Η «Πυθία»… σκότωσε τον Καραμανλή - Αρχίζει η δίκη

Με την επανάληψη κάθε ψέμα γίνεται αδιαμφισβήτητο γεγονός πάνω στο οποίο οικοδομούνται άλλα ψέματα, έγραφε ο πασίγνωστος συγγραφέας κατασκοπευτικών βιβλίων Τζον Λε Καρέ. Ο μυθιστοριογράφος, πρώην συνεργάτης των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών και ανακριτής των φυγάδων του πρώην ανατολικού μπλοκ την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, θα μπορούσε με ενάργεια να περιγράψει την «πολύκροτη» υπόθεση της φερόμενης απόπειρας δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, το 2008. Επειδή όμως σέβεται το παρελθόν του, το δραματουργικό του κύρος και κυρίως τους αναγνώστες του, ο συγγραφέας συνήθως αποφεύγει τις μυθοπλαστικές φούσκες.

Αντίθετα, πριν από ενάμιση χρόνο το VESTI, ένα από τα μεγαλύτερα κανάλια της ρωσικής τηλεόρασης, το τηλεοπτικό δίκτυο RUSSIA 24, καθώς και ο ιστότοπος russia-insider ξετύλιξαν το σενάριο της υποτιθέμενης σκοτεινής συνωμοσίας των μυστικών υπηρεσιών να εξοντώσουν τον Κώστα Καραμανλή. Με σασπένς ταινίας θρίλερ και μυστικοπαθή πλοκή, ανέδειξαν και κλιμάκωσαν ένα δράμα μακιαβελικής καχυποψίας που θα μπορούσε άνετα να παραπέμπει σε επεισόδιο της σειράς «Homeland». Το πόσο αληθοφανή ήταν αυτά τα, δουλεμένα πειστικά με «ψιλοβελονιά», εκτεταμένα ρεπορτάζ υπό τους τίτλους «Συνωμοσία στην Αθήνα» και «Φύλακας άγγελος από τη Ρωσία - Πώς οι Ρώσοι εξάρθρωσαν τρομοκρατικά και αμερικανικά δίκτυα μέσα στην Ελλάδα;», τα μοσχοβίτικα ΜΜΕ τα άφηναν στην κρίση των αναγνωστών και τηλεθεατών τους. Ετσι κι αλλιώς σε όλο τον πλανήτη υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η Γη είναι επίπεδη, θεωρούν ότι ο κόσμος κινδυνεύει από τις διαχρονικές πλεκτάνες των Illuminati, τρέμουν τους αεροψεκασμούς, καθώς και τα εμβόλια. Κάμποσοι από αυτούς άλλωστε φορούν καπελάκια από αλουμινόχαρτο στο κεφάλι ως ασπίδα στην πλύση εγκεφάλου από τα ραδιοκύματα που εκπέμπουν κατασκοπευτικοί δορυφόροι.

Το βέβαιο ωστόσο είναι ότι η, χωρίς τεκμηριωμένα ντοκουμέντα, παραπλανητική ρητορεία κάθε εξεζητημένης κατασκευής συνδέεται τόσο με την ευπιστία του κοινού όσο και με την ανάγκη του να ανακαλύψει κάποιον ξεχωριστό ήρωα. Ενός τύπου σε στυλ παράτολμου Survivor που μάχεται σε μια πυκνή ζούγκλα γεμάτη δολοπλοκίες, ίντριγκες, ραδιουργίες, σκευωρίες και μηχανορραφίες. Κρίνεται πάντως ως πραγματικός άθλος το να επιχειρείται η συνάρθρωση του ατρόμητου προφίλ ενός, έστω τηλεοπτικού, «επιζήσαντος» με το «σεμνό και ταπεινό» πορτρέτο που προσπάθησε να φιλοτεχνήσει ένας Ελληνας πρωθυπουργός επί πεντέμισι χρόνια.

Ο Κώστας Καραμανλής άλλωστε τρολαρίστηκε σχεδόν παροξυσμικά και κατά τη διάρκεια αλλά και μετά την πρωθυπουργική του θητεία. Δικαίως ή αδίκως, καταγράφηκε εν μέρει στην κοινή γνώμη υπό τους αστικούς μύθους του διαχυτικού καλαμπουρτζή οικογενειάρχη που έλιωνε στο PlayStation, που αγωνιούσε ως άρρωστος Πανάθας για τα αποτελέσματα της ομάδας του Τριφυλλιού, που απερίσπαστος αγνάντευε από το σπίτι του στον Αγιο Νικόλαο Ραφήνας τον μεσαίο χώρο στα ρεύματα του Ευβοϊκού, και που ως λάτρης των πιτόγυρων ξιφουλκούσε κατά των νταβατζήδων από το κεμπαπτζίδικο του Μπαϊρακτάρη. Κάτι Βατοπέδια, δομημένα ομόλογα, κουμπάροι, ζαρντινιέρες, απαγωγές Πακιστανών, τριχίλιαρα σε θύματα και μη του «στρατηγού άνεμου» καθώς και λοιπά νομιμο-ηθικά αναψυκτήρια και αυθαίρετα ήταν για τους φαν του οι συνήθεις κακοτράχαλοι πάροδοι της εξουσίας κατά την άσκηση των πρωθυπουργικών καθηκόντων του.

Ποιος ήθελε τη δολοφονία;

Ποιος λοιπόν θα ήθελε τη δολοφονία του «Βούδα» -παρατσούκλι που πρώτος τού κόλλησε για την παροιμιώδη πρωθυπουργική νιρβάνα του ο Ντάνιελ Σπέκχαρντ, τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα- της ελληνικής πολιτικής σκηνής, ο οποίος έμοιαζε να κάνει αγγαρεία στο Μαξίμου; «Οσοι τον εχθρεύονταν», σύμφωνα με τους καθαρόαιμους θιασώτες του έργου του πολιτικού, του οποίου η πρωθυπουργική θητεία συνέπεσε με τη κατάκτηση του Euro 2004 της Πορτογαλίας, του Ευρωμπάσκετ 2005 στο Βελιγράδι και τους «πετυχημένους» Ολυμπιακούς στην Αθήνα. Και, φυσικά, του έκατσε στην υπεύθυνη βάρδιά του ο δραματικός δημοσιονομικός εκτροχιασμός της χώρας. Αλλά αυτό αποτελούσε μια ανεπαίσθητη κηλίδα στην αγιογραφία μετά υπέρλαμπρου τρούλου που του φιλοτεχνούσαν με θυμιατά για την προέκταση της πολιτικής του επιβίωσης. Ισως και υπό τις σωτήριες ψαλμωδίες «ο Κώστας Καραμανλής ζει».

Πάντως στο ερώτημα ποιο ήταν το κίνητρο όσων τον πολεμούσαν, οι ίδιοι φανατικοί υπέρμαχοί του με μια φωνή απαντούσαν ότι ο ίδιος «αρνούνταν κατ’ επανάληψη να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις» της πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμης. Με λίγα λόγια, ισχυρίζονταν ότι καταρχάς δεν τον γούσταρε ο Τζορτζ Μπους, ο οποίος τον κάλεσε μόνο μία φορά στον Λευκό Οίκο - και δεν τον έβλεπε καθημερινά όπως, π.χ., τον Ντικ Τσέινι και την Κοντολίζα Ράις. Θεωρούσαν ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ δυσφορούσε με τον Καραμανλή επειδή αυτός του έκανε κόνξες με το σχέδιο Ανάν και την είσοδο στο ΝΑΤΟ της τότε ΠΓΔΜ, που σήμερα ονομάζεται επισήμως Βόρεια Μακεδονία. Δευτερευόντως, επέμεναν ότι τον είχαν βάλει στο μάτι τα αμερικανικά ενεργειακά συμφέροντα, τα οποία πρόκριναν τον αγωγό φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν ΤΑΡ, ενώ αυτός είχε προσεγγίσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τη Ρωσία για την κατασκευή του αγωγού «South Stream» από το Μπουργκάς έως την Αλεξανδρούπολη. Τέλος, πάντα σύμφωνα με τους ίδιους υπερασπιστές του πολιτικού κεφαλαίου του, τον κακόβλεπε το αμερικανικό βιομηχανο-μιλιταριστικό κατεστημένο επειδή η χώρα είχε παραγγείλει την προμήθεια 420 ρωσικών τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης (TOMA) αξίας 1,2 δισ. ευρώ.

Ψυχροπολεμικές πτυχές

Στον αντίλογο ότι υπήρχαν εγχώριες διπλωματικές υπηρεσίες να συνεννοηθούν με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ -εφόσον αναπτύσσονταν εκ μέρους του ενστάσεις για ενδεχόμενες μη συμβατές ενέργειες της Ελλάδας με τρίτους που μπορούσαν να πλήξουν τα συμφέροντα μιας σύμμαχης χώρας-, οι ίδιοι διακήρυσσαν ότι η Ουάσινγκτον ήταν τίγκα στα τουρκόφιλα και αζέρικα λόμπι που αντιδρούσαν σφόδρα στις όποιες συναινετικές εισηγήσεις των συμβούλων του Μπους. Το δυσκολότερο, ωστόσο, ήταν να δώσουν μια αξιόπιστη απάντηση στο παράδοξο να έχει αναθέσει μια φίλη και σύμμαχος χώρα στις μυστικές υπηρεσίες της συμβόλαιο εκτέλεσης ενός δύο φορές εκλεγμένου ηγέτη δυτικοευρωπαϊκής χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ. Αλλά και σε αυτή την αμφισβήτηση διακινούσαν περισπούδαστα το αντεπιχείρημα με τη ρήση του Πλούταρχου «Νεκρός ου δάκνει». Δηλαδή «Ο νεκρός δεν δαγκώνει». Ούτε παϊδάκι. Κάπως έτσι, κρίνεται ότι έχτιζαν μεθοδικά τον μύθο ενός αδάμαστου, πλην ξυρισμένου, Φιντέλ Κάστρο μιας μεσογειακής ή, καλύτερα, νοτιοβαλκανικής Μπανανίας.

Το έργο χόντρυνε με ψυχροπολεμικές πτυχές από το 2009, μετά την ήττα του Καραμανλή στις εκλογές εκείνης της χρονιάς, και την αποχώρησή του από την ηγεσία της Ν.Δ. Τότε άρχισαν να κυκλοφορούν ακραίες διαδόσεις στη δημόσια σφαίρα, οι οποίες φέρεται να αξιοποιήθηκαν από υποστηρικτές του. Οι οποίοι, σύμφωνα με τους πολιτικούς τους αντιπάλους, προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν την έκτοτε μακρά αφωνία του, τις συνεχείς εκδρομο-διακοπές του και την καλοζωισμένη όψη όταν εμφανιζόταν του αραιά και πού στα ορεινά της αίθουσας της Βουλής. Πρώτα, για να εξυπηρετηθεί η αντίληψη ότι δεν είναι κουρασμένος, όπως τον έψεγαν, από τη σπατάλη ενέργειας με κοψίδια σε ταβέρνες των Μεσογείων, αλλά νοιαζόταν για τη χώρα και ήταν πολιτικά παρεξηγημένος. Κυρίως, όμως, αυτοί δραστηριοποιούνταν, μάλλον εν αγνοία του, για να σερβιριστεί με επιμέλεια ότι ο Καραμανλής δεν συνετρίβη εκλογικά, όπως πραγματικά συνέβη, στις κάλπες, αλλά τον «έριξαν» με πλεκτάνη ξένες δυνάμεις. Ηδη, πλέον, η αναψηλάφηση ενός υποτιθέμενου θρίλερ ξεκινούσε με την καταιγιστική ορμή τζεϊμσμποντικής νουβέλας του Ιαν Φλέμινγκ.

«Υπόθεση Πυθία»

Σε πολυσέλιδο απόρρητο έγγραφο ενημέρωσης του κλιμακίου Θεσσαλονίκης της ΕΥΠ με αριθμ. 53/13-1-2009, αλλά και σε δεύτερο που συντάχθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2009, τα οποία αμφότερα είδαν το φως της δημοσιότητας το καλοκαίρι του 2011, υπήρχαν αναφορές για στοχοποίηση, παρακολούθηση και σχέδιο δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού. Τα έγγραφα επικαλούνταν ένα ενημερωτικό δελτίο που φέρεται να συνέταξε «Ρώσος αξιωματούχος» που σχετίζεται με τη διάδοχο της διαβόητης KGB, τη Ρωσική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας (FSB), και παρέθεταν με κάθε λεπτομέρεια όσες πληροφορίες είχε συλλέξει για την υπόθεση «Πυθία».

Με αυτό το κωδικό όνομα φωτογραφιζόταν ένα δήθεν αμερικανικό σχέδιο, που φέρεται να οργανώθηκε από κατασκόπους της CIA στην Ελλάδα με σκοπό την αναβολή ή τη ματαίωση της ενεργειακής πολιτικής της χώρας, και το οποίο απειλούσε με παρασκηνιακές δράσεις τη ζωή του τότε πρωθυπουργού. Ο τότε διοικητής της ΕΥΠ πρέσβης Ιωάννης Κοραντής (τον οποίο διαδέχθηκε στο ίδιο πόστο ο σημερινός αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος) ενημέρωσε τον τότε υπουργό Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλο (νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας) και αυτός με τη σειρά του, θεωρείται βέβαιο, ενημέρωσε τότε το υπό τον Γιάννη Αγγέλου πρωθυπουργικό γραφείο καθώς και τον ίδιο τον Κώστα Καραμανλή για τον κίνδυνο που διέτρεχε.

Το πιο σίγουρο ήταν, εκτιμούσαν άλλες πηγές του περίπλοκου κόσμου των μυστικών υπηρεσιών, πως κανείς τους δεν υποψιάστηκε, τότε, ότι πιθανόν στόχος των πληροφοριών του «Ρώσου αξιωματούχου» ήταν να προκαλέσει κρίση στις σχέσεις της ελληνικής κυβέρνησης με την Ουάσινγκτον και να διαταράξει σκόπιμα την παραδοσιακή ελληνοαμερικανική φιλία. Ή κατάπιαν αμάσητες τις «αποκαλύψεις» του ή τις αντιμετώπισαν με δυσπιστία αλλά τις άφησαν να σέρνονται για μελλοντική αξιοποίηση, σχολίαζαν οι ίδιας προέλευσης πηγές. Εξάλλου ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός εκ του ασφαλούς και όντας στο απυρόβλητο, οχυρωμένος πίσω από την ιδιότυπη ασυλία που του παρέχει η τρέχουσα κυβέρνηση, ποτέ του δεν ανακίνησε αυτό το ζόρικο θέμα που άμεσα τον αφορούσε και το οποίο ταλαιπώρησε από δεκαετίας τον δημόσιο βίο.

Οπως κι αν έχει, πάντως, σύμφωνα με αυτές τις πληροφορίες, αλλά και όπως συντονισμένα αποκάλυψαν αργότερα με θαυμασμό κάποια ρωσικά ΜΜΕ, είχαν έρθει στην Ελλάδα από τον Μάρτιο του 2008 ούτε ένας, ούτε δύο Ρώσοι πράκτορες, αλλά μια πλήρης ομάδα 19 έμπειρων στελεχών της FSB. Αφορμή, λέγεται, για τη σύσταση της συγκεκριμένης ομάδας ήταν η «απόπειρα τηλεφωνικής υποκλοπής συνομιλιών μεταξύ του Ελληνα πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του τότε Βούλγαρου προέδρου Γκεόργκι Παρβάνοφ». Το πώς τώρα οι Ρώσοι μυστικοί πράκτορες υπέκλεψαν από τους αποπειραθέντες υποκλοπείς των συνομιλιών των τριών πολιτικών τη συγκεκριμένη πληροφορία παρακολούθησής τους ανάγεται στη σφαίρα των πρακτορικών τεχνολογικών αδύτων.

Περισσότερο παράδοξο ήταν ότι το περίπου 20μελές ρωσικό κλιμάκιο εικάζεται πως ανέλαβε, χωρίς να τους πάρει κανείς χαμπάρι, εντός της χώρας την αντιπαρακολούθηση εκείνων που επιβουλεύονταν τη ζωή του Καραμανλή. Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες υπόγειες πληροφορίες, η ρωσική ομάδα κατάφερε να εντοπίσει τα 20 ακόμη άτομα των αντιπάλων, τα οποία φέρεται πως ανήκαν σε τουλάχιστον επτά τρομοκρατικές ομάδες! Τρεις από αυτές λέγεται ότι ειδικεύονταν στις απαγωγές, ενώ οι υπόλοιπες τέσσερις συγκαταλέγονταν σε εκείνες που οργανώνουν το χάος στους δρόμους. Ξαφνικά, ακολουθώντας αυτά τα σενάρια η Αθήνα είχε γίνει σταυροδρόμι κατασκόπων με αλληλοκαταδιωκόμενες αντίπαλες στρατιές μυστικών πρακτόρων και μισθοφόρων εκτελεστών, ενώ υποτίθεται ότι την ίδια στιγμή η ΕΛ.ΑΣ. δεν είχε πάρει τίποτε πρέφα και η ΕΥΠ ροχάλιζε αμέριμνη.

«Εμπλοκή στη Νέα Μάκρη»

Η πλέον συνταρακτική -κινηματογραφική- εκδοχή της υπόθεσης αφορά το επεισόδιο «Εμπλοκή στη Νέα Μάκρη». Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, κατά τις απογευματινές ώρες κάποια μέρα ανάμεσα στο πενθήμερο 20-25 Απριλίου του 2008, δηλαδή μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα εκείνης τη χρονιάς, σημειώθηκε «ελεγχόμενη» διαδικασία εμπλοκής μεταξύ τεσσάρων μελών της FSB και δυο ατόμων εκ της ομάδας παρακολούθησης των επίδοξων δολοφόνων του Καραμανλή. Το τετ α τετ είχε διάρκεια μόνο 30 δευτερολέπτων και έλαβε χώρα στην περιοχή της Νέας Μάκρης Αττικής. Συγκεκριμένα στη διασταύρωση των φαναριών που οδηγούν στην Ιερά Μονή του Αγίου Εφραίμ. Και ενώ μέσα σε μισό λεπτό δεν προλαβαίνει κανείς ούτε να χειροκροτήσει το θάρρος των Ρώσων πρακτόρων, αυτοί κατάφεραν να εντοπίσουν και να περιγράψουν δύο άτομα τα οποία παρακολουθούσαν τη μετακίνηση του πρωθυπουργού από το γραφείο του στο Μέγαρο Μαξίμου ως το σπίτι του στη Ραφήνα και αντιστρόφως.

Σύμφωνα με τους ίδιους πράκτορες, επρόκειτο για δύο άοπλα, γυμνασμένα άτομα που μιλούσαν ελληνικά και τα οποία διέφυγαν από τον χώρο της εμπλοκής χρησιμοποιώντας μοτοσικλέτα Enduro χρώματος κίτρινου που δεν έφερε πινακίδες κυκλοφορίας. Τα ίδια ύποπτα πρόσωπα εγκατέλειψαν στο σημείο ένα μίνι βαν, επίσης χωρίς πινακίδες, που έφερε σύστημα παρακολούθησης, εκρηκτικές ύλες και όπλα Tokarev και Kalasnikou, με σπαστό κοντάκι, αλβανικής προέλευσης. Ακόμη, κατά τη φυγή τους εγκατέλειψαν χάρτες με τα δρομολόγια του πρωθυπουργού, συστήματα επικοινωνίας συγχρονισμένα στις συχνότητες της ΕΛ.ΑΣ., κιάλια νυχτερινής παρατήρησης, στολές καμουφλάζ, υλικά μεταμφίεσης, ξηρά τροφή, καθώς και σοκολάτες. Ούτε σε χολιγουντιανό στούντιο δεν σωρεύεται τόσος συρφετός αντικειμένων εν όψει γυρισμάτων των «Επικίνδυνων Αποστολών».

Τσαμπουκάς αλά Γκρόζνι

Αναπότρεπτα, τα συγκεκριμένα περιστατικά που μνημονεύονται στο επίμαχο έγγραφο δημιούργησαν πλήθος ερωτημάτων. Με ποια ιδιότητα, πέραν του αυτόκλητου τσαμπουκά αλά Γκρόζνι της Τσετσενίας, οι Ρώσοι δήθεν μπλοκάρισαν το βαν των αντίπαλων κατασκόπων, το οποίο κυκλοφορούσε χωρίς πινακίδες χωρίς να το ’χει πάρει είδηση τουλάχιστον η Τροχαία; Από πού υποτίθεται ότι ξεμύτισε η κίτρινη Enduro ως από μηχανής όχημα διαφυγής των εξουδετερωμένων υποψήφιων δολοφόνων; Τι έγινε το παρατημένο βανάκι; Στη βολική εξήγηση ότι «το πήραν οι Ρώσοι για να το εξετάσουν σε ειδικά εργαστήρια της Μόσχας» αντιτάσσεται έντονα η απορία με ποιο «μαγικό» μέσο κατάφεραν να το μεταφέρουν. Κατέπλευσε το αεροπλανοφόρο «Ναύαρχος Κουζνετσόφ» στη Ραφήνα, προσγειώθηκε μεταγωγικό Antonov στη λεωφόρο Διονύσου, το εκτόξευσαν με φορητούς πυραύλους Proton-M και το προσγείωσαν στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ή μήπως το αποσυναρμολόγησαν επιτόπου και έστειλαν τα κομμάτια του με διπλωματικούς σάκους στη Μόσχα; Το μόνο φαίνεται που απέμεινε από αυτή τη φανταστική υπερπαραγωγή ήταν η έπαρση και ο κομπασμός μερικών ρωσικών ΜΜΕ που υμνούσαν τους θρυλικούς Ρώσους πράκτορες της FSB οι οποίοι απέτρεψαν, και καλά, το «σχέδιο δολοφονίας» του Κώστα Καραμανλή.

Στην πραγματικότητα, οι πολύπειροι και κατάλληλα εκπαιδευμένοι επιτελείς της πρωθυπουργικής φρουράς δεν είχαν τότε ιδέα για την υποτιθέμενη απειλή και συνακόλουθη δήθεν «ενέδρα θανάτου» κατά το διάστημα 20-25 Απριλίου του 2008. Δεδομένου ότι τη Μεγάλη Παρασκευή, που έπεφτε στις 25 Απριλίου, ο πρωθυπουργός χαλαρός και κουστουμάτος, δίχως έκτακτα μέτρα προστασίας, παρακολούθησε μαζί με την οικογένειά του την περιφορά του επιταφίου στην Πωγωνιανή Ιωαννίνων, ενώ ανήμερα το Πάσχα άνετος, ψύχραιμος και γεμάτος αυτοπεποίθηση επισκέφθηκε το φυλάκιο του χωριού Δρυμάδες κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Αν συνέτρεχε κίνδυνος, λένε όσοι παρακάμπτουν τον συνήθη επικοινωνιακό σανό, θα εμφανιζόταν με μπουφάν εκστρατείας κατά την Ανάσταση. Οπως ακριβώς πήγε στο Πεντάγωνο κατά τη διάρκεια των μεγάλων πυρκαγιών του Αυγούστου του 2007 στην Ηλεία, μιμούμενος ενδυματολογικά τον Μπους μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους

Οταν οι μυστικές υπηρεσίες είναι τεχνικά απρόσεκτες στις λεπτομέρειες δεν μπορούν να είναι αξιόπιστες και στη μεγάλη εικόνα. Στα στεγανά τους αναμειγνύεται και ανακατεύεται αβασάνιστα η πολιτική σκευωρία και η ένοχη σιωπή. Το ερώτημα είναι πόσο εύκολα καταπίνεται αυτό το κοκτέιλ, το οποίο δεν προσφέρεται τσάμπα, και άρα συντρέχει το ενδεχόμενο της ιδιοτέλειας και της κατάποσης προς ίδιον όφελος. Λογικά, υπό αυτές τις παραμέτρους διατάχθηκε εντός της ΕΥΠ επείγουσα έρευνα, το αποτέλεσμα της οποίας περιγράφεται στην υπ’ αριθμόν 509/17-3-2009 υπογεγραμμένη από τον τότε διοικητή της αναφορά. Πρόκειται για το τρίτο έγγραφο, που σε αντίθεση με τα άλλα δύο δεν είδε το φως της δημοσιότητας. Το σημαντικό στην περίπτωσή του, σύμφωνα με πληροφορίες που εκπορεύονται από ανώτατο αξιωματούχο της υπηρεσίας, είναι ότι αυτό ακυρώνει τα δύο πρώτα. Σημειώνεται μάλιστα, μεταξύ άλλων, στο απόρρητο αυτό έγγραφο ότι, παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε η υπηρεσία να ελέγξει την αξιοπιστία της πηγής, ουδέν στοιχείο προέκυψε προς την κατεύθυνση της επιβεβαίωσης της πληροφορίας περί σχεδίου δολοφονίας του πρωθυπουργού.

Κατόπιν τούτου, συμπληρώνει, εκτιμάται ότι τουλάχιστον από πλευράς του Ρώσου αξιωματούχου που προσκόμισε το πληροφοριακό υλικό ως «πηγή» με κωδικό «ΣΘ13» επιχειρήθηκε η παραπληροφόρηση των αρμοδίων αρχών της χώρας μας για αξιοποίηση συγκεκριμένων σκοπιμοτήτων. Με δυο λόγια, τσάμπα τόσος ντόρος για ένα σχέδιο δολοφονίας το οποίο ποτέ δεν υπήρξε. Διασταυρωμένες πληροφορίες θέλουν και το εν λόγω έγγραφο να είχε διαβιβαστεί αυθημερόν στον τότε υπουργό Εσωτερικών και πολιτικό προϊστάμενο εκείνη την εποχή της ΕΥΠ, Προκόπη Παυλόπουλο, καθώς και στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Μένει να αποδειχθεί ότι το ίδιο έγγραφο, καθότι διατυπώνονται αμφιβολίες, είχε παραδοθεί και στη Δικαιοσύνη, και ειδικότερα στον ανακριτή Δημήτρη Φούκα, ο οποίος διερευνούσε από το 2012 τη σκοτεινή αυτή υπόθεση, από την οποία πρόεκυψε η ογκώδης δικογραφία του αποκαλούμενου σχεδίου «Πυθία», που μεταξύ άλλων αφορούσε και παράνομες ενέργειες στελεχών της ΕΥΠ.

Η δίκη της 19ης Απριλίου

Ηδη βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθήνας παραπέμπει στις 19 Απριλίου 2019 σε δίκη ενώπιον του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών την υπόθεση συνδυάζοντας σε αυτή τρία σκέλη: τις υποκλοπές κατά κυβερνητικών στελεχών της κυβέρνησης Καραμανλή, τη δολοφονία του 39χρονου Κώστα Τσαλικίδη και τη σχεδίαση της δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή. Ως μάρτυρες έχουν κλητευθεί ο πρώην διοικητής της ΕΥΠ, πρέσβης Ιωάννης Κοραντής, ο πρώην υποδιοικητής της Σεραφείμ Τσιτσιμπής, ο άλλοτε επικεφαλής του Τμήματος Κατασκοπείας της ίδιας υπηρεσίας Κώστας Αγγελάκης, καθώς και άλλοι που εκτιμάται ότι γνώριζαν από πρώτο χέρι την υπόθεση.

Ωστόσο το ίδιο βούλευμα, θέτοντας στο αρχείο το σκέλος της δικογραφίας για τους «άγνωστους δράστες» που συνέπραξαν σε όσα συνέβησαν (;) στον Κώστα Καραμανλή, υπονοεί πως πίσω τους κρύβεται η CIA. Και επειδή από την έδρα της τελευταίας στο Λάνγκλεϊ της Βιρτζίνια, η επονομαζόμενη «Εταιρεία», ως Σφίγγα δεν πρόκειται να στείλει κωδικοποιημένο μήνυμα ούτε σε λαδόκολλα τυλιχτού σουβλακιού, απομένει στον «επιζήσαντα» πρώην πρωθυπουργό να σπάσει την αλαλία του με έναν χρησμό αλά... Πυθία. Αν δεν το κάνει, σχολιάζουν όσοι ακόμη σέβονται το πολιτικό του μέγεθος, δεν σημαίνει ότι απλώς βαριέται. Υποδηλώνει πως αντί του ρίγους μιας πολιτικής δήλωσης προτιμά την πρόσκαιρη ανατριχίλα μιας χειμερινής βουτιάς στα παγωμένα νερά της θάλασσας της Ραφήνας. Εξάλλου, όπως μάλλον σωστά έγραφε ο Τζον Λε Καρέ, όταν στο μυαλό των ανθρώπων το επείγον ισούται με το εφήμερο, τότε και το εφήμερο ισούται με το ασήμαντο.