Ξεκαλάκης: Θέλουμε νέο κόμμα με συλλογική λειτουργία και όχι μια συμπαράταξη αρχηγών

Δε θα δεχθούμε capital controls στη δημοκρατία, επισήμανε ο Στέφανος Ξεκαλάκης και μίλησε για ισχυρή εναλλακτική πρόταση που δε μπορεί να είναι καρικατούρα εγχειρημάτων του παρελθόντος. 

Στο κόμμα μας ζήσαμε σκηνές που προσβάλλουν, συνέχισε και έκανε λόγο για αποκλεισμούς στελεχών. Θέλουμε ένα κόμμα με συλλογική λειτουργία ή μια συμπαράταξη αρχηγών, έθεσε το ερώτημα. Ανάκαμψη με ανανέωση δεν υπάρχει πουθενά, τόνισε ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ.

Εκτός κι αν κάποιοι αρκούνται απλά σε μια μικρή βελτίωση, προσέθεσε. Στο πλαίσιο αυτό, διατύπωσε τη θέση ότι «ερμαφρόδιτα σχήματα όπως η σημερινή συμπαράταξη δεν έχουν προοπτική». «Η κρίσιμη ώρα είναι τώρα. Ή θα μας γράψει η ιστορία ή θα μείνουμε με τη ρετσινιά» είπε χαρακτηριστικά.  

Ο κ. Ξεκαλάκης πρότεινε πρώτα να δημιουργηθεί η νέα παράταξη και στη συνέχεια να εκλεγεί ο αρχηγός. Κάθε άλλη επιλογή θα εξυπηρετεί απλά προσωπικές στρατηγικές, κατέληξε. 

Η ομιλία του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ:

Διανύουμε αισίως τον 7ο χρόνο μνημονίων και τον 9ο χρόνο κρίσης ως απόρροια της εγκληματικής διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας του κυρίου Καραμανλή.
 
Η κατάσταση αυτή έχει αφήσει βαθιές πληγές στην ελληνική κοινωνία, καθώς διαμορφώνεται τεχνηέντως μια επικίνδυνη και ανιστόρητη αντιπαλότητα, ποικιλόμορφη και ιδιόμορφη, ανάμεσα στους δημόσιους και στους ιδιωτικούς υπαλλήλους, στους εργαζόμενους και στους ανέργους, στους δανειολήπτες και στους καταθέτες, στους νέους και στους συνταξιούχους και σε πολλές ακόμα περιπτώσεις.
 
Πρόκειται για μια κοινωνία, που δείχνει να συμβιβάζεται με το κλίμα μιζέριας που διαμορφώνεται από τις κυβερνητικές πολιτικές του εθνικολαϊκιστικού μορφώματος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Που ανέχεται τις ισοπεδωτικές λογικές της εξίσωσης των πάντων προς τα κάτω.
Που συνηθίζει τα capital controls και θεωρεί φυσιολογική την προετοιμασία των νέων με σκοπό να αναζητήσουν, μετά το πέρας των σπουδών τους, την τύχη τους στο εξωτερικό.
Που αφήνεται παραδομένη στη μοίρα της και παραιτημένη από το δικαίωμα για ένα καλύτερο αύριο.
 
Κι η κατάσταση αυτή αποτυπώνεται δυστυχώς και στο πολιτικό γίγνεσθαι, μέσω της γεωμετρικά αυξανόμενης αποχής από τις εκλογικές διαδικασίες.
Κι αν λάβουμε υπόψη και τις απαντήσεις των ερωτηθέντων στις δημοσκοπήσεις, που θεωρούν ότι κανείς απ’ τους πολιτικούς δεν είναι ικανός να δώσει λύσεις στα προβλήματά τους, γίνεται αντιληπτό ότι το πολιτικό σύστημα βρίσκεται επί ξύλου κρεμάμενο.
 
Αυτό όμως δεν μπορεί να συνεχισθεί. 
Δεν θα επιτρέψουμε ο έλεγχος κεφαλαίων, να εξελιγχθεί σε έλεγχο σκέψης, έλεγχο δημιουργίας. 
Λέμε όχι στην εξίσωση προς τα κάτω και στην κοινωνία του διχασμού και των χαμηλών προσδοκιών. 
Capital controls στη δημοκρατία, στα όνειρα και στα δικαιώματα των Ελλήνων δε θα βάλει κανείς!!!
Για την ανατροπή αυτής της κατάστασης επιβάλλεται να έχει κυρίαρχο ρόλο η προοδευτική παράταξη, που διαχρονικά έχει ως μέλημα να ενώνει τους Έλληνες και να φέρνει στη φωτεινή πλευρά του φεγγαριού ολόκληρη την κοινωνία, δίνοντας προοπτική στους μη προνομιούχους της κάθε εποχής.
 
