Καμίνης:Όταν η ΝΔ μιλούσε για επανίδρυση του κράτους, εννοούσε διορισμούς ημετέρων

Η κοινωνία πρέπει να μπει στο παιχνίδι. Εκείνοι που φοβούνται την κοινωνία, είναι αυτοί που τελικά θα μείνουν πίσω, δηλωνει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ. Απαντά, επίσης, σε ερωτήματα για την πολιτική συνεργασιών και τις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ και κεντροαριστεράς. 


Κύριε Καμίνη, η συζήτηση για τη εκλογική διαδικασία  δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί κι ακούγονται φωνές ότι το «πράγμα κουράζει» γιατί οι υποψήφιοι δεν καταθέτουν τη πολιτική τους πρόταση αλλά αντιπαρατίθενται για τους όρους της ψηφοφορίας. Γιατί τόση συζήτηση επί της διαδικασίας;
 
Τα διαδικαστικά έχουν πάρει πλέον τον δρόμο τους και το μόνο που απομένει είναι να καταλήξουμε στις κατάλληλες ημερομηνίες που διευκολύνουν το αδιάβλητο και τη μεγάλη συμμετοχή. Είχαμε επισημάνει από την πρώτη στιγμή τον κίνδυνο, πως η συζήτηση για τα διαδικαστικά θα προκαλούσε ενδεχομένως κόπωση στον κόσμο. Επιτρέψτε μου όμως να πω ότι η συζήτηση για την εξ αποστάσεως ψηφοφορία δεν ήταν ένα απλό διαδικαστικό θέμα αλλά ένα θέμα δημοκρατίας. Με τέτοιες καινοτομίες πρέπει να συνδυάζεται η παράταξή μας. Καινοτομίες που μας ανοίγουν στην κοινωνία και ιδίως στους νέους και στον τρόπο που αυτοί πλέον επικοινωνούν και εκφράζονται. Οι μεγάλες αποφάσεις στη δημοκρατική παράταξη πρέπει εφεξής να λαμβάνονται με ευρεία ανοιχτή ηλεκτρονική ψηφοφορία. Η κοινωνία πρέπει να μπει στο παιχνίδι. Εκείνοι που φοβούνται την κοινωνία, είναι αυτοί που τελικά θα μείνουν πίσω.      
 
Πως λοιπόν φαντάζεσθε τον νέο πολιτικό φορέα της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης; Ποια είναι για σας τα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να έχει; Σε ποιους απευθύνεται και θέλει να εκφράσει;
 
Απευθύνεται στους ανθρώπους που πιστεύουν ότι έχει κλείσει ο κύκλος του λαϊκισμού και των εύκολων, τάχα θαυματουργών λύσεων, των διχαστικών διλημμάτων και των ανέξοδων συγκρούσεων και ότι ήρθε η ώρα να μπούμε στη νέα εποχή. Η νέα εποχή χαρακτηρίζεται από τις τεράστιες δυνατότητες που διανοίγονται με την τεχνολογία αλλά και τις μεγάλες ανισότητες που γεννιούνται στην παραγωγή και την οικονομία. Αυτό το δίπολο δυνατότητες/ ανισότητες καλούνται σήμερα να διαχειριστούν τα κόμματα κι οι πολιτικές. Πως δηλαδή θα αξιοποιήσουμε παραγωγικά την αφθονία των ιδεών, των προϊόντων, των υπηρεσιών σε όλους τους τομείς, ώστε με τον παραγωγικό πλούτο να εγκαταστήσουμε ισχυρό κοινωνικό κράτος και μακροπρόθεσμες πολιτικές κατά των ανισοτήτων. Δεν έχει καμία σημασία η δημοσιονομική στενότητα. Χρειάζονται όμως άλλα, ανοιχτά, μυαλά στους αντίποδες των κλειστών νοοτροπιών που επιδεικνύουν τα κόμματα που είναι κολλημένα στα διλήμματα του παρελθόντος, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ. Κόμματα που ανταλλάσσουν κατηγόριες και συγχέουν είτε τα επιδόματα με την αλληλεγγύη, είτε την αγορά με την ανάπτυξη. Χρειάζεται άλλο κράτος, όχι περισσότεροι ή λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι. Χρειάζεται άλλη δικαιοσύνη, όχι άλλοι δικαστές. Το ανθρώπινο υλικό μας είναι εκπληκτικό. Μορφωμένο, επινοητικό, δουλεύει πολύ και αμείβεται ελάχιστα πια. Το πνίγουν, του ανακόπτουν τη δημιουργικότητα και την όρεξη, η αναξιοκρατία, η αδιαφάνεια και η απίστευτη πολυνομία. Πείτε μου εσείς σε αυτούς τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει κάποιος εμπιστοσύνη ότι άμα δουλέψει, αυτό θα του αναγνωρισθεί; Όταν βουτάνε στο βάθος της επετηρίδας για να αλλάξουν ηγεσία στην Δικαιοσύνη, όταν έχουν γεμίσει κομματικά στελέχη τη διοίκηση; Όταν επαναφέρουν τις πιο οπισθοδρομικές πολιτικές στην παιδεία. Η δημοκρατική παράταξη θέλει να γίνει ο φορέας της εμπιστοσύνης, στις αλλαγές που θα προτείνει, στους θεσμούς διαφάνειας, στην αξιοκρατία, στις επενδύσεις. Αυτό είναι το στοίχημα της, γί αυτό ανασυγκροτείται.
  
