Δανέλλης: Θα δώσω ψήφο εμπιστοσύνης - Αν δεν υπάρχει η τωρινή κυβέρνηση τότε δεν υπάρχει και η συμφωνία των Πρεσπών

«Ναι, ακούγεται ανορθόδοξο. Μήπως όμως ζούμε σε κανονικές στιγμές;» είπε ο βουλευτής Σπύρος Δανέλλης στη Βουλή ανακοινώνοντας την απόφασή του να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Τσίπρα.

Ο βουλευτής -μόλις εχθές Τρίτη διεγράφη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Ποταμιού- επέμεινε ότι έλεγε «να δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση όταν συνδέεται με το Μακεδονικό» και εξήγησε την απόφασή του αυτή επισημαίνοντας ότι «αν δεν υπάρχει η τωρινή κυβέρνηση τότε δεν υπάρχει και η συμφωνία αφού το σύνολο της αντιπολίτευσης την αποκρούει». «Η πολιτική είναι απλή, όπως και η ζωή. Ιεραρχείς το μείζον από το έλασσον, με την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση δεν σημαίνει ότι προσχωρώ στο ΣΥΡΙΖΑ» δικαιολογήθηκε.

«Οι εκλεκτικές συγγένειες καθορίζουν τις στέρεες συμμαχίες» είπε ο κ. Δανέλλης και με έναν έμμεσο τρόπο συνέχισε την απότου βήματος της Βουλής απολογία του για την απόφασή του να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Τσίπρα. «Δεν με αφορούν οι προφάσοις εν αμαρτίες. Δεν με πτοούν οι απειλές και οι λοιδωρίες».

«Απαιτείται περίσσια θράσους να κουνάνε το δάκτυλο εκείνοι που σκύλεψαν την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Ποταμιού» είπε ο Σπύρος Δανέλλης ασκώντας κριτική στη ΝΔ με το επιχείρημα ότι «δεν μπορούν να μιλούν για ρετάλια».

Στο κλίμα της εποχής, ο βουλευτής που θεωρείται ο 151ος υπέρ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ επιτέθηκε και στα Μέσα Ενημέρωσης υποστηρίζοντας ότι δέχεται «επιθέσεις από μερίδα δημοσιογράφων που έχουν μάθει να λειτουργούν ως γραφεία προπαγάνδας παρά ως λειτουργοί του Τύπου».

«Η Συμφωνία των Πρεσπών και τα παρεπόμενά της δημιουργούν νέους πολιτικούς συσχετισμούς» είπε ο κ. Δανέλλης και πρόσθεσε: «Πάντα υποστήριζα ότι το κατά Φουκουγιάμα τέλος της ιστορίας ούτε έχει έρθει ούτε πρόκειται να έρθει».

«Υπάρχει η δεξιά, υπάρχει και η αριστερά» συμπέρανε και επέκρινε ξανά την αντιπολίτευση για «ανεπάρκειες, ιδεολογικές εμμονές» υποστηρίζοντας παράλληλα ότι «εκείνοι που μας χρεοκόπησαν κάνουν σαν να μην έχει συμβεί τίποτα στο παρελθόν».

«Αγαπητέ μου Σταύρο, ότι παραμένω σταθερός 20 χρόνια τώρα σ' αυτό που θεωρώ εθνικά επωφελές και σταθερός στις αρχές και τις αξίες μου» είπε ο Σπύρος Δανέλλης απευθυνόμενος στον Σταύρο Θεοδωράκη και συνέχισε: «Η ΝΔ που έχτισε το πατριωτικό κράτος και χρεοκόπησε τη χώρα και χιλιόμετρα απέχει από τον ευρωπαϊκό φιλελευθερισμό που εμείς επαγγελόμαστε τι σχέση έχει αυτό με το Ποτάμι;».

Δικαιολογώντας την απόφασή του να αποχωρήσει από το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη και να ανοίξει την πόρτα γα συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι η σχέση του με το Ποτάμι «είχε καταστεί ληξιπρόθεσμη».

«Σταύρο, αύριο στις Πρέσπες εύχομαι να μην κάνετε ούτε το έγκλημα, ούτε το λάθος» συνέχισε και έκλεισε την ομιλία του λέγοντας: «Ο πολιτικός υποχρεούται να ακολουθήσει τις αρχές και τη συνείδηση του αταλάντευτα».