Αυτό όμως δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα από σχηματισμούς που αναπαλαιώνουν ως καρικατούρες την Ένωση Κέντρου, την Ενωμένη Αριστερά ή την Εξακομματική Συμμαχία των Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων.
 
Χρειάζεται μια ενιαία, σύγχρονη, ισχυρή πολιτική δύναμη, που θα μπορεί να αποτελέσει την εναλλακτική προοδευτική επιλογή διακυβέρνησης.
 
Γιατί τα κόμματα ενισχύουν την κοινωνική τους επιρροή και αποκτούν λαϊκή αποδοχή όταν καλύπτουν τις ανάγκες της κοινωνίας, όταν στεγάζουν τα όνειρα των πολιτών, κι όχι όταν απλά ικανοποιούν τις φιλοδοξίες των στελεχών.
 
Φίλες και Φίλοι,
 
Στην 6η και 7η σύνοδο της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, αναφερόμενος στο πως αντιλαμβανόμουν ένα συνέδριο προοπτικής, περιέγραψα την αναγκαιότητα να οδηγηθούμε σε μια διαδικασία ανοικτή – δημοκρατική – πολυπληθής – αντιπροσωπευτική και ουσιαστική.
 
Δυστυχώς, η πρόταση έπεσε στο κενό και στο κόμμα μας βιώσαμε σκηνές που προσβάλουν την ιστορία του και θίγουν τη δημοκρατική του λειτουργία.
 
Έτσι, φτάσαμε σήμερα σε μια διαδικασία απ’ την οποία, πέραν όλων των άλλων, απουσιάζει η μεγάλη πλειοψηφία των συντρόφων μας που ήταν υποψήφιοι στις δύσκολες εκλογικές αναμετρήσεις του 2015.
 
Αλήθεια πόσο ηθικό, πόσο δεοντολογικά ορθό είναι να αποκλείεις από τις διαδικασίες τους ανθρώπους που πάλεψαν για την επιβίωση της παράταξης για να συζητάμε σήμερα για την προοπτική της; Τι μήνυμα εκπέμπουμε προς την κοινωνία;
 
Έστω κι έτσι όμως, μπορούμε να δώσουμε αξία στη διαδικασία απαντώντας σε κάποια καίρια ερωτήματα όπως:
 
Θέλουμε ένα κόμμα ιδιωτικής χρήσης (Ι.Χ.), που για τα πάντα θα αποφασίζει ο εκάστοτε αρχηγός με το περιβάλλον του ή ένα φορέα θεσμικό, με δημοκρατική λειτουργία και συλλογική κουλτούρα στη λήψη των αποφάσεων;
 
Θέλουμε μια ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΑΡΧΗΓΩΝ Ή ένα ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΜΜΑ ΑΡΧΩΝ;
 
Αρκετά όμως με τα ερωτήματα. Σημασία έχουν οι απαντήσεις.
Απαντήσεις με πράξεις, γιατί από λόγια, διακηρύξεις, στόχους και οράματα έχουμε χορτάσει.
 
Θέλουμε θέσεις με «γωνίες», που θα κεντρίζουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας και θα κάνουν τον πολίτη να στρέψει το βλέμμα του σ’ εμάς.
 
Ο λόγος μας δεν μπορεί να είναι στρογγυλός για να ταιριάζει με κάθε σχήμα μελλοντικής κυβερνητικής συνεργασίας.
 
Η δική μας κόκκινη γραμμή εδράζεται σε πολιτικές θέσεις και όχι σε…. καρέκλες!
Στόχος μας είναι η αλλαγή της κοινωνίας και όχι η αλλαγή δουλειάς και περιβάλλοντος εργασίας των στελεχών.
 
Ανάκαμψη με αναπαλαίωση δεν υπάρχει πουθενά.
Έχουμε ανάγκη από ανανέωση προσώπων, νοοτροπιών, δομών και ιδεών.
 
Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να ενισχύσουμε την κοινωνική μας επιρροή και να έχουμε ισχυρή παρέμβαση στα πολιτικά δρώμενα.
 
Εκτός και αν…..
Κάποιοι στη Συμπαράταξη αρκούνται σε μια μικρή βελτίωση των εκλογικών μας ποσοστών και λίγες παραπάνω έδρες βουλευτών.
 
Ερώτημα προς όσους αποφεύγουν τις απαντήσεις.
 
Απάντηση σε όσους μιλούν για αυτόνομο πόλο, αλλά με τις πολιτικές τους επιλογές καταδικάζουν τον πολιτικό μας χώρο σε ρόλο συμπληρωματικό.
 
Φίλες και Φίλοι,
 
Η συντριπτική πλειοψηφία όσων βρισκόμαστε σήμερα εδώ δεν περιμένουμε να κερδίσουμε εξαργυρώνοντας τη στήριξη στο κόμμα. Αν εμφορούμασταν από τέτοιες αντιλήψεις, δε θα λειτουργούσαμε καθ’ αυτό τον τρόπο στην πολιτική μας διαδρομή, ούτε θα αντιδρούσαμε το προηγούμενο διάστημα σε φοβικές αποφάσεις περιχαράκωσης του χώρου που λαμβάνονταν για εμάς χωρίς εμάς.   
 
Ξέρουμε όμως ότι έχουμε πολλά να χάσουμε από τη συνεχιζόμενη πολιτική αστάθεια, τις πολιτικές ισοπέδωσης και διαχείρισης της μιζέριας, την αναξιοκρατία, την έλλειψη οράματος και την αδυναμία εξεύρεσης κοινωνικά δίκαιων λύσεων για την έξοδο από την κρίση.
 
Δεν ανεχόμαστε το πηδάλιο της επόμενης διακυβέρνησης να παραδοθεί στη δεξιά, για να οδηγήσει τη χώρα στην ξέρα της συντήρησης και των ολιγοπωλίων, απλά και μόνο επειδή κάποιοι αρέσκονται  στο να ηγούνται μικρών τιμαρίων του ιδεολογικού μας χώρου.
 
Γι’ αυτό και η ώρα των πράξεων είναι εντός του 2017.
 
Κι απ’ αυτό το συνέδριο πρέπει να βγούμε με καθαρές λύσεις και αποφάσεις.
 
Κουραστήκαμε τους τελευταίους μήνες να βλέπουμε, βάσει των δημοσκοπήσεων, τους ψηφοφόρους να φεύγουν απ’ το ΣΥΡΙΖΑ και να πηγαίνουν στον κύριο Μητσοτάκη ή στην αποχή κι η προοδευτική παράταξη να έχει το ρόλο του «τροχονόμου» αυτής της διαδρομής.
 
Ερμαφρόδιτα, δαιδαλώδη και δυσλειτουργικά σχήματα, όπως είναι η σημερινή Συμπαράταξη έχουν πεπερασμένη εκλογική απήχηση και ανύπαρκτη προοπτική.
 
Γι’ αυτό και πρέπει να προχωρήσουμε εντός εύλογου χρονικού διαστήματος, αλλά με συγκεκριμένη ημερομηνία πριν το πέρας του έτους, στη διοργάνωση του συνεδρίου για τη δημιουργία της νέας, ενιαίας μεγάλης δημοκρατικής – προοδευτικής παράταξης, τα χαρακτηριστικά της οποίας, σε επίπεδο αρχών, πολιτικών θέσεων, οργάνωσης και λειτουργιών θα προκύψουν εκ του μηδενός, βάσει των αποφάσεων του δημοκρατικά εκλεγμένου σώματος του συνεδρίου.
 
Στην προσπάθεια επανένωσης του κατακερματισμένου χώρου χρειαζόμαστε τη συμμετοχή των σκεπτόμενων προοδευτικών πολιτών, που νιώθουν την ανάγκη με την παρουσία τους να βάλουν τέλος στον θεσμικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κατήφορο της πατρίδας μας.
Και να είστε βέβαιοι ότι ο λαός και δη οι προοδευτικοί πολίτες έχουν κριτήριο και αισθητήριο.
 
Δεν είναι τυχαίο ότι εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, από το 2009 μέχρι το 2015, επέλεξαν την αποχή από την ψήφο της πλάνης, της συνήθειας, του οπαδισμού ή της αντιδραστικότητας.
 
Αν μέσα από τις θέσεις και τις πράξεις μας κατορθώσουμε να θέσουμε σε εγρήγορση όλο αυτό το σκεπτόμενο, προοδευτικών καταβολών, πολιτικό δυναμικό, τότε η παράταξη θα έχει προοπτική.
 
Όμως ο κόσμος αυτός δε θα ενεργοποιηθεί για να αποτελέσει το «νεροκουβαλητή» του «τάδε» ή του «δείνα» στελέχους. Θα εμπλακεί ενεργά με τα πολιτικά δρώμενα, αν δει ότι η παράταξη έρχεται να υπερασπιστεί τα θέλω των πολλών κι όχι τα συμφέροντα κάποιων λίγων στελεχών.
 
