Όπως η ανθρωπότητα σε γενικότερο πλαίσιο, έτσι και το ποδόσφαιρο θρήνησε σημαντικές απώλειες μέσα στο 2020 - Με τον Ντιέγκο Μαραντόνα να σοκάρει τον πλανήτη με τον χαμό του και αρκετούς άλλους να βυθίζουν το άθλημα στο μαύρο...
Το 2020 δεν θέλει να το θυμάται κανείς. Ή θα το θυμάται γιατί είναι τεράστια αλήθεια πως τελικά όλοι αρχίσαμε να εκτιμούμε πολύ περισσότερο πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις που είχαμε ως δεδομένα. Τόσο απλά και συνηθισμένα που όταν τα στερηθήκαμε, καταλάβαμε τελικά πως το κάθε τι έχει τη δική του σημασία και τον δικό του ρόλο στη ζωή.
Σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο και φυσικά με τον απαραίτητο και απαιτούμενο σεβασμό προς όλες τις υπόλοιπες απώλειες ή την περιπέτεια που μπορεί να βίωσε ο καθένας προσωπικά μέσα σε αυτό το πολύ δύσκολο έτος, η μπάλα έχασε αρκετούς και σημαντικούς ανθρώπους, με τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα να κάνει όλο τον πλανήτη να περιστρέφεται γύρω από τ' όνομά του και τα κατορθώματά του για πολλές ημέρες μετά το σοκ του θανάτου του...
Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα: Ο «Θεός»
Μια από τις ειδήσεις της χρονιάς. Δίχως καμία αμφισβήτηση. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα «έφυγε» σε ηλικία 60 ετών στις 25 του Νοέμβρη, έπειτα από πολύ σοβαρό χειρουργείο στον εγκέφαλο και δίχως να καταφέρει να επανέλθει απόλυτα μετά την τελευταία περιπέτεια της υγείας του.
Έχοντας παλέψει και με την κατάθλιψη και παίρνοντας φάρμακα για την ψυχική του υγεία, ο κάποτε καλύτερος ποδοσφαιριστής σε ολόκληρο τον κόσμο βύθισε στο πένθος την πατρίδα του, την Νάπολη και τον ποδοσφαιρικό πλανήτη που τον απολάμβανε και που θα έχει κληρονομιά τα μαγικά του «Θεού» στο χορτάρι από τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος.
Μπορεί έξω από το γήπεδο να ήταν πολλά αυτά που τον «έφαγαν», μπορεί και ο ίδιος να το κατάλαβε πως οι καταχρήσεις του στέρησαν πολλά και του έκοψαν χρόνια καριέρας, όμως, ο «Θεός» ξέρει πως έχει αφήσει πίσω του ποδοσφαιρικά θαύματα για όλες τις επόμενες γενιές. Στην Νάπολη, πάντως, όπου λατρεύτηκε όσο κανείς άλλος, η «γειτονιά του Μαραντόνα», το μουσείο προς τιμήν του και η μετονομασία του γηπέδου των «παρτενοπέι», θα τον θυμίζουν για πάντα...
Ρέι Κλέμενς: Ήταν... άγγελος και στην εστία της Λίβερπουλ
Από τις ευθύνες που είχε για τις... ξαπλώστρες στην παραλία του Skegness, ο Ρέι Κλέμενς που δεν είχε στο μυαλό του να γίνει τερματοφύλακας (!), έγινε γκολκίπερ που κατάφερε να πείσει τον Σάνκλι να τον πάρει στην Λίβερπουλ και να γράψει εκεί τρομερή ιστορία. Ο... άγγελος της εστίας των «κόκκινων» κατά την δεκαετία του '70 και τις αρχές της δεκαετίας του '80 απεβίωσε στα τέλη του Νοέμβρη, με την Λίβερπουλ να πενθεί για τον χαμό του. Επί πολλά χρόνια πάλευε με την επάρατη νόσο...
