The Last Dance: Επρεπε να έρθει το Netflix για να δούμε τον πραγματικό Μάικλ Τζόρνταν

Στα περισσότερα σπορ, ομαδικά ή ατομικά, πάντα υπήρχαν δύο (ή και περισσότεροι) πόλοι και ανάλογα debates, ωστόσο στο μπάσκετ αυτό το ερώτημα έχει απαντηθεί εδώ και πολλά χρόνια και πλέον το όποιο δίλημμα τίθεται είναι του στυλ: «Ποιος είναι ο δεύτερος καλύτερος μετά τον Μάικλ Τζόρνταν;».

Κι αν τυχόν υπήρχε κάποιος... άπιστος Θωμάς, όλα όσα συνέβησαν πριν και μετά την προβολή των δύο πρώτων επεισοδίων του «Last Dance» αποδεικνύουν γιατί ο «Air» είναι ο GOAT (Greatest Of All Time) του παγκόσμιου μπάσκετ.

Ενας αθλητής ο οποίος επισήμως αποσύρθηκε το 2003 σε ηλικία 40 ετών αγωνιζόμενος με τη φανέλα των Ουάσινγκτον Ουίζαρντς, αλλά επί της ουσίας η καριέρα του είχε ολοκληρωθεί το 1998, όταν οδήγησε τους Σικάγο Μπουλς στον 6ο (και τελευταίο) τίτλο της ιστορίας τους και στο δεύτερο three-pit (τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα).

Κι όμως, 22 χρόνια μετά από εκείνο το επικό τελευταίο σουτ στον 6o τελικό στην έδρα των Γιούτα Τζαζ με το οποίο διαμόρφωσε το τελικό σκορ 87-86 ο μύθος του Μάικλ Τζόρνταν όχι απλώς παραμένει ζωντανός, αλλά και χρόνο με τον χρόνο γιγαντώνεται.

Προφανώς και δεν υπάρχει άλλος αθλητής ο οποίος δύο δεκαετίες μετά την απόσυρση του κερδίζει 130 εκατ. δολάρια ετησίως από τη Nike για τα παπούτσια που πουλάει με το όνομά του. Παπούτσια τα οποία φορούν οι μεσήλικες που τον θαύμασαν στα νιάτα τους και τον είχαν αφίσα στο δωμάτιό τους, αλλά και παιδιά τα οποία ήταν αγέννητα όταν μεγαλουργούσε στα παρκέ.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε ατελείωτα κείμενα για τα επιτεύγματά του, ωστόσο το αντικείμενό μας σήμερα είναι το ντοκιμαντέρ που φέρνει τη σκηνοθετική σφραγίδα του Τζέισον Χέχιρ και έρχεται να ρίξει φως στον επικό τελευταίο τίτλο των Σικάγο Μπουλς. Δίνοντας λεπτομέρειες για τις σχέσεις των μελών της ομάδας, για τα προβλήματα που υπήρχαν, για τα μυστικά που επέτρεψαν τη δημιουργία, αλλά και την πτώση της δυναστείας των Ταύρων.

Τι εστί «Last Dance»

Στην ακραία περίπτωση που ανήκετε στη μειοψηφία των ανθρώπων που δεν έχουν δει ή, πολύ περισσότερο, δεν έχουν πληροφορηθεί τι εστί «Last Dance», να ενημερώσουμε ότι πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ που αποτελείται από 10 ωριαία επεισόδια με κεντρικό πρωταγωνιστή τον Μάικλ Τζόρνταν και τα όσα συνέβησαν στο εσωτερικό των Σικάγο Μπουλς τη σεζόν 1997-1998. Την τελευταία σεζόν του MJ στην Πόλη των Ανέμων, αλλά και του Φιλ Τζάκσον στον πάγκο της ομάδας.

Στη σημερινή εποχή, όπου όλες σχεδόν οι ομάδες έχουν το δικό τους κανάλι στο YouTube ή ακόμη και το δικό τους τηλεοπτικό κανάλι, ακούγεται απολύτως φυσιολογικό να υπάρχουν εικόνες από τις προπονήσεις, τους αγώνες, τα αποδυτήρια, τα ταξίδια των ομάδων, αλλά το μακρινό 1997 πιστέψτε μας ένα τέτοιο γεγονός ήταν άκρως πρωτοποριακό.

