Αντιδράσεις στο ΣΥΡΙΖΑ για τον ανασχηματισμό «Pasokification»

Επικριτική εμφανίζεται η πτέρυγα «53+» του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον ανασχηματισμό, αντανακλώντας τον ευρύτερο προβληματισμό που έχει προκαλέσει στο κυβερνητικό κόμμα η ένταξη στο κυβερνητικό σχήμα στελεχών που προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ τα οποία μάλιστα είχαν ασκήσει σφοδρή κριτική στην κυβερνητική παράταξη.
Το πρόβλημα εστιάζεται στα πρόσωπα του Θάνου Μωραΐτη και του Άγγελου Τόλκα, οι οποίοι ανέλαβαν υπουργικές θέσεις παρόλο που στο παρελθόν είχαν επικρίνει και μάλιστα με σφοδρό τρόπο και σκληρές εκφράσεις την κυβέρνηση Τσίπρα.
Η δυσφορία των «53+» εκφράστηκε με την αναδημοσίευση στον ιστότοπο commonality.gr -που εκφράζει τις θέσεις της συγκεκριμένης πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ- άρθρου με τίτλο «Ανασχηματισμός με πολλά ερωτήματα» το οποίο είναι επικριτικό απέναντι στις επιλογές του πρωθυπουργού για τον ανασχηματισμό αλλά και για τη μεθοδολογία του, καθώς έγινε από το Μαξίμου χωρίς συμμετοχή του κόμματος, χαρακτηρίζοντας μάλιστα την κίνηση «ευκαιριακή και αποσπασματική».
Η ομάδα των «53+» θεωρείται η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ και περιλαμβάνει στελέχη όπως ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, η Τασία Αναγνωστοπούλου, η Ράνια Σβίγγου και άλλοι.
Στο άρθρο, που υπογράφει ο Παύλος Κλαυδιανός και δημοσιεύτηκε αρχικά στην εφημερίδα «Η Εποχή», αναφέρεται ότι δεν ήταν απαραίτητο να καλυφθούν οι κενές κυβερνητικές θέσεις που δημιουργήθηκαν με την διατύπωση ότι «λίγη φειδώ σε υπουργικές θέσεις δεν θα έβλαπτε».
Σημειώνεται επίσης ότι η «υπουργοποίηση δύο κεντρικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ  δημιουργεί σειρά ερωτημάτων» καθώς «με τοποθετήσεις τους εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ δίνουν τώρα μοναδική τροφή στον αντικυβερνητικό Τύπο για το αγαπημένο του έργο φθοράς της κυβέρνησης», με την επισήμανση ότι «είναι το λιγότερο λάθος να επιλέγονται δύο στελέχη εκ του ΚΙΝΑΛ και να δίνουν έδαφος στην υπονόμευση»..
Ο αρθρογράφος θέτει επίσης το ερώτημα εάν η προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ με την Κεντροαριστερά και την Αριστερά θα γίνει «μέσω διαλόγου με ευρεία συμμετοχή για συγκεκριμένα θέματα ή θα επιδιωχθεί προσέγγιση μέσω αξιοποίησης στελεχών σε υπουργικές και άλλες θέσεις» υπογραμμίζοντας ότι ο δεύτερο τρόπος «δεν προσιδιάζει σε μια συγκεκριμένη αντίληψη και πρακτική για τις συμμαχίες στη βάση προγραμματικών συμφωνιών» και ότι «απογοητεύει, δεν ενθαρρύνει».
Στο άρθρο υπογραμμίζεται επίσης ότι η διαδικασία προσέγγισης θα πρέπει να κατευθυνθεί και προς την Αριστερά, αλλά και ότι το όλο εγχείρημα «θα ήταν σωστό να σχεδιάζεται και παρακολουθείται από υπεύθυνη ομάδα στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι να γίνεται ευκαιριακά και αποσπασματικά. Και, κυρίως , ότι αυτό είναι δουλειά του κόμματος και όχι της κυβέρνησης».

Ολόκληρο το άρθρο έχει ως εξής:

Ανασχηματισμός που προκαλεί ερωτήματα

Η αίσθηση που είχε διαμορφωθεί έως την Παρασκευή το πρωί σχετικά με τον επικείμενο μικρό ανασχηματισμό, ήταν ότι, ως συμπληρωματικός, θα είναι ρουτίνας, με εύλογες κινήσεις-τοποθετήσεις. Γι΄ αυτό και πέρασε αρκετός χρόνος απ΄ όταν προέκυψε η ανάγκη να συμπληρωθούν – ή και να μην πληρωθούν, λίγη φειδώ σε υπουργικές θέσεις δεν θα έβλαπτε– οι κενές θέσεις. Όμως, τελικά, δεν ήταν καθόλου έτσι. Ο ανασχηματισμός έχει πίσω του ολόκληρο σκεπτικό και στόχους, που εμπλέκονται με μια συζήτηση που έχει ανοίξει στον ΣΥΡΙΖΑ για τις συμμαχίες του και τον τρόπο υλοποίησής τους.

Η υπουργοποίηση δύο κεντρικών στελεχών τού ΠΑΣΟΚ δημιουργεί σειρά ερωτημάτων, καθώς έως λίγους μήνες πριν είχαν υπεύθυνες θέσεις στο ΚΙΝΑΛ και δεν μοιάζει με όλες τις προηγούμενες, κατ΄ αρχάς ως προς αυτό. Ως ενεργά στελέχη με τοποθετήσεις τους εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, δίνουν τώρα μοναδική τροφή στον αντικυβερνητικό Τύπο για το αγαπημένο του έργο φθοράς της κυβέρνησης. Σε μια στιγμή που δημιουργείται θετικό ρεύμα προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ στον ανένταχτο κόσμο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς, το οποίο η αντιπολίτευση προσπαθεί να ανακόψει δια της διαβολής ότι «το δέλεαρ είναι οι υπουργικές θέσεις», είναι το λιγότερο λάθος να επιλέγονται δύο στελέχη εκ του ΚΙΝΑΛ και να δίνουν έδαφος στην υπονόμευση.

Δύο διαφορετικές προσεγγίσεις

Αλλά το ουσιαστικό ζήτημα που προκύπτει, για το οποίο ως φαίνεται υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, είναι πώς θα συνεχισθεί η προσέγγιση με την κόσμο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς: Θα συνεχιστεί το μοντέλο του Μεγάρου Μουσικής, δηλαδή του διαλόγου με ευρεία συμμετοχή για συγκεκριμένα θέματα ή θα επιδιωχθεί προσέγγιση μέσω αξιοποίησης στελεχών σε υπουργικές και άλλες θέσεις; Είναι ένας τρόπος που δεν προσιδιάζει σε μια συγκεκριμένη αντίληψη και πρακτική για τις συμμαχίες στη βάση προγραμματικών συμφωνιών, ακόμα και με πρόσωπα. Ο οποίος επιπλέον, ενδεχομένως, απογοητεύει, δεν ενθαρρύνει.

Με την ευκαιρία, πρέπει να παρατηρηθεί ότι η όλη εργασία της πραγματοποίησης συμμαχιών και προσέγγισης της Κεντροαριστεράς, καθώς είναι πολύ απαιτητική και χρειάζεται λεπτούς χειρισμούς, θα ήταν σωστό να σχεδιάζεται και παρακολουθείται από υπεύθυνη ομάδα στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι να γίνεται ευκαιριακά και αποσπασματικά. Και, κυρίως , ότι αυτό είναι δουλειά του κόμματος και όχι της κυβέρνησης, ακόμα και όταν αξιοποιείται η εμπειρία και η γνώση της.

Με το βλέμμα και στην αριστερά

Υπάρχει, όμως, κι ένα ακόμα ζήτημα. Το κύρος του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του, υποδεικνύει ότι δεν πρέπει το ενδιαφέρον να είναι μονοσήμαντο προς την Κεντροαριστερά. Υπάρχει και η Αριστερά, την οποία μπορεί να τη συναντήσει κανείς με πολλές μορφές – διανοούμενοι, καλλιτέχνες, ακτιβιστές, συνδικαλιστές, ανένταχτοι αριστεροί και αριστερές… Υπάρχει πολιτική και γι΄ αυτή την πλευρά; Υπάρχει σχέδιο προσέγγισης με όλο αυτό το δυναμικό; Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει καθυστέρηση εδώ.

Ο ανασχηματισμός σε μια κυβέρνηση είναι ευθύνη του πρωθυπουργού. Είναι αλήθεια αυτό, όπως είναι και το ότι ένας ανασχηματισμός γίνεται μέσα σ΄ ένα πλαίσιο και εξυπηρετεί στόχους, οι οποίοι είναι συλλογικά ορισμένοι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό ίσχυε ακόμα περισσότερο, διότι τα πρόσωπα που επιλέχτηκαν σηματοδοτούσαν σειρά πραγμάτων που χρειάζονταν συζήτηση. Στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, την παραμονή του ανασχηματισμού, ήταν δυνατόν να γίνει αυτό. »