«Με εμφανίζουν μεγαλοκτηματία, ενώ είμαι… άτυχος κληρονόμος»

Όταν ο Πάγκαλος είναι καλός είναι καλός. Αλλά όταν γίνεται «κακός» είναι ακόμη καλύτερος. Ιδίως όταν αξιοποιεί το πηγαίο χιούμορ του, χωρίς το παραμικρό ταμπού, φτάνοντας στον έσχατο αυτοσαρκασμό. Αιτία για το νέο ξέσπασμα, αυτή τη φορά δεν ήταν ούτε οι διορισμένοι, που υποτίθεται έφαγαν τα λεφτά και χρεοκόπησαν τη χώρα, ούτε η αριστερά, προς την οποία έχει ιδιαίτερη αδυναμία, ούτε οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, που επίσης αποτελούν αγαπημένο του στόχο. Αιτία ήταν η παρουσίαση του πόθεν έσχες που κατέθεσε στη Βουλή και ο τρόπος με τον οποίο δημοσιοποιήθηκε τον αναδείκνυε σε μεγαλοκτηματία και μεγαλοεισοδηματία, προκαλώντας ίλιγγο με τα ποσά και τον αριθμό των ακινήτων, που αναφέρονταν.

Με μία καταιγιστική ανακοίνωση, στην οποία επικρίνει μεταξύ των άλλων και τους δημοσιογράφους, που δεν μελετούν επαρκώς τα στοιχεία, ο κ. Πάγκαλος προσπαθεί να αποκαταστήσει την πραγματικότητα και να βάλει τα πράγματα σε μία σειρά. Το ύφος και το χιούμορ του είναι αξεπέραστο. Απολαύστε τα:

«Είναι χαρακτηριστικό για τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η δήλωση του «Πόθεν Έσχες», αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ο Τύπος αξιολογεί τα στοιχεία, ότι ο Θεόδωρος Πάγκαλος εμφανίζεται ως «μεγαλοκτηματίας» και γίνεται αποδεκτός με τέτοιους χαρακτηρισμούς από το σύνολο των εφημερίδων (Απογευματινή, Το Βήμα, Καθημερινή, Ελεύθερος Τύπος, Τα Νέα κλπ).

Αν, όμως, η έμφαση ήταν στο «πόθεν» και «πότε», αλλά και ορισμένοι δημοσιογράφοι δεν επεδείκνυαν την γνωστή ραθυμία ως προς την μελέτη των στοιχείων, θα προέκυπτε μια διαφορετική εικόνα, μια εικόνα ενός κάπως άτυχου κληρονόμου.

Τα τρία τελευταία χρόνια αποβιώνουν διαδοχικά ο πατέρας του Θεόδωρου Πάγκαλου σε ηλικία 91 ετών και η πρώτη ξαδέρφη του πατέρα του, Αγλαΐα Γ. Παγκάλου, η οποία τον καθιστά κληρονόμο με διαθήκη. Επέρχεται, λοιπόν, ως εκ τούτου, μια ριζική αλλαγή στην φορολογική κατάσταση του μέχρι τότε άκληρου Θ. Πάγκαλου, ο οποίος, ακόμη μέχρι σήμερα, πασχίζει για να αποδεχθεί και να καταγράψει διάφορα αγροτεμάχια που του περιήλθαν. Όπως γνωρίζουν εκατομμύρια συμπολιτών μας, όταν μπλέκεις με κληρονομικά ακίνητα, που προέρχονται με την σειρά τους από παλαιότερα κληρονομικά ακίνητα από πολυμελείς οικογένειες, τελικά μπορείς να βρεθείς με δεκάδες δικαιώματα ιδιοκτησίας του τύπου: 1/20 σε αγροτεμάχιο 3 στρεμμάτων, 1/16 σε παλαιά οικία 70 τ.μ. κλπ.

Για να δώσουμε ένα ακόμα παράδειγμα του πώς ο Θεόδωρος Πάγκαλος εμφανίζεται ως «μεγαλοκτηματίας», το περίφημο αμπέλι του έκτασης 12,5 στρεμμάτων απεικονίζεται –ορθώς- ως 4 διαφορετικά ακίνητα, διότι προέρχεται από διαφορετικές αγορές από το 1987 έως το 1994.

Τα περισσότερα ακίνητα από αυτά που δεν προέρχονται από κληρονομιά έχουν αγοραστεί με δάνεια, τα οποία ο Θεόδωρος Πάγκαλος δεν έχει ξεχρεώσει ακόμα. Πχ το διαμέρισμα 80 τ.μ. στην οδό Πατριάρχου Φωτίου που, πλέον, δεν του ανήκει, έχει αγοραστεί με χρηματοδότηση από την Τράπεζα που δανειοδοτούσε την αγορά γραφείων από Βουλευτές.

Ασφαλώς, δε χρειάζεται να αναφερθεί ότι μπορεί κάποιος να έχει 30 αγροτεμάχια (όπως είναι τα περισσότερα από τα ακίνητα του Θεόδωρου Πάγκαλου), αλλά η αξία τους να υπολείπεται εντυπωσιακά από ένα μόνο οικόπεδο ή σπίτι, αν αυτό βρίσκεται στην σωστή τοποθεσία…

Το εισόδημα του Θεόδωρου Πάγκαλου για το οικονομικό έτος 2009 ήταν 42.553 ευρώ και της συζύγου του 49.195 ευρώ. Τα 646.000 ευρώ που καταγράφονται ορθώς στη δήλωση «πόθεν έσχες» προέρχονται από την πώληση κληρονομούμενων ακινήτων. Παρά την ενδόμυχη επιθυμία του Θεόδωρου Πάγκαλου τα χρήματα αυτά να παραμείνουν στον λογαριασμό του, δυστυχώς αυτά απλώς διήλθαν για να καταλήξουν στην Εφορία. Ως γνωστόν -και ορθώς, διότι έτσι αποφεύγεται η υπερσυγκέντρωση ακινήτων σε λίγους- οι φόροι κληρονομιάς είναι υψηλοί. Ο έτερος λόγος που επιλέχθηκε η πώλησή τους είναι, φυσικά, ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξεμπλέξεις οριστικά με τα 1/20, 1/16 κλπ.

Συμπέρασμα: ο Θεόδωρος Πάγκαλος, δυστυχώς για τον ίδιο, δεν είναι ακόμα -διότι υπάρχουν και άλλοι συγγενείς του εν ζωή που θα μπορούσε να κληρονομήσει- μεγαλοκτηματίας.

Η ανακοίνωση αυτή εκδίδεται τώρα που το θέμα δεν απασχολεί πλέον τον Τύπο, διότι κάποια πράγματα δεν πρέπει να τα παίρνει κάποιος στα σοβαρά περισσότερο απ’ ότι τους αξίζει».