Γιατί σφάζονται στον ΣΥΡΙΖΑ

Ενα παράδοξο, αν και αναμενόμενο από πολλούς, συμβαίνει αυτό τον καιρό στον ΣΥΡΙΖΑ, ικανοποιητικό μάλλον ως εξήγηση για τις σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ βουλευτών και στελεχών του. Αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ! Τον διαλύει και οργανωτικά έως έναν βαθμό, καθότι το άλλοτε κομμουνιστικά δομημένο κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς μετατρέπεται ραγδαία σε άθροισμα βουλευτικών μηχανισμών, αλλά και... ψυχολογικά! Και τούτο διότι η εισπήδηση (έστω μέσω της πρόσκλησης από τον κ. Αλέξη Τσίπρα) πρώην Πασόκων στο ταλανιζόμενο από την καταιγίδα των γκάλοπ σκάφος του ΣΥΡΙΖΑ απειλεί να εξαφανίσει τους «κανονικούς» κομματικούς Συριζαίους, πλην εκείνων που αναφέρονται στον προεδρικό κύκλο και αντλούν στήριξη από το πρωθυπουργικό περιβάλλον.

Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι ο παραπαίων δημοσκοπικά ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κερδίσει κάτι από αυτές τις μεταγραφές -καίτοι η επιχείρηση άλωσης της Κεντροαριστεράς φαίνεται να συσπείρωσε το ΚΙΝ.ΑΛ.-, ωστόσο οι παρενέργειες από το πρωθυπουργικό άνοιγμα είναι ορατές στο εσωτερικό του κόμματος, αλλά και στη δημόσια εικόνα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Τα πρόσφατα μαλλιοτραβήγματα, οι σκληρές κόντρες με φαρμακερά σχόλια, αλλά και οι κριτικές φωνές προς την ηγεσία ή συγκεκριμένους υπουργούς κατά την επεισοδιακή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ δεν οφείλονται μόνο στα αρνητικά γκάλοπ και την πικρή διαπίστωση ότι οι πολιτικές κινήσεις του Μαξίμου δεν μπορούν να αντιστρέψουν (τουλάχιστον όχι όσο προσδοκούσαν στο κυβερνητικό κόμμα) τους διαμορφωμένους από καιρό αρνητικούς συσχετισμούς. Αλλά και στο ότι στην τελική ευθεία προς την εκλογική μάχη και ενώ οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αγωνιούν για την επόμενη μέρα, που μοιάζει δυσοίωνη χωρίς τα βουλευτικά προνόμια, αποκτούν ισχυρούς (έως πανίσχυρους) ανταγωνιστές στη μάχη της πολιτικής επιβίωσης. Ανταγωνιστές από το ΠΑΣΟΚ, που μπαίνουν τώρα στις γραμμές του κόμματος σε όλη την Ελλάδα μέσω της λεγόμενης Προοδευτικής Συμμαχίας και φαίνεται να διαθέτουν μεγάλη αποδοχή σε μία εκλογική βάση που στη συντριπτικά μεγάλη της πλειοψηφία προέρχεται έτσι κι αλλιώς από το ΠΑΣΟΚ και τον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Εν ολίγοις, δεν τρελάθηκε ξαφνικά η κυρία Αννέτα Καββαδία και τα έβαλε με την κυρία Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου (για τις τηλεοπτικές γελοιότητες της τελευταίας), ούτε η κυρία Νίνα Κασιμάτη και επιτέθηκε στους κυρίους Χρήστο Καραγιαννίδη και Νίκο Βούτση. Ούτε τσίμπησε μύγα τον κ. Σταύρο Κοντονή, ο οποίος επέκρινε τον διάδοχό του στο υπουργείο Δικαιοσύνης Μιχάλη Καλογήρου για τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα ή ακόμα και την υπουργό Πολιτισμού Μυρσίνη Ζορμπά για την περιβόητη υπόθεση με τον «Δρομέα». Δεν είναι επίσης περίεργο το ξέσπασμα του Παύλου Πολάκη, ο οποίος ζήτησε εξηγήσεις από τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, γιατί κάποιες δικαστικές υποθέσεις καθυστερούν, ενώ άλλες που είναι σε βάρος του τρέχουν - κάνοντας ίσως τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας να νιώθει ότι κάποιοι σύντροφοί του δεν κατανοούν το πολιτικό βάρος που κουβαλάει.

