Μανώλης Κωστάκης: Ο αντιδήμαρχος Καλλιθέας που μιλάει με πράξεις

Ύστερα από μια επιτυχημένη πορεία 5 ετών στο Δήμο Καλλιθέας και δύο διαδοχικές θητείες αρχικά ως αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος καθαριότητας &Τοπικής Ανάπτυξης για τα δυόμισι πρώτα χρόνια και αμέσως μετά από το 2017 έως σήμερα ως αντιδήμαρχός Παιδείας και Πολιτισμού ο Μανώλης Κωστάκης είναι ξανά υποψήφιος με τον συνδυασμό «η Καλλιθέα αλλάζει» του Δημήτρης Κάρναβου.

Ο ίδιος μιλώντας στο Protothema.gr, αναλύει το πρόγραμμα και θέτει τους στόχους για την επόμενη ημέρα εφόσον οι δημότες της Καλλιθέας του εμπιστευτούν ξανά την ψήφο τους.

Τι είναι αυτό που κάνει έναν πολιτικό επιτυχημένο; 

Ρωτάτε σαν να πρόκειται για κάποιο συστατικό που διασφαλίζει την επιτυχία. Όπως το μυστικό μιας καλής πίτας είναι η χειροποίητη σφολιάτα. Αλλά ακόμα κι έτσι αυτή η σφολιάτα φτιάχνεται από ένα μείγμα άλλων υλικών και μόνο με τις σωστές ποιότητες, αναλογίες και ποσότητες φτάνει να γίνει μια καλή χειροποίητη σφολιάτα.

Θα αφήσω την σφολιάτα στα χέρια των ειδικών όμως και θα κρατήσω εκείνο το «χειροποίητη». Γιατί αν πιστεύω κάτι ακράδαντα είναι πως επιτυχημένος είναι πάντοτε εκείνος που κάνει τη δουλειά με τα χέρια του, κυριολεκτικά ή μεταφορικά. Εκείνος που μπαίνει σε κόπο, που πρωτοστατεί, που προβληματίζεται, που δοκιμάζει από τις αντοχές και τις δυνατότητες του, μέχρι το ίδιο το έργο του. Είναι εκείνος που πρωτοπορεί όταν πρέπει, που ακολουθεί την εποχή και ταυτόχρονα σέβεται τη μνήμη, το παρελθόν, τις ηθικές αξίες και αρχές του. Είναι εκείνος που σέβεται τον διπλανό του, ως ισάξιο και ισότιμο κι όχι σαν εμπόδιο στις προσωπικές του φιλοδοξίες. Κι αν κανείς διακατέχεται από όλες αυτές τις βασικές αρετές μπορεί να γίνει επιτυχημένος σε ότι κι αν κάνει.

Για να μην παρεξηγηθώ όμως, δεν σημαίνει ότι όποιος είναι επιτυχημένος μπορεί να γίνει και καλός πολιτικός. Όσοι ασχολούνται με τα κοινά, πρέπει να έχουν μεράκι και να σκέφτονται τους άλλους όχι πια ως ισότιμους, αλλά ως περισσότερο σημαντικούς από τους ίδιους. Το να προσφερεις στην κοινωνία ορίζεται ως βασική προτεραιότητα. Και πρέπει να διακατέχονται από μια χειμαρρώδη φιλοδοξία. Να απαιτούν από τον εαυτό τους να αφήσουν πίσω κάτι που δεν θα τους αφορά σε επίπεδο προσωπικό, αλλά συλλογικό. Και ταυτόχρονα από μια τέτοια ταπεινότητα που θα επιτρέπει να θέσουν εαυτόν σε δεύτερη μοίρα, προκειμένου να παραδώσουν ένα έργο ουσίας και όχι επιφάνειας. Θα σας το πω απλά, δεν μπορεί να επιδιώκω την προσωπική μου καταξίωση όταν ο αγώνας δίνεται για μια καλύτερη πόλη. Αναπόδραστα θα πρέπει ή να την έχω κατακτήσει ή να αποφασίσω ότι θα την βάλω για λίγο (ή για πολύ) στην άκρη.

