Σκοπιανό: Με «αεροπορικές» υποσχέσεις το πρώτο βήμα Τσίπρα-Ζάεφ

Υπό το βάρος των εσωτερικών αντιδράσεων για τους χειρισμούς του στο Σκοπιανό, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προέταξε την Τετάρτη στις συνομιλίες που είχε στο Νταβός με τον Σκοπιανό ομόλογό του Ζόραν Ζάεφ τα θέματα του αλυτρωτισμού ως πρώτο στάδιο για μία λύση στο πρόβλημα και μετά το ονοματολογικό.

Σε κάθε περίπτωση η βάση για μία συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών είναι η σύνθετη ονομασία, για όλες τις χρήσεις, ενώ ο κ. Ζάεφ υποσχέθηκε ότι ως κίνηση καλής θέλησης η κυβέρνησή του θα αλλάξει το όνομα στο αεροδρόμιο της χώρας του (λέγεται «Μέγας Αλέξανδρος») και σε οδούς, ώστε να πείσει ότι δεν υπάρχουν αλυτρωτικές βλέψεις σε βάρος της Ελλάδας. Τουλάχιστον στις δημόσιες δηλώσεις των δύο ανδρών πάντως δεν έγινε κουβέντα για αλλαγή στο Σύνταγμα των Σκοπίων, το οποίο περιέχει αλυτρωτικά άρθρα. Μένει να φανεί ωστόσο πόσα περιθώρια έχει στην πραγματικότητα ο κ. Ζάεφ στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της χώρας του για πρωτοβουλίες αυτού του είδους: το Σάββατο έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί Συμβούλιο πολιτικών αρχηγών στη γειτονική χώρα, ώστε να φανεί εάν είναι δυνατή μία ευρεία εθνική συναίνεση σε μία λύση για το όνομα.

Παράλληλα οι διαπραγματεύσεις παίρνουν νέα ώθηση: Επιβεβαιώνεται ότι οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών, Νίκος Κοτζιάς και Νίκολα Ντιμιτρόφ, θα είναι επικεφαλής των διαπραγματεύσεων, αντίο των δύο πρέσβεων, που ήταν μέχρι τώρα.

Η συνάντηση και τα όσα ειπώθηκαν ή δηλώθηκαν έδωσαν ουσιαστικά το πράσινο φως για να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές. Ο μεσολαβητής του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς θα έλθει σε Αθήνα και Σκόπια στις 30 και 31 Ιανουαρίου για να διερευνήσει τα επόμενα βήμα.

Από τις δηλώσεις των πρωθυπουργών, που έγινε μετά από συνομιλία περίπου δύο ωρών, φάνηκε ότι υπάρχει διάθεση να ενταθεί η διαδικασία για την επίτευξη μίας συμφωνίας, υπό την πίεση της ανάγκης της γειτονικής χώρας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και να αποκατασταθούν οι σχέσεις των δύο πλευρών πλήρως.

«Ήρθε η στιγμή να βρούμε μια λύση γιατί είναι ζωτική για την προοπτική μας ως προς την ένταξή μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Η τελική λύση πρέπει να είναι αποδεκτή από τις δύο πλευρές. Πρέπει να λαμβάνει υπόψη της την εθνική αξιοπρέπεια των λαών μας» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ζάεφ. «Θέλουμε να είμαστε εταίροι στην ΕΕ και σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, για να αντιμετωπίσουμε όλο το πλαίσιο των δυσκολιών», τόνισε για να προσθέσει ότι «είμαστε δεσμευμένοι να χτίσουμε εμπιστοσύνη μεταξύ των χωρών μας , με απώτερο στόχο να συμβάλουμε στο να ξεπεραστούν τα προβλήματα μεταξύ των χώρων μας. Είμαστε σε μια στιγμή που μπορούμε να δημιουργήσουμε σχέσεις καλής γειτονίας».

Από την πλευρά του ο κ. Τσίπρας, έχοντας δεχθεί έντονη κριτική ότι έχει προτάξει το ονοματολογικό, υποβαθμίζοντας τα αλυτρωτικά, έδωσε έμφαση σε μία συμφωνία πακέτο, που δεν θα εγγυάται πριν απ’ όλα ότι θα υπάρχουν βλέψεις από τη γειτονική χώρα σε βάρος της Ελλάδας.

«Δεν θέλουμε να λύσουμε απλά το θέμα του ονόματος, αλλά θέλουμε να θέσουμε τις σχέσεις των δύο χωρών μας σε στέρεα θεμέλια, στα θεμέλια του αλληλοσεβασμού και της καλής γειτονίας, που σημαίνει ότι πρώτα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον αλυτρωτισμό σε όλες του τις μορφές και μάλιστα με εγγυήσεις ότι δεν θα αφήσουμε κανένα ανοικτό παράθυρο ώστε να δημιουργηθούν εκ νέου παρόμοιες προκλήσεις στο μέλλον» σημείωσε με έμφαση ο πρωθυπουργός, για να προλάβει τις εσωτερικές αντιδράσεις.

Ο κ. Τσίπρας επέμεινε και στη θέση για «σύνθετη ονομασία με ισχύ έναντι όλων». Κατά πληροφορίες από κυβερνητικές πηγές ο Έλληνας πρωθυπουργός είπε στον Σκοπιανό ομόλογό του «πες την αλήθεια στον λαό σου, όπως έκανα εγώ και δεν θα χάσεις».



Από τη συνάντηση φαίνεται ότι οι δύο πρωθυπουργοί θέλησαν  να κρατήσουν ζωντανές τις διαπραγματεύσεις, αλλά έχοντας στο κέντρο της προσοχής τους και στις εσωτερικές αντιδράσεις ένθεν κακείθεν. Και αναλόγως αυτών να κάνουν τα επόμενα βήματα, καθώς καμία πλευρά δεν θέλει να χρεωθεί μία νέα αποτυχία της διαμεσολαβητικής προσπάθειας του ΟΗΕ. Όσο δε γίνονται κινήσεις αναζήτησης μίας λύσης, τόσο μπορούν να εκδηλωθούν οι αντιδράσεις στο εσωτερικό κάθε χώρας και αναλόγως αυτών να αποφασίσουν οι κυβερνήσεις εάν μπορούν ή όχι να βρουν τελικά (και να αντέξουν πολιτικά) μία λύση.