Τσακαλώτος και Κοστέλο προϊδεάζουν για το νέο μνημόνιο κοινής έμπνευσης ΣΥΡΙΖΑ – δανειστών

Την «θολή» και δύσκολη επόμενη ημέρα του τρίτου μνημονίου, που απέχει παρασάγγες από την «καθαρή έξοδο» που έλεγε η κυβέρνηση και επιμένει να διακηρύττει σήμερα η «Αυγή», περιγράφουν με παραπλήσιες ή αλληλοσυμπληρούμενες ουσιαστικά δηλώσεις ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην Τρόικα Ντέκλαν Κοστέλο και ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Και οι δύο μιλούν για «μεταρρυθμίσεις», με τον κ. Κοστέλο να διαμηνύει ευθέως ότι θα υπάρχει αυστηρή επιτροπεία για μία δεκαετία και τον κ. Τσακαλώτο να βάζει εμμέσως πλην σαφώς στο τραπέζι την ανάγκη ύπαρξης ενός νέου προγράμματος, που θα εκπονήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι παρεμβάσεις των δύο παραγόντων, περιγράφουν στην πραγματικότητα την ανάγκη και εμμέσως τη δέσμευση της ελληνικής πλευράς έναντι των δανειστών, για την υλοποίηση συγκεκριμένων μέτρων, πολιτικών και μεταρρυθμίσεων, που θα εφαρμόζουν τις κατευθύνσεις των Ευρωπαίων και θα εξυπηρετούν τις υποχρεώσεις της χώρας για την επίτευξη των υψηλών δημοσιονομικών στόχων για τα επόμενα χρόνια.

Ο μεν κ. Κοστέλο το λέει πιο ωμά, αναφέροντας ότι «υπάρχουν πραγματικές προκλήσεις σχετικά με το αν θα καταφέρει η Ελλάδα να διασφαλίσει βιώσιμη ανάπτυξη μακροπρόθεσμα, υπάρχουν σοβαρά προβλήματα.. η πραγματική πρόκληση είναι«να δημιουργηθεί ένα ισχυρό πλαίσιο μετά τη λήξη του προγράμματος που θα διασφαλίζει τη διαρκή εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων».

Ο δε κ. Τσακαλώτος το εισάγει με πιο... συριζαϊκό τρόπο, παρότι πριν λίγες ημέρες είχε αφήσει να εννοηθεί ότι η λεγόμενη “καθαρή έξοδος”, δεν θα είναι και τόσο “καθαρή”: “Τους επόμενους μήνες η χώρα θα επεξεργαστεί το δικό της μεταμνημονιακό σχέδιο, με έμφαση στις μεταρρυθμίσεις, στην κοινωνική πολιτική και στην ανάπτυξη”, διευκρινίζοντας, προφανώς για να μετριάσει τις αντιδράσεις ότι “η κυβέρνηση αναμένει καθαρή έξοδο από το μνημόνιο μετά τον Αύγουστο, οπότε λήγει το τρέχον πρόγραμμα στήριξης του επίσημου τομέα, και δεν έχει κανένα λόγο να ζητήσει προληπτική πιστωτική γραμμή”.

Το εάν θα υπάρξει προληπτική γραμμή ή όχι δεν είναι ωστόσο το μόνο ή το κύριο ζητούμενο στη συγκεκριμένη φάση. Και μάλιστα δεν είναι βέβαιο ότι υπέρ της προληπτικής γραμμής είναι όλοι οι δανειστές, καθώς υπάρχει μεγάλη απροθυμία αρκετών πλευρών διαιωνιστεί η σχέση εξάρτησης αυτού του είδους μεταξύ των Ευρωπαίων και της Ελλάδας.

Το κύριο θέμα αυτή την ώρα είναι ποιες εγγυήσεις θα λάβουν οι δανειστές ώστε να διευκολύνουν φέτος ή και αργότερα την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές και με ποιες δικλείδες θα εφαρμόζουν αυτές τις εγγυήσεις. Το “πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων” που βάζουν στο τραπέζι και οι δύο πλευρές, μοιάζει να είναι ο κοινός τόπος, πάνω στον οποίο θα συναντηθούν και θα διαμορφώνουν μία νέα συμφωνία. Και μάλιστα, από τα λεγόμενα Ευρωπαίων παραγόντων, η υλοποίηση αυτού του προγράμματος θα συνδεθεί και με την όποια (αρκετά πιθανή πλέον) ελάφρυνση του χρέους μακροπρόθεσμα. Απλώς οι κυνικοί Ευρωπαίοι το λένε πρόγραμμα με “ένα ισχυρό πλαίσιο εποπτείας για αρκετά χρόνια σε συνδυασμό με βαθιές και καίριες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεεις, που θέλουν σε ορισμένες περιπτώσεις ως και δέκα χρόνια σταθερής εφαρμογής για να αποδώσουν», όπως σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Κοστέλο.

Η δε ελληνική κυβέρνηση μιλά για «το δικό της πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει περισσότερες πρωτοβουλίες, έτσι ώστε η χώρα να δείξει στους δανειστές και τις αγορές ότι έχει την ιδιοκτησία του προγράμματός της, των μελλοντικών μεταρρυθμίσεων και των στρατηγικών ανάπτυξης», όπως είπε ο κ. Τσακαλώτος.