Ανδρέας Γεωργίου στο ΘΕΜΑ: Mε καταδιώκουν τα πολιτικά συμφέροντα

Τα πολιτικά συμφέροντα που τον καταδιώκουν και, κατά τον ίδιο, υποκινούν τη δικαστική του περιπέτεια τα τελευταία χρόνια φωτογραφίζει στο «ΘΕΜΑ» ο πρώην επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής Ανδρέας Γεωργίου. Μιλώντας για πρώτη φορά σε ελληνικό ΜΜΕ από τότε που του ασκήθηκε η πρώτη δίωξη, ο κ. Γεωργίου τονίζει ότι συγκεκριμένοι παράγοντες από «την Αριστερά και τη Δεξιά» προσπαθούν με δημόσιες δηλώσεις τους να εξουδετερώσουν τις αθωωτικές αποφάσεις που έχει πετύχει μέχρι σήμερα «για να κρατούν ζωντανά διάφορα πολιτικά αφηγήματα για το παρελθόν και το παρόν», όπως χαρακτηριστικά τονίζει. 

Ταυτόχρονα, ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ απαντά για πρώτη φορά στην κριτική πρώην συναδέλφων του που τον κατηγόρησαν για «μαγείρεμα» των στοιχείων του 2009 προκειμένου να διογκώσει τεχνητά το έλλειμμα, σημειώνοντας ότι η μέθοδος που χρησιμοποίησαν εκείνοι ήταν για γέλια και αν συγκριθούν με την ίδια μέθοδο τα ίδια στοιχεία το έλλειμμα για το 2009 ήταν ακόμη μεγαλύτερο! 

- Η υπόθεσή σας σίγουρα δεν είναι συνηθισμένη. Εχουν ασκηθεί δύο αναιρέσεις από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου σε αποφάσεις της Δικαιοσύνης που σας δικαίωναν και από την άλλη πλευρά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη εγκαλώντας την ότι δεν σέβεται την αυτοτέλεια μιας ανεξάρτητης αρχής. Αισθάνεστε ότι έχετε γίνει αντικείμενο πολιτικής διελκυστίνδας;

Οπως επισημάνατε, έχουν ήδη εκδοθεί δύο απαλλακτικά βουλεύματα για την κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης για το έλλειμμα του 2009 και ζημίας του Ελληνικού Δημοσίου κατά 171 δισ. ευρώ. Πριν από τα δύο αυτά βουλεύματα είχαν υπάρξει και δύο προτάσεις ανακριτών και εισαγγελέων να μπει η υπόθεση στο αρχείο, αλλά δεν έγιναν αποδεκτές. Οπότε συνολικά τέσσερις ανατροπές στο κλείσιμο της υπόθεσης από το 2013 έως σήμερα!
Για την υπόθεση της παράβασης καθήκοντος αθωώθηκα πρωτόδικα με ομόφωνη απόφαση και αντίστοιχη εισαγγελική πρόταση τον Δεκέμβριο του 2016. Ομως μετά την απόφαση του δικαστηρίου αυτού η αθωωτική απόφαση αναιρέθηκε και υποβλήθηκα και πάλι πριν από λίγες μέρες σε νέα δίκη. Θέλω να επισημάνω ότι πριν από τη δίκη του Δεκεμβρίου του 2016 είχαν υπάρξει γι’ αυτή την υπόθεση τρεις προτάσεις ανακριτών και εισαγγελέων να μπει στο αρχείο, αλλά δεν έγιναν αποδεκτές.
Είναι φυσικό να αναρωτηθεί κανείς τι συμβαίνει εδώ. Δικαστικοί λειτουργοί, ανακριτές, εισαγγελείς, δικαστικά συμβούλια, δικαστές προτείνουν ή αποφασίζουν επανειλημμένα την αθώωσή μου και κάποιοι άλλοι την αναιρούν και συνεχίζονται οι διαδικασίες μέχρι να καταδικαστώ. Κι αυτό πια δεν το λέω μόνο εγώ. Το λένε και παρατηρητές από όλο τον κόσμο.