Εσείς, χαρακτηριζεστε επιτυχημένος ως αντιδήμαρχος. Το συμμερίζεστε;

Ξέρετε, στο δικό μου το μετερίζι είναι οι πολίτες και η ιστορία τελικοί κριτές. Αν θέλετε όμως να πάρω μια θέση, θα πω πως νιώθω καλά με την δουλειά που έχω κάνει για την πόλη μου. Εγινε με γνώμονα την αγάπη μου για την Καλλιθέα και κάνοντας ότι περισσότερο μπορούσα για εκείνα που έχει γράψει η ιστορία της πόλης μου αυτήν την 5ετία. Δεν ξέρω αν είμαι καλός αντιδήμαρχος αλλά θα ήθελα να σας πω ότι έχω ένα όραμα. Και το λέω αυτό παρόλο που έχουμε πέσει τόσες φορές θύματα αυτού τους όρου σε τούτη τη χώρα που τελικά καταλήγουμε να φθονούμε τους οραματιστές και να επιζητούμε τους πράττοντες. Όμως εμένα το όραμά μου με έχει οδηγήσει στο να πράττω. Πράττω πρώτα με την ψυχή και το μυαλό μου κι ύστερα με τα χέρια μου. Κι έχω την περηφάνια να λέω πως όσοι εργάστηκαν μαζί μου κατά την προηγούμενη θητεία μου αναγνωρίζουν ένα πράγμα για μένα. Πως δουλεύω. Όσο μπορώ και όσο αντέχω. Αν είμαι καλός αντιδήμαρχος; Το μεγάλο μου στοίχημα είναι να μου αναγνωρίζουν ακόμα και οι πολιτικοί μου αντίπαλοι πως έχω παράξει έργο και πως το έχω παράξει με καθαρό τρόπο. Αυτό για μένα είναι μεγαλύτερο εύσημο. Αυτό μαζί με την επιβράβευση εκείνου που τελικά μου ανέθεσε δυο ιδιαίτερα ευαίσθητα πόστα, του Δημάρχου μας, και εμπνευστή μου του Δημήτρη Κάρναβου.

Πως ονειρεύεστε την Καλλιθέα;

Η Καλλιθέα είναι το σπίτι μου. Το πατρικό μου σπίτι, για να είμαι ακριβής. Γεννήθηκα εδώ, μεγάλωσα και έζησα εδώ. Ζω εδώ. Και θεού θέλοντος θα γίνει και το σπίτι των παιδιών μου. Τι ονειρεύεται λοιπόν κανείς για το σπιτικό του, για το σπίτι στο οποίο θα μεγαλώσουν τα παιδιά του; Να είναι σύγχρονο, φτιαγμένο από τα καλύτερα υλικά. Να είναι ασφαλές, να είναι καθαρό, τακτοποιημένο και όμορφο. Να μην έχει χρέη, να το θαυμάζουν όλοι, να θέλουν, να ονειρεύονται και να προσδοκούν να ζήσουν σε αυτό. Να έχει μια περιποιημένη και φιλική γειτονιά, γεμάτη ευτυχισμένους ανθρώπους, που συνυπάρχουν αρμονικά και δίκαια. Προσθέστε τώρα στην εξίσωση το ενδεχόμενο να πρέπει να φιλοξενήσει κανείς σε αυτό το σπίτι κάποιες χιλιάδες κατοίκους. Έτσι ονειρεύομαι την πόλη μου, αλλά όπως σας είπα δεν είμαι τόσο ονειροπόλος όσο πραγματιστής. Δεν ονειρεύομαι την Καλλιθέα συμβάλλω στον σχεδιασμο της. Και αυτό ζητώ από τους δημότες μας σε αυτές τις εκλογες. Να μου δωσουν το δικαίωμα να είμαι μελος της ομάδας που θα υλοποιήσει το σχεδιασμό για μία συγχρονη και φιλική πόλη.