Νίκος εναντίον «τσάρου» για τους φόρους

Ισχυρό πολίτικο πλήγμα καταφέρει στον υπουργό Οικονομικών κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου ο αδελφός του πρωθυπουργού κ. Νίκος Παπανδρέου, με δημόσια «χειρουργική παρέμβασή» του, που αναμένεται να προκαλέσει ισχυρούς ενδοκυβερνητικούς και εσωκομματικούς τριγμούς.

Με αφορμή την επικείμενη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης και την αναμενόμενη ομιλία του πρωθυπουργού σε αυτή, ο κ. Ν. Παπανδρέου «χτυπά» αποδομώντας πλήρως το οικονομικό μοντέλο που εφαρμόζει ο αρμόδιος υπουργός, με βασικό πυλώνα του τη μαζική φοροεπιδρομή η οποία έχει ήδη οδηγήσει σε οικονομικό μαρασμό τον ελληνικό λαό, χωρίς να εγγυάται καμία προοπτική ανάπτυξης.

Μέσω άρθρου-καταπέλτη που φιλοξενείται στο τρέχον τεύχος του μηνιαίου περιοδικού «Οικονομική Επιθεώρηση» και έχει τον χαρακτηριστικό τίτλο «Τώρα χρειάζονται οι μικρές και χειρουργικές παρεμβάσεις», ο αδελφός του πρωθυπουργού, πιάνοντας τον σφυγμό της αγοράς, παραδίδει στοιχειώδη μαθήματα Οικονομίας στον κ. Παπακωνσταντίνου, την ώρα που το κλίμα για τον ίδιο τόσο στην κοινωνία όσο και στο εσωτερικό της κυβέρνησης αλλά και του ΠΑΣΟΚ είναι εξαιρετικά βαρύ λόγω της διαφαινόμενης πρόθεσής του να καταργήσει την επιδότηση στο πετρέλαιο θέρμανσης και να το εξισώσει με το πετρέλαιο κίνησης.

«Το 45% του μηδέν είναι μηδέν»!

Με τις μόλις έξι αυτές λέξεις που στηρίζονται στο προφανές μαθηματικό αξίωμα, ο κ. N. Παπανδρέου παίρνει σαφή θέση επί του φορολογικού διωγμού που έχει εξαπολύσει το υπουργείο Οικονομικών εναντίον των ελληνικών επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα να πέφτουν βροχή τα «λουκέτα» και οι μεγάλοι εκπρόσωποι του χώρου να σκέφτονται σοβαρά τη «μετανάστευση» σε γειτονικές χώρες, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας. Επικεντρώνοντας την κριτική του στον κ. Παπακωνσταντίνου αναφορικά με τον «νέο φόρο στις επιχειρήσεις που αγγίζει πάνω από το 45%», ο αδελφός του πρωθυπουργού διατυπώνει το εύλογο ερώτημα που «κυκλοφορεί» έντονα το τελευταίο διάστημα στην αγορά και το οποίο ακόμη και ένας αρχάριος της οικονομικής επιστήμης μπορεί να απαντήσει χωρίς δεύτερη σκέψη: «Αν οι επιχειρήσεις αυτές σηκωθούν και φύγουν από τη χώρα και πάνε στη διπλανή Βουλγαρία ή την Κύπρο, τι να τον κάνω τον υψηλό και κοινωνικά δίκαιο φόρο; Το 45% του μηδέν είναι μηδέν».