Διαβάστε το πλήρες κείμενο της ομιλίας του ανεξάρτητου βουλευτή Ηρακλείου Σπύρου Δανέλλη, στη συζήτηση για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση:

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Το Ποτάμι, εξαρχής, με απαράμιλλη τόλμη και ανιδιοτέλεια τόνισε πως το εθνικό συμφέρον επιβάλλει την υπερψήφιση της κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών. Και ήταν λογικό! Γράφει στην ιστοσελίδα του, για τις θέσεις του αναφορικά με την εξωτερική πολιτική: «Απορρίπτουμε τη χρήση της εξωτερικής πολιτικής για κατανάλωση στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι.  Δεν μας αρέσουν τα πολιτικά παιχνίδια. Μας ενδιαφέρει η πολιτική που ωφελεί την πατρίδα μας.
Η ονομασία των Σκοπίων είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα πολιτικών που καταστρατηγούν το εθνικό συμφέρον χάριν της δημαγωγίας. Σήμερα παλεύουμε να πετύχουμε τη σύνθετη ονομασία που τότε μας έδιναν, αλλά εμείς απορρίπταμε.»
 
Η Συμφωνία των Πρεσπών καλύπτει τα παραπάνω και πολύ περισσότερα.

Είναι επωφελής. Υπερκαλύπτει τα εθνικά προαπαιτούμενα, κλείνει με τρόπο δίκαιο και βιώσιμο ένα πρόβλημα δεκαετιών και προσδίδει στη χώρα διεθνές κύρος και αίγλη. Μας απελευθερώνει παράλληλα πολιτικό και διπλωματικό κεφάλαιο για την  αντιμετώπιση των πραγματικών κινδύνων στα ανατολικά μας σύνορα.

Η πολιτική είναι απλή, όπως κι η ζωή.

Είναι απλή όταν ξέρεις τι θέλεις, όταν ιεραρχείς το μείζον από το ελάσσον, κι όταν βεβαίως οι αρχές σου είναι αδιαπραγμάτευτες.

Με τη σημερινή ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση δεν σημαίνει πως προσχωρώ στο ΣΥΡΙΖΑ.

Ναι, είναι ανορθόδοξο, ένα κόμμα ή ένας βουλευτής, που δεν προσχωρεί στην κυβέρνηση να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης.

Μήπως όμως ζούμε σε κανονικές στιγμές;

Έλεγα δημόσια, ήδη από την 1η  Οκτωβρίου του 2018 «να δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση αν συνδεθεί με το Μακεδονικό», όταν δηλαδή έβλεπα να έρχεται αυτή η κορυφαία αντίφαση:

Το να λέμε από τη μια ότι είναι πατριωτικά ορθή και εθνικά επιβεβλημένη η κύρωση της Συμφωνίας, και από την άλλη, να μην κατανοούμε πως φυσικό προαπαιτούμενο αποτελεί η ύπαρξη κυβέρνησης που θα τη φέρει προς ψήφιση.

Γιατί αν δεν υπάρχει η τωρινή κυβέρνηση, τότε δεν υπάρχει και Συμφωνία, αφού το σύνολο της αντιπολίτευσης την αρνείται.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Το Μακεδονικό δεν είναι μόνο ένα εθνικό θέμα.

Είναι θέμα ταυτοτικό για τον κάθε πολιτικό χώρο και επομένως υποδεικνύει και τις εκλεκτικές συγγένειες μεταξύ αυτών.

Και αυτές καθορίζουν τη στρατηγική των συμμαχιών.

Οτιδήποτε άλλο είναι τακτική, που συνήθως εξυπηρετεί τις μικροσκοπιμότητες της συγκυρίας.

Δεν με αφορούν οι προφάσεις εν αμαρτίαις.

Επιπλέον, δεν με πτοούν οι απειλές και οι λοιδορίες εκείνων που κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.

Και απαιτείται περίσσιο θράσος από εκείνους που δεν δίστασαν να σκυλέψουν το κοινοβουλευτικό σώμα του Ποταμιού – και όχι μόνο του Ποταμιού - να «κουνάνε το δάκτυλο» με ηθικοπλαστικές παρατηρήσεις και κρατώντας την ρομφαία του άσπιλου, να μιλούν για «γυρολόγους», «ξέμπαρκους» και «ρετάλια».

