Σήμερα το υπουργικό συμβούλιο ενώ οι «152» λιώνουν με το Σκοπιανό

Αγωνιώδη προσπάθεια να κρατηθεί όρθιος πολιτικά και να κερδίσει χρόνο μέχρι τις ευρωεκλογές του 2019, με στηρίγματα στο εξωτερικό την αγαπημένη του πλέον κυρία Ανγκελα Μέρκελ και στο εσωτερικό τον απροσδόκητο νέο φίλο του κ. Σταύρο Θεοδωράκη, καταβάλλει εν μέσω γενικής αμφισβήτησης και δημοσκοπικής δοκιμασίας ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος σήμερα το μεσημέρι στις 15:30 συγκαλεί το υπουργικό συμβούλιο σε μια απόφαση που ανακοινώθηκε λίγη ώρα μετά την ομιλία του υπουργού Άμυνας Πάνου Καμμένου ο οποίος άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο αποχώρησης από την κυβέρνηση εμμένοντας στις πάγιες θέσεις του συμπολιτευόμενου κόμματος σχετικά με την ονομασία της ΠΓΔΜ..

Το κυβερνητικό στρατόπεδο είναι τις τελευταίες ημέρες σε αναταραχή μετά την απώλεια δύο βουλευτών των ΑΝ.ΕΛ., του κ. Δημήτρη Καμμένου που διαγράφτηκε και του κ. Γιώργου Λαζαρίδη που ανεξαρτητοποιήθηκε, κάτι που περιορίζει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στο εύθραυστο όριο των 152 εδρών. Ουσιαστικά, η κρίση που ταλανίζει το κυβερνητικό σκάφος είναι πρωτοφανής και η απειλή τριπλή: δημοσκοπική καθίζηση, ανεξέλεγκτες κοινωνικές αντιδράσεις και νέες αποσκιρτήσεις βουλευτών, ασχέτως που διαβεβαιώνει ότι έχει «εφεδρείες».

Γι’ αυτό και ευελπιστεί τόσο εμφανώς (και αφελώς;) σε μία χαλαρή στάση της κυρίας Μέρκελ στο θέμα της μείωσης των συντάξεων έναντι ελληνικών «διευκολύνσεων» προς το Βερολίνο για το Προσφυγικό, ενώ ποντάρει πολιτικά στη διάσπαση της Κεντροαριστεράς, που θα φέρει στις αγκάλες του το κομμάτι εκείνο του Ποταμιού, το οποίο πιστεύει ότι θα επιμηκύνει τον πολιτικό του βίο συνεργαζόμενο με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Με ορατό τον κίνδυνο να καταρρεύσει από μόνος του ο κυβερνητικός συνασπισμός εξαιτίας της αμφιλεγόμενης συμφωνίας στο Σκοπιανό, η οποία προκαλεί διαλυτικές τάσεις στο κόμμα του κ. Πάνου Καμμένου και αποσύνθεση στην εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ στη Βόρεια Ελλάδα, το Μέγαρο Μαξίμου καταφεύγει στην απόλυτη όξυνση και τη συνωμοσιολογία για να αποτρέψει περαιτέρω αποψίλωση των κοινοβουλευτικών του δυνάμεων.

Το πρωθυπουργικό επιτελείο θέλει να αλλάξει την πολιτική ατζέντα μεταφέροντας τη συζήτηση από τα άβολα θέματα του Σκοπιανού, αλλά και της οικονομίας, στις θεσμικές πρωτοβουλίες, όπως η αναθεώρηση του Συντάγματος, η καθιέρωση της απλής αναλογικής στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι αλλαγές στον εκλογικό νόμο, με το σπάσιμο της Β’ Αθήνας, αλλά και κάνοντας έναν ελιγμό για την ψήφο των ομογενών, ώστε να αντιμετωπιστεί η κριτική από τη Ν.Δ. για το συγκεκριμένο θέμα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι πρωτοβουλίες αυτές θα αναπτυχθούν από την ερχόμενη εβδομάδα με την κατάθεση στη Βουλή του σχετικού με τις αλλαγές στον εκλογικό νόμο νομοσχεδίου και την εξαγγελία από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, στις 20 Ιουλίου, του χρονοδιαγράμματος για τη συνταγματική αναθεώρηση, με την επίσημη έναρξη των εργασιών στη Βουλή να προσδιορίζεται στο άνοιγμα της νέας συνόδου τον Οκτώβριο.

Με τις κινήσεις αυτές, αλλά και άλλες ανακοινώσεις για μεσοπρόθεσμες πολιτικές, ο κ. Τσίπρας θα επιδιώξει να επαναφέρει μία αίσθηση πολιτικής σταθερότητας, η οποία χάθηκε μετά τη φυγή των δύο βουλευτών από τους ΑΝ.ΕΛ., και να αντικρούσει τη σεναριολογία περί επίσπευσης των εκλογών ακόμη και το φθινόπωρο - μάλιστα θα το πράξει αυτό ανεξάρτητα από οποιαδήποτε απόφαση πάρει για τον χρόνο που θα στηθούν τελικά οι κάλπες!

Να κερδίσει χρόνο

Βασικός στόχος και, κατά τις πληροφορίες που υπάρχουν από το κυβερνητικό στρατόπεδο, επιδιωκόμενη από τον κ. Τσίπρα ημερομηνία των εθνικών εκλογών είναι η 26η Μαΐου του 2019, ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές. Ο κ. Τσίπρας φέρεται να έχει επιλέξει, ή τουλάχιστον έτσι είπε σε σύσκεψη με στενούς συνεργάτες του και υπουργούς την περασμένη Κυριακή, αυτό το χρονικό σημείο για την εκλογική αναμέτρηση υιοθετώντας ουσιαστικά τη σχετική εισήγηση που έκανε ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης. Εφόσον αυτό απηχεί και τις πραγματικές του διαθέσεις και δεν είναι απλώς μία καθησυχαστική στάση προς τα στελέχη και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλουν περισσότερο χρόνο στην εξουσία, ο κ. Τσίπρας φαίνεται να προσδοκά μία καλύτερη συγκυρία από τη σημερινή για να δώσει τη μάχη των βουλευτικών εκλογών.

Με τους υπουργούς και τους βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού να γίνονται στόχοι άγριων αποδοκιμασιών στη Βόρεια Ελλάδα, τα γκάλοπ να καταγράφουν νέα πτώση και το αφήγημα περί εξόδου από τα μνημόνια -και το περίφημο σόου με τις γραβάτες- να μην έχει την ευρεία απήχηση που περίμενε το Μέγαρο Μαξίμου, ο πρωθυπουργός δείχνει να εκτιμά ότι θέλει χρόνο για να αναπτύξει πολιτικές δράσεις, με τις οποίες ελπίζει ότι θα ανατρέψει το αρνητικό κλίμα και τους απογοητευτικούς (και απαγορευτικούς ίσως για μια εκλογική αναμέτρηση) συσχετισμούς αυτής της περιόδου.

Μάλιστα από το κυβερνητικό στρατόπεδο έχουν επιδοθεί σε μια ρητορική άκρατης υποσχεσιολογίας. «Από τον Σεπτέμβριο θα τους ταράξουμε στις παροχές», είναι μία από τις φράσεις που χρησιμοποιούν κυβερνητικά στελέχη εν είδει πολιτικής απειλής προς τη Ν.Δ. για την αντεπίθεση που σχεδιάζουν στο Μαξίμου.

Γι’ αυτό και πολλοί υπουργοί, βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν να υποστηρίζουν ότι οι περικοπές στις συντάξεις δεν θα εφαρμοστούν από την 1η Ιανουαρίου του 2019, όπως έχει νομοθετήσει η κυβέρνηση, αλλά θα βρεθεί τρόπος να μετατεθούν για αργότερα ή και να μη γίνουν καθόλου τελικά. Τη ρητορική αυτή άρχισε πλέον να χρησιμοποιεί και ο ίδιος ο πρωθυπουργός ακόμα και σε συνεντεύξεις του στο εξωτερικό.

Συντάξεις έναντι... προσφύγων

Υπάρχει λοιπόν σεναριολογία περί παρασκηνιακής προσέγγισης Τσίπρα - Μέρκελ προκειμένου ο Ελληνας πρωθυπουργός να «εξυπηρετήσει» την καγκελάριο για την επιστροφή προσφύγων από τη Γερμανία στη χώρα μας, με αντάλλαγμα να δεχθεί το Βερολίνο την αναβολή του μέτρου με τις μειώσεις των συντάξεων.
Πέρα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που αφήνει να εννοηθεί ότι υπάρχει δυνατότητα αποφυγής των μειώσεων, τη συζήτηση αυτή τροφοδοτούν τις τελευταίες ημέρες σχεδόν όλοι οι κυβερνητικοί παράγοντες, παρότι η σχετική δέσμευση της χώρας επαναβεβαιώθηκε και στην πρόσφατη απόφαση του Eurogroup, που αποτελεί περίπου το «ευαγγέλιο» της μεταμνημονιακής εποχής.

Για πολλούς αυτή η ρητορική της κυβέρνησης έχει διπλή ανάγνωση που θέλει προσοχή: από τη μία μπορεί, λένε, να αναπτύσσεται επειδή όντως το Μαξίμου πιστεύει ότι θα πετύχει την αναστολή του μέτρου ως «ρουσφέτι» από το Βερολίνο και τους Ευρωπαίους μετά τη συμφωνία για το Σκοπιανό και την υπόθεση των προσφύγων από τη Γερμανία. Από την άλλη, όμως, εκτιμούν ότι η υπόσχεση που δίνει η κυβέρνηση για αποτροπή των μειώσεων ίσως λειτουργήσει ως ένα από τα διακυβεύματα μιας εκλογικής αναμέτρησης το φθινόπωρο. Να βάλει δηλαδή ο κ. Τσίπρας στην προεκλογική σύγκρουση το δίλημμα «ή με μένα που μπορώ να πείσω τους δανειστές να μη γίνουν οι μειώσεις ή με τον Μητσοτάκη που συμφωνεί και δέχεται αυτές τις περικοπές»!

Σε κάθε περίπτωση, και εφόσον ο πρωθυπουργός αποφασίσει να πάει σε εκλογές τον Μάιο, είναι δεδομένο το plan b στο οποίο θα καταφύγει η κυβέρνηση εάν τελικά οι δανειστές -και λόγω ΔΝΤ- επιμείνουν στις μειώσεις: θα αυξήσει όσο γίνεται το έκτακτο επίδομα προς τους συνταξιούχους που θα έχουν απώλειες με καταβολή αυτού του βοηθήματος τον Δεκέμβριο. Το θέμα ήταν από τα καυτά σημεία της σύσκεψης που έγινε στο Μαξίμου υπό τον πρωθυπουργό, με τις απόψεις να συγκλίνουν στο ότι χρειάζεται όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αναπλήρωση των περικοπών, ώστε ο τελικός λογαριασμός στις τσέπες των συνταξιούχων να είναι ικανοποιητικός.

Κλειδί ο Σταύρος

Στο αμιγώς πολιτικό επίπεδο, το κλειδί των πολιτικών εξελίξεων φαίνεται να το κρατά ο κ. Θεοδωράκης, ο οποίος με τη στάση του παρέχει μία σημαντική διευκόλυνση στον κ. Τσίπρα.

Καταρχάς, η αυτόνομη στάση και η αποσχιστική πορεία του από το Κίνημα Αλλαγής (ΚΙΝ.ΑΛ.) θεωρείται ως η πιο σοβαρή αιτία που τα ποσοστά του ΚΙΝΑΛ έχουν καθηλωθεί και το εγχείρημα της ενοποιημένης Κεντροαριστεράς παρουσιάζει στασιμότητα και έλλειψη δυναμικής. Οι μέτριες δημοσκοπικές επιδόσεις του νεοσυσταθέντος κόμματος επιτρέπουν, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των πολιτικών αναλυτών, να παραμένει ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχετικά καλά ποσοστά και να αποφεύγει την κατάρρευση, που σε άλλες περιπτώσεις θα ήταν αναπόφευκτη για μία κυβέρνηση σε τέτοιο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο.

Κατά δεύτερον, η στάση του κ. Θεοδωράκη δίνει τη δυνατότητα στον πρωθυπουργό να ισχυρίζεται ότι έχει τις πολιτικές και κοινοβουλευτικές εφεδρείες που ίσως απαιτηθούν σε περίπτωση περαιτέρω διάλυσης των ΑΝ.ΕΛ. και εδικά όταν θα έρθει προς ψήφιση η συμφωνία με τα Σκόπια στην ελληνική Βουλή. Με ξεκάθαρη την τοποθέτηση των Ανεξάρτητων Ελλήνων ότι δεν πρόκειται να την ψηφίσουν, το μόνο που διατηρεί μία αίσθηση ότι η κυβέρνηση θα διασωθεί τελικά από τη συγκεκριμένη δοκιμασία και δεν θα πέσει παταγωδώς είναι η πρόθεση βουλευτών του Ποταμιού να κάνουν εκείνοι τη «σκάντζα βάρδια» του κ. Καμμένου και του κόμματός του.

Πολλοί θεωρούν ότι η κυβέρνηση θα είχε ήδη μπει σε τροχιά ραγδαίας αποσύνθεσης εάν δεν υπήρχε αυτή η στάση του κ. Θεοδωράκη, γεγονός που τους οδηγεί στην εκτίμηση ότι ο επικεφαλής του Ποταμιού έχει κάνει τη στρατηγική επιλογή να συνεργαστεί στην πορεία με τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να εξασφαλίσει το πολιτικό του μέλλον. «Μία μοναχική πορεία του Ποταμιού, εφόσον πράγματι φύγει από το ΚΙΝ.ΑΛ., είναι αδιέξοδη», επισημαίνουν έμπειροι κοινοβουλευτικοί, επικαλούμενοι τις εντελώς απελπιστικές δημοσκοπικές επιδόσεις του κόμματος. Και με δεδομένες τις συγκλίσεις του τελευταίου διαστήματος ανάμεσα στον κ. Τσίπρα και τον κ. Θεοδωράκη, συνάγουν το συμπέρασμα ότι η μοναδική προοπτική επιβίωσης του χώρου είναι η συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ ανεξάρτητα από τις φάσεις μέσα από τις οποίες θα προκύψει αυτή η συνεργασία.