Ράπισμα στην Αχτσιόγλου: «Ντροπή σας, είστε προδότες, η Μακεδονία είναι ελληνική»

Εδώ και εβδομάδες, το Μέγαρο Μαξίμου έχει θέσει σε λειτουργία μία επιχείρηση που φέρει την κωδική ονομασία «Βόρεια Ελλάδα».

Πρωτοκλασάτα στελέχη της επισκέπτονται την συμπρωτεύουσα και την ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, προσπαθώντας να μετριάσουν τις αντιδράσεις των πολιτών όσον αφορά την Συμφωνία των Πρεσπών. Θα έλεγε κανείς, όμως, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο. Ενδεικτικό παράδειγμα αυτό που συνέβη χθες και στην υπουργό Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου. Τη στιγμή που έκανε δηλώσεις σε δημοσιογράφους πριν την έναρξη της ομιλίας της σε κομματική εκδήλωση για τα εργασιακά στο κινηματοθέατρο «Αλέξανδρος», μία νεαρή γυναίκα την πλησίασε και διαμαρτυρήθηκε εντόνως μπροστά στις κάμερες.

Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι αυτό συνέβη τη στιγμή που η Έφη Αχτσιόγλου, απαντώντας σε ερώτηση για τις αντιδράσεις που έχει προκαλέσει η Συμφωνία των Πρεσπών σε μερίδα πολιτών της Βορείου Ελλάδος δήλωνε: «Εγώ δεν βλέπω κάτι τέτοιο σήμερα. Νομίζω πως είμαι στη Θεσσαλονίκη, στην καρδιά της Θεσσαλονίκης και δεν βλέπω κάτι τέτοιο». Εκείνη την ώρα, σαν... από μηχανής θεός, παρενέβη μία πολίτης, φωνάζοντας στην υπουργό: «Θα το δεις. Η Μακεδονία είναι ελληνική, είναι μια και ελληνική. Η προδοσία δεν θα περάσει. Οι αληθινοί Μακεδόνες θα εκδικηθούν, η Μακεδονία θα εκδικηθεί». Η Αχτσιόγλου τήρησε την ψυχραιμία της, απαντώντας πως «δεν είναι προδοσία να αγαπάς τις χώρες των άλλων». Στη συνέχεια, εισήλθε στο κινηματοθέατρο και οι άνδρες της ασφάλειας απομάκρυναν ήσυχα τη γυναίκα από το σημείο. Η απάντηση της υπουργού εγείρει ερωτήματα. Ποιος μιλάει για αγάπη και αισθήματα; Εδώ έχουμε να κάνουμε με εθνικές συμφωνίες και διπλωματική στρατηγική που υιοθετεί μία κυβέρνηση, με στόχο την επίτευξη στόχων, εθνικών στόχων. Το ζήτημα είναι εάν μία συμφωνία, όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, είναι επιβλαβής για τα εθνικά συμφέροντα.

Όπως και να έχει, το συγκεκριμένο ζήτημα μοιάζει να μην γίνεται εύκολα αντιληπτό από τα κυβερνητικά στελέχη και το Μέγαρο Μαξίμου. Εξού και στην κυβέρνηση συνεχίζουν να δίνουν "μάχη" να αναδείξουν τα οφέλη της συμφωνίας και να στοιχειοθετήσουν την "υποκρισία" και την "διγλωσσία" που καταλογίζουν στην πλευρά της Ν.Δ.

Το εντυπωσιακότερο, όμως, είναι ότι εμμένουν αυτιστικά στο να χαρακτηρίζουν τους διαμαρτυρόμενους ως «ακροδεξιούς», «ακραίους», «τάγματα εφόδου» και πολλά ακόμα. Τί και αν η πραγματικότητα τους διαψεύδει περίτρανα; Τί και αν απέναντι από τους υπουργούς ορθώνουν ανάστημα 20χρονα κορίτσια ή και συνταξιούχοι που καταλήγουν τραυματισμένοι στα πεζοδρόμια, όταν οι αστυνομικοί τους αντιμετωπίζουν ως σάκους του μποξ. Η πρώτη φορά αριστερά, μάλιστα, υιοθετεί πρακτικές γνωστές από τα «πέτρινα χρόνια», τότε που, άνθισαν ποικίλες αυθαιρεσίες των κρατικών οργάνων εναντίον των «φακελωμένων» πολιτών: βίαιες προσαγωγής και πολύωρες, ενίοτε δε και πολυήμερης, κράτησης δήθεν «για εξακρίβωση στοιχείων».

Όσο περνάει ο καιρός, οι αποδοκιμασίες κατά υπουργών και βουλευτών εντείνονται αντί να καταλαγιάζουν. Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ φοβούνται να πάνε στις περιφέρειές τους. Και πάντα η ίδια κατηγορία. Επιμύθιο όλων των επιθέσεων που δέχθηκαν από συγκεντρωμένο πλήθος ήταν η "προδοσία" για το "ξεπούλημα της Μακεδονίας". Οι διαμαρτυρόμενοι πολίτες υποστηρίζουν πως τα όσα λέει η κυβέρνηση είναι λογοπαίγνια, “άλλα λόγια να αγαπιόμαστε”, ότι υποτιμούν τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού. Μέχρι τώρα, την οργή του κόσμου έχει εισπράξει και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στη διήμερη επίσκεψη του στη ανατολική Μακεδονία. Είχε προηγηθεί και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, η Όλγα Γεροβασίλη, αλλά και δεκάδες άλλοι υπουργοί, βουλευτές και πρωτοκλασάτα στελέχη.

Παρ’ όλα αυτά, το Μέγαρο Μαξίμου εγκλωβισμένο σε μία ιδεοληπτική προσέγγιση της κατάστασης, μοιάζει να αγνοεί το κόστος της Συμφωνίας των Πρεσπών. Για την ακρίβεια κάνει κάτι ακόμα πιο παράλογο: πιστεύει ότι μπορεί να μεταπείσει τους ψηφοφόρους. Εκτός αν συμβαίνει κάτι άλλο. Οι προπηλακισμοί, τα κραξίματα και οι κλωτσοπατινάδες προσφέρουν άλλοθι με το οποίο προσπαθεί να δώσει αξιοπιστία στην εκλογική στρατηγική της: την αντιμετώπιση του υποτιθέμενου κινδύνου της Ακροδεξιάς.