Ντιέγκο Μαραντόνα: Η «Κόλαση» των εθισμών ενός «Θεού»
25.11.202022:42
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα λατρεύτηκε από ολόκληρο τον πλανήτη σαν θεός, μέσα του ωστόσο έδινε μια διαρκή μάχη με τους προσωπικούς του δαίμονες
Ένας αληθινός θρύλος που στο αίμα του έρρεε η επανάσταση. Ανυπότακτος, απογυμνωμένος από κάθε έννοια καθωσπρεπισμού, ο «Θεός» της μπάλας, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 60 ετών, νικημένος από την καρδιά του.
Τραγική ειρωνεία; Ακριβώς την ίδια ημέρα, ακριβώς πριν 15 χρόνια το παγκόσμιο ποδόσφαιρο θρηνούσε τον θάνατο του 59χρονου σπουδαίου Βορειοϊρλανδού επιθετικού Τζορτζ Μπεστ, ενός εκ των κορυφαίων επιθετικών όλων των εποχών, έπειτα από χρόνια προβλήματα υγείας, ως απόρροια καταχρήσεων αλκοόλ.
Ο Πελούσα, όπως τον φώναζαν στη φτωχογειτονιά του Μπουένος Αϊρες όπου μεγάλωσε, κατάφερε να αποκτήσει τον δικό του θρόνο στο ποδοσφαιρικό πάνθεον, χαράζοντας το όνομα του με χρυσά γράμματα στην αιωνιότητα.
Η ευχή που έκανε η μητέρα του Ντάλμα την Κυριακή 30 Οκτωβρίου του 1960, όταν τον έφερε στον κόσμο, ήταν «να είναι υγιής και να γίνει καλός άνθρωπος». Και πράγματι ο Ντιεγκίτο με την ολόχρυση καρδιά γνώρισε τη λατρεία, τη δόξα, τη φήμη και τον πλούτο. Δεν μπόρεσε βέβαια να ντριμπλάρει με τα μαγικά του πόδια και τον εθισμό του από τις καταχρήσεις.
Η εξαιρετική αγωνιστική του παρουσία, ο έλεγχος της μπάλας, η ικανότητά του στη ντρίμπλα, η ταχύτητα του, τα αντανακλαστικά και ο χρόνος αντίδρασης, σε συνδυασμό με το μικρό του μέγεθός (1,65 m) και το χαμηλό κέντρο βάρους, δημιουργούσαν ένα εκρηκτικό μίγμα ποδοσφαιριστή που θαρρείς πως πλάστηκε με θεϊκή μαγιά.
Για το πρώιμο ταλέντο του πήρε το παρατσούκλι «El Pibe de Oro» (Το Χρυσό Παιδί), που τον ακολούθησε σε ολόκληρη την καριέρα του. Έπαιξε σε 4 Παγκόσμια Κύπελλα, συμπεριλαμβανομένου του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μέξικο, όπου ήταν ο αρχηγός της Αργεντινής και τους οδήγησε στην νίκη επί της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό και κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα ως ο Καλύτερος Παίκτης του τουρνουά.
Ζώντας στα άκρα, μακριά από συμβάσεις και νόρμες καλούνταν να παλέψει με τους δαίμονες που τον κυνηγούσαν έξω από τις μαγικές τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Άλλωστε η κοκαΐνη, τα σεξουαλικά όργια, το αλκοόλ και οι σχέσεις με την μαφία κατέστρεψαν την καριέρα και την ζωή του «Χρυσού Παιδιού».
Τα τελευταία 20 χρόνια ο Ντιέγκο Μαραντόνα εισήχθη δεκάδες φορές σε νοσοκομείο για σοβαρά προβλήματα υγείας- τα περισσότερα από τα οποία θα μπορούσαν να αποβούν μοιραία- εξαιτίας του εθισμού του στα ναρκωτικά και το αλκοόλ.
Το 1991 βρέθηκε θετικός σε χρήση κοκαΐνης και τιμωρήθηκε με 15μηνο αποκλεισμό από τα γήπεδα. Δύο χρόνια αργότερα κατόρθωσε να κερδίσει μια θέση στην Εθνική ομάδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο που διεξήχθη στην Αμερική. Σημείωσε μάλιστα και ένα γκολ κόντρα στην Ελλάδα ωστόσο τα κακά μαντάτα δεν άργησαν να έρθουν. Σε έλεγχο ντόπινγκ μετά την αναμέτρηση με τη Νιγηρία εντοπίστηκε και πάλι θετικός. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που ο Ντιεγκίτο φόρεσε τη φανέλα των «Μπιανκοσελέστε».
Σταχυολογώντας τις πιο πρόσφατες περιπέτειες του το καλοκαίρι του 2018 χρειάστηκε να νοσηλευτεί μετά τη νίκη της Αργεντινής με 2-1 επί της Νιγηρίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο καθώς είχε χαμηλή αρτηριακή πίεση.