- Τι συμβαίνει λοιπόν στην υπόθεση Γεωργίου;

Αν διαβάσει κανείς ψύχραιμα -και είναι όλα στον δημόσιο χώρο- τα σχόλια και τις τοποθετήσεις διάφορων σημαντικών πολιτικών προσώπων και από τη Δεξιά και την Αριστερά θα καταλάβει. Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα, αλλά θα σας δώσω μόνο δυο-τρία ενδεικτικά:

Στις 25 Ιανουαρίου 2013, τρεις μέρες μετά την ποινική δίωξη που ασκήθηκε εναντίον μου και άρχιζε η κρίσιμη ειδική ανάκριση για τα ανωτέρω φερόμενα αδικήματα, ο κατοπινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Παυλόπουλος έδωσε ραδιοφωνική συνέντευξη κατά την οποία είπε για μένα: «Δεν έκανε καμία προσπάθεια και ουδέποτε ζήτησε να διαπραγματευτεί με τη Eurostat», και «αποδυνάμωσε το συλλογικό όργανο για να περάσει όλα όσα ζητούσε η Eurostat στο έλλειμμα». Και συνέχισε ο κ. Παυλόπουλος: «Ετσι, ένα μεγάλο κομμάτι των μέτρων που υπέστη ο ελληνικός λαός είναι απότοκα αυτής της πρωτοβουλίας που πήρε ο κ. Γεωργίου». 
Επίσης ανέφερε ότι έπρεπε «να αποφασίσει συλλογικά η ΕΛΣΤΑΤ και να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του τόπου ώστε να μην επιβαρυνθεί το έλλειμμα, άρα και ο ελληνικός λαός κατά 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ».

Σε μια άλλη περίπτωση, στις 22 Ιουνίου 2014, και ενώ το Συμβούλιο Εφετών εξέταζε την πρόταση του εισαγγελέα Εφετών για απαλλαγή μου από τα φερόμενα αδικήματα για τα οποία είχε γίνει δίωξη, ο κ. Παυλόπουλος είπε σε ραδιοφωνική συνέντευξη: «H Δικαιοσύνη θα πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να μην αφήσει η υπόθεση αυτή να κλείσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Θα πρέπει η υπόθεση αυτή να φτάσει μέχρι το τέλος. Διότι εκείνο που πρέπει να τονιστεί είναι πως μέσα από αυτή την υπόθεση φαίνεται ότι διογκώθηκε το έλλειμμα τεχνητά».

Ενα ακόμη ενδεικτικό παράδειγμα από τα πάμπολλα είναι το retweet που έκανε ο εν ενεργεία υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς στις 5 Αυγούστου 2016 ενός tweet του κ. Στυλιανίδη. Το tweet έδειχνε το εξώφυλλο του περιοδικού «Επίκαιρα» με τίτλο «210 δισ. μας στοίχισε το σκάνδαλο της ΕΛΣΤΑΤ» και το σχόλιο του κ. Στυλιανίδη ήταν: «Αποκαλυπτική δημοσίευση για την υπόθεση ΕΛΣΤΑΤ - Γεωργίου. Τελικά η αλήθεια είναι σκληρή για όσους περιφρονούν την πατρίδα».
Σε αυτό το περιβάλλον, το οποίο υπάρχει από τον Σεπτέμβριο του 2011, αρχίζοντας με την ανάδειξη των έωλων και ψευδών κατηγοριών ως βασικού πολιτικού θέματος από τον τότε πρόεδρο της αντιπολιτευόμενης Νέας Δημοκρατίας κ. Σαμαρά, στην ομιλία του στη ΔΕΘ, και συνεχίζοντας μέχρι σήμερα με τις δηλώσεις πολιτικών από διάφορα κόμματα, δεν είναι παράδοξο ή απρόσμενο το τι περιέγραψα σχετικά με τη Λερναία Υδρα των δικαστικών διώξεών μου.

- Νιώθετε λοιπόν ότι καταδιώκεστε από συγκεκριμένους πολιτικούς κύκλους...

Είναι προφανές ότι υπάρχουν σημαντικά πολιτικά συμφέροντα τα οποία έχουν δημιουργήσει και στηρίξει επί έξι ολόκληρα χρόνια τις πολλαπλές διώξεις μου, όπως και τη δίωξη δύο πρώην συναδέλφων μου στην ΕΛΣΤΑΤ. Οι διώξεις κρατούν ζωντανά διάφορα πολιτικά αφηγήματα από διάφορες παρατάξεις - και για το τι συνέβη στο παρελθόν και για το τι συμβαίνει στο παρόν. Αυτό είναι κατακριτέο όχι μόνο γιατί διώκονται αμείλικτα δημόσιοι λειτουργοί οι οποίοι απλώς εφάρμοσαν το Ευρωπαϊκό και Ελληνικό Δίκαιο στην κατάρτιση των ευρωπαϊκών στατιστικών της χώρας, μετά από πολλά χρόνια ανομίας της Ελλάδας, αλλά και γιατί αυτές οι διώξεις καταδεικνύουν σημαντικούς κινδύνους για τη χώρα στο παρόν και το μέλλον.

- Ακόμη και στην τελευταία απόφαση της Δικαιοσύνης, πάντως, το δικαστήριο σας απάλλαξε από όλες τις κατηγορίες πλην μιας: ότι αποφύγατε να θέσετε υπ’ όψιν του συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ τα στοιχεία του 2009. Αλήθεια, γιατί δεν το κάνατε τότε;

Στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο είναι σαφέστατο, αλλά και στο Ελληνικό Δίκαιο (όπως ήταν και το 2010), ότι πρέπει να τηρείται η αρχή της επαγγελματικής ανεξαρτησίας των επίσημων στατιστικών όχι όπως την ερμηνεύει ο καθένας, αλλά ρητά, σύμφωνα με τον Κώδικα Ορθής Πρακτικής των Ευρωπαϊκών Στατιστικών. Σύμφωνα με αυτόν τον κώδικα, η παραγωγή και δημοσίευση των στατιστικών στοιχείων είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του προϊσταμένου της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Σε αυτό περιλαμβάνεται και η κοινοποίηση των στοιχείων του ελλείμματος στη Eurostat. Δεν είναι νοητό να αποτελούν αντικείμενο διαβούλευσης και να τίθενται σε έγκριση και ψηφοφορία τα στατιστικά στοιχεία. Είναι παράδοξα πράγματα αυτά και οπουδήποτε αναφέρεται στον κόσμο τέτοιο πράγμα θα βάλουν τα γέλια και θα σας πουν ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Σίγουρα δεν γίνεται κάτι τέτοιο πουθενά μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στην οποία θέλουμε ως στατιστική υπηρεσία και ως χώρα γενικότερα να ανήκουμε. Είναι τελείως εκτός Ευρωπαϊκού Δικαίου και πρακτικής. Στην Ευρώπη δεν ψηφίζουμε για τα στατιστικά στοιχεία!

Μάλιστα, εάν είχα υποκύψει στις πιέσεις και είχα θέσει τα στοιχεία προς έγκριση, δηλαδή σε ψηφοφορία από το συλλογικό εκείνο όργανο, τότε θα ήταν που θα είχα υποπέσει σε παράβαση του νόμου και θα έπρεπε να μου ασκηθεί ποινική δίωξη γι’ αυτό. Και φυσικά είναι αδιανόητο να διαπραγματευόμαστε τα στατιστικά στοιχεία και να αντιστεκόμαστε στην εφαρμογή των ευρωπαϊκών εθνικολογιστικών κανόνων, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν νόμος της Ενωσης και της Ελλάδας από το 1996 (Κανονισμός 2223) «για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα του τόπου», όπως προτρέπουν παραγωγούς των επίσημων στατιστικών της χώρας σημαντικά πρόσωπα της ηγεσίας της χώρας. Ο μόνος τρόπος υπεράσπισης των συμφερόντων της χώρας από έναν επικεφαλής Στατιστικής Υπηρεσίας είναι η παραγωγή αξιόπιστων στατιστικών με την απαρέγκλιτη εφαρμογή των σχετικών ευρωπαϊκών νόμων και των στατιστικών αρχών και δεοντολογίας.

- Ναι, αλλά από την άλλη πλευρά δεν είναι παράδοξο να εγκαλεί την Ελληνική Δικαιοσύνη η Ευρωπαϊκή Ενωση ζητώντας ταυτόχρονα να γίνει σεβαστή η ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ;

Η εκτίμησή μου είναι ότι οι φορείς της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν εκφράζονται υπέρ του Ανδρέα Γεωργίου, αλλά υπέρ των ευρωπαϊκών θεσμών και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Κοιτάνε το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, που ορίζει ότι οι εθνικές στατιστικές υπηρεσίες απολαμβάνουν το προνόμιο και πρέπει να τηρούν την αρχή της επαγγελματικής ανεξαρτησίας, η οποία, μεταξύ άλλων, απαιτεί η αποκλειστική ευθύνη -άρα και η λογοδοσία- για τα στατιστικά στοιχεία να ανήκει σε ένα πρόσωπο, τον πρόεδρο της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Περιφρουρούν επίσης την αρχή της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης από πολιτικές πιέσεις και συμφέροντα και διατυπώνουν τις ανησυχίες τους ανάλογα με το τι βλέπουν να συμβαίνει. Αυτό είναι καθαρά προσωπική μου εκτίμηση. Σε αυτό θα ήθελα να προσθέσω πως θεωρώ ότι οι Ευρωπαίοι, αλλά και κάθε αντικειμενικός παρατηρητής στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των διεθνών αγορών, βλέπουν ότι τέτοιου είδους καταδίκες δημιουργούν τοξικό περιβάλλον και μεγάλα αντικίνητρα για την ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ τώρα και στο μέλλον, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δυνατότητα της Ελλάδας να συνεργαστεί μακροπρόθεσμα με τους Ευρωπαίους εταίρους της στη βάση αξιόπιστων στοιχείων και να μην επαναληφθούν οι στατιστικές κρίσεις του παρελθόντος και -τουλάχιστον όσον αφορά αυτό τον λόγο- να μην επαναληφθεί η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα και δημιουργεί χρόνια και σημαντικά προβλήματα σε όλη την Ενωση.

- Πάντως κάποια μέλη του συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ έχουν πει στο παρελθόν, και το ανέφεραν και στην πρόσφατη δίκη, ότι το έλλειμμα του 2009 ήταν 4% του ΑΕΠ και όχι 15,4%. Εσείς τι λέτε;

Το αποτέλεσμα αυτό για το έλλειμμα -και μάλιστα 3,9% του ΑΕΠ- το βγάζει η κυρία Γεωργαντά σε μία από τις δήθεν επιστημονικές της μελέτες, όπου αφαιρεί το χρέος στις 31/12/2008 από το χρέος στις 31/12/2009 για να καταλήξει στο έλλειμμα του 2009. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι η κυρία Γεωργαντά δεν εφαρμόζει την ίδια μέθοδο υπολογισμού των στοιχείων για το χρέος και για τα δύο έτη, 2008 και 2009. Για το μεν χρέος του 2009 παίρνει το νούμερο της ΕΛΣΤΑΤ και του αφαιρεί ό,τι αυτή πιστεύει ότι δεν πρέπει να περιληφθεί εκεί (π.χ. το χρέος των ΔΕΚΟ που αναταξινομήσαμε όταν ήμαστε στη Γενική Κυβέρνηση), για το δε χρέος του 2008 παίρνει το νούμερο της ΕΛΣΤΑΤ ως έχει χωρίς να αφαιρέσει τίποτα! Δηλαδή αφήνει μέσα στο χρέος του 2008 το χρέος των ΔΕΚΟ και άλλα στοιχεία, τα οποία όμως έχει αφαιρέσει από το χρέος του 2009.

Η διαφορά των δύο ανόμοια παραγόμενων στοιχείων δίνει το περίφημο 3,9% του ΑΕΠ έλλειμμα για το 2009. Εάν δεν της είχε ξεφύγει -εσκεμμένα ή μη- αυτό το στοιχειώδες θέμα και είχε κάνει την αφαίρεση από τα στοιχεία του χρέους και των δύο ετών (2009 και 2008), τα νούμερα που η ίδια διατείνεται ότι δεν ανήκουν στο χρέος, τότε θα έβρισκε ότι το έλλειμμα του 2009 θα ήταν περί το 16% του ΑΕΠ με τη δική της μέθοδο, αλλά εφαρμοσμένη με λογική συνοχή! Δηλαδή ακόμη μεγαλύτερο από το 15,4% της ΕΛΣΤΑΤ. Αυτό το θέμα, που δείχνει είτε επιπολαιότητα είτε σκοπιμότητα στην επιστημονική δήθεν μελέτη της κυρίας Γεωργαντά, μπορεί να το ελέγξει ο οποιοσδήποτε, γιατί αυτό το πόνημά της είναι αναρτημένο σε πολλά σημεία στο Διαδίκτυο, όπως στην ιστοσελίδα newdemocracy.gr.

- Και με βάση αυτό το σκεπτικό κατηγορείστε ότι ζημιώσατε το Ελληνικό Δημόσιο κατά 171 δισ. ευρώ...

Και μετά ανέβηκε στα 210 δισ. κατά την πρώτη πρόταση αναίρεσης του απαλλακτικού βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών τον Αύγουστο του 2016.

Τον υπολογισμό της ζημίας των 171 δισ. της κυρίας Γεωργαντά και του κ. Λογοθέτη τον έχει ενστερνιστεί η Δικαιοσύνη σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι μέρος της κατηγορίας που έχει απαγγελθεί σε εμένα και δύο πρώην συναδέλφους μου, με αποτέλεσμα να διακινδυνεύουμε εξ αυτού με ισόβια κάθειρξη. Το ποσό των 171 δισ. είναι βασικά το τι δανείστηκε η Ελλάδα την περίοδο 2010-2012 (συν οι τόκοι). Ετσι το υπολογίζουν αυτά τα μέλη του πρώην συλλογικού οργάνου της ΕΛΣΤΑΤ. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτό που υπονοεί ο υπολογισμός αυτός είναι εξόφθαλμα λάθος, ίσως και αστείος. Υπονοεί, δηλαδή, ότι εάν δεν κάναμε τους υπολογισμούς έτσι ώστε το έλλειμμα να αναθεωρηθεί από το 13,6% του ΑΕΠ στο 15,4% (δηλαδή περί τα 4 δισ. ευρώ), η Ελλάδα όχι μόνο δεν θα είχε ελλείμματα τα έτη 2010, 2011 και 2012, αλλά θα είχε και αστρονομικά πλεονάσματα! Το Δημόσιο θα έπρεπε να έχει τεράστια πλεονάσματα για να μπορεί να καλύψει το δημοσιονομικό αποτέλεσμα των ετών 2010, 2011, 2012 και να αναχρηματοδοτήσει το χρέος που έληγε τα χρόνια αυτά χωρίς να δανειστεί. Είναι εντελώς αστείος ο ισχυρισμός ότι αναθεωρώντας το έλλειμμα του 2009 κατά 1,8% του ΑΕΠ (4 δισ.) ανάγκασα το Δημόσιο να δανειστεί εκατοντάδες δισ. που διαφορετικά δεν θα χρειαζόταν! Το πρόβλημα είναι ότι πέραν του σχεδόν κωμικού αυτών των θεμάτων -του δήθεν ελλείμματος ύψους 3,9% του ΑΕΠ το 2009 και της υποτιθέμενης ζημίας των 171 δισ.- υπάρχει και η τραγική μεριά τόσο για τους ανθρώπους που σέρνονται χρόνια τώρα στα δικαστήρια στη βάση τέτοιων επιχειρημάτων όσο και για τη χώρα στην οποία αυτά τα επιχειρήματα βρίσκουν αποδοχή για διάφορους λόγους ακόμη και στα ανώτατα κλιμάκια της Δικαιοσύνης και της Πολιτείας γενικότερα.

- Αν μπορούσατε λοιπόν να πείτε κάτι στον πολιτικό κόσμο της χώρας που αντιπαρατίθεται αυτή την περίοδο για τις ενέργειές σας, τι θα λέγατε;

Πολύ απλά: Δεν μπορούμε να έχουμε και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα στοιχεία που παρήγαγα με τους συναδέλφους μου στην ΕΛΣΤΑΤ για να δανειστούμε μέχρι τώρα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ -γιατί είναι τα ίδια στοιχεία και η ίδια μεθοδολογία που χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα- και συγχρόνως να αμφισβητούνται για κάποιους λόγους από τμήμα της Δικαιοσύνης και την Πολιτεία, λέγοντας βασικά ότι χρειαζόμασταν και χρειαζόμαστε να δανειστούμε λιγότερα. Και αυτό μάλιστα όταν τα στοιχεία αυτά, άρα και η διαδικασία παραγωγής και δημοσιοποίησής τους, έχουν γίνει αποδεκτά από κάθε κυβέρνηση από το 2010 μέχρι σήμερα μέσω των προϋπολογισμών και των μνημονίων που έχουν υπογράψει και ψηφίσει. Οταν έχουν γίνει αποδεκτά από όλους τους εταίρους της χώρας στην Ευρώπη και παγκοσμίως, και έχουν πιστοποιηθεί τόσες φορές από τον κατά νόμο (Κανονισμός 479) αρμόδιο στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Τέλος, πώς είναι δυνατόν να διώκομαι έξι χρόνια και να καταδικάζομαι για τα ανωτέρω στοιχεία και τη διαδικασία παραγωγής τους όταν είναι επίσημα αποδεκτά και πιστοποιημένα και να μην εξετάζει η Δικαιοσύνη την περίοδο των «Greek statistics» που πραγματικά υπέσκαψε τη χώρα;