Αφού δημιουργηθεί το πολιτικό υποκείμενο θα πρέπει να προγραμματισθεί και η εκλογή του αρχηγού του. Κάθε άλλη επιλογή είναι άλμα στο κενό, καθ’ ότι ενισχύει τον αρχηγισμό και λειτουργεί ανασχετικά στην εμπέδωση της συλλογικής λειτουργίας και της συμμετοχικότητας, ενώ δεν δεσμεύει οργανικά τους συμμετέχοντες και δεν αποκλείει την πιθανότητα ναρκοθέτησης του εγχειρήματος εν τη γενέσει του. 
Εκτός, αν στόχος μας δεν είναι η δημιουργία μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης, αλλά η εκπλήρωση, με κάθε τίμημα για το χώρο και τη χώρα, προσωπικών στρατηγικών.
 
Κι αν πραγματικά θέλουμε σήμερα να στρέψουμε τα βλέμματα της κοινωνίας στο συνέδριό μας, ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρό…..
 
Ας εκπέμψουμε το μήνυμα ότι η πολιτική αποκτά ξανά την ανθρωποκεντρική της διάσταση, ότι καθίσταται ξανά λειτούργημα κι όχι μια επικερδής επαγγελματική απασχόληση, κι ας λάβουμε την απόφαση για επιβολή συγκεκριμένου αριθμού ολοκληρωμένων κύκλων βουλευτικών θητειών για τα στελέχη μας.
 
Ας αποφασίσουμε ότι θα υπάρχει πλήρης διακριτότητα ανάμεσα στο κομματικό και στο δημόσιο αξίωμα, για να αποτρέψουμε τη συμμετοχή ανθρώπων που βλέπουν την κομματική τους ενασχόληση ως διαβατήριο για τη συμμετοχή τους στη δημόσια διοίκηση.
 
Ας ξεκαθαρίσουμε ότι κανείς βουλευτής δεν πρόκειται να αναλάβει θέση σε υπουργείο σε περίπτωση που ο φορέας συμμετέχει σε κυβέρνηση συνεργασίας. 
 
Ας υιοθετήσουμε δημοκρατικές πρακτικές αδελφών κομμάτων, όπως το SPD, όπου η μετεκλογική στάση του κόμματος καθορίζεται από τη βούληση του συνόλου των μελών του, κι όχι μιας κλειστής κάστας κομματικών αξιωματούχων.
 
Ας εφαρμόσουμε την αξιολόγηση και τη λογοδοσία στην πράξη, έτσι ώστε κάθε στέλεχος να τελεί υπό τον έλεγχο και την κρίση του συνόλου των μελών και να παύεται των καθηκόντων του αν παρεκκλίνει των δημοκρατικά ληφθέντων συλλογικών αποφάσεων και πολιτικών θέσεων.  
 
Σίγουρα οι προτάσεις αυτές από μόνες τους δεν αρκούν, όμως δίνουν ένα στίγμα μετάβασης, απ’ τον κοινοβουλευτικό και κομματικό επαγγελματισμό, στον πολιτικό αλτρουισμό.
 
Και σε κάθε περίπτωση, τέτοιες αποφάσεις, αν μη τι άλλο, οδηγούν σε ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ και διασφαλίζουν ότι ο πολιτικός φορέας θα λειτουργεί πραγματικά και οι όποιες επιλογές συμμετοχής σε μελλοντικό κυβερνητικό σχήμα θα εκπορεύονται από τις προγραμματικές συγκλίσεις ή από την επικράτηση των πολιτικών μας θέσεων, κι όχι από την ματαιοδοξία κατάληψης της υπουργικής καρέκλας. 
 
Φίλες και Φίλοι,
 
Η κρίσιμη ώρα για τη δημιουργία της νέας, ενιαίας προοδευτικής παράταξης είναι τώρα.
 
Κι όσοι λαμβάνουμε μέρος στις διεργασίες, είτε θα μας γράψει η ιστορία ή θα μείνουμε με τη ρετσινιά ότι επί των ημερών μας έγινε η παράταξη ιστορία.
 
Γι’ αυτό και θα πρέπει να θέσουμε εν λευκώ τον εαυτό μας στην υπηρεσία του σκοπού, που δεν είναι άλλος από την δημιουργία του νέου, ενιαίου φορέα.
 
Την τελευταία επταετία περάσαμε πολλά.
 
Όμως, όσα λυπηρά ζήσαμε το τελευταίο δίμηνο απέδειξαν απλά ένα πράγμα.
 
Ότι ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, σε πρόσωπα, συμπεριφορές και πολιτικές επιλογές, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ.