Γιώργος Τσίπρας: Όσα πετύχαμε με τις Πρέσπες ήταν άπιαστο όνειρο για τις προηγούμενες κυβερνήσεις

«Το να ακυρώσουμε συνολικά τη μείωση των λαϊκών εισοδημάτων και την αύξηση της ανεργίας που προκάλεσαν οι πολιτικές σκληρής και αναποτελεσματικής λιτότητας της περιόδου 2010-2014 αποτελεί τιτάνιο έργο. Το οποίο βάσιμα αισιοδοξούμε ότι θα ολοκληρώσουμε στον ορίζοντα της επόμενης διακυβέρνησης»: το σήμα αυτό στέλνει, μέσω της συνέντευξής του στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Γιώργος Τσίπρας, προϊστάμενος του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού.

Μιλώντας για τη μεταμνημονιακή εποχή, επισημαίνει ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει και το 2019 «στην ίδια κατεύθυνση προτεραιότητας στον κόσμο της εργασίας και των μεσοστρωμάτων», αξιοποιώντας έτσι κάθε διαθέσιμο δημοσιονομικό χώρο. Με μια λέξη, «περισσότερο από θετικός είναι ο απολογισμός των πρώτων 100 ημερών εκτός μνημονίων», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιώργος Τσίπρας.

Ο προϊστάμενος του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού επιτίθεται συγχρόνως στην Νέα Δημοκρατία γιατί πρεσβεύει «την επιστροφή στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό και σε μνημονιακές πολιτικές ακόμη και χωρίς τα μνημόνια», ενώ προειδοποιεί ότι επαπειλείται «κοινωνική τραγωδία», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «εάν τυχόν σχηματίσει κυβέρνηση η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη», ο οποίος «αντιγράφει τις πολιτικές και το λεξιλόγιο της Θάτσερ», αναφέρει κατά λέξη. Εξάλλου, «η ΝΔ εννοεί την επιστροφή στην ανάπτυξη ως μια ανάπτυξη για τους λίγους, χωρίς κανένα όφελος για την κοινωνία».

Για το Μακεδονικό, ο συνομιλητής μας λέει πως «εξαπατούν μια νέα γενιά ότι τάχα κάποιος "ξεπουλά" τη Μακεδονία, ενώ η σύνθετη ονομασία ήταν ο εκπεφρασμένος στόχος του πολιτικού κόσμου από ΝΔ μέχρι ΚΚΕ, και όσα πετύχαμε με τις Πρέσπες ήταν άπιαστο όνειρο για τις προηγούμενες κυβερνήσεις». Ενώ για τις μαθητικές καταλήψεις με αυτό το περιεχόμενο, σημειώνει με έμφαση: «Το δηλητήριο του σοβινισμού πρέπει να κρατηθεί μακριά από τα σχολεία, το βάρος πέφτει στην Αριστερά αλλά οι ευθύνες βαραίνουν τους πάντες».

Με αφορμή την καταδίκη της καθαρίστριας από το Βόλο, ο Γ. Τσίπρας παρατηρεί ότι «το δικαιικό σύστημα που έχει διαμορφωθεί, φαίνεται να επιδεικνύει πολλές φορές μεγαλύτερη ανοχή στο μεγάλο οικονομικό έγκλημα απ' ό,τι στην παραβατικότητα ανθρώπων των λαϊκών τάξεων».

Σύμφωνα με τον Γιώργο Τσίπρα, «η σημερινή κυβέρνηση έχει σαφές ηθικό πλεονέκτημα έναντι της αντιπολίτευσης, ούτε είμαστε ούτε θα γίνουμε ίδιοι», και κάνει λόγο για «λάσπη ελεεινής μορφής» για τις προσωπικές επιθέσεις που δέχεται.

Στο -προσωπικό- ερώτημα, τέλος, αν θα είναι υποψήφιος στις επικείμενες βουλετικές εκλογές, απαντά στο Πρακτορείο: «Η απόφαση για τις υποψηφιότητες ανήκει στα κομματικά όργανα», πάντως -προσθέτει- «έχω εκφράσει ενδιαφέρον για την εκλογική περιφέρεια της Δυτικής Αττικής με το λαϊκό χαρακτήρα της, τα συσσωρευμένα από το παρελθόν προβλήματα αλλά και τις μεγάλες δυνατότητες. Και ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία», καταλήγει.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Γιώργου Τσίπρα, προϊσταμένου του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού, στον Νίκο Παπαδημητρίου για το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:

Ερ.: Εκατό μέρες έξω από τα μνημόνια: τι απολογισμό κάνετε, τι ακολουθεί;

Απ.: Το πιο σημαντικό γεγονός είναι ότι βγήκαμε από τα μνημόνια και αυτό αποδεικνύεται κάθε μήνα που περνά. Κόντρα στις συνεχείς προβλέψεις και επιθυμίες της αντιπολίτευσης ότι δεν θα τα καταφέρναμε -κρίνοντας ίσως από τα δικά τους δυο αποτυχημένα μνημόνια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ- νοικοκυρέψαμε τα δημόσια οικονομικά, δώσαμε βάρος στις μεταρρυθμίσεις και βρισκόμαστε σήμερα εκτός επιτροπείας, ανακτώντας την οικονομική κυριαρχία.

Σήμερα, ανοίγονται πάλι μπροστά στον ελληνικό λαό δύο ριζικά διαφορετικές προοπτικές. Και είναι για αυτό το λόγο που είναι περισσότερο από θετικός ο απολογισμός των πρώτων 100 ημερών εκτός μνημονίων. Βασικό μέλημα για μας είναι η αντιστροφή δραματικών συνεπειών που είχε για την οικονομία και την κοινωνία η πολύχρονη κατάσταση εξαίρεσης στην οποία είχε βρεθεί η Ελλάδα. Δηλαδή εκμεταλλευόμαστε το γεγονός της εξόδου από τα μνημόνια όχι μόνο για να επιταχύνουμε την ανάπτυξη και να ακυρώσουμε υφεσιακές πολιτικές που μας επιβλήθηκαν, αλλά και να επιστρέψει αυτή η ανάκαμψη στην κοινωνία. Ξεκινήσαμε με την ακύρωση της μείωσης των συντάξεων. Συνεχίσαμε με την άμεση μείωση του ΕΝΦΙΑ για τις μικρές ιδιοκτησίες. Σε λίγες μέρες θα συγκεκριμενοποιηθούν τα μέτρα για το κοινωνικό μέρισμα του 2018. Στο μέτωπο των εργασιακών σχέσεων στις αρχές του 2019 θα υλοποιηθεί η δέσμευσή μας για αύξηση του κατώτατου μισθού και για κατάργηση του υποκατώτατου για τους νέους. Για τη στήριξη των μεσαίων στρωμάτων έχουν ληφθεί δυο σημαντικά μέτρα, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών από 1-1-2019 και η δυνατότητα διαγραφής άδικων διπλών ασφαλιστικών χρεώσεων του παρελθόντος. Στην ίδια κατεύθυνση προτεραιότητας στον κόσμο της εργασίας και των μεσοστρωμάτων θα συνεχίσουμε το 2019, αξιοποιώντας κάθε δημοσιονομικό χώρο που διαθέτουμε.

 
Ερ.: Οι πολιτικοί σας αντίπαλοι ωστόσο -και ανεξαρτήτως των πολιτικών που εκείνοι εφάρμοσαν- υποστηρίζουν ότι τα θετικά μέτρα που νομοθετεί η κυβέρνηση την περίοδο αυτή, δεν είναι παρά μέρος των απωλειών, ως εκ τούτου δεν υπάρχει λόγος να δηλώνετε ικανοποιημένοι. Συμφωνείτε;

Απ.: Δηλαδή μας κρίνουν με μέτρο το πόσο γρήγορα μπορούμε να μειώσουμε τις ζημιές και απώλειες που οι ίδιοι προκάλεσαν. Είναι παράλογο ακόμη και σαν επικοινωνιακό επιχείρημα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την ανεργία. Είμαστε αισιόδοξοι λόγω της συνεχούς μείωσης της αλλά χαρούμενοι δεν είμαστε με ποσοστά ανεργίας πάνω από το 18%. Όμως το 2014 η ανεργία είχε ξεπεράσει το 25%. Κάθε φοιτητής οικονομικής σχολής γνωρίζει ότι η ανεργία αυξάνεται ευκολότερα από ότι μειώνεται. Το να ακυρώσουμε συνολικά τη μείωση των λαϊκών εισοδημάτων και την αύξηση της ανεργίας που προκάλεσαν οι πολιτικές σκληρής και αναποτελεσματικής λιτότητας της περιόδου 2010-2014 αποτελεί τιτάνιο έργο. Το οποίο βάσιμα αισιοδοξούμε ότι θα ολοκληρώσουμε στον ορίζοντα της επόμενης διακυβέρνησης.
 
 
Ερ.: Η αντιπολίτευση, κ. Τσίπρα, κάνει πάντως λόγο για επιδοματική πολιτική…

Απ.: Σας έλεγα ότι ανοίγονται μπροστά μας δύο ριζικά διαφορετικές προοπτικές. Ποια είναι η προοπτική που διαγράφεται από τη ΝΔ; Επιστροφή στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό και σε μνημονιακές πολιτικές ακόμη και χωρίς τα μνημόνια. Πάρτε για παράδειγμα τα περί επιδοματικής πολιτικής. Η ΝΔ υποβαθμίζει τη σημασία των φοροελαφρύνσεων που εξήγγειλε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά ειδικά όταν πρόκειται για μέτρα ανακούφισης των στρωμάτων που επλήγησαν περισσότερο ή ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους παθαίνει αλλεργία. Μέσα στον ακραίο νεοφιλελευθερισμό τους θεωρούν τη στήριξη ακόμη και των απόρων επιδοματική και πελατειακή πολιτική. Ή την νοσοκομειακή κάλυψη των ανασφάλιστων. Αυτό αποκαλύπτει την κοινωνική τραγωδία που επαπειλείται εάν τυχόν σχηματίσει κυβέρνηση η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η ΝΔ εννοεί την επιστροφή στην ανάπτυξη ως μια ανάπτυξη για τους λίγους, χωρίς κανένα όφελος για την κοινωνία, και με συνέχιση της αποδήμησης του κοινωνικού κράτους που οι ίδιοι και το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησαν όσο κυβερνούσαν. Μόνον οι πιο ακραίοι νεοφιλελεύθεροι και συντηρητικοί θεωρούν το κοινωνικό κράτος «επιδοματικές πολιτικές». Ο κ. Μητσοτάκης αντιγράφει τις πολιτικές και το λεξιλόγιο της Θάτσερ.
 
