Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα: Τα 60ά γενέθλια και το... χέρι του Θεού - Πώς «χτίστηκε» ο μύθος
30.10.202013:02
Ο «Θεός» γίνεται σήμερα 60 ετών κι εμείς θυμόμαστε το ματς που τον πέρασε στην ποδοσφαιρική ιστορία για πάντα...
Το 1986 η Αργεντινή κατάφερε να γίνει η αγαπημένη σχεδόν όλων, μόνο και μόνο γιατί είχε στην σύνθεσή της τον σπουδαιότερο όλων των εποχών: Τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Στο ματς με την Αγγλία, ο... Θεός εμφανίστηκε στον κόσμο του!
Το αριστερό χέρι του Ντιέγκο Μαραντόνα έχει μείνει στην ιστορία ως το «χέρι του Θεού». Και μπορεί να είναι οξύμωρο για τη φύση του αθλήματος, αλλά με αυτό τον τρόπο ο Ντιεγκίτο έχει πετύχει ένα από τα θρυλικότερα γκολ στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία. Το όνομα του «Θεού» ακούστηκε σε όλο τον πλανήτη στον ημιτελικό του Μουντιάλ του Μεξικού.
Ο Αργεντινός έριξε στο «καναβάτσο» την Αγγλία με το περιβόητο γκολ με το χέρι και στη συνέχεια με το κορυφαίο σλάλομ όλων των εποχών και 34 χρόνια μετά ξέρει πολύ καλά ποιο θα ήταν το δώρο γενεθλίων που θα τον ικανοποιούσε περισσότερο για τα 60 του χρόνια που είναι σήμερα (30/10). Πάμε να θυμηθούμε το πρώτο μεγάλο... θαύμα του Θεού του ποδοσφαίρου! Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες στιγμές σε Παγκόσμιο Κύπελλο και ένα από τα καλύτερα γκολ μέσα σε διάστημα πέντε λεπτών. Όμως, τι έγινε στα άλλα 85 λεπτά;
Ποιο ήταν το ποδοσφαιρικό διακύβευμα;
Η Αργεντινή ήταν το φαβορί. Τερμάτισε πρώτη στον πρώτο όμιλο νικώντας τη Νότια Κορέα και τη Βουλγαρία και έχοντας ισοπαλία μόνο με την Ιταλία. Στον 2ο γύρο επικράτησε οριακά με 1-0 της... γειτονικής Ουρουγουάης. Η Αγγλία δεν ήταν πειστική. Έχασε αρχικά από την Πορτογαλία και μετά ήρθε ισόπαλη με το Μαρόκο αλλά μετά νίκησε και την Πολωνία και την Παραγουάη με 3-0. Αυτές οι ομάδες είχαν πολύ κακές κληρώσεις και θα έπαιζαν στα ημιτελικά με Βέλγιο ή Ισπανία.
Στην άλλη πλευρά, η τετράδα των Βραζιλίας, Γαλλίας, Δυτικής Γερμανίας και Μεξικού (το Μεξικό έπαιζε εντός έδρας) ήταν οι πιο απειλητικές ομάδες. Αυτή η αναμέτρηση θα γινόταν μόλις τέσσερα χρόνια μετά τον πόλεμο στα Φόκλαντ, έναν πόλεμο 74 ημερών ανάμεσα σε Αργεντινή και Αγγλία για τις συγκεκριμένες περιοχές. Αυτή η ιστορία έδωσε μία άλλη προοπτική στον προημιτελικό των δύο χωρών, παρότι δεδομένα οι Αργεντίνοι το έβλεπαν πιο... ζεστά.
«Στις συνεντεύξεις πριν τον αγώνα όλοι λέγαμε πως ποδόσφαιρο και πολιτική δεν πρέπει να εμπλέκονται», είχε πει ο Μαραντόνα για εκείνον τον αγώνα. «Όμως αυτό ήταν ένα ψέμα. Δεν κάναμε τίποτε άλλο από το να σκεφτόμαστε αυτό το παιχνίδι. Ανοησίες! Ήταν απλά ένα ακόμα ματς!
Όμως έγινε ένα παιχνίδι που η νίκη σήμαινε πολλά παραπάνω και δεν ήταν απλά μία διαδικασία για να πετάξουμε εκτός Μουντιάλ την Αγγλία. Υπό μία έννοια κατηγορούσαμε όλους τους Άγγλους παίκτες για ότι είχε συμβεί και για το γεγονός πως υπέφεραν οι Αργεντίνοι», συμπλήρωσε.
Γιατί είναι καλό να το θυμόμαστε;
Αυτή η αναμέτρηση τα είχε όλα. Εξαιρετικό πάσινγκ γκέιμ, ντρίμπλες, δύο γκολ και κάποιες λίγο... κωμικές στιγμές. Περίπου στα μέσα του πρώτου μέρους ο Μαραντόνα πήγε να κάνει ένα κόρνερ από τη δεξιά πλευρά. Πολλοί φωτογράφοι πήγαν για να έχουν μία φωτογραφία του. Ο Μαραντόνα... απάντησε παίρνοντας το σημαιάκι του κόρνερ και βγάζοντάς το για να μπορέσει να εκτελέσει καλύτερα. Ο Κοσταρικανός επόπτης Μπέρνι Ουλόα δεν το δέχθηκε αυτό και υποχρέωσε τον Μαραντόνα να ξαναβάλει τη σημαία στη θέση της. Tο έκανε χωρίς όμως το σημαιάκι. Ο Ουλόα επιμένει να βάλει και το σημαιάκι και περιμένει τον Μαραντόνα. Με σαρκασμό ο Ντιέγκο το κάνει με τρόπο που δεν ικανοποιεί τον Ουλόα. Στη συνέχεια ο Αργεντίνος σταρ διστακτικά βάζει σωστά τη σημαία. Βέβαια αυτό το συμβάν δεν το θυμούνται όλοι.
Ο Μαραντόνα στο ματς είναι παντού. Δίνει πάσες, ανοίγει χώρους και σχεδόν κάνει τα πάντα απέναντι στην Αγγλία. Βέβαια εμπιστεύεται περισσότερο τον Σέρχιο Μπατίστα για την κυκλοφορία της μπάλας. Οι κινήσεις του με ή χωρίς τη μπάλα έχουν αποσυντονίσει την αντίπαλη άμυνα. Ο τρόπος με τον οποίο έδινε τροχιά στη μπάλα ο Ντιέγκο ήταν… θεϊκός. Ακόμα και στα ελεύθερα χτυπήματά του. Ακόμα και να μην είχε δει ποτέ κανείς πριν ένα ματς ποδοσφαίρου μπορούσε να καταλάβει πως ο Μαραντόνα ήταν ο κορυφαίος παίκτης στο γήπεδο.
Συνεργάζεται εξαιρετικά με τον Μπουρουσάγκα που πηγαίνει και στα πλάγια και κάνει πολλά ένα δύο με τον βασικό επιθετικό, Χόρχε Βαλντάνο. Σε μία από αυτές τις προσπάθειες ήρθε το περίφημο πρώτο γκολ του αγώνα. Ο Χοτζ έκανε ένα λανθασμένο γύρισμα και ο Μαραντόνα κινήθηκε προς τη μπάλα που πήγαινε προς τη μικρή περιοχή. Ο Χοτζ ήθελε να τη διώξει μακριά από τον Βαλντάνο όμως ο Μαραντόνα λειτούργησε πανέξυπνα. Τι είχε στο μυαλό του εκείνη τη στιγμή; Ήθελε να βάλει ένα θεαματικό γκολ; Κατάλαβε ότι αλλιώς δεν θα προλάβαινε τη μπάλα και έβαλε το χέρι του; Ό,τι και να ίσχυε, ο Μαραντόνα με το χέρι του Θεού πρόλαβε τον Σίλτον για να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα.
Λειτούργησε λες και δεν έγινε το παραμικρό. Πήγε να πανηγυρίσει στην πλευρά του πατέρα του στην εξέδρα. Ενώ οι αμυντικοί της Αγγλίας φώναζαν για χέρι ο Ντιέγκο ύψωσε την αριστερή του γροθιά προς το κοινό σαν να... αναπαριστά τη φάση. Ο Βαλντάνο πήγε και του είπε να σταματήσει, αλλιώς όλοι θα καταλάβαιναν το τι είχε γίνει.