Ωστόσο όλοι οι παροικούντες την μπασκετική Ιερουσαλήμ γνώριζαν ότι εκείνη η σεζόν ήταν η τελευταία για την υπερομάδα των Ταύρων και έτσι δόθηκε η άδεια στο NBA ENTERTAINMENT, το τηλεοπτικό παρακλάδι του NBA, να έχει ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις εκδηλώσεις της ομάδας καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Το συγκεκριμένο υλικό παρέμεινε στα αρχεία του NBA επί 20 χρόνια, αλλά στον συγκεκριμένο οργανισμό τίποτα δεν γίνεται στην τύχη και τίποτα δεν χάνεται. Προϊστάμενος εκείνη την εποχή στο NBA ENTERTAINMENT ήταν ο Ανταμ Σίλβερ, ο οποίος εδώ και λίγα χρόνια είναι ο κομισάριος του NBA. Εκείνη την εποχή υπήρχαν βίντεο μόνο από δηλώσεις πριν και μετά τα παιχνίδια και κάποια ελάχιστα μικρά αφιερώματα με εικόνες από τα σπίτια των παικτών.

Ωστόσο ο διορατικός Σίλβερ πίστευε ακράδαντα ότι το NBA όχι απλώς έπρεπε να δημιουργήσει ένα μεγάλο αρχείο με την ιστορία του πρωταθλήματος, αλλά και να φέρει πιο κοντά τον κόσμο στο παιχνίδι - κι αυτό μπορούσε να γίνει μόνο μέσω των μεγάλων σταρ των ομάδων. Για να πετύχει, λοιπόν, τον στόχο του έπρεπε να πείσει την κορυφαία ομάδα και τον καλύτερο παίκτη να δεχτούν την παρουσία ενός τηλεοπτικού συνεργείου που θα τους ακολουθεί παντού και θα καταγράφει τα πάντα.

Ο ιδιοκτήτης των Μπουλς Τζέρι Ρέινσντορφ ήταν σύμφωνος, αρκεί να το αποδέχονταν οι Τζάκσον και Τζόρνταν, οι οποίοι είπαν το «ναι», με τον πρώτο να θέτει όρο ότι κάποιες στιγμές θα ισχύει το άβατο των αποδυτηρίων και τον δεύτερο να παίρνει τη διαβεβαίωση ότι το υλικό δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί αν δεν συναινέσει και ο ίδιος.

«Αν δεν το θελήσεις, απλά θα έχεις μια μεγάλη συλλογή για να βλέπουν τα παιδιά σου», του είχε πει χαρακτηριστικά ο Σίλβερ για να τον πείσει να υλοποιήσει την ιδέα που του είχε αναφέρει ο παραγωγός Αντι Τόμσον.

Ο Τόμσον κατέγραψε συνολικά 500 ώρες με τους Μπουλς και τον Τζόρνταν, με το υλικό να παραμένει ανενεργό επί 20ετία στα αρχεία του NBA στη Νέα Υόρκη. Ολα αυτά τα χρόνια πολλοί πλησίασαν τον Τζόρνταν για να τον πείσουν να κάνουν μια ταινία με τη ζωή του, χωρίς να τον πείσουν, ενώ οι λιγοστοί που έτυχε να μάθουν την ύπαρξη αυτού του μοναδικού υλικού δεν μπόρεσαν επίσης να καταφέρουν να αποσπάσουν θετικές απαντήσεις από το NBA και τον «Air».

Ολα αυτά μέχρι τον Ιούνιο του 2016, όταν ο διάσημος τηλεοπτικός παραγωγός, αλλά και παραγωγός ντοκιμαντέρ Μάικ Τόλιν κατάφερε να αποσπάσει το πολυπόθητο «ναι» με όπλο τις προηγούμενες δουλειές του. Ο Τόλιν είχε κάνει ανάλογα ντοκιμαντέρ, μεταξύ άλλων, για τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, αλλά και τον Αλαν Αϊβερσον.