Βέβαια δεν προκαλεί και εντύπωση που δημοσιοποιούνται πλέον για πρώτη φορά οι κόντρες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, σπάζοντας τον άγραφο κανόνα της σιωπής για τις εσωκομματικές διαδικασίες. Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς κι εκείνα που δεν λέγονται ανοιχτά, αλλά εκτοξεύονται στο παρασκήνιο, όπως η γκρίνια για την πολιτική ανέλιξη της κυρίας Κατερίνας Νοτοπούλου ή ο αποκλεισμός από το ευρωψηφοδέλτιο στελεχών που το ζήτησαν από την ηγεσία, π.χ. ο κ. Νίκος Ξυδάκης, συμπληρώνει ένα εκρηκτικό παζλ. Το οποίο μπορεί να γίνει πολιτικό παρανάλωμα εάν συνεκτιμηθεί η μαζική έλευση πρώην επιφανών στελεχών του ΠΑΣΟΚ που θα καταλάβουν θέσεις σε κάθε εκλογική περιφέρεια και δεν θα είναι απλώς μεμονωμένες περιπτώσεις, όπως οι κύριοι Παναγιώτης Κουρουμπλής, Μάρκος Μπόλαρης, Θεόδωρος Παραστατίδης, Γιώργος Παπαηλιού ή η κυρία Θεοδώρα Τζάκρη το 2015.

Πολιτική γενοκτονία

Αρκεί μόνο ένας απλός υπολογισμός για να γίνει κατανοητό το τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο μέσος -ας πούμε «κανονικός Συριζαίος»- βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος αυτή την περίοδο και ενώ πλησιάζει η ώρα της κρίσης, δηλαδή της κάλπης. Στην πιθανή, αν όχι σχεδόν βέβαιη, περίπτωση εκλογικής ήττας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκλέξει περί τους 70-75 βουλευτές. Από τους σημερινούς 145 που διαθέτει, είναι αμφίβολο εάν θα καταφέρουν να επανεκλεγούν οι 40-50! Και αυτό γιατί τις υπόλοιπες θέσεις θα τις καταλάβουν είτε ανερχόμενα στελέχη που προωθήθηκαν από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα, όπως η κυρία Εφη Αχτσιόγλου, είτε -και εδώ είναι αυτό που δεν χωνεύουν με τίποτα οι περισσότεροι Συριζαίοι- οι «μουσαφίρηδες» από το ΠΑΣΟΚ! Προμηνύεται, εν ολίγοις, ένα είδος «πολιτικής γενοκτονίας», ένας αφανισμός του παραδοσιακού ΣΥΡΙΖΑ, με εξαίρεση κάποια πολύ προβεβλημένα στελέχη και την προεδρική παρέα που κατάφερε να αναδειχθεί αυτή την τετραετία χάρη στο θεαματικό πουσάρισμα από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα.

Η εξήγηση για την κατάσταση που διαμορφώνεται στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος είναι απλή. Στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 και κυρίως του 2015 οι παλιοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τη συνοδεία πρωτοκλασάτων στελεχών - πλην ελαχίστων. Η εκτόξευση των εκλογικών ποσοστών από το 4% στο 36% ευνόησε έτσι κατά κύριο λόγο τα παραδοσιακά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε περιοχή, που ήταν μεν άγνωστα τα περισσότερα, αλλά ελλείψει άλλων κατάφεραν να τσιμπήσουν τη βουλευτική έδρα.