Σε συνέντευξη Τύπου της παρουσίασής του από την Dorados, δε δίστασε να μιλήσει χωρίς φόβο και πάθος για τη μάχη του με τις ουσίες. «Όσο έκανα χρήση ναρκωτικών ουσιών, βυθιζόμουν… Ήταν ένα μεγάλο βήμα προς τη λάθος κατεύθυνση και ένας ποδοσφαιριστής οφείλει πάντοτε να πορεύεται μπροστά. Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου. Έμεινα δίχως χρήματα, επέστρεψα στη δουλειά και τότε ήταν που η κόρη μου, όταν ήτα τεσσάρων ετών, με έπεισε γιατί μου έλεγε ότι είχε εμπειρίες μονάχα με τη μητέρα της. Όταν μίλησα, δέχθηκα κριτική όπως γίνεται με όλους, αλλά αναρωτιέμαι πόσοι έχουν κάνει χειρότερα πράγματα από εμένα και δεν το έχει μάθει κανείς. Εγώ ήμουν “άρρωστος” και πλέον θέλω να βλέπω τον ήλιο το πρωί και να κοιμάμαι καλά το βράδυ…».
Τον Ιανουάριο του 2019 πέρασε ξανά την πόρτα του χειρουργείου, καθώς οι γιατροί διέγνωσαν πως πάσχει από εσωτερική αιμορραγία στο στομάχι.
Μάλιστα το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, ο θρύλος του ποδοσφαίρου διέψευσε δημόσια με ανάρτηση στο Instagram τα σενάρια για την υγεία του. Συγκεκριμένα, δημοσίευμα στην Αργεντινή ανέφερε ότι ο Ντιέγκο Μαραντόνα βρισκόταν στα αρχικά στάδια της νόσου Αλτσχάιμερ.
«Λένε ψέματα. Λένε ψέματα. Μιλούν για Αλτσχάιμερ και δεν ξέρουν καν τι σημαίνει η λέξη. Είναι μια πολύ άσχημη λέξη. Οι άνθρωποι που έχουν αυτή την ασθένεια πεθαίνουν κι εγώ δεν πεθαίνω. Τα λένε για να προκαλέσουν σύγχυση. Αυτό δεν είναι δημοσιογραφία, για να κερδίσουν κάτι το κάνουν. Εγώ έμαθα να κερδίζω παίζοντας ποδόσφαιρο», ανέφερε εμφανώς εκνευρισμένος ο Μαραντόνα.
Ναρκωτικά, μαφία, πορνεία στα σοκάκια της Ιταλίας
Η γνωριμία του με την κοκαΐνη μπορεί να έγινε στη Βαρκελώνη, ωστόσο η στενότερη «σχέση» μαζί της χτίστηκε στη Νάπολι.
Στην πρωτεύουσα της νότιας Ιταλίας λατρεύτηκε σαν θεός, στα χείλη των φίλων της Νάπολι, στις ιαχές των γηπέδων. Εκεί ήταν όμως που αφέθηκε στις απολαύσεις της νύχτας και του υποκόσμου. Ο Αργεντινός ξενυχτούσε στα κλαμπ «Στανγκάτα», «Μπέλα ντι Νότε» και «Σαλέ Παρκ», σε μια προσπάθεια να αποσυμφορηστεί από την πίεση της ημέρας, πνιγμένος στο ουίσκι με κόκα-κόλα. Εκείνοι που τον βούτηξαν στην ακολασία ήταν οι «νυχτόβιοι» της Καμόρα. Ηταν εκείνοι οι οποίοι τροφοδοτούσαν διαρκώς τα τρωτά του σημεία με γυναίκες και κοκαΐνη.
Η αντίστροφη μέτρηση που θα οδηγούσε στην πτώση είχε ήδη ξεκινήσει... Τον Ιανουάριο του 1986, η αστυνομία εισέβαλλε σε στέκι της Καμόρα, διαπιστώνοντας τη στενή σχέση του Ντιεγκίτο με πρωτοκλασάτα στελέχη της μαφίας. Ο φαύλος κύκλος των προειδοποιήσεων εκκίνησε όταν η μαφία διέρρηξε το σπίτι του και τον απέιλησε να κρατήσει το στόμα του κλειστό. Ενας από τους σωματοφύλακές του μάλιστα μετατράπηκε σε κατήγορο καταθέτοντας ότι τον χρησιμοποιούσε για εισαγωγή και εμπόριο κοκαΐνης.
Ο κρίκος έσπασε όταν ο Μαραντόνα προτίμησε να οδηγήσει την Αργεντινή στον τελικό του Μουντιάλ της Ιταλίας το 1990 νικώντας τους διοργανωτές στον ημιτελικό που έγινε στη Νάπολι, παρά να υποκύψει στις πιέσεις της Μαφίας που ήθελαν ήττα της Μπιανκοσελέστε.
Αυτός ήταν ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα... Ένας Θεός της μπάλας με ανθρώπινες αδυναμίες και χρυσή καρδιά. Άλλωστε εκείνο που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει είναι η ρήσή του ίδιου πως «Όσα λαθη και αν έκανα, τουλάχιστον δεν λέρωσα ποτέ την μπάλα»...