Ερ.: Στον ΕΝΦΙΑ, η ΝΔ υπόσχεται λιγότερο 30% φόρο, αλλά για όλους. Πώς να ξεχωρίσει ο πολίτης τι, πραγματικά, είναι συμφέρον για τον ίδιο;
Απ.: Ο πολίτης κατ' αρχήν πρέπει να αξιολογήσει αυτήν την υπόσχεση της ΝΔ, όπως και άλλες, σε σχέση με την φερεγγυότητά της. Γιατί δεν πρόκειται για συγκεκριμένες δεσμεύσεις αλλά για σενάριο. Ο κ. Μητσοτάκης έχει ξεκαθαρίσει ότι πρώτα θα ακολουθήσει μια πολιτική περικοπών, απολύσεων και δραστικής μείωσης του κοινωνικού κράτους και μετά, εφόσον με έναν μαγικό τρόπο πετύχει την μείωση των απαιτούμενων πλεονασμάτων, έρχονται οι υποσχέσεις του.
Το μόνο που είναι ξεκάθαρο στις υποσχέσεις του κ. Μητσοτάκη είναι αυτό το «για όλους» που όμως σημαίνει όχι για όλους αλλά για τους πλουσιότερους. Ότι μπορέσει να κάνει θα το κάνει σε αυτή την κατεύθυνση. Συγκεκριμένα για τον ΕΝΦΙΑ η δική μας πολιτική είναι η συνολική μείωση στη διετία για τις μικρές ιδιοκτησίες να φτάσει στο 50%. Αυτό κατορθώνουμε με την κλιμάκωση της μείωσης ανάλογα με το μέγεθος της ιδιοκτησίας. Να ελαφρυνθούν σε μεγάλο ποσοστό αυτοί που έχουν τις μικρότερες οικονομικές δυνατότητες.  
 
Ερ.: Πώς προσεγγίζετε τις μαθητικές καταλήψεις; Η νεολαία ήταν ανέκαθεν το «δυνατό χαρτί» της Αριστεράς. Σήμερα;
Απ.: Έχουμε συνδυασμό δύο πραγμάτων. Το 1992 το τότε πολιτικό σύστημα έπεισε μια γενιά ότι είναι δίκαιο να απαιτούμε την αποκλειστική χρήση του όρου Μακεδονία, κάτι που κανείς δεν υποστήριζε μέχρι τότε, ούτε η Ακροδεξιά, και για πάνω από έναν αιώνα δεν είχε απαιτήσει ποτέ καμιά κυβέρνηση, κόμμα ή κίνημα. Ποιος έχασε από αυτό το ανεύθυνο copy-paste του σλαβομακεδονικού εθνικισμού, η ΠΓΔΜ ή η Ελλάδα; Η Ελλάδα. Σήμερα έχουμε ένα δεύτερο κύμα μικροκομματισμού. Εξαπατούν μια νέα γενιά ότι τάχα κάποιος «ξεπουλά» τη Μακεδονία, ενώ η σύνθετη ονομασία ήταν ο εκπεφρασμένος στόχος του πολιτικού κόσμου από ΝΔ μέχρι ΚΚΕ, και όσα πετύχαμε με τις Πρέσπες ήταν άπιαστο όνειρο για τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Είναι κάκιστες οι υπηρεσίες που κάποιοι προσφέρουν στη νεολαία, όπως και το 1992.
Το χειρότερο είναι ότι αυτό συνδυάζεται σήμερα με μια άνοδο της Ακροδεξιάς - όχι μόνο στην Ελλάδα. Το δηλητήριο του σοβινισμού πρέπει να κρατηθεί μακριά από τα σχολεία. Το βάρος πέφτει στην Αριστερά αλλά οι ευθύνες βαραίνουν τους πάντες. Είναι αδιανόητο η Ακροδεξιά, η πιο συντηρητική παράταξη που για δεκαετίες μισούσε και μισεί κυριολεκτικά κάθε ριζοσπαστικό σκίρτημα της νεολαίας, να κερδίζει έδαφος στα σχολεία. Και εξίσου αδιανόητο είναι η παράταξη που έφερε τις μεγαλύτερες εθνικές καταστροφές, η πιο ραγιάδικη και δωσίλογη, να μιλά για πατρίδα.
 
Ερ.: Ποιες σκέψεις σας δημιούργησε η υπόθεση της καθαρίστριας από το Βόλο; Για το δικαιικό σύστημα και την εφαρμογή του νόμου, για τη στάση της κυβέρνησης και το κύμα συμπαράσταση...
Απ.: Κατ' αρχήν είναι πολύ σημαντικό ότι κινητοποιήθηκαν άμεσα ο υπουργός και η ίδια η Δικαιοσύνη, και αυτό έφερε άμεσο αποτέλεσμα. Το κύμα συμπαράστασης που εκδηλώθηκε απέδειξε την ύπαρξη στην κοινωνία μας μιας βαθιάς ευαισθησίας και ενός αληθινού αισθήματος δικαίου. Από εκεί και πέρα είναι γνωστό ότι το δικαιικό σύστημα που έχει διαμορφωθεί, φαίνεται να επιδεικνύει πολλές φορές μεγαλύτερη ανοχή στο μεγάλο οικονομικό έγκλημα απ' ό,τι στην παραβατικότητα ανθρώπων των λαϊκών τάξεων. Εκδήλωση μιας τέτοιας αντίληψης ήταν και ο κατάπτυστος νόμος περί ευθύνης υπουργών που θα αλλάξει με τη Συνταγματική Αναθεώρηση. Θα πάρει περισσότερο χρόνο για να αλλάξουμε το σύνολο του δικαιικού συστήματος.
 
 
Ερ.: Για το τέλος, δύο προσωπικές ερωτήσεις: ενίοτε γίνεσθε στόχος προσωπικών υποθέσεων. Γιατί; Και, τι απαντάτε;
Απ.: Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουν το γιατί. Η σημερινή κυβέρνηση έχει σαφές ηθικό πλεονέκτημα έναντι της αντιπολίτευσης. Ούτε είμαστε ούτε θα γίνουμε ίδιοι. Όσο αναδεικνύονται τα σκάνδαλα του παρελθόντος, όσο παραπέμπονται στη Δικαιοσύνη παράγοντες του παλιού συστήματος, όσο μπαίνουν κανόνες, το μόνο που μένει σε κάποιους είναι να επιχειρούν με φτηνούς τρόπους να προκαλέσουν σύγχυση και να καλλιεργήσουν το "όλοι ίδιοι είναι", αφού τους είναι πια αδύνατο να υπερασπιστούν το πολιτικό σύστημα που υπηρέτησαν.

Σε ό,τι με αφορά, οι ανακοινώσεις της ΝΔ και ορισμένα media, που κατά σύμπτωση ανήκουν όλα σε συγκεκριμένο υπόδικο επιχειρηματία, μου επιφυλάσσουν ιδιαίτερη στοχοποίηση, κάθε φορά που ρίχνουν λάσπη στην κυβέρνηση. Το κόστος του ονόματος αποδείχτηκε μεγαλύτερο από όσο νόμιζα.

Πρόσφατα, στα απόνερα της παραίτησης Κοτζιά, η ΝΔ σε ανακοίνωσή της ρωτούσε αν «εμπλέκεται και ο ξάδερφος του πρωθυπουργού στις ύποπτες υποθέσεις της κυβέρνησης που καταγγέλλει ο κ. Κοτζιάς;». Την ίδια μέρα ο εκπρόσωπος της ΝΔ κ. Κυρανάκης δήλωνε ξεδιάντροπα πως «υπάρχουν φήμες ότι εμπλέκεται στη χρηματοδότηση Σόρος και ο ξάδερφος του πρωθυπουργού». Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ για να διαπιστώσει ότι πρόκειται για αέρα κοπανιστό και λάσπη ελεεινής μορφής.

Ερ.: Και, τέλος, θα σας δούμε υποψήφιο στις επικείμενες εθνικές εκλογές;
Απ.: Η απόφαση για τις υποψηφιότητες ανήκει στα κομματικά όργανα. Έχω εκφράσει ενδιαφέρον για την εκλογική περιφέρεια της Δυτικής Αττικής, με το λαϊκό χαρακτήρα της, τα συσσωρευμένα από το παρελθόν προβλήματα αλλά και τις μεγάλες δυνατότητες. Και ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία.