψηφοφόρους τους.

Σε συνδυασμό με όλα αυτά, για την κυβερνητική ηγεσία έχει σημασία και η προετοιμασία των βουλευτών, αλλά και του κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξει η παραμικρή διαρροή στις επικείμενες ψηφοφορίες στη Βουλή. Το κλίμα εντός του κυβερνητικού στρατοπέδου είναι πολύ βαρύ και ουδείς μπορεί να αποκλείσει αντιδράσεις διαφόρων ειδών και εντάσεων επί της συμφωνίας. 

Από την πλευρά του το ΔΝΤ θεωρεί ότι η Αθήνα πρέπει να αποδεχθεί το πακέτο των σκληρών μέτρων που φαίνεται να συμφωνήθηκαν προ δεκαημέρου στις Βρυξέλλες. Γι' αυτό και θεώρησαν κάποιους κυβερνητικούς ελιγμούς της περασμένης εβδομάδας ως αθέτηση των συμφωνηθέντων και τορπίλισαν με τη σειρά τους τις συζητήσεις της Πέμπτης και της Παρασκευής για επιστροφή των τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα. 

Η κυβέρνηση καθησυχάζει πάντως σε όλους τους τόνους και με κάθε ευκαιρία, χωρίς πάντοτε να γίνεται πιστευτή, ότι η συμφωνία θα έλθει σύντομα και δεν υπάρχει θέμα ακραίων σεναρίων, όπως η παραπομπή της για το φθινόπωρο, ή πολύ περισσότερο, ρήξης με τους δανειστές.