«Καμπανάκι» για ΣΥΡΙΖΑ η υψηλή συμμετοχή στις εκλογές της Κεντροαριστεράς

Ηχηρά μηνύματα προς πολλές κατευθύνσεις στέλνει η αυξημένη προσέλευση των πολιτών στις κάλπες για την ανάδειξη αρχηγού στον νέο φορέα της Κεντροαριστεράς.

Υπό προϋποθέσεις, μάλιστα, η υψηλή συμμετοχή στην ψηφοφορία, η οποία υπερέβη ακόμη και τις πλέον αισιόδοξες προβλέψεις φτάνοντας τα 210.264 άτομα, μπορεί να θεωρηθεί και ως βήμα για την ανατροπή των υφιστάμενων συσχετισμών στο πολιτικό σκηνικό.

Παρά τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο φαίνεται να προσεγγίζουν το ζήτημα οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, το μόνο βέβαιο είναι ότι το μήνυμα της κάλπης προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον και είναι ανοικτό σε ερμηνείες.

Αν και μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν επίσημες αντιδράσεις, κρίνοντας από τις ακριτομυθίες κάποιων πολιτικών στελεχών, καθώς και από την ατμόσφαιρα που διαμορφώνεται στο social media, τα πρώτα συμπεράσματα που εξάγονται από τους πολιτικούς αναλυτές δείχνουν εντελώς διαφορετική υποδοχή του μηνύματος:

Πρώτον, στις τάξεις του  ΣΥΡΙΖΑ και εν γένει στον κυβερνητικό χώρο είναι ευδιάκριτη μια διάχυτη αμηχανία, ιδίως εξαιτίας του γεγονότος ότι η υψηλή συμμετοχή θεωρείται προϊόν κινητοποίησης πολιτών που ήθελαν την καταδίκη της πολιτικής των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Γι΄ αυτό και οι σχολιαστές που είναι φίλα προσκείμενοι στην κυβερνητική παράταξη, ενώ το προηγούμενο διάστημα χλεύαζαν με σχολιασμούς του τύπου «οι υποψήφιοι αρχηγοί είναι περισσότεροι από τους εκείνους που θα πάνε να ψηφίσουν, αίφνης άλλαξαν ρότα ισχυριζόμενοι ότι δεν έχει μεγάλη σημασία η προσέλευση άνω των 200 χιλιάδων ψηφοφόρων. Διότι, όπως έλεγαν για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις «μπορεί να πήγαν και ψηφοφόροι άλλων κομμάτων»…   

Την ίδια ώρα στην αξιωματική αντιπολίτευση επικρατούσε μια μάλλον σχετική ικανοποίηση από τον αντικυβερνητικό χαρακτήρα που οι περισσότεροι από τους υποψήφιους αρχηγούς έδιναν στη διαδικασία, όπως και η πλειονότητα των ψηφοφόρων που προσερχόμενοι μαζικά στις κάλπες διακήρυσσαν τη βούλησή τους να ισχυροποιηθεί ο νέος φορέας και να αποτελέσει μοχλό για την ανατροπή της ακολουθούμενης κυβερνητικής πολιτικής.

Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, ότι, σε αντίθεση με τα φιλοκυβερνητικά τρολ, που «έσταζαν χολή», οι… ομόλογοί τους της αντίπερα όχθης θα έλεγε κανείς πως «έτριβαν τα χέρια» τους, απολαμβάνοντας ενδεχομένως και την αμηχανία της άλλης πλευράς.