Μιλάτε για την ανάγκη ευρέων μεταρρυθμίσεων με προοδευτικό πρόσημο. Πώς τις εννοείτε συγκεκριμένα; Ποιες, κατά τη γνώμη σας, έχουν άμεση προτεραιότητα;
 
Πραγματική μεγάλη μεταρρύθμιση, που κανείς δεν έχει τολμήσει, απαιτείται στη Δημόσια Διοίκηση. Όταν η ΝΔ μιλούσε για επανίδρυση του κράτους, τελικά εννοούσε διορισμούς και προσλήψεις ημετέρων. Η Δημόσια Διοίκηση εξαςφαλίζει τη συνέχεια του κράτους. Είναι η ασφαλιστική δικλείδα για τη λειτουργία του, ανεξαρτήτως του χρώματος του κόμματος που κυβερνά. Μια Δημόσια Διοίκηση χειραφετημένη, θεσμικά ενισχυμένη, απλή, αξιοκρατική, απαλλαγμένη από αβεβαιότητες και αιφνιδιασμούς, που την αδρανοποιούν. Η Δημόσια Διοίκηση είναι αποκούμπι για τον πολίτη και κυρίως τον αδύναμο πολίτη. Για να χτίσουμε σωστά την Ελλάδα μετά την κρίση, πρέπει να ξεκινήσουμε από έναν ισχυρό σκελετό, που είναι το κράτος της. Αυτό το αδύναμο κράτος που έχουμε σήμερα και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το υποβαθμίζουν ακόμη περιςςότερο. Την κατπαςταςη αυτη εκμεταλλεύεται η ΝΔ που μας εμφανίζει πια τον ιδιωτικό τομέα σαν να είναι ο μονόδρομος για την ανάπτυξη. Εμείς δεν έχουμε βεβαίως κανένα ταμπού με τον ιδιωτικό τομέα. Πρωταρχική όμως μέριμνά μας είναι πώς θα βελτιώσουμε την απόδοση του δημόσιου τομέα. Η κοινωνία, ειδικά σήμερα, έχει ανάγκη από υψηλού επιπέδου αλλά και φτηνές υπηρεσίες, π.χ. στον τομέα της υγείας και της εκπαίδευσης. Αυτό όμως μόνον ένας άξιος Δημότσιος τομέας μπορεί να προσφέρει. Αυτό μόνον μια παράταξη της κεντροαριστεράς μπορεί να το εγγυηθεί. 

Είναι κοινή πεποίθηση πια ότι για να μπορέσει η χώρα να βγει από τα μνημόνια και να σταθεί στα πόδια της θα το πετύχει με ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης. Ποιοι , κατά τη γνώμη σας, θα πρέπει να είναι οι άξονες αυτού του σχεδίου;
 
Λιγότεροι φόροι, μεγαλύτεροι μισθοί, μεγαλύτερη κινητικότητα στην εργασία με αξιολόγηση, πολιτικές επανεκπαίδευσης και συνεχούς εκπαίδευσης. Κάθε εργαζόμενος κάτω των 40 ετών να ξέρει ότι ενδέχεται να αλλάξει δυο τρείς φορές δουλειά, και ότι θα εκπαιδευθεί πάλι για αυτές και θα αξιολογείται. Γι αυτό θέλουμε επενδύσεις στην παιδεία, να καλλιεργήσουμε ανοιχτά, ανήςυχα μυαλά, με εμπιστοσύνη στη δυνατότητά τους να μαθαίνουν, να αλλάζουν και να προσαρμόζονται. Έχουμε ένα θαυμαστό μέλλον, αρκεί να ξεκολλήσουμε από τη μιζέρια και το χθες των έτοιμων μαγικών απαντήσεων της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ ότι δεν έχουμε χρόνο να χάσουμε. Κοιτάξτε το τραγικό αποτέλεσμα της πολιτικής τους, η Ελλάδα να μην μπορεί να κρατήσει το ανθρώπινο κεφάλαιό της. Έτσι επιδεινώνεται η παθογένεια της χώρας, που συνδυάζεται με το οξύ δημογραφικό ζήτημα και τις επιπτώσεις του στο ασφαλιστικό και το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης.   
 
