ΣΥΡΙΖΑ: Ο Κοτζιάς έφυγε, έρχονται οι... ΚΟΤΕΣ

Μπορεί το Πράττω και ο Νίκος Κοτζιάς να μην συνεργάζονται πλέον με τον ΣΥΡΙΖΑ, έρχονται όμως οι ...ΚΟΤΕΣ και ο Νίκος Λούβρος.
Υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Α' Αθήνας θα είναι ο κ.Νίκος Λούβρος, ιδιοκτήτης του πολυχώρου Booze Co-operativa στο κέντρο της Αθήνας, ο οποίος προ δεκαετίας είχε ιδρύσει τις ΚΟΤΕΣ ή αλλιώς Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση. Το κόμμα είχε υπερασπισθεί σφόδρα τα δικαιώματα των καπνιστών κόντρα «στην πολιτική ορθότητα» και τον Απρίλιο του 2009 είχε καταθέσει στο ΣτΕ αίτηση ακύρωσης του αντικαπνιστικού νόμου Αβραμόπουλου. Ως κόμμα, οι ΚΟΤΕΣ που είχαν έμβλημα τρεις κότες και σύνθημα "Στις εκλογές ΚΟΤΕΣ τσιμπητό" κατέβασαν συνδυασμό μόνο στην Α' Αθήνας.

Φεύγει ο Νίκος Κοτζιάς και το ΠΡΑΤΤΩ από τον ΣΥΡΙΖΑ, έρχονται Νίκος Λούβρος (υποψήφιος ΣΥΡΙΖΑ στην Α'Αθήνας) και το κόμμα του, Κ.Ο.Τ.Ε.Σ pic.twitter.com/c8FZ1uX1u1

— Vasiliki Siouti (@vassiouti) June 12, 2019

Στην ιδρυτική τους διακήρυξη οι ΚΟΤΕΣ, όπως δημοσιεύθηκε το 2009 στη Lifo σημείωναν: «Η δογματική πολιτική ορθότητα οδηγεί αργά ή γρήγορα σε κυνήγι μαγισσών. Στόχος της πάντα ο ίδιος: "η διαφορετικότητα". Μέχρι τώρα υπήρχαν καπνιστές και μη καπνιστές. Η πολιτική ορθότητα δεν ανέχεται το ενδεχόμενο ειρηνικής συνύπαρξης των μεν με τους δε. Δεν αφήνει περιθώριο αυτορρύθμισης των σχέσεων ώριμων ελλόγων ατόμων που μπορούν ελεύθερα να επιλέξουν κατά περίπτωση μεταξύ (χώρων) καπνιστών και (χώρων) μη καπνιστών. Η πολιτική ορθότητα είναι στον πυρήνα της πολεμική. Θέλει να μεταμορφώσει τους μη καπνιστές σε αντικαπνιστές: σε μισαλλόδοξους φορείς αστυνόμευσης και καταστολής της διαφορετικότητας, σωφρονισμού όσων αποκλίνουν από τον "ίσιο δρόμο" της πολιτικής ορθότητας. Εφευρίσκει, θεσμοθετεί και επιβάλλει τη μετατροπή των καπνιστών σε ανεπιθύμητη μειονότητα. Καταπολεμώντας το κάπνισμα, διώκει τους καπνιστές. Ο καπνιστής είναι το νέο θύμα της επιλεκτικής εφαρμογής των δικαιωμάτων του ανθρώπου».


Ο ίδιος ο κ.Λούβρος, πάντως, είναι ιδιαίτερη προσωπικότητα- μάλιστα, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσειτο 2008 στη lifo, χαρακτηριζόταν ως ο «Μπουκόφσκι της αθηναϊκής νύχτας».

Ο υποψήφιος βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ έλεγε για τον εαυτό του, στη lifo:

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, αλλά έζησα μόνο πέντε μέρες εκεί. Ο πατέρας μου ήταν εφοριακός και ήμασταν εκεί λόγω μετάθεσής του. Η συνοικία που μεγάλωσα ήταν το Παλιό Φάληρο. Μπήκα στο γυμνάσιο όταν ξεκίνησε η δικτατορία και έφυγα όταν σχεδόν τέλειωνε. Ο πατέρας μου ήταν κατά της χούντας. Ήταν ο μοναδικός εφοριακός που παραιτήθηκε επί δικτατορίας. Τρομάξαμε στο σπίτι να τον πείσουμε να μην το κάνει, αλλά αυτός τελικά παραιτήθηκε. Και μετά πέθανε το '71, όταν ήμουν περίπου δεκαπέντε χρόνων.
Ήμουν πολύ καλός μαθητής και είχα τεράστιο ψώνιο με τη γεωμετρία. Ό,τι αταξίες έκανα, τις έκανα χωρίς να με παίρνουν χαμπάρι. Ήμουν υπεράνω πάσης υποψίας. Τώρα που το σκέφτομαι, ήμουνα σκουλήκι. Το όνειρό μου ήταν να ασχοληθώ με τη ζωγραφική. Ήμουν πολύ καλός στο σκίτσο, ακόμα είμαι. Πήγαινα για την Καλών Τεχνών, αλλά είχα τη μάνα μου που μου έλεγε «άμα γίνεις ζωγράφος θα γίνεις αδελφή». Δεν μ' άφηνε. Επίσης μου άρεσαν οι εφευρέσεις, οι πατέντες δηλαδή. Πώς να κάνεις πράγματα να δουλεύουν. Τελικά μπήκα στο Πολυτεχνείο και τελείωσα πολιτικός μηχανικός.
Μετά πήγα στο Ναυτικό και κάθισα εκεί σαν βλάκας για 28 μήνες. Το Μάιο του ‘80 τελειώνω τη θητεία μου και κατεβαίνω στον Άγιο Νικόλαο, στην Κρήτη, και έτσι, χωρίς κανένα λόγο, κόλλησα εκεί για δύο χρόνια κάνοντας εμπόριo αντικών. Τρέχα γύρευε. Παρέα με ένα φίλο μου που έκανε αυτήν τη δουλειά γυρίσαμε όλη την Τουρκία με το αυτοκίνητο και φτάσαμε μέχρι το Αφγανιστάν και στην Περσία. Είχαμε πολύ μεγάλη επιτυχία, αλλά επειδή δεν πρόσεχα στο εμπόριο, τα έχασα όλα. Και μετά φτου κι απ' την αρχή. Από το ‘82 έως το ‘87 δεν έκανα τίποτα, στην κυριολεξία. Έπαιρνα κάποιους τόκους από τις καταθέσεις του πατέρα μου στην τράπεζα και την έβγαζα έτσι. Άλλωστε δεν είχα και έξοδα. Μόνο τα τσιγάρα μου. Είχα πλούσιους φίλους και ήμουν μια χαρά.

Το γεγονός ότι είχα μια σχετική οικονομική άνεση με έχει στιγματίσει έως σήμερα. Δεν έχω ποτέ το άγχος να κυνηγήσω τα χρήματα. Όταν έχεις ζήσει στερημένα παιδικά χρόνια σου βγαίνει μετά, γίνεσαι τσιγκούνης, φιλοχρήματος. Αυτό δεν το έχω και μου έχει στοιχίσει αρκετές φορές, διότι δεν έχω υπάρξει ποτέ άνθρωπος της αποταμίευσης. Τα ξοδεύω όλα.