Αντιλαμβάνομαι και τη σφοδρότητα των επιθέσεων που δέχομαι από συγκεκριμένη μερίδα δημοσιογράφων και τύπου, που έχουν μάθει να λειτουργούν περισσότερο ως γραφεία κομματικής προπαγάνδας.

Ας είμαστε ειλικρινείς, το διακύβευμα είναι άλλο.

Η Συμφωνία των Πρεσπών και τα παρεπόμενά της δημιουργούν νέους συσχετισμούς δυνάμεων στο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό και αυτό ακριβώς είναι που προκαλεί ανησυχία και σφοδρές αντιδράσεις.

Πάντα υποστήριζα πως το κατά Fukuyama τέλος της Ιστορίας δεν έχει έρθει.

Υπάρχει αριστερά, υπάρχει και δεξιά.

Στο μεγάλο, στο ευρωπαϊκό κάδρο, οι οριοθετήσεις μεταξύ προόδου και συντήρησης ήταν και είναι σαφείς.

Τόλμησα να πω από τον περασμένο Γενάρη, πως αν τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης ήταν λιγότερο υποκριτικά και θυμωμένα, θα μπορούσαν να προσφέρουν εναλλακτική λύση για μια προοδευτική διακυβέρνηση.

Όχι βεβαίως παρέχοντας λευκή επιταγή στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά βάσει μιας minimum προγραμματικής συμφωνίας.

Ακολούθησε ορυμαγδός επιθέσεων εναντίον μου.

Επιμένω να πιστεύω πως τα λάθη, οι ανεπάρκειες, οι ιδεοληπτικές εμμονές, οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποτελούν την κολυμβήθρα του Σιλωάμ για εκείνους που μας χρεοκόπησαν και που έρχονται ρεβανσιστικά, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα στο παρελθόν.

Αν θέλουμε η πολιτική να ξαναβρεί την επαφή της με την κοινωνία, θα πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος την υποκρισία, τον κυνισμό, τις ηθικοπλαστικές παρατηρήσεις και τις βολικές  νοητικές κατασκευές για λωτοφάγους.

Αγαπητέ μου Σταύρο.

Το ότι παραμένω σταθερός 20 χρόνια τώρα σε αυτό που θεωρώ εθνικά επωφελές και σύμφωνο με τις αρχές και τις αξίες μου, μου το χρεώνεις ως «εκ προμελέτης λάθος»;

Το σημερινό Ποτάμι, με το δικό σου σιγοντάρισμα, θεωρεί στρατηγικό εταίρο τη ΝΔ - το παλαιότερο από το παλιό.

Τη ΝΔ που έχτισε το πελατειακό κράτος και χρεοκόπησε τη χώρα.

Την τωρινή ΝΔ, στην υπερπατριωτική της εκδοχή, μια εκδοχή που χιλιόμετρα απέχει από τον φιλελεύθερο ευρωπαϊσμό, που εμείς επαγγελλόμαστε…

Τι σχέση έχει αυτό το πράγμα με Το Ποτάμι, στο οποίο εκλεγήκαμε τον Ιανουάριο του 2015;

Και κακά τα ψέματα.

Η σχέση μου με το ΠΟΤΑΜΙ είχε καταστεί ληξιπρόθεσμη από το τελευταίο μας συνέδριο, όπου με μεγάλη πλειοψηφία υιοθετήθηκε η στρατηγική προσέγγισης με τη Ν.Δ..

Και από το βήμα του συνεδρίου είχα πει πως μια τέτοια επιλογή, που βρίσκεται στον αντίποδα της ιδεολογίας, των αρχών και της πολιτικής μου διαδρομής.

Δεν με αφορά.

Σταύρο και πρώην συνοδοιπόροι του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, αύριο, στις Πρέσπες, εύχομαι να μην κάνετε ούτε το «έγκλημα», ούτε το «λάθος».

Κλείνοντας.

Ο πολιτικός δεν μπορεί να αρνείται, να αποφεύγει, να δειλιάζει να σηκώσει το βάρος των ευθυνών που συνεπάγεται η στάση του σε ένα κρίσιμο ζήτημα.

Και αν είσαι πολίτης δικαιούσαι ίσως να αρνηθείς την ανάληψη των ευθυνών που σου αναλογούν, αν νιώσεις πως σε βαραίνουν υπέρμετρα.

Ο πολιτικός όμως υποχρεούται να ακολουθήσει τις αρχές και την συνείδησή του, χωρίς αστερίσκους, υπεκφυγές και στρεψοδικίες».