Με την έλευση όμως τώρα δεκάδων στελεχών και παραγόντων από το ΠΑΣΟΚ και την ευρύτερη Κεντροαριστερά, η προερχόμενη από τον ίδιο χώρο εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει νέες αναφορές και γνωστά πρόσωπα για να εκφραστεί - ήτοι να ψηφίσει! Θεωρείται, για παράδειγμα, απίθανο να καταφέρει κάποιος από τους σημερινούς τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην Ημαθία να ξεπεράσει τον διαθέτοντα πλέον και υπουργικό χαρτοφυλάκιο, αλλά και την εύνοια του πρωθυπουργού Αγγελο Τόλκα, οποίος έχει διαχρονικά ερείσματα σε ευρύτερο εκλογικό κοινό, που σε μεγάλο βαθμό έχει μετακομίσει από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ. Το μοντέλο αυτό, ανεξαρτήτως εάν πρόκειται για υπουργό ή μη, ισχύει σχεδόν παντού: οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ υποψήφιοι έχουν προβάδισμα έναντι των παραδοσιακών Συριζαίων σε μία εκλογική βάση που είναι ασφαλώς πασοκικής προέλευσης.

Για παράδειγμα, κάποιοι αναφέρουν το εξής: με τον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται πλέον δύο κορυφαία συνδικαλιστικά στελέχη της ΑΔΕΔΥ, ο πρώην πρόεδρος Οδυσσέας Ντριβαλάς και η κυρία Τάνια Καραγιάννη. Στην εξεταζόμενη ήδη και πλέον πιθανή περίπτωση που συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια στις επόμενες εκλογές (μάλλον σε τομείς της Β’ Αθηνών) υπερτερούν σαφώς έναντι πολλών σημερινών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στη μάχη του σταυρού - ίσως αυτό εξηγεί και την οργή της κυρίας Καββαδία για το πώς συμπεριφέρεται η ηγεσία και πόσους Πασόκους μαζεύει στην υπερφορτωμένη Β’ Αθηνών, την επονομαζόμενη και «εκλογική καρμανιόλα».

Ο δε διάχυτος εκνευρισμός στη Β’ Πειραιά σχετίζεται, κατά πολλούς, με το ενδεχόμενο να είναι υποψήφιος εκεί ο κ. Πολάκης. Κάτι τέτοιο σημαίνει αυτόματα ότι θα γίνει «σφαγή» ανάμεσα σε Νίνα Κασιμάτη, Εύη Καρακώστα, Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, αλλά και Τρύφωνα Αλεξιάδη, που θα είναι στο ψηφοδέλτιο - μία ή δύο έδρες το πολύ θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στο μεταξύ έχει τραπεί σε φυγή ο εκλεγμένος σε αυτή την περιφέρεια Δημήτρης Βίτσας, που θα αναζητήσει την επανεκλογή του κάπου στη Β’ Αθηνών, όπου ήδη επικρατεί πανικός. Μύλος δηλαδή.

Εάν δε η ηγεσία του κόμματος δεν επιτρέψει πολλές μετακινήσεις βουλευτών από μία εκλογική περιφέρεια (δύσκολη) σε άλλη (σχετικά πιο εύκολη θεωρητικά), τότε πολλοί πρωτοκλασάτοι κινδυνεύουν λόγω της εκλογικής ήττας και όχι επειδή οι ίδιοι θα πάνε άσχημα. Ειδικά όσοι εκλέγονται σε μονοεδρικές περιφέρειες (Σταύρος Κοντονής στη Ζάκυνθο κ.ά.).

Παράγοντες με γνώση των δεδομένων σημειώνουν χαρακτηριστικά ότι από το παλιό 4% των «πέτρινων χρόνων» του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μείνει πλέον ούτε το μισό στην Κουμουνδούρου. Αλλοι πήγαν στη Λαϊκή Ενότητα του κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη και άλλοι γύρισαν την πλάτη και φύγαν γι’ άλλες πολιτείες. Περισσότερο από το 80% της εκλογικής βάσης του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από άλλους χώρους, με το ΠΑΣΟΚ φυσικά να έχει τη μερίδα του λέοντος. Οπερ σημαίνει ότι η μετατροπή, έστω δι’ αυτού του τρόπου, του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο -ή κακέκτυπο- ΠΑΣΟΚ ευνοεί κατεξοχήν τα πασοκογενή στελέχη που βαδίζουν σε αλλεπάλληλα κύματα προς το κυβερνών κόμμα αυτή την περίοδο, τσακίζοντας τις πάλαι ποτέ διαχωριστικές γραμμές, αλλά και τα νεύρα των Συριζαίων, ειδικά της ομάδας των «53+» και άλλων. «Αύξηση των πασόκων κατά δύο μονάδες παρουσίασε η κυβέρνηση μετά την επιτυχή έξοδο στις αγορές και τη ρύθμιση των κόκκινων δανείων. Ηδη η Moody’s μάς αναβάθμισε από ΠΑΣΟΚ ΒΒ σε ΠΑΣΟΚ ΒΒ+», είχε γράψει στο Twitter μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό ο βουλευτής Γιώργος Κυρίτσης, εκφράζοντας έτσι το κλίμα που επικρατεί στο κόμμα.

Εκνευρισμός στη Βόρεια Ελλάδα

Η Συμφωνία των Πρεσπών λειτουργεί για το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ σαν αναμμένο σπίρτο σε πυριτιδαποθήκη, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα. Οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος στην περιοχή αυτή νιώθουν ως (εξ) απατημένοι σύζυγοι: σήκωσαν το βάρος του εγχειρήματος, ψήφισαν τη συμφωνία, εισπράττουν το κόστος και τις αποδοκιμασίες και τώρα βλέπουν τις μεταγραφές από το ΠΑΣΟΚ να καλπάζουν στην εναπομείνασα εκλογική βάση, εμφανιζόμενοι άνετοι και ωραίοι χωρίς το στίγμα ότι «πούλησαν τη Μακεδονία». Με βάση τα δημοσκοπικά δεδομένα ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει μεγάλο έδαφος στη Βόρεια Ελλάδα, με αποτέλεσμα να μειωθούν οι βουλευτικές έδρες που θα κερδίσει. Οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται ως φαβορί σχεδόν σε κάθε νομό, καθώς έχουν την πολυτέλεια, πέραν των άλλων, να κλείνουν το μάτι στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, υπονοώντας ότι δεν έχουν καμία συμμετοχή και ευθύνη για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Υπό αυτή την έννοια, υπάρχει ο ορατός κίνδυνος από τους σημερινούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στη Βόρεια Ελλάδα να μη μείνει λέπι και να εκλεγούν είτε πασοκογενείς, είτε ευνοούμενοι ευθέως από το πρωθυπουργικό περιβάλλον. Κοινώς όσοι έχουν υπουργικό θώκο, την ευδιάκριτη αύρα του «τσιπρικού στελέχους» ή πασοκικές ρίζες έχουν πιθανότητες εκλογής σε αντίθεση με όλους τους άλλους που νιώθουν ότι πρέπει να συμβιβαστούν με την κακή πολιτική μοίρα.