Με τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ θα πρέπει να συνεργαστείτε για να αναταχθεί η κατάσταση στην οικονομία και την κοινωνία;
 
Είναι καιρός να το ξεκαθαρίσουμε: δεν πάμε να γίνουμε το χρήσιμο συμπλήρωμα κανενός. Η προοδευτική δημοκρατική παράταξη θα ενωθεί και θα βάλει πλώρη για να γίνει και πάλι πλειοψηφία στην κοινωνία. Όσοι ελπίζουν ότι ο νέος πολιτικός φορέας θα παραμείνει μικρός και βολικός, άρα εύκολα διαχειρίσιμος, θα διαψευσθούν. Η δημόσια συζήτηση και το τεράστιο ενδιαφέρον που προκαλούν ήδη οι εξελίξεις για τον νέο πολιτικό φορέα που δημιουργούμε όλοι μαζί, τα λένε όλα. Από την άλλη, η δημοκρατική παράταξη, ούτε χρεοκόπησε τη χώρα με εκτίναξη ελλειμμάτων και χρέους, ούτε "Ζάππεια" έκανε, ούτε έσκιζε τα μνημόνια. Τη χώρα ποτέ, με οποιοδήποτε κόστος, η δημοκρατική παράταξη δεν την άφησε ακυβέρνητη, γιατί εμείς έτσι αντιλαμβανόμαστε την ευθύνη, τον πατριωτισμό και το δημόσιο καθήκον.     
 
Η σοσιαλδημοκρατία στη Γερμανία κατέγραψε το χαμηλότερο ποσοστό της από τον β’ παγκόσμιο πόλεμο. Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι καταποντίζονται τα σοσιαλδημοκρατικά και κεντροαριστερά κόμματα στην Ευρώπη; Γιατί θα έχουν διαφορετική τύχη στην Ελλάδα;
 
Αυτό που λέτε δεν ισχύει παντού, π.χ δεν ίσχυσε στη Γαλλία ή στην Πορτογαλία, ή στην Ισπανία. Καταποντίζονται τα κυβερνητικά κόμματα, όπως συνέβη σε εμάς το 2015 και σε διαφορετικό βαθμό αυτό επαναλαμβάνεται σε όλη την Ευρώπη. Στο παράδειγμα της Γερμανίας που αναφέρεστε, μην ξεχνάτε ότι και το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της κυρίας Μέρκελ έπεσε στα μεταπολεμικά χαμηλά του, προς όφελος κυρίως της ακροδεξιάς. Άρα, εκείνο που χρειάζεται, είναι για το δίπολο ανισότητες-δυνατότητες, τη φτώχεια και τη συνεχή διόγκωσή της, το μεταναστευτικό και τις αλλαγές που προκαλεί στις ζωές των ανθρώπων, την ασφάλεια και τις συνεχείς προκλήσεις που υπάρχουν, να μιλήσουμε πρώτα εμείς, οι προοδευτικές δυνάμεις, με λόγο ειλικρινή, ενωτικό και κυρίως ρεαλιστικό. Αν δεν το κάνουμε εμείς, θα βρεθούν κάποιοι άλλοι, όπως προχθές στον Ασπρόπυργο, να καλλιεργήσουν το φόβο και το μίσος, και να σκίσουν τα δικά τους «μνημόνια» με το εκάστοτε μαγικό ραβδί προσδοκώντας ανάλογα εκλογικά οφέλη.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι το χώρο της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, τον οποίο στο παρελθόν είχε το ΠΑΣΟΚ, έχει καταλάβει πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ. Συμφωνείτε;

Εκλογικά αυτό ίσχυσε το 2015. Πολλοί δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες, είναι αλήθεια, βρήκαν προσωρινή στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ,. Προτίμησαν εκείνους που έλεγαν ότι θα καταργήσουν τα μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο, σε ανταγωνισμό με τη ΝΔ που έπρεπε να μας κουνάει το δάχτυλο τρείς φορές από  το Ζάππειο, για να καταλάβει ότι εναλλακτικές δεν υπήρχαν. Τελικά και ο ΣΥΡΙΖΑ μνημόνιο ψήφισε, αφού προηγουμένως διέψευσε με παταγώδη τρόπο τις προσδοκίες των πολιτών. Μόνη του μεταρρύθμιση ήταν να παίζει με τα ονόματα : να μετονομάζει την τρόικα σε "θεσμούς" και τα μνημόνια σε "έντιμο συμβιβασμό". Φάνηκε έτσι πόσο στείρα και πόσο απατηλή ήταν η διάκριση μνημόνιο- αντιμνημόνιο που μας δίχασε με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015. Ο σκοπός για τη δημοκρατική παράταξη και για εμένα προσωπικά είναι αυτός ακριβώς: Να οδηγήσουμε την Ελλάδα στη μεταμνημονιακή εποχή, να αποκαταστήσουμε την Πολιτική, να ξεχωρίσουμε την πρόοδο από την συντήρηση, τους ανοιχτούς ορίζοντες από τις μίζερες πολιτικές και να φύγουμε μπροστά. 

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη συντάχθηκε με την απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη για μη ψήφιση των νομοσχεδίων στα οποία η κυβέρνηση δεν έχει την δεδηλωμένη. Είναι μια σωστή κίνηση; Μήπως έτσι ακυρώνεται η προσπάθεια ψήφισης προοδευτικών διατάξεων;
 
Ο ΣΥΡΙΖΑ οχυρώνεται πίσω από την στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης και κυρίως της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, για να αποκρύψει το ακροδεξιό ποιόν του κυβερνητικού εταίρου του: τους ΑΝΕΛ, ένα κράμα εθνικιστών και λαϊκιστών, υπερσυντηρητικών και ακραίων δεξιών. Αυτούς έχει επιλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ για συμμάχους και κυβερνητικούς εταίρους. Δεν θα αποφύγω, όμως, να απαντήσω στο ερώτημά σας. Θεωρώ ότι είναι λάθος για μία αξιόπιστη και υπεύθυνη πολιτική δύναμη να ετεροπροσδιορίζεται, είτε από τους αντιπάλους της, είτε από τις εκάστοτε συνθήκες. Σε κρίσιμα νομοσχέδια η κοινοβουλευτική στάση δεν πρέπει να καθορίζεται με βάςη την κομματική αριθμητική, αλλά πρέπει να είναι ανάλογη με τη σημασία που έχουν για την κοινωνία. Ανάμεσα στο καλό του πολίτη, ιδίως στο χώρο των δικαιωμάτων, και στην κατάδειξη της ανορθογραφίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, διαλέγω το πρώτο.
  
Πως σχολιάζετε την τοποθέτηση του Γερούν Ντάισελμπλουμ για εκλογές το 2019;

Αν και εικάζω ότι η δήλωσή του είχε να κάνει με την ανάγκη σταθερότητας, με την οποία ουδείς διαφωνεί, θεωρώ ωστόσο ότι εύκολα μπορεί να παρερμηνευθεί και ως εκ τούτου θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί. Από την άλλη, λέει μια μεγάλη αλήθεια: καμιά ελληνική κυβέρνηση στα 7 χρόνια της κρίσης δεν έδωσε τόσα πολλά στους δανειστές μας και μάλιστα χωρίς καμία κοινωνική διαμαρτυρία. Φαντάζεσθε μια άλλη κυβέρνηςη να έφτιαχνε ένα Υπερταμείο με όλη τη δημόσια περιουσία υπαγόμενο σε ξένη διοίκηση; Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίχθηκε στο χαϊδεμένο παιδί μιας στατικής Ευρώπης, αδιάφορης για την Ελλάδα. Ο πιο βολικός εκτελεστής των επιδιώξεών της. Ο κυνισμός του ΣΥΡΙΖΑ, η πάση θυσία προσκόλλησή του στην εξουσία, ανοίγει τον δρόμο σε χειρότερους δημαγωγούς. Στους ώμους της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης που δημιουργούμε εναποτίθεται το βάρος μιας ιστορικής ευθύνης. Εμείς καλούμαστε, για άλλη μια φορά, να βγάλουμε την πατρίδα μας από το αδιέξοδο.