Ελληνοτουρκικά: Παπανδρέου και Μπακογιάννη συμφωνούν με την προσφυγή στη Χάγη

Στην πρώτη συζήτηση του κύκλου για τα ελληνοτουρκικά που άνοιξε το ΕΛΙΑΜΕΠ ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και η πρώην υπουργός εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη εξηγούν γιατί την Ελλάδα τη συμφέρει η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο και λένε πως είναι ανησυχητικό το γεγονός πως διάφορα μέσα χαρακτηρίζουν μειοδότες όσους είναι υπέρ της Χάγης

Μπακογιάννη: Οι καθαρές κουβέντες με τους Τούρκους μπορούν μόνο να ωφελήσουν

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε οι τρίτοι να μας επιβάλλουν να κάτσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αυτό είναι το συμφέρον της Ελλάδας. Το Ελσίνκι δεν υπάρχει πια . Είναι σαν το παλιό παραμύθι με το βασιλιά. Είναι ένα παιχνίδι εντυπώσεων να λέμε για ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας όταν όλοι ξέρουμε πως η Τουρκία δεν θα γίνει ποτέ μέλος της ΕΕ. Να πούμε πως ο βασιλιάς είναι γυμνός.

Υπάρχει μια ανησυχητική κατεύθυνση που παίρνει ο διάλογος για τη Χάγη γιατί γράφεται πως αν πιστεύεις πως η Ελλάδα πρέπει να προσφύγει στη Χάγη είσαι μειοδότης. Τι σημαίνει μη αποδοχή της Χάγης; Αν πει η Ελλάδα δεν πάω στη Χάγη. Τι κερδίζει η Ελλάδα; Η Τουρκία ποτέ δεν το αναγνώρισε το δικαστήριο οπότε δεν χάνει τίποτα.

Η δική μας πολιτική είναι βασισμένη στο διεθνές δίκαιο άρα αυτό από μόνο του μας οδηγεί στη Χάγη. Δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να πάμε στη Χάγη.

Οι σχέσεις μας με την Τουρκία θα έχουν πολλά σκαμπανεβάσματα. Το μήνυμα διαλόγου να είναι συνέχεια στο τραπέζι. Οι καθαρές κουβέντες με τους Τούρκους μπορούν μόνο να ωφελήσουν.

Γιώργος Παπανδρέου: Να είμαστε στην πλευρά που επιμένει στην ισχύ του δικαίου

Θα το έθετα πιο απλά, θέλουμε την ισχύ του δικαίου ή το δίκαιο του ισχυρού; Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, είναι ξεκάθαρη η θέση μας εδώ και πολλά χρόνια. Είναι σαφές, ότι μας συμφέρει, όπως συνάδει με τον διεθνή μας ρόλο, να είμαστε στην πλευρά που επιμένει στην ισχύ του δικαίου.

Αυτό το δίλημμα δεν είναι ρητορικό, γίνεται ολοένα πιο επίκαιρο αν αξιολογήσει κανείς τον τρόπο που πολλές δυνάμεις, όπως σήμερα οι ΗΠΑ, λειτουργούν στη διεθνή πολιτική σκηνή. Βλέπουμε μια τάση υποβάθμισης των διεθνών συμφωνιών, πχ. του Παρισιού για το Κλίμα, των συμφωνιών ΗΠΑ-Ρωσίας για τα πυρηνικά, αντίστοιχα και με το Ιράν.

Αντί να παρασυρθούμε σε αυτήν τη λογική, πρέπει να γίνει σημαία της Ελλάδας, στην ΕΕ, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, και στα πιο άμεσα δικά μας ζητήματα, η θέση υπέρ της ισχύος του Δικαίου.

Θα έλεγα μάλιστα, αναπόσπαστο τμήμα, της στρατηγικής μας στην εξωτερική πολιτική.