Οι διεργασίες στην Αριστερά μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές

Σε αντίθεση με το ΚΚΕ που είναι ικανοποιημένο από τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών και θέτει άλλους στόχους για το επόμενο διάστημα, στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν εισέλθει σε τροχιά έντονων διεργασιών, όχι μόνο γιατί το εκλογικό αποτέλεσμα δεν ήταν αντίστοιχο των προσδοκιών, αλλά και λόγω των διαφορετικών πολιτικών προσεγγίσεων όσον αφορά το μέλλον του συμμαχικού σχήματος.

Κατ΄αρχήν στο ΚΚΕ, πέρα από το θετικό κλίμα που επικρατεί για το εκλογικό αποτέλεσμα, θετική είναι και η εκτίμηση για τον βαθμό ετοιμότητας του ΚΚΕ να ανταποκριθεί στις νέες συνθήκες που δημιουργούνται μετά τις εκλογές και που έχουν σχέση με την πορεία της οικονομίας και του Μνημονίου ειδικότερα, ενόψει μάλιστα της συζήτησης του νέου προϋπολογισμού στη βουλή.

Η ικανοποίηση για την ετοιμότητα των οργανωμένων δυνάμεων του ΚΚΕ προκύπτει και από τις χθεσινοβραδινές συγκεντρώσεις στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της χώρας. Πολιτικός στόχος του ΚΚΕ είναι η διατήρηση των ανοδικών ποσοστών του κόμματος και στις εθνικές εκλογές όποτε και αν γίνουν.

Ιδιαίτερα ικανοποιημένος είναι και ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης, καθώς με την υποστήριξη και του κόμματός του εξελέγησαν 40 δήμαρχοι, ενώ ιδιαίτερη έμφαση δίνει στην εκλογή του Γιώργου Καμίνη στην Αθήνα και του Γιάννη Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη. Ο κ. Κουβέλης θεωρεί ότι η Δημοκρατική Αριστερά έχει όλες τις προϋποθέσεις για την είσοδό της στη βουλή όταν γίνουν εθνικές εκλογές.

Στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί διαφορετικό κλίμα. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας στις δηλώσεις που έκανε και την πρώτη και τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών υπογράμμισε με εμφατικό τρόπο την πολυδιάσπαση της Αριστεράς, αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν διαφορετικές αν επικρατούσε η ενότητα.

Ηδη, ο κ. Τσίπρας έχει αρχίσει επαφές με παράγοντες και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να διαμορφώσει ένα νέο πλαίσιο που θα οδηγήσει στην ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Με βάση τις αναλύσεις που έχουν γίνει, προκύπτει ότι υπάρχει μία σοβαρή κοινωνική στροφή προς τα Αριστερά, η οποία ωστόσο δεν εκφράζεται σε πολιτικό και εκλογικό επίπεδο, ακριβώς λόγω των προβλημάτων συνοχής που αντιμετωπίζει το συμμαχικό σχήμα.

Στόχος, επομένως, του κ. Τσίπρα είναι να διαμορφώσει έναν νέο «οδικό χάρτη» που να γίνει αποδεκτός από όλες τις δυνάμεις και να δρομολογηθεί έτσι η ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι στιγμής, πάντως, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι πρωτοβουλίες θα αποδώσουν. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ο κ. Αλαβάνος δεν έχει ακόμη αποκαλύψει τις προθέσεις του. Αν, δηλαδή, θα πάρει μέρος σε μια συζήτηση για την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ ή θα μετατρέψει το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής σε έναν νέο κομματικό σχηματισμό.

Αξιοσημείωτο πάντως και δηλωτικό των διεργασιών που συντελούνται στο ΣΥΝ είναι άρθρο του Παναγιώτη Λαφαζάνη, κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ και κορυφαίου στελέχους του ΣΥΝ και του Αριστερού Ρεύματος.

Στο άρθρο του ο κ. Λαφαζάνης τονίζει ότι η εκλογική αναμέτρηση «ανάδειξε τη βαθιά κρίση ενός συστήματος που βαδίζει στην παρακμή και στο αργό σάπισμα, εν μέσω μιας μακάριας εφησύχασης και απόσπασης των ελίτ από την τραγωδία που κυριαρχεί γύρω τους και επελαύνει»!

Ο κ. Λαφαζάνης σημειώνει ότι η αποχή, μαζί με τα άκυρα και τα λευκά δεν αφορούν μόνο το κατεστημένο πολιτικό σκηνικό, αλλά και την Αριστερά σε όλες τις εκφράσεις της και συνιστούν μιά μεγάλη πρόκληση για όλες τις αριστερές δυνάμεις.

Το ερώτημα που θέτει ο κ. Λαφαζάνης είναι: «Γιατί οι αριστερές δυνάμεις δεν μπόρεσαν να εκφράσουν και να αντιπροσωπεύσουν, εν μέσω, μάλιστα, βαθιάς κρίσης και επιλογών πρωτοφανούς λεηλασίας, σε μια νέα ελπιδοφόρα προοπτική τον κόσμο που επέλεξε, ιδιαίτερα στον α' γύρο , την αποχή, το λευκό και το άκυρο;» και επίσης «γιατί, επιπροσθέτως, δυνάμεις της Αριστεράς, όπως αυτές του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, γνώρισαν τη στασιμότητα ή και την υποχώρηση;». Ο κ. Λαφαζάνης υπογραμμίζει την ανάγκη ενότητας της Αριστεράς υπογραμμίζοντας ότι:

«Αυτή την ώρα, η συμπαράταξη όλων των αριστερών δυνάμεων, στη βάση ενός σύγχρονου ριζοσπαστικού και φερέγγυου εναλλακτικού προοδευτικού προγράμματος, όσο και αν μοιάζει "αδύνατη" στις σημερινές συνθήκες, γίνεται αναγκαία όσο ποτέ για να αποκτήσει ελπίδα και προοπτική η λαϊκή οργή και η διάχυτη απογοήτευση».

Πηγή: ΑΠΕ