Ρήγας: Η εμπειρία της Λατινικής Αμερικής έχει να μας διδάξει πολλά

Για τα ισχυρά διδάγματα που έχει να προσφέρει η «εμπειρία της Λατινικής Αμερικής» έκανε λόγο στην ομιλία του ο γραμματέας της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Ρήγας, χαιρετίζοντας την παρουσία της πρώην προέδρου της Αργεντινής, Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ, στην εκδήλωση «Κρίση της δημοκρατίας και αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη: Η εμπειρία της Λατινικής Αμερικής».

Πιο αναλυτικά, η ομιλία του Παναγιώτη Ρήγα όπως τη δημοσίευσε το left.gr: 
«Είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή για εμάς να φιλοξενούμε αυτές τις ημέρες στην Αθήνα την πρώην Πρόεδρο της Αργεντινής, την κα. Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ. Και αυτό, γιατί με την Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ έχουμε μοιραστεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια έναν κοινό αγώνα ενάντια στις ανισότητες, στην κοινωνική αδικία και στη λιτότητα. Έναν κοινό αγώνα για έναν κόσμο δημοκρατικό, για έναν κόσμο με κοινωνική δικαιοσύνη και κοινωνική αλληλεγγύη. Οι συνθήκες σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική είναι, προφανώς, διαφορετικές. Ωστόσο, είναι ακριβώς ίδιες οι ιδέες και αξίες που βρίσκονται στον πυρήνα του ιδεολογικού φορτίου της αριστεράς.

Οι ιδέες και οι αξίες εκείνες που κυριάρχησαν μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως στο ευρωπαϊκό έδαφος αλλά και διεθνώς: Η δημοκρατία, η κοινωνική δικαιοσύνη, η ισότητα, η αλληλεγγύη, η παγκόσμια ειρήνη.

Η επίδραση των ιδεών αυτών σε ολόκληρο τον πλανήτη ήταν τέτοια που προκάλεσε λαϊκές εξεγέρσεις, κινήματα και κοινωνικούς αγώνες και οδήγησε σε μεγάλες δημοκρατικές κατακτήσεις.

Στο τέλος του προηγούμενου αιώνα, όμως, όλες αυτές οι κατακτήσεις άρχισαν, σταδιακά αλλά σταθερά, να αμφισβητούνται από την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού, καθώς και από την καθιέρωση μιας μονόδρομης λογικής στην παγκόσμια οικονομία και στην παγκόσμια διακυβέρνηση.

Της αντίληψης ότι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο διακυβέρνησης, οικονομικής και πολιτικής είναι μονόδρομος.

Σήμερα, βιώνουμε τις συνέπειες αυτής της ραγδαίας οπισθοχώρησης των προοδευτικών αξιών σε διεθνές επίπεδο.

Σήμερα, η Ευρώπη είναι σχεδόν αποκλειστικά ένας χώρος λιτότητας, απορρύθμισης κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, και κλειστών συνόρων για πολιτικούς πρόσφυγες και μετανάστες.

Ο νεοφιλελευθερισμός έχει πληγώσει την Ευρώπη σχεδόν ανεπανόρθωτα.

Γεγονότα όπως η απόφαση για το Brexit, η ενίσχυση της ξενοφοβικής και εθνικιστικής δεξιάς και ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη, η αστάθεια στο διεθνές σκηνικό και οι περιφερειακές συγκρούσεις στα ανατολικά όρια της ΕΕ το επιβεβαιώνουν.

Τα γεγονότα αυτά εντείνουν την αβεβαιότητα και την κρίση αυτοπεποίθησης για το Ευρωπαϊκό εγχείρημα, και απειλούν ευθέως το όραμα μιας ειρηνικής και κοινωνικής Ευρώπης.

Στην ουσία όμως, πρόκειται για μια κρίση εμπιστοσύνης των ευρωπαίων πολιτών προς τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και γραφειοκρατικές ελίτ της Ένωσης.

Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες χτυπήθηκαν σκληρά από τη μορφή που πήρε η νεοφιλελεύθερη ηγεμονία στη διαμόρφωση του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Ιδιαίτερα αρνητικές ήταν οι συνέπειες στα κράτη του Νότου, που βρίσκονται αντιμέτωπα με μόνιμα εμπορικά ελλείμματα και διόγκωση του δημόσιου χρέους, σε απόλυτη αντιστοιχία με τα τερατώδη γερμανικά εμπορικά πλεονάσματα.

Σήμερα, αυτός ο ίδιος νεοφιλελευθερισμός δεν λειτουργεί πια ούτε για τον πλουσιότερο Ευρωπαϊκό Βορρά. Οι φτωχοί και οι αποκλεισμένοι από τα οφέλη της όποιας ανάπτυξης αυξάνονται παντού.

Ο νεοφιλελευθερισμός υπήρξε χωρίς αμφιβολία το πολιτικό εφαλτήριο της εθνικιστικής δεξιάς.

Και για αυτό η δεξιά δεν είναι και δεν μπορεί να αποτελέσει την εναλλακτική στην ακροδεξιά.

Στρατηγικά η δύναμη που μπορεί να αντιπαρατεθεί στην νέα ακροδεξιά είναι μόνο η ευρύτερη αριστερά.

Στις ΗΠΑ οι παραδοσιακοί Ρεπουμπλικανοί δήλωσαν υποταγή στον Τραμπ, στη Βρετανία οι Συντηρητικοί σύρθηκαν πίσω από το Brexit του Φάραντζ και του Τζόνσον και τώρα καλούνται να το διαχειριστούν.

Στη Γαλλία ο Φιγιόν δεν κατάφερε ποτέ να προβληθεί ως το αντίπαλο δέος στη Λεπέν, ενώ στους κόλπους του γερμανικού χριστιανοδημοκρατικού κόμματος κερδίζουν διαρκώς έδαφος ακραίες απόψεις.

Η συγκρότηση προοδευτικών πολιτικών πλειοψηφιών διεθνώς, από συμμαχίες της αριστεράς με τους πράσινους και με εκείνη την σοσιαλδημοκρατία που θα ξεκολλήσει από το άρμα του νεοφιλελευθερισμού, είναι ένα είδος ΤΙΝΑ (There Is No Alternative) μέσα στη συγκυρία.

Φαίνεται να αποτελεί τη μόνη αντίπαλη δύναμη με ρεαλιστική προοπτική απέναντι στους νέους εθνικισμούς.

Είμαστε εμείς, αυτοί που πρέπει να αναλάβουμε την πολιτική πρωτοβουλία για μία προοδευτική εναλλακτική.

Είμαστε εμείς που θα πρέπει να οικοδομήσουμε πλατιές πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες.

Ώστε να παρουσιάσουμε στους πολίτες μας μια αξιόπιστη αντισυστημική εναλλακτική λύση, ώστε να εμποδίσουμε την ακροδεξιά στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Για να πετύχει η προσπάθεια αυτή, χρειαζόμαστε τη συμμετοχή όλων των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων. Χρειαζόμαστε τη λαϊκή αφύπνιση και δράση για να τελειώσουν οι κοινωνίες της μαζικής ανεργίας, της εκρηκτικής φτώχειας και των ανισοτήτων, του κοινωνικού dumping, και των χαμηλών δημόσιων επενδύσεων.

Χρειαζόμαστε νέες επεξεργασίες για ζητήματα όπως το πρεκαριάτο, η εισαγωγή της ρομποτικής στην παραγωγική διαδικασία, οι εμπορικές συμφωνίες νέου τύπου (ΤΤΙP-TPP-NAFTA-TISA).

Ο γεωπολιτικός χώρος της Νοτίου Αμερικής  είναι ένα εργαστήρι πρωτότυπων ιδεών και εφαρμοσμένων πολιτικών.

Ως Ευρωπαϊκή Αριστερά και ως ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθούμε με μεγάλο ενδιαφέρον τις κοινωνικές διεργασίες που συντελούνται στη Λατινική Αμερική.

Τα τελευταία 20 χρόνια σε πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής μεταξύ των οποίων και η Αργεντινή, σημειώθηκαν αξιοσημείωτα βήματα προόδου.

Όχι μόνο στο πεδίο της βελτίωσης των βιοτικών συνθηκών για τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού, αλλά και στο πεδίο της Δημοκρατικής διεύρυνσης και των δικαιωμάτων.

Παρατηρούμε ότι ο νεοφιλελευθερισμός έχει βάλει στόχο αυτές ακριβώς τις κατακτήσεις μέσω νεοφιλελεύθερων και συντηρητικών πολιτικών σχηματισμών που ήδη κυβερνούν ή διεκδικούν την διακυβέρνηση.

Κυρίες και Κύριοι,

Σε μια τέτοια ιστορική στιγμή βρισκόμαστε και σήμερα, στη διατύπωση του προτάγματος για το μέλλον της αριστεράς ως εν δυνάμει πλειοψηφικού ρεύματος.

Για την αριστερά λοιπόν, η πρόκληση αυτή αποκτά διεθνώς στρατηγικό χαρακτήρα. Η Αριστερά στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν μπορεί να περιοριστεί στον περιφραγμένο χώρο που θέλουν να την έχουν.

Δεν μπορεί να αποτελεί απλά μια μικρή δύναμη διαμαρτυρίας, που να είναι ανίκανη να παρέμβει και να αλλάξει τις καταστάσεις.

Η Αριστερά έχει το καθήκον να σταθεί δίπλα στους ανθρώπους που πλήττονται από την κρίση και να αγωνιστεί για να αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων.

Η εμπειρία της Λατινικής Αμερικής έχει σίγουρα πολλά να μας διδάξει».