O Βύρων Κοκκαλάνης έγινε πρωταθλητής ξεπερνώντας τον μεγαλύτερο φόβο του

Το όνειρο στον αθλητισμό γεννιέται συχνά από μια επιρροή. Ο Βύρων, όπως και τα περισσότερα παιδιά στην ηλικία του, μεγάλωνε κάνοντας όνειρα για το ποδόσφαιρο. Ήθελε να γίνει κάποτε ένας κορυφαίος τερματοφύλακας. Στη συνέχεια, έπαιξε για δύο χρόνια μπάσκετ στον σύλλογο της περιοχής του. Μέχρι που γνώρισε τα κύματα, χάρη στον πατέρα του, ο οποίος ήταν για χρόνια λάτρης της ιστιοσανίδας. Τα αγάπησε αμέσως και κατάφερε να τα δαμάσει, παρότι τα βαθιά νερά ήταν πάντοτε η μεγάλη του φοβία. Μέσω του αθλητισμού, κατάφερε να την ξεπεράσει. Όπως κι όλες τις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν μπροστά του. Και δεν ήταν λίγες.

Ο Έλληνας πρωταθλητής μπήκε στη θάλασσα σε ηλικία 13 ετών κι από τότε εκείνη έγινε συνώνυμο της ζωής του. Ο πρώτος του αγώνας ήταν ένας διασυλλογικός το 1999 στη Χαλκίδα. Στο ταξίδι της επιστροφής έσπασε η ρόδα του τρέιλερ που μετέφερε το φουσκωτό σκάφος του προπονητή και τις σανίδες. Όλα βρέθηκαν διάσπαρτα στην Εθνική Οδό και ευτυχώς, για καλή τύχη όλων, δεν προκλήθηκε κανένα ατύχημα. Την επόμενη χρονιά, κατέκτησε το παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παίδων κι η ρότα που είχε χαραχθεί πλέον ήταν αδύνατον να αλλάξει.

Mέχρι το 2004, ο Κοκκαλάνης αγωνίστηκε στα Mistral κι έπειτα μεταπήδησε στο RSX, όπου το ταλέντο ξεκίνησε να φουσκώνει όπως το πανί από τον ούριο άνεμο. Σημείωσε αρκετές διακρίσεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, μεταξύ των οποίων και η δεύτερη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2017. Στη συνέχεια, βγήκε έκτος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και πέμπτος σ’ αυτούς του Ρίο. Ενδιάμεσα, συνέβησαν αρκετά παράξενα. Όπως το 2011, στο Περθ της Αυστραλίας, όταν κλήθηκε να αγωνιστεί σε ένα μέρος γεμάτο λευκούς καρχαρίες κι οι διοργανωτές τον έβαλαν να υπογράψει ότι συμμετέχει με δική του ευθύνη!

Ο Βύρων έμαθε να δαμάζει τα κύματα, όμως κάποια ξεπερνούσαν τις δυνάμεις του. Η έλλειψη οικονομικών πόρων αποτέλεσε ένα σημαντικό εμπόδιο για την προπόνησή του σε υψηλό επίπεδο και για τα ταξίδια που θα του επέτρεπαν να ανταγωνιστεί τους κορυφαίους σε συνθήκες αγώνα, να ωριμάσει περισσότερο, να μετρήσει τις δυνάμεις του και να βελτιωθεί. Τότε, σκέφτηκε να τα παρατήσει. Όμως δεν τα έβαλε κάτω. Απάντησε με σκληρή δουλειά και προπόνηση. Συνάντησε τον Νίκο Κακλαμανάκη που τον ώθησε να μπει ξανά σε ράγες πρωταθλητισμού. Κι έπειτα, ήρθε η bwin που τον βοήθησε ν’ ανέβει επίπεδο. Το windsurfing αποτελεί ένα ιδιαίτερα δαπανηρό σπορ, καθώς ο εξοπλισμός και τα ταξίδια κοστίζουν πολύ. Η ένταξή του στο πρόγραμμα «bwinners: Στηρίζουμε τη Νέα Γενιά Ολυμπιονικών» είχε διπλό όφελος.

Η bwin φούσκωσε ξανά τα πανιά του Βύρωνα, επιτρέποντάς του να εξασφαλίσει τα απαραίτητα και να εξελιχθεί, αλλά βοήθησε κι άλλους αθλητές, καθώς ο έμπειρος σέρφερ έγινε μέντορας για νεότερους που παίρνουν μέρος στο χορηγικό πρόγραμμα. Ήρθε σε επαφή μαζί τους και μετέδωσε ένα κομμάτι της νοοτροπίας πρωταθλητή που διαθέτει. Όπως λέει κι ο ίδιος, η bwin είναι ο πιο καθοριστικός παράγοντας της πορείας που κάνει, καθώς χωρίς αυτήν δεν θα ήταν δυνατόν να βρίσκεται στο επίπεδο που είναι τώρα.

Ο Κοκκαλάνης προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, έχοντας στο πλευρό του τον «γιο του ανέμου», καθώς ο Νίκος Κακλαμανάκης είναι ο προπονητής του. Το πρότυπο που έγινε μέντορας, καταφέρνοντας να εμφυσήσει στον αθλητή του ένα στοιχείο που παίζει ίσως τον σημαντικότερο ρόλο στον αθλητισμό. Την ψυχολογία. Κι όπως κι ο Κοκκαλάνης, ο Κακλαμανάκης στέκεται στην πολύ υγιή σχέση που έχει αναπτύξει ο αθλητής με τον χορηγό του, ο οποίος τον στηρίζει άνευ όρων, χωρίς να έχει παράλογες απαιτήσεις και χωρίς να τον κάνει να αισθάνεται πίεση.

Η πέμπτη θέση σε Ολυμπιακούς Αγώνες για πολλούς αθλητές μοιάζει απατηλό όνειρο, όμως για τον Βύρωνα δεν ήταν αρκετή. Αυτό δείχνει το «μέταλλο» και την πίστη του, τον αγώνα για να φτάσει στο βάθρο και να φέρει στην Ελλάδα ένα Ολυμπιακό μετάλλιο. Η πρόκληση των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο πήρε παράταση για έναν χρόνο λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, αλλά για τον Κοκκαλάνη και τον Κακλαμανάκη αυτό δεν σημαίνει απογοήτευση, παρά μόνο χρόνο για επιπλέον δουλειά, προκειμένου να γραφτεί ιστορία. Βλέπετε, αν όλα πάνε καλά και οι Αγώνες διεξαχθούν κανονικά το καλοκαίρι του 2021, η μεγαλύτερη ελπίδα της Ελλάδας για μετάλλιο θα είναι 35 ετών. Δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ αθλητής του windsurfing να πάρει το πρώτο του Ολυμπιακό μετάλλιο σ’ αυτή την ηλικία. Τόσο ο Κοκκαλάνης, όμως, όσο κι ο Κακλαμανάκης αρέσκονται στα δύσκολα. Τα φέρνουν πάντα εις πέρας.

Ο δρόμος για το Τόκιο βρίσκει τον Έλληνα πρωταθλητή πιο συνειδητοποιημένο από ποτέ, με την κόρη του να του δίνει δύναμη και την bwin να στηρίζει τα όνειρά του!