Μυρσίνη Λοΐζου: Παραιτήθηκε με ψέματα και χωρίς καμία συγγνώμη

Με ψευδείς και παιδαριώδεις ισχυρισμούς επέλεξε να υπερασπιστεί την θέση της η Μυρσίνη Λοΐζου, χωρίς στην επιστολή παραίτησής της από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ να αισθανθεί την ανάγκη να ζητήσει μία «συγγνώμη» από τους πολίτες που εξαπάτησε.

Η μέχρι χθες υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ για το Ευρωκοινοβούλιο, που παρουσιάστηκε μετά βαΐων και κλάδων, ενώ μετείχε πρώτη - πρώτη στο περίφημο γεύμα Τσίπρα για τους κομματικούς του υποψηφίους στο Μέγαρο Μαξίμου, εισέπραττε επί 5,5 χρόνια την σύνταξη της νεκρής μητέρας της, καθώς δεν είχε δηλώσει το θάνατό της! Όπως αποκάλυψε το Πρώτο Θέμα που κυκλοφορεί εκτάκτως σήμερα Σάββατο, η Μυρσίνη Λοΐζου εισέπραττε παρανόμως επί 69 μήνες τη σύνταξη της μητέρας της που είχε πεθάνει και για το λόγο αυτό, το 2017 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση με τριετή αναστολή.

Σύμφωνα με την απόφαση 905 του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών της 28ης Φεβρουαρίου 2017 η Μυρσίνη Λοΐζου «ξέχασε» να δηλώσει τον θάνατο της μητέρας της και εισέπραξε παράνομα €52.000 για 69 μήνες. Μέχρι σήμερα, η κυρία Λοΐζου δεν έχει πληρώσει τίποτα και με τις προσαυξήσεις, χρωστά το συνολικό ποσό των 94.000 ευρώ, ενώ στις 12 Μαΐου, δικάζεται και πάλι για φορολογικά αδικήματα.

Παρά την παραίτησή της μετά το βάρος των αποκαλύψεων όμως, οι ισχυρισμοί της, αλλά και η απουσία συγγνώμης από την επιστολή της, αφήνουν ακόμα και τώρα έκθετη την κυβέρνηση για τις επιλογές της.

Παρότι λοιπόν αποποιείται κάθε ευθύνη και δηλώνει πως δεν έχει φταίξει πουθενά η ίδια, ισχυρίζεται πως ο λόγος που την οδηγεί στην παραίτηση από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως «δεν επιθυμεί να μετατοπίζεται η συζήτηση εξαιτίας της και, συνεπώς, θέτει στη διάθεση των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ την απόσυρσή της από το ευρωψηφοδέλτιο».

Στην επιστολή παραίτησής της κάνει λόγο για γραφειοκρατικό «λάθος» και ισχυρίζεται ότι είχε δηλώσει τον θάνατο της μητέρας της από την πρώτη στιγμή. Παράλληλα υποστηρίζει ότι «αποπληρώνει» το χρέος της: «Μάλιστα, αναγνώρισα το χρέος μου γι αυτή την υπόθεση ενώπιον του δικαστηρίου και το αποπληρώνω», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Η Μυρσίνη Λοΐζου ισχυρίζεται λοιπόν ψευδώς πως είχε δηλώσει το θάνατο της μητέρας της αλλά λόγω γραφειοκρατίας, το ασφαλιστικό ταμείο που χορηγούσε τη σύνταξη της μητέρας της δεν την διέκοψε επί…πεντέμισι χρόνια! Αν και δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο γι' αυτό της τον ισχυρισμό, ακόμα και αν δεχθούμε ως υπόθεση εργασίας πως όντως είχε κάνει δήλωση του θανάτου της, κάτι που δεν δέχθηκε ούτε το δικαστήριο, το το ερώτημα είναι γιατί επί 5,5 χρόνια κάθε μήνα πήγαινε στο ΑΤΜ της ALPHA BANK και τραβούσε τα χρήματα που κατέθετε το ταμείο επειδή αγνοούσε το θάνατο της;

Δεν αναρωτήθηκε ποιος έβαζε αυτά τα λεφτά και με τέτοια τακτικότητα, στον κοινό λογαριασμό που διατηρούσε με τη μάνα της; Οσο και να μην είχε σχέση με το χρήμα όπως ισχυρίστηκε στην απολογία της, τόσο αφελής δεν νομίζουμε πως είναι, όπως δεν νομίζουν και οι δικαστές που την καταδίκασαν.

Αλλά ακόμα κι αν κατάλαβε εκ των υστέρων, όταν ανακοινώθηκε η απογραφή των συνταξιούχων, δεν μπορούσε να υποψιαστεί ότι θα αποκαλύπτονταν ότι η μάνα της είχε αποδημήσει από το 2007 ώστε να σπεύσει να επιστρέψει τα χρήματα στο ταμείο ώστε να ελαφρύνει τη θέση της;

Κι όμως δεν το έκανε. Ετσι αναγκάστηκε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους να ενημερώσει την οικεία ΔΟΥ ώστε να κινήσει τη διαδικασία της αναγκαστικής είσπραξης για το ποσό των 52.020 ευρώ που είχαν καταβληθεί αχρεωστήτως.

Και πάλι όμως όταν εκλήθη από τη ΔΟΥ Χολαργού να επιστρέψει το ποσό, αυτή έκανε πως δεν καταλαβαίνει και δεν επέστρεψε τα υπεξαιρεθέντα.

Η συνέχεια ήταν μοιραία για την κ.Λοΐζου. Η υπόθεση αυτεπαγγέλτως οδηγήθηκε στα δικαστήρια. Το 2013 η κ. Λοΐζου δικάστηκε και καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό. Προφανώς δεν αποδέχθηκε την πρωτόδικη ποινή και γι αυτό προσέφυγε στο Εφετείο όπου και εκεί καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης δύο ετών. Σε όλα αυτά τα χρόνια από την ημέρα που κόπηκε η σύνταξη το 2012, η κ. Λοΐζου που σήμερα δηλώνει ότι πληρώνει την εφορία, το καταλογισθέν ποσό των 52.000 ευρώ όχι μόνο δεν μειώνεται αλλά αυξάνεται συνεχώς έτσι ώστε σήμερα το χρέος της μαζί με τις προσαυξήσεις να έχει φθάσει στις 93.407 ευρώ. Η ακρίβεια των αριθμών δηλοί πως το θέμα ερευνήθηκε επισταμένως από παντού και το Πρώτο Θέμα διαθέτει περισσότερα από τα δημοσιευθέντα στοιχεία.

Επομένως η κ. Λοΐζου ψεύδεται και σε αυτό το σημείο.

Τι έκρινε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών; Εκρινε πως η κ. Λοΐζου τραβούσε τα λεφτά από τον τραπεζικό λογαριασμό «ενεργώντας κατ' επάγγελμα ήτοι έχοντας σκοπό τον πορισμό εισοδήματος από την επανειλημμένη τέλεσή τους». Δεν της αναγνώριζε κανένα ελαφρυντικό γιατί όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν έκανε καμιά ενέργεια είτε ρύθμισης του χρέους είτε επιστροφής μέρους των χρημάτων που είχε καρπωθεί παρανόμως. Της επέβαλε την ποινή της φυλάκισης των 2 ετών με αναστολή και διέταξε εκ νέου την επιστροφή αυτών των χρημάτων. Εκτοτε πέρασαν άλλοι 13 μήνες μέχρι σήμερα, πλην όμως στη ΔΟΥ του Χολαργού ακόμα περιμένουν να δουν να επιστρέφει τα λεφτά ή έστω να αιτηθεί κάποιου διακανονισμού.

Επομένως η κυρία Μυρσίνη Λοΐζου, όπως αναφέρει και η δικαστική απόφαση του Εφετείου Αθηνών, διέπραξε «κατ' εξακολούθηση ένα και το αυτό έγκλημα με σκοπό να αποκομίσει η ίδια παράνομο περιουσιακό όφελος» και δεν δήλωσε τον θάνατο της μητέρας της όπως η ίδια, ψευδώς, ισχυρίζεται.

Αυτό είναι το πρώτο ψέμα. Γιατί υπάρχει και δεύτερο: Η κυρία ΜυρσίνηΛοΐζου δεν έχει πληρώσει καμία οφειλή για την υπόθεση της σύνταξης της θανούσας μητέρας της μέχρι σήμερα και γι' αυτό το ποσό έφτασε περίπου τις 94.000.


Ολόκληρη η επιστολή παραίτησης της Μυρσίνης Λοΐζου:

«Στην προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων κάποια Μέσα Ενημέρωσης εμπλέκουν δύο ξεχωριστές υποθέσεις που με αφορούν. Η μία περίπτωση σχετίζεται με την τιμητική σύνταξη που λάμβανε η μητέρα μου, βραβευμένη και πολυγραφότατη συγγραφέας, Μάρω Λοΐζου από τον Υπουργείο Πολιτισμού. Προφανώς αναγνωρίζω ότι λανθασμένα καταβαλλόταν για κάποιο διάστημα η σύνταξη αυτή. Ωστόσο, το λάθος αυτό δεν είναι δικό μου, αφού, μετά το θάνατο της μητέρας μου, αμέσως τον δήλωσα στις αρμόδιες υπηρεσίες.

Ο λόγος που η σύνταξη συνέχισε να καταβάλλεται σχετίζεται με γραφειοκρατικές διαδικασίες, κάτι το οποίο εξ όσων γνωρίζω συμβαίνει συχνά και ταλαιπωρεί αρκετούς πολίτες.

Μάλιστα, αναγνώρισα το χρέος μου γι αυτή την υπόθεση ενώπιον του δικαστηρίου και το αποπληρώνω.

Η δεύτερη περίπτωση αφορά ένα χρέος προς την εφορία και ασφαλιστικά ταμεία ύψους περίπου 180.000 ευρώ. Το χρέος αυτό προέκυψε από την οικογενειακή επιχείρηση που διατηρούσα με τον πρώην σύζυγο μου, ο οποίος έχει δηλώσει ότι είναι διατεθειμένος να το αναλάβει εξ ολοκλήρου, αφού εκείνος ήταν ο αποκλειστικός διαχειριστής των οικονομικών ζητημάτων.

Και οι δύο υποθέσεις θα ήταν σκανδαλώδεις, εφόσον είχα προσπαθήσει να αποκρύψω ή να αποφύγω κάποια υποχρέωση μου. Αντιθέτως, έχω υπάρξει συνεπής σε κάθε διαδικασία και βρίσκομαι πάντα στη διάθεση της ελληνικής πολιτείας.

Σε κάθε περίπτωση, ο λόγος που αποφάσισα να συνταχθώ με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν για να ενώσω τις δυνάμεις μου ώστε να αντιμετωπίσουμε επείγοντα και σπουδαία ζητήματα που μας αφορούν όλους, και όχι μικροπολιτικά κουτσομπολιά σχετικά με την οικογένεια μου.

Επειδή ακριβώς η στόχευση μου ήταν να συνεισφέρω στον αγώνα κατά της ανόδου της ακροδεξιάς, καθώς και στην ανάδειξη του κομβικού ρόλου του πολιτισμού σε αυτή τη μάχη, δεν επιθυμώ να μετατοπίζεται η συζήτηση εξαιτίας μου και, συνεπώς, θέτω στη διάθεση των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ την απόσυρσή μου από το ευρωψηφοδέλτιο.

Αυτό που συμβαίνει, με ευθύνη της αντιπολίτευσης, είναι η αλλαγή της ατζέντας από το πολιτικό στο προσωπικό. Προσπαθούν να καλύψουν με αυτό τον κανιβαλισμό την έλλειψη λύσεων για την καθημερινότητα των πολιτών, την έλλειψη επιχειρημάτων απέναντι στην ακροδεξιά την οποία μάλιστα με αυτούς τους χειρισμούς τροφοδοτούν. Αυτόν τον τακτικισμό, εγώ δε θα τον εξυπηρετήσω.

Η ανθρωποφαγία της Νέας Δημοκρατίας που εκφράζεται με συγκεκριμένες δημοσιογραφικές πένες δε θα περάσει. Όπως και ο φασισμός δε θα περάσει. Οι πολίτες δε θα επιτρέψουν να περάσει.

Ευχαριστώ θερμά τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ που με εμπιστεύτηκαν και δεσμεύομαι ότι, θα συνεχίσω να στέκομαι με όλες τις δυνάμεις μου στον αγώνα για μια πιο δίκαιη και ανεκτική κοινωνία για όλους και όλες, σε κάθε επίπεδο και σε κάθε πεδίο, είτε είναι η πολιτική, είτε είναι ο δρόμος».