Κίρχνερ: Χρεoκοπία, σκάνδαλα και πλεονάσματα μέσω υπερφορολόγησης

Την Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ, την αυθεντική, αυτόχρημα κορυφαία εκπρόσωπο του «Κιρχνερισμού», δηλαδή ενός αριστερότροπου, πλέρια λαϊκίστικου συγκεντρωτισμού νοτιοαμερικάνικου τύπου, δεξιώθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου ο Αλέξης Τσίπρας. Λίγο αργότερα, η κ.Κίρχνερ συναντήθηκε και με τον πρόεδρο της Βουλής, Νίκο Βούτση.
Στη συνέχεια η τέως πρόεδρος της Αργεντινής που βρίσκεται στην Αθήνα ως καλεσμένη του ΣΥΡΙΖΑ  μίλησε απόψε σε εκδήλωση με θέμα «Κρίση της δημοκρατίας και αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη: Η εμπειρία της Λατινικής Αμερικής» στο Μέγαρο Μουσικής (αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης), στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Megaron Plus».





Η αμοιβαία συμπάθεια ανάμεσα στην 64χρονη τέως πρόεδρο της Αργεντινής και τον νυν πρωθυπουργό της Ελλάδας ήταν μεν έκδηλη, φάνηκε όμως να βασίζεται επίσης σε ένα υπονοούμενο πνεύμα συνεννόησης μεταξύ συγγενών ως προς την ιδεολογία και την προσέγγιση στην πολιτική. Ή και «ομοιοπαθών», θα έλεγε κανείς, λόγω των οικονομικών προβλημάτων που συνδέουν Ελλάδα και Αργεντινή σε μια, τηρουμένων των αναλογιών, κοινή μοίρα.

Αν μη τι άλλο η Κριστίνα Φερνάντες είναι γνωστή για τους στενούς δεσμούς που είχε φροντίσει να αναπτύξει η Αργεντινή με την Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβες, καθώς και με όλα τα καθεστώτα χωρών της ευρύτερης περιοχής, τα οποία αυτοαποκαλούνταν σοσιαλιστικά.
Εάν εξαιρεθεί το πιο μελανό κομμάτι της πολιτείας της (καθώς αντιμετωπίζει κατηγορίες για διαφθορά και συμμετοχή σε μια σειρά από σκάνδαλα), η Κριστίνα ντε Κίρχνερ κυβέρνησε τη χώρα της κατά την περίοδο 2007-2015 εφαρμόζοντας τη δική της διασκευή του «Περονισμού».







Η Κριστίνα Φερνάντες είχε την ευκαιρία να προετοιμαστεί για το ρόλο της ως προέδρου της Αργεντινής, καθώς διαδέχτηκε τον σύζυγό της, Νέστορ Κίρχνερ, ο οποίος κυβέρνησε την χώρα του την τετραετία 2003-2007. Το «φροντιστήριο» της Κριστίνα Φερνάντες ήταν εντατικό και έλαβε χώρα σε μια ταραγμένη περίοδο για την Αργεντινή, με τη χώρα βυθισμένη σε κρίση σε όλους τους ζωτικούς τομείς του δημόσιου βίου. 

Όταν εξελέγη Πρόεδρος, η Φερνάντες κρατικοποίησε ξανά τα συνταξοδοτικά ταμεία, ενώ έκανε το ίδιο στην παραγωγή πετρελαίου, στην ενέργεια και τις αερογραμμές. Συνεχίζοντας το έργο που είχε αρχίσει επί των ημερών του Νέστορ Κίρχνερ, ο οποίος απεβίωσε το 2010, η χήρα Κριστίνα διεύρυνε το κράτος πρόνοιας, χαλαρώνοντας τα κριτήρια πρόσβασης στις δωρεάν υπηρεσίες υγείας. Έδωσε έμφαση επίσης στη δημόσια εκπαίδευση, αλλά και στην αθλητική ψυχαγωγία των Αργεντινών: Επέβαλε την ελεύθερη μετάδοση ποδοσφαιρικών αγώνων, αρκεί βεβαίως οι τηλεοπτικοί σταθμοί να μην ξεχνούσαν να προβάλλουν «κρόουλ» (κινούμενες ταινίες) στις οποίες περνούσαν φιλοκυβερνητικά κείμενα, γίνονταν υπενθυμίσεις για δημόσια έργα κ.λπ.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το 2001, πριν την εγκαθίδρυση του «Κιρχνερισμού», η Αργεντινή ήταν ένα οικονομικό ερείπιο. Η κατάρρευση είχε αποδοθεί στις επιλογές των προκατόχων του Νέστορ Κίρχνερ και κυρίως του Κάρλος Μένεμ, ο οποίος ήταν οπαδός του φιλελευθερισμού, της ανάπτυξης καπιταλιστικής πρωτοβουλίας, της πριμοδότησης ιδιωτικών επιχειρήσεων κ.λπ.
Ωστόσο, παρά τις μεταρρυθμίσεις της Κριστίνα Φερνάντες, το 2014 η Αργεντινή κηρύχθηκε σε κατάσταση επιλεκτικής χρεωκοπίας. Καθώς η ίδια εγκατέλειπε την εξουσία, η χώρα ήταν πλέον πτωχευμένη, με διαλυμένη παραγωγική βάση, εκτροχιασμένη γεωργική παραγωγή και παραπαίουσες εξαγωγές. Η ασφυκτική δασμολογική πολιτική και ο αυστηρός κρατικός έλεγχος των συναλλαγών κατέστησαν ακόμη και τις εξαγωγές κρεάτων, το σήμα-κατατεθέν του εξωτερικού εμπορίου της Αργεντινής, να παραπαίουν φτάνοντας σε ιστορικό ναδίρ.



Σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές, εκτός των άλλων εγγενών προβλημάτων, η οικονομία του κρατικού συγκεντρωτισμού της Κριστίνα Φερνάντες συσσώρευσε πλεονάσματα, μέσω της υπερφορολόγησης. Ενώ όμως αποδείχθηκε αποτελεσματική στη συγκομιδή, η διάθεση των εσόδων από τους φόρους ήταν πλημμελής και αναποτελεσματική. Ογκώδη ποσά δαπανήθηκαν σε κακές επενδύσεις, ενώ την υστεροφημία της ίδιας της Φερνάντες βοήθησε ελάχιστα ο εντυπωσιακός προσωπικός πλουτισμός, κάτι που είχε αρχίσει από την εποχή που πρόεδρος της Αργεντινής δεν ήταν η ίδια, αλλά ο σύζυγός της. Προφανώς αποδείχθηκαν προσοδοφόρες οι διασυνδέσεις του ζεύγους Κίρχνερ με μια ορισμένη επιχειρηματική ελίτ που επωφελήθηκε τα μάλα, τόσο από τις κρατικές διευκολύνσεις, όσο και από την κερδοσκοπία, ενόσω η χώρα βάδιζε προς τη χρεωκοπία.

Ως ταγμένη οπαδός του «Περονισμού», η Κριστίνα Φερνάντες αξιοποίησε κάθε εργαλείο που της προσέφερε η ροπή των Αργεντινών προς την πρωσοπολατρεία και η μηδενική αντίσταση στην δημαγωγία. Είναι χαρακτηριστικό ότι, προκειμένου να επιδείξει έργο και δη εξωστρεφές, η Κριστίνα Φερνάντες δέχτηκε να χρηματοδοτήσει ακόμη και μια νεοσύστατη ομάδα στη Φόρμουλα 1, με αντάλλαγμα την συμμετοχή ενός Αργεντινού οδηγού. Η υπόθεση εξελίχθηκε σε ένα τεράστιο φιάσκο -αλλά αυτό δεν ήταν το μόνο και σίγουρα όχι το πιο σοβαρό που βαραίνει την Κριστίνα Φερνάντες.

Και γι' αυτό η ίδια δεν είναι πια η αγαπημένη των Αργεντινών -βοηθούσης και της δίωξης για οικονομικές ατασθαλίες που εκείνη αποδίδει στην εκδικητικότητα του διαδόχου της, του «νεοφιλελεύθερου» Μαουρίσιο Μάκρι. Παρόλ' αυτά, ο «Κιρχνερισμός», ως μετεξέλιξη του παραδοσιακού «Περονισμού», σε βάθος χρόνου ίσως αποδειχθεί πολύ πιο ισχυρός και βαθιά ριζωμένος στο συλλογικό υποσυνείδητο της Αργεντινής, με ή χωρίς την κατ' εξοχήν του εκπρόσωπο στην εξουσία. Η δίωξη σε βάρος της είχε ως συνέπεια και την επιβολή περιοριστικών όρων και χρειάσθηκε να πάρει ειδική εισαγγελική άδεια για να ταξιδεύσει στην Ελλάδα και ακολούθως στο Βέλγιο και τη Μ. Βρετανία.  Η φιλάρεσκη και υπέρκομψη κυρία Φερνάντες εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό σημείο αναφοράς για τον λαό της, είτε με θετικό, είτε ακόμη και με αρνητικό πρόσημο.