«Εσύ το έκανες αυτό;» τον ρώτησε ο Τζόρνταν όταν συναντήθηκαν στο γραφείο του, με τον Τόλιν να απαντά καταφατικά. «Το έχω δει τρεις φορές και μ’ έκανε να κλάψω. Ας το κάνουμε», ήταν τα λόγια του Τζόρνταν, και έκτοτε όλα πήραν τον δρόμο τους. Το ντοκιμαντέρ είναι μια μείξη εικόνων από το παρελθόν και συνεντεύξεων από το σήμερα, με τα δύο πρώτα επεισόδια να είναι καθηλωτικά, συγκλονιστικά, συναρπαστικά (βάλτε ό,τι επίθετο θέλετε), ενώ για τους πιο νεαρούς σε ηλικία σίγουρα θα είναι και διασκεδαστικά, ειδικά στο κομμάτι του στυλ, με τα φαρδιά κοστούμια, τα πολύχρωμα πουκάμισα και τις αντίστοιχες γραβάτες.

Διαβάζοντας κανείς τον τίτλο θα πίστευε ότι επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος γιατί αφορά την τελευταία εμφάνιση του Τζόρνταν με τη φανέλα των Ταύρων, ωστόσο ο νονός επί της ουσίας ήταν ο προπονητής της ομάδας Φιλ Τζάκσον, ο άνθρωπος που μετέτρεψε τους Μπουλς σε πρωταθλητές και η απόφαση της διοίκησης να τον αλλάξει ήταν αυτή που οδήγησε τον Τζόρνταν στην οριστική αποχώρηση.

Οπως αποκαλύπτεται από τα πρώτα λεπτά του πρώτου επεισοδίου, ο Τζάκσον είχε ενημερωθεί ότι αυτή ήταν η τελευταία του χρονιά κι έτσι στην πρώτη συγκέντρωση της σεζόν 1997-1998 στο... εγχειρίδιο που μοίρασε στους παίκτες του στο εξώφυλλο είχε τον τίτλο «The Last Dance».

Κι αν κάτι σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή είναι το γεγονός ότι η όλη ιστορία δεν είναι μια προσπάθεια αγιοποίησης του Τζόρνταν και των Μπουλς, αλλά μια πραγματική απεικόνιση των γεγονότων που οδήγησαν στην τελευταία αναλαμπή της συγκεκριμένης δυναστείας. Μια ομάδα που όταν πήγε ως ρούκι ο Τζόρνταν ήταν «το τσίρκο της κοκαΐνης», κάτι που ανακάλυψε ο ίδιος με τον πλέον απρόσμενο τρόπο, όταν σε ένα εκτός έδρας ματς έψαχνε τους συμπαίκτες του και τους βρήκε όλους σε ένα δωμάτιο γεμάτο κόκα και γυναίκες.

«Ευχαριστώ δεν θα πάρω, τους είπα. Κι αυτό γιατί το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως αν έρθει κάποιος εκεί και με δει, θα μοιάζω εξίσου ένοχος με όλους τους άλλους. Από τότε ήμουν συνήθως μόνος μου στις αποστολές. Δεν καπνίζω, δεν παίρνω ναρκωτικά και εκείνη την περίοδο δεν έπινα. Απλώς ήθελα να ξεκουράζομαι και να παίζω μπάσκετ», εξηγεί αφοπλιστικά στο πρώτο επεισόδιο του ντοκιμαντέρ, όπου οι εναλλαγές με τα όσα έκανε στην κολεγιακή του καριέρα και τη μεταπήδησή του στο NBA είναι συγκλονιστικές. Αυτό που γίνεται από την αρχή αντιληπτό στο «Last Dance» είναι πως ο ρόλος του... κακού πηγαίνει στον άνθρωπο που δημιούργησε αυτό τον θίασο, τον general manager των Μπουλς Τζέρι Κράουζ.

Το μίσος και οι μπηχτές

Ο Κράουζ (πήγε στους Μπουλς ένα χρόνο μετά τον Τζόρνταν (είχε επιλεγεί στο Νο 3 του ντραφτ το 1984), ως δρ Τζέκιλ, ήταν αυτός που έφερε τον Σκότι Πίπεν με ανταλλαγή το 1988 και έκανε πρώτο προπονητή τον Φιλ Τζάκσον το 1989, ενώ, ως Μίστερ Χάιντ, ήταν αυτός που το 1997, αμέσως μετά την κατάκτηση του 5ου Πρωταθλήματος, ήθελε να διώξει τον Τζάκσον, να ανταλλάξει τον Πίπεν και να αρχίσει την ανοικοδόμηση της ομάδας παρόλο που ο Τζόρνταν έλεγε δημοσίως (για να το ακούει ο Κράουζ) «όσο κερδίζουμε δεν υπάρχει λόγος για να αλλάξουμε. Δώστε μας την ευκαιρία να υπερασπιστούμε αυτό που έχουμε κατακτήσει και δείξτε επιτέλους σεβασμό σε αυτούς που έχουν φέρει την ομάδα σε αυτό το σημείο».

Ο Κράουζ ήταν persona non grata για το αγωνιστικό τμήμα ειδικά από τη στιγμή που δήλωσε «οι οργανισμοί κερδίζουν τους τίτλους, όχι οι παίκτες ή οι προπονητές», αν και ο ίδιος τόνισε ότι η πραγματική του δήλωση ήταν «οι προπονητές και οι παίκτες δεν κερδίζουν από μόνοι τους, αλλά οι οργανισμοί ως σύνολο το κάνουν». Ωστόσο ουδείς πίστευε ότι θα βλέπαμε σκηνές που θα επιβεβαίωναν το... μίσος που υπήρχε, με τον Τζόρνταν να του κάνει αστεία για τα χάπια που παίρνει «αυτά είναι που σε κρατάνε κοντό ή είναι για τη δίαιτα που κάνεις;» ή να τον ρωτάει «θα κάνεις ζέσταμα μαζί μας; Αν είναι, να πω να κατεβάσουν την μπασκέτα».

Στο δεύτερο επεισόδιο, πάντως, αποκαλύπτεται η γενεσιουργός αιτία της απέχθειας του Τζόρνταν για τον Κράουζ. Οταν στη δεύτερη σεζόν του ο MJ τραυματίστηκε και έχασε το μεγαλύτερο μέρος της (συνολικά 64 ματς), κατάφερε να επιστρέψει με κρυφές προπονήσεις στο κολέγιό του, αλλά ο Κράουζ δεν ήθελε οι Μπουλς να μπουν στα playoff για να έχει καλύτερη επιλογή στο επόμενο ντραφτ. Κι έτσι, με πρόσχημα τον κίνδυνο υποτροπής επέβαλε στον προπονητή όρο να παίζει ο Τζόρνταν 14 λεπτά ανά αγώνα, διαφορετικά θα απολυόταν.

Οι Μπουλς προκρίθηκαν τελικά στα playoff, όμως ο Τζόρνταν πλέον είχε διαγράψει από τη δική του λίστα τον Κράουζ, αφού είχε παραβιάσει τον πρώτο κανόνα της δική του φιλοσοφίας: να παίζεις πάντα για τη νίκη. Στο ίδιο επεισόδιο, πάντως, πρωταγωνιστής είναι ο Σκότι Πίπεν, «ο καλύτερος συμπαίκτης που είχα ποτέ», όπως τον αποκαλεί ο Τζόρνταν λέγοντας και το απίστευτο: «Οταν μνημονεύεται το δικό μου όνομα, πρέπει αναφέρεται και αυτό του Σκότι Πίπεν».

Παρ’ όλα αυτά, δεν διστάζει να κατακρίνει τη συμπεριφορά του το καλοκαίρι του 1997, όταν επέλεξε να κάνει διακοπές και όχι επέμβαση στο πόδι του, εκνευρισμένος από τη στάση της διοίκησης των Μπουλς απέναντί του. Ο Πίπεν το 1991 είχε υπογράψει 7ετές συμβόλαιο αντί 18 εκατ. δολαρίων, ποσό που ήταν ψίχουλα με βάση την αξία του. Στο ντοκιμαντέρ αποκαλύπτεται, όμως, το γιατί: στα 5 του ο Πίπεν είδε το δεύτερο από τα 11 αδέλφια του να μένει παράλυτο μετά από χτύπημα που είχε την ώρα της γυμναστικής στο σχολείο και σε ηλικία 11 ετών είδε τον πατέρα του μπροστά στα μάτια του να παθαίνει εγκεφαλικό και να καθηλώνεται κι αυτός σε αναπηρικό καροτσάκι.

«Εκεί σκέφτηκα ότι αν τραυματιστώ η οικογένειά μου δεν θα έχει τίποτα κι έτσι υπέγραψα το συμβόλαιο», εξηγεί ο ίδιος. Ωστόσο το 1997, έχοντας πλέον αποδείξει ότι είναι ένας από τους κορυφαίους στον κόσμο, περίμενε ότι θα είχε την αναγνώριση που του άξιζε από τους Μπουλς με ένα συμβόλαιο ανάλογο της αξίας του. Αντ’ αυτού, όμως, είδε το όνομά του να εμπλέκεται σε σενάρια ανταλλαγής κι εκεί έβγαλε τον άλλον του εαυτό προκαλώντας την οργή του Τζόρνταν.

«Είχα πρόβλημα στον τένοντα του αστραγάλου, αλλά δεν έκανα την εγχείρηση γιατί είπα μέσα μου “δεν θα γ...ησω το καλοκαίρι μου για να κάνω αποθεραπεία, αφού ούτως ή άλλως δεν ανυπομονούν να με δουν στην ομάδα”», θυμάται με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο «Ινδιάνος» και η εναλλαγή των αναμνήσεων των πρωταγωνιστών σε εκείνο το σημείο είναι εκπληκτική. «Ο Σκότι έπρεπε να κάνει την εγχείρηση το καλοκαίρι, αλλά δεν το έκανε θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να πιέσει τη διοίκηση να του δώσει το συμβόλαιο που έπρεπε», λέει ο Τζόρνταν.

Οι Μπουλς εν τη απουσία του έχασαν τα πρώτα 4 εκτός έδρας ματς και οι εικόνες με τον εκνευρισμένο Τζόρνταν να κλωτσά μπουκάλια στα αποδυτήρια και να τα χώνει την ώρα των προπονήσεων στους συμπαίκτες του είναι ένα ακόμη εντυπωσιακό στιγμιότυπο εκείνης της τεταμένης περιόδου.

Και αφού υπάρχει μια μεγάλη παρένθεση με εικόνες από τα παιδικά χρόνια του Τζόρνταν και το πώς η ανάγκη του να κερδίζει τον σεβασμό του πατέρα του τον έκανε να προσπαθεί κάθε μέρα να είναι καλύτερος, το 2ο επεισόδιο κλείνει και πάλι με την κόντρα Πίπεν - Κράουζ και την επίσημη δήλωση του πρώτου: «Τελείωσα από εδώ! Θέλω να φύγω από το Σικάγο εδώ και τώρα».

Και την ώρα που το δράμα κορυφωνόταν, ήρθαν οι τίτλοι τέλους για να δημιουργήσουν ακόμη μεγαλύτερη προσμονή για τα επόμενα δύο επεισόδια που θα βγουν στον αέρα του Netflix. Εκεί όπου, σύμφωνα με το preview που δημοσίευσε το NBA, η σκυτάλη του ενδιαφέροντος από τον Σκότι Πίπεν περνά στον Ντένις Ρόντμαν, τον πιο παλαβό ψηλό στην ιστορία του μπάσκετ, ο οποίος όμως αποδεικνύεται ότι πίσω από τα εκκεντρικά ντυσίματα, τα βαμμένα μαλλιά και νύχια είναι μια ευγενική ψυχή και ένας σπουδαίος και γεμάτος καλοσύνη άνθρωπος...

Ειδήσεις σήμερα:

Το ημερολόγιο της άρσης των μέτρων: Πώς θα εξελιχθεί η «Γέφυρα ασφάλειας»

Μητσοτάκης: «Μένουμε ασφαλείς» - Διαβάστε ολόκληρο το διάγγελμα

Σοκαρισμένοι στις ΗΠΑ: Τα θύματα του κορωνοϊού ξεπέρασαν τους νεκρούς από τον πόλεμο του Βιετνάμ