Μεταγραφές... αεροδρομίου

Οι Πασόκοι που πηγαίνουν τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν πλήρη επίγνωση των αναταράξεων που προκαλεί στο κυβερνών κόμμα αυτή η μαζική μεταπήδηση. Και επειδή διαθέτουν πολιτική εμπειρία, διαμηνύουν στους νέους συντρόφους τους ότι «έρχονται για να συμβάλουν, ώστε να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές» και όχι απλώς για να αποκατασταθούν οι ίδιοι. «Εχουμε στρατηγική νίκης, όχι λογική διαχείρισης ήττας», λέει μπαρουτοκαπνισμένος πρώην Πασόκος με αναπτυγμένη από τον καιρό της σύγκρουσης Παπανδρέου - Βενιζέλου τη συναισθηματική νοημοσύνη που τον βοηθά να αντιληφθεί την πεσμένη ψυχολογία των Συριζαίων. Και αν το μήνυμα των παλιών προς τους νεόφερτους είναι «εμείς ήμασταν εδώ πριν από σας και δεν θα έρθουν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα», οι νέοι διαμηνύουν στους οικοδεσπότες «είστε στην κυβέρνηση χάρη στις μεταγραφές από άλλους χώρους και μόνο με εμάς έχετε ελπίδα για νέα νίκη». Το νόημα αυτό το έπιασε μέχρι και η κυρία Μεγαλοοικονόμου, η οποία απάντησε στην επίθεση της κυρίας Καββαδία λέγοντας: «Εγώ στήριξα τον ΣΥΡΙΖΑ σε ψηφοφορίες, κι αν είναι παραιτούμαι τώρα». Και μόνο το σκηνικό με την άλλοτε αγαπημένη του κ. Βασίλη Λεβέντη να απειλεί ότι θα ρίξει κοτζάμ «κυβέρνηση της Αριστεράς» έκανε μπαρούτι τους πούρους αριστερούς βουλευτές, αλλά η αντίδραση ήταν πρακτικά αδύνατη και γι’ αυτό οι εχέφρονες έσπευσαν να καθησυχάσουν την έξαλλη κυρία Μεγαλοοικονόμου, μην τους βρει κάνα κακό ξαφνικά. Η δε κυρία Καββαδία έδειχνε ασυγκίνητη από το ξέσπασμα της θαυμάστριας του κ. Τσίπρα (μέχρι ποίημα έγραψε η πρώην της Ενωσης Κεντρώων για τον Αλέξη), κάνοντάς τη μάλλον άδικα σάκο του μποξ για το πολιτικό αδιέξοδο που βιώνουν τόσο η ίδια όσο και η ομάδα των «53+» στην οποία ανήκει.

Το νέο... πράσινο κύμα

Σύμφωνα με πληροφορίες, το επόμενο διάστημα θα μεταπηδήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον 30-40 επώνυμα στελέχη που έχουν περάσει από υψηλόβαθμες θέσεις, ακόμη και υπουργικές, επί ΠΑΣΟΚ. Μαζί τους θα κινηθεί προς το κυβερνών κόμμα «γοητευμένο» από τον κ. Τσίπρα και ένα κομμάτι τοπικών στελεχών ανά την Ελλάδα με «πράσινη» προέλευση.

Ετοιμάζεται μάλιστα και μία θεαματική «επίδειξη δύναμης» με την εκδήλωση που θα γίνει στις 27-28 Μαρτίου στο Γήπεδο του Τάε Κβον Ντο. Σημείο αναφοράς θα είναι η μάχη των ευρωεκλογών για τις οποίες συγκροτείται αυτό το «προοδευτικό μέτωπο» της περίφημης «πλατιάς απεύθυνσης», για την οποία είχε μιλήσει ο κ. Τσίπρας. Συνεπαρμένοι, λοιπόν, από το όραμα μιας προοδευτικής Ευρώπης κόντρα στην ακροδεξιά απειλή, πρώην Πασόκοι που δεν βρίσκουν νόημα στο σημερινό Κίνημα Αλλαγής, αλλά έχουν αποχωρήσει οι περισσότεροι από αυτό εδώ και καιρό, θα αποδεχτούν το κάλεσμα του πρωθυπουργού για μία συμπαράταξη ουσιαστικά για τη δημιουργία του νέου φορέα, που ελάχιστα θα θυμίζει τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ.

Ηδη συμμετέχουν στην προετοιμασία αυτής της κίνησης στελέχη όπως οι κύριοι Θάνος Μωραΐτης, Γιάννης Ραγκούσης, Νίκος Μπίστης, Θάνος Βούρδας, Οδυσσέας Ντριβαλάς, Τάνια Καραγιάννη, Τάκης Κορμάς, Σωτήρης Βαλντέν, Μενέλαος Γκίβαλος, Ζωή Καρκούλια, Χρήστος Μαχαίρας, Παναγιώτης Παναγιώτου, Μανώλης Αλεξάκης, Λάμπρος Ρώσσης, Μιχάλης Σαμπατακάκης και πολλοί άλλοι.

