Ανεβάζει στροφές η συνεργασία Ελλάδας-Γαλλίας λίγο πριν τη συνάντηση Μακρόν-Μητσοτάκη

Τη στιγμή που ο γαλλογερμανικός άξονας τελεί σχεδόν υπό διάλυση, καθίσταται ολοένα και πιο σαφής η πολιτική στήριξη που προσφέρει το Παρίσι στην Αθήνα. Ο Εμμανουέλ Μακρόν, εξάλλου, επιθυμούσε η χώρα του να επιστρέψει ενεργά στην Ανατολική Μεσόγειο και η επιθετική-επεκτατική πολιτική της Τουρκίας έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας του προσφέρει μία πρώτης τάξεως ευκαιρία, εάν βέβαια η Γαλλία είναι αποφασισμένη να αναλάβει δεσμεύσεις, πέρα από διπλωματική υποστήριξη.

Προς το παρόν, οι θερμές και καθαρές δηλώσεις του προέδρου, υπουργών και διπλωματών της Γαλλίας του υπέρ των ελληνικών θέσεων έχουν τροφοδοτήσει τη δυναμική στενής προσέγγισης του Παρισιού με Αθήνα και Λευκωσία. Εξάλλου, η Γαλλία, μέσω της Total, έχει συμφέροντα και στην κυπριακή ΑΟΖ και στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Ο πρεσβευτής της Γαλλίας Πατρίκ Μεζονάβ, μιλώντας σε δημοσιογράφους από το ελικοπτεροφόρο πλοίο Dixmude, επιβεβαίωσε το ενδιαφέρον της Γαλλίας να αναπτύξει περαιτέρω αμυντικές σχέσεις με την Ελλάδα. Προχώρησε, μάλιστα, καταδεικνύοντας την τουρκική παραβατικότητα και καταγγέλλοντας το σύμφωνο Άγκυρας-Τρίπολης. Αναφερόμενος στις τουρκικές προκλήσεις είπε πως «είναι γεγονός ότι η Τουρκία επιδεικνύει ακτιβισμό και θα δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτή τη συμπεριφορά».

Σε ό,τι αφορά το θέμα της Λιβύης, ο πρέσβης Μεζονάβ σημείωσε ότι «βρισκόμαστε μπροστά σε έναν σύμμαχο του ΝΑΤΟ που αναλαμβάνει πρωτοβουλίες εκτός διεθνούς δικαίου με το παράνομο μνημόνιο με τη Λιβύη και το έχει δηλώσει και ο Γάλλος πρόεδρος». Τόνισε δε ότι η «Γαλλία καταδικάζει το μνημόνιο αυτό το οποίο παραβιάζει κατάφορα το διεθνές δίκαιο», χαρακτηρίζοντάς το ουσιαστικά «ψευτοσυμφωνία».

Όλα τα παραπάνω, όμως, είναι προκαταρκτικά εν όψει της συνάντησης Μητσοτάκη-Μακρόν, τη δεύτερη σε λίγους μόνο μήνες. Κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης στο Παρίσι, ο Γάλλος πρόεδρος αναμένεται να εκπέμψει ξεκάθαρο μήνυμα στήριξης. Αλλά όλα δείχνουν πως η ελληνογαλλική εταιρική τείνει να προσλάβει στρατηγικό χαρακτήρα, επεκτεινόμενη δυναμικά και στον αμυντικό τομέα, τόσο με κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, όσο και με μόνιμη παρουσία γαλλικών πολεμικών πλοίων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το γαλλικό ελικοπτεροφόρο, το αεροπλανοφόρο “Σαρλ Ντε Γκωλ” και μία φρεγάτα FREMM, θα αποτελούν την γαλλική δύναμη που θα βρίσκεται τους επόμενους μήνες στην Ανατολική Μεσόγειο, στέλνοντας μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Άλλωστε, το τουρκικολιβυκό σύμφωνο θίγει και γαλλικά συμφέροντα. Στην πορεία του προς το Σουέζ, ο γαλλικός στολίσκος θα πραγματοποιήσει συνεκπαιδεύσεις με το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.

Εν μέσω όλων των παραπάνω, η Ελλάδα παρακολουθεί στενά τις κινήσεις της Άγκυρας, η οποία φαίνεται να αποζητά επανέναρξη των διμερών διαπραγματεύσεων. Για τον σκοπό αυτό επαναφέρει γενικά κι αφηρημένα, όμως, το δέλεαρ προς την Αθήνα για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Μόνο που επιδιώκει τη συνυπογραφή ενός συνυποσχετικού, το οποίο θα συμπεριλαμβάνει προς κρίση από το Δικαστήριο μία απλωμένη βεντάλια θεμάτων και μάλιστα θα υποδεικνύει στο Δικαστήριο τον τρόπο κρίσης.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, η Άγκυρα βάζει στο τραπέζι ολοένα και περισσότερες μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις της με σκοπό να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερα κέρδη πριν καν γίνει η προσφυγή στη Χάγη, μόνο από το περιεχόμενο του συνυποσχετικού. Αν κρίνουμε τουλάχιστον από τις επίσημες δηλώσεις, η Αθήνα δεν δείχνει διατεθειμένη να υιοθετήσει την τουρκική ατζέντα για συνολική διαπραγμάτευση επί των διεκδικήσεων της Άγκυρας, ούτε και να συνυπογράψει συνυποσχετικό με βάση τους όρους του Ταγίπ Ερντογάν.

Στην Αθήνα και στη Λευκωσία, πάντως, θεωρούν ότι η Τουρκία θα κλιμακώσει το επόμενο διάστημα την παράνομη δραστηριότητά της στην κυπριακή ΑΟΖ. Η προώθηση του γεωτρύπανου Γιαβούζ στο θαλάσσιο οικόπεδο 8 είναι ξεκάθαρη απόδειξη. Το γεγονός, μάλιστα, ότι με τον τρόπο αυτό η Τουρκία έρχεται σε αντίθεση με την κοινοπραξία της γαλλικής Total και της ιταλικής ENI δείχνει, επίσης, ότι ο Τούρκος πρόεδρος δεν πολυενδιαφέρεται για την αντίδραση όχι μόνο του Παρισιού και της Ρώμης, αλλά και συνολικά της ΕΕ.

Στους αντιπάλους της Τουρκίας πρέπει, βέβαια, να προστεθούν το Ισραήλ και η Αίγυπτος, αλλά και η Σαουδική Αραβία. Λόγω και της κρίσης στη Λιβύη, ο παλιός ανταγωνισμός μεταξύ του άξονα Κάιρο-Τζέντα και της Άγκυρας έχει πλέον μετατραπεί σε ανοικτή αντιπαλότητα. Σ’ αυτό το πλαίσιο πρέπει να διαβαστεί και ο δανεισμός ελληνικών αντιαεροπορικών πυραύλων Patriot στη Σαουδική Αραβία.