Τα σχέδια μετακόμισης των εγκαταστάσεών τους στο εξωτερικό που επεξεργάζονται εσχάτως οι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις λόγω του ασφυκτικού φορολογικού καθεστώτος - το «ΘΕΜΑ» παρουσίασε τη χαρακτηριστική περίπτωση της «Coca-Cola» που απασχολεί 2.500 εργαζομένους, την περασμένη εβδομάδα - μπορεί να μην έχουν ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά του κ. Παπακωνσταντίνου, απασχολούν όμως έντονα τον κ. Ν. Παπανδρέου που του «δείχνει», με συγκροτημένο συλλογισμό, τον δρόμο ανάληψης πρωτοβουλιών ανάπτυξης: «Ενώ ένας πιο λογικός φόρος, την εποχή της παγκοσμιοποίησης όπου το κεφάλαιο, σαν το λαγό, φεύγει όπου θέλει, θα φέρει περισσότερο έσοδα και περισσότερες θέσεις εργασίας». Στο σημείο αυτό ελλοχεύει ίσως ο μεγαλύτερος κίνδυνος από την ακολουθούμενη πολιτική του υπουργού Οικονομικών, καθώς μια ομαδική μετακόμιση των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων σε γειτονικά κράτη, εκτός του άμεσου αρνητικού αντίκτυπου που θα είχε στα έσοδα του κράτους, θα εκτόξευε σε επικίνδυνα υψηλά νούμερα τους δείκτες της ανεργίας. Με ψύχραιμη και ρεαλιστική προσέγγιση και σίγουρα μακριά από το φοροεισπρακτικό σύνδρομο που φαίνεται να διακατέχει την πολιτική ηγεσία του καθ’ύλην αρμόδιου υπουργείου, ο αδελφός του πρωθυπουργού διαπιστώνει: «Ποιος είναι ο τέλειος συντελεστής δεν είναι κανείς σε θέση να προβλέψει, αλλά είναι σίγουρα μικρότερος του 45%». Οσο για πιθανές ενστάσεις σοσιαλιστικής ρητορικής παλαιάς κοπής, η πραγματιστική θεώρηση των δεδομένων καταστάσεων είναι αυτή που προέχει: «Ούτε χάρη γίνεται προς το “μεγάλο κεφάλαιο” που θα βρει άλλα λιμάνια για τέτοιες “χάρες”».  Η σφοδρή κριτική που δέχεται ο κ. Παπακωνσταντίνου από τον κ. Παπανδρέου, η οποία ισοδυναμεί με διαπίστωση χρεοκοπημένης οικονομικής πολιτικής, συνοψίζεται σε μία πρόταση-οδηγό για τη στόχευση του μίγματος πολιτικής που πρέπει να υιοθετηθεί: «Το θέμα είναι να γίνουμε ελκυστική χώρα για επενδύσεις, να έχουμε φορολογητέα ύλη, να παράγουμε πλούτο και θέσεις εργασίας και να μαζεύει και το κράτος τα έσοδά του», με την αναγκαία επισήμανση: «Πάλι, τόσο απλά».

Στο στόχαστρο του αδελφού του πρωθυπουργού μπαίνει και ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Ανδρέας Λοβέρδος, οι αιχμές κατά του οποίου είναι ευθείες στις γραμμές του συγκεκριμένου άρθρου που έχει απολογιστικό χαρακτήρα «των επιτευγμάτων του τελευταίου έτους της κυβέρνησης», όπως σημειώνει ο συντάκτης του. Με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση να έχει ολοκληρωθεί κατά επώδυνο τρόπο για τους Ελληνες ασφαλισμένους, ο κ. Ν. Παπανδρέου, αν και δέχεται ότι «το εργασιακό είχε τα θετικά του, κατάργησε το part-time ώστε να μη γίνεται κατάχρηση από τους εργοδότες», διαπιστώνει την ουσιαστική αποτυχία του η οποία έγκειται στο ότι «δεν απάντησε στο μεγάλο ζήτημα-το τεράστιο βάρος των κοινωνικών εισφορών στον μικρό και μικρομεσαίο, και ότι το ΙΚΑ πνίγει τις οικογενειακές επιχειρήσεις αλλά και την αγορά εργασίας γενικότερα», αναγνωρίζοντας τις ευθύνες του μεγαλύτερου ασφαλιστικού φορέα της χώρας. Η πρόταση του κ. Παπανδρέου, που ερμηνεύεται ως σαφέστατη προσωπική αιχμή προς το πρόσωπο του κ. Λοβέρβου για παρέκκλιση από τις οδηγίες του πρωθυπουργού, συνοψίζεται στο εξής: «Γι’ αυτό, εν μέσω κρίσης, πρέπει να επανέλθουμε στην πρόταση του πρωθυπουργού το 2004 όταν, την εποχή που εκλεγόταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τόλμησε στο Λαύριο να ζητήσει το αυτονόητο – γενναία κίνητρα για τους ανέργους και μάλιστα μείωση του βάρους των εισφορών στην εργασία. Είναι επιτακτική η ανάγκη αυτή για τους πολύ μικρούς και τους μικρομεσαίους». Υπό το σκεπτικό αυτό και αν εφαρμόζονταν η προ εξαετίας πρόταση του πρωθυπουργού δεν θα φτάναμε σήμερα «οι εισφορές να αγγίζουν από το 43% ως και το 50% του μισθού.

Πώς να σηκώσει τέτοιο βάρος ένας πωλητής, ένας μεσίτης, ένα ψιλικατζίδικο;». Ως αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθεί το υπουργείο Εργασίας είναι να δημιουργείται ένα εκρηκτικό περιβάλλον στην αγορά εργασίας με αλυσιδωτές συνέπειες, ενώ η κριτική του αδελφού του πρωθυπουργού προς τον αρμόδιο υπουργό κορυφώνεται χρεώνοντάς του «νομικίστικη αντίληψη» της αγοράς. «Αντί να προσλαμβάνουν ανέργους, προτιμούν να μην προσλαμβάνουν κανέναν ή να στραφούν στην οικογένεια ή φυσικά να μη δηλώνουν και να μην πληρώνουν παρά μαύρο μισθό. Τούτο είναι το αποτέλεσμα της νομικίστικης αντίληψης της αγοράς». Οπως και στην περίπτωση του κ. Παπακωνσταντίνου, έτσι και εδώ είναι επιβεβλημένες να προωθηθούν άμεσα «μικρές και χειρουργικές παρεμβάσεις».

«Η πρόταση είναι απλή: να μειωθούν οι κοινωνικές εισφορές για τους νεοπροσληφθέντες (μέτρο που θα ισχύει για δύο χρόνια) και τα χρόνια εργασίας να υπολογίζονται συντάξιμα».

Μία ακόμα αιχμή για τον κ. Λοβέρδο αναπτύσσεται μέσω των εγκωμιαστικών σχολίων του κ. Παπανδρέου για τις δράσεις που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας η υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κυρία Τίνα Μπιρμπίλη, αναφορικά με το θέμα των ημιυπαίθριων και την εμπλοκή του ΙΚΑ σε αυτό. Ο αδελφός του πρωθυπουργού ρίχνει στο ΙΚΑ το «μπαλάκι» της ευθύνης για το γεγονός ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος «δεν μπορούσε να λύσει ολοκληρωτικά το πρόβλημα». Στο ερώτημα «πώς εμπλέκεται το ΙΚΑ σε αυτό;», η απάντηση είναι: «Μα, αν δεν έχεις δηλώσει ένα μέρος ενός κτίσματος, μήπως δεν έχεις δηλώσει και τα εργατικά χέρια και τα ένσημα που χρωστάς όταν επέκτεινες το σπίτι σου;». Παρά το ότι το «ΥΠΕΚΑ προβλέπει τούτο το πρόβλημα και απαλλάσσει τον κάτοικο ή κατασκευαστή από τις κοινωνικές εισφορές, εφόσον κάνει χρήση της ρύθμισης αυτής», το ΙΚΑ ουσιαστικά ακυρώνει τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία, αφού «θυμίζει με πρόσφατη εγκύκλιό του ότι τούτο ισχύει μόνο για τους χώρους που προέβλεπε η συνολική πολεοδομική άδεια και που ορίζει το ΥΠΕΚΑ στην εγκύκλιό του».