Τον Απρίλιο κρίνονται οι κάλπες

Με τον Αλέξη Τσίπρα να επιμένει δημοσίως ότι οι εκλογές θα γίνουν τον Οκτώβριο, η κυβέρνηση προετοιμάζεται στο μεταξύ πυρετωδώς για κάθε εκλογικό ενδεχόμενο, όπως αυτό των πολλαπλών καλπών τον Μάιο. Το Μαξίμου έχει καταφέρει τις τελευταίες εβδομάδες να πετύχει ομόθυμη στάση των κυβερνητικών στελεχών στην επίσημη ρητορική, αντιλαμβανόμενο ότι ρωγμές στη γραμμή αυτή, ακόμη και με υπαινιγμούς περί πρόωρης προσφυγής στη λαϊκή βούληση, θα ακυρώσει οποιαδήποτε δυνατότητα εκλογικού αιφνιδιασμού.

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις από το κυβερνητικό στρατόπεδο και τα όσα διακινούνται στις κουίντες, ο κ. Τσίπρας δεν έχει πάρει τις οριστικές του αποφάσεις. Κινείται όμως και έχει δώσει ανάλογη εντολή στους πάντες, ώστε να κλείσουν όλες οι μεγάλες εκκρεμότητες έως τις αρχές Απριλίου. Πρακτικά δηλαδή να ρυθμιστούν όλα τα θέματα και να γίνουν οι απαραίτητες διευθετήσεις με τους δανειστές στο Eurogroup του επόμενου μήνα. Στο τραπέζι έχει πέσει τις τελευταίες ημέρες και μία ακόμη κίνηση που το Μέγαρο Μαξίμου θεωρεί (και θα προβάλει αναλόγως επικοινωνιακά) ματ! Πρόκειται για την πρόωρη αποπληρωμή των δανείων που έχει πάρει η χώρα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Κάτι τέτοιο, παρότι πρακτικά και ουσιαστικά δεν σημαίνει σχεδόν τίποτα, συμβολικά και πολιτικά έχει μεγάλη σημασία για την κυβέρνηση. Ο κ. Τσίπρας θα μπορεί να πει ότι αυτός έδιωξε όχι τους Γερμανούς, αλλά έστω το ΔΝΤ από την Ελλάδα και την Ευρώπη. Το Ταμείο έχει αρχίσει να γίνεται πάλι ενοχλητικό για την Αθήνα με τις επισημάνσεις και τα καμπανάκια που χτυπάει για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία και οι κυβερνώντες πιστεύουν πως η πρόωρη αποπληρωμή του θα μοιάζει με εντυπωσιακή ρελάνς.

Για τους πονηρεμένους ή και όσους αρέσκονται να διαβάζουν τα... σημάδια, η προσπάθεια αυτή της κυβέρνησης τούτη την περίοδο ενισχύει τα περί εκλογών τον Μάιο, καθώς μπορεί να πλασαριστεί ως μεγάλη επιτυχία το αμέσως επόμενο διάστημα και όχι αργότερα, όπως τον Οκτώβριο, που οι περισσότεροι θα έχουν ξεχάσει και τι είναι το ΔΝΤ...

Στην περίπτωση δε που δε υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές για το διάδοχο σχήμα του νόμου Κατσέλη και τις 120 δόσεις, τότε ο κ. Τσίπρας θα έχει ένα μπουκέτο θετικών πραγμάτων να παρουσιάσει σε μία προεκλογική περίοδο. Ολα αυτά εφόσον κριθεί φυσικά με βάση τις τότε δημοσκοπήσεις ότι ο Μάιος είναι ό,τι καλύτερο, από άποψη τάιμινγκ, μπορεί να περιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ για μία εκλογική αναμέτρηση με τη Ν.Δ. Το ότι οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να είναι αρνητικές για το κυβερνών κόμμα είναι ένα πρόβλημα που επιδέχεται δύο απαντήσεις, εξ ου και το δίλημμα του πρωθυπουργού: εάν περιμένει ελπίζοντας να γίνουν καλύτερες ίσως να του βγουν χειρότερες. Κάπως σαν την απορία του Αμλετ, αλλά με τον καταναγκασμό ότι πρέπει να απαντηθεί!