Είχε κοστίσει μόλις 18.000 λίρες από την Σκάνθορπ όταν ο Σάνκλι το 1967 αποφάσισε να τον κάνει κάτοικο «Άνφιλντ» και εκεί κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα, τρία ευρωπαϊκά τρόπαια και σε θητεία 11 ετών έχασε μόλις 6 ματς πρωταθλήματος! Σε 42 ματς την αγωνιστική περίοδο 1978-1979 είχε δεχθεί μονάχα 16 τέρματα (!), ενώ, σε σύνολο με τις φανέλες των Σκάνθορπ, Λίβερπουλ, Τότεναμ και την εθνική ομάδα της Αγγλίας σε καριέρα 23 ετών είχε περισσότερα από 1.100 παιχνίδια!
Πάολο Ρόσι: Για πάντα ο ήρωας του '82
Ήταν... απανωτό χτύπημα στο χώρο του ποδοσφαίρου από το πολύ άσχημο 2020 και ο Πάολο Ρόσι «έφυγε» από τούτο τον κόσμο σε ηλικία 64 ετών στις 10 του Δεκέμβρη. Ο εκλιπών ήταν από τους κορυφαίους σκόρερ της Ιταλίας με το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία, να είναι η διοργάνωση στην οποία το όνομά του έλαμψε περισσότερο από κάθε άλλο τουρνουά. Σκόραρε έξι φορές και σήκωσε ψηλά το τρόπαιο.
Πάπα Μπούμπα Ντιόπ: Ένα... ήρεμο «θηρίο»
Σε ηλικία μόλις 42 ετών, ο Πάπα Μπούμπα Ντιόπ που είχε περάσει και από την ΑΕΚ και είχε παρουσίες και από την Premier League, «έσβησε». Όπως αναφέρθηκε, έπασχε από την νόσο ALS, μυοατροφική πλευρική σκλήρυνση ή νόσο του κινητικού νευρώνα (γνωστή και ως νόσος του Στίβεν Χόκινγκ).
Ήταν ο άνθρωπος που είχε πετύχει το νικητήριο γκολ για την εθνική ομάδα της Σενεγάλης στη μεγάλη επικράτηση επί της Γαλλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 στην Κορέα και την Ιαπωνία, οδηγώντας το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της πατρίδας του στα νοκ-άουτ του θεσμού.
Είχε 129 συμμετοχές στην Premier League, ήταν κομμάτι της Πόρτσμουθ όταν εκείνη με τον Χάρι Ρέντναπ στον πάγκο το 2008 κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας, ενώ, έκανε και το πέρασμά του από την ΑΕΚ την σεζόν 2010-2011.
Ζεράρ Ουγιέ: Άνθρωπος των τίτλων... Μπορεί οι περισσότεροι να είχαν ξεχάσει όσα είχε πετύχει ο Ζεράρ Ουγιέ στην καριέρα του και να θυμούνταν μονάχα όλα όσα είχε καταγράψει με την Λίβερπουλ, ωστόσο, ο Γάλλος προπονητής ήταν πραγματικά ένας άνθρωπος που κυνηγούσε και κατακτούσε τίτλους. Οδήγησε την Λανς στην πρώτη κατηγορία του γαλλικού ποδοσφαίρου κι έπειτα ήταν εκείνος με τον οποίο η Παρί Σεν Ζερμέν πανηγύρισε τον πρώτο της τίτλο πρωταθλήματος το 1986.
Πήρε τρεμπλ με τη Λίβερπουλ το 2001 και βίωσε με τον σύλλογο του Μέρσεϊσαϊντ μέρες θριάμβου με LeagueCup, Κύπελλο Αγγλίας, το Κύπελλο UEFA στον αλησμόνητο τελικό με την Αλαβές και το ευρωπαϊκό Super Cup. Όταν αποχώρησε από το «Άνφιλντ» το 2004 για να προσληφθεί ο Μπενίτεθ και να αντικρίσει ο πλανήτης το έπος της Πόλης έναν χρόνο αργότερα, ο Ουγιέ επέστρεψε στην πατρίδα του όπου πανηγύρισε back-to-back πρωταθλήματα με την Λυών το 2006 και το 2007. Ο τελευταίος του σταθμός ήταν η Άστον Βίλα την σεζόν 2010-2011. Κανείς δεν θα ξεχάσει τον διαμαντένιο χαρακτήρα του. Μια ατάκα του, έχει μείνει και παραδίδει μαθήματα προς όλους...
«Η γενναιοδωρία πάντοτε αποδίδει και ανταμείβεται. Σε όλους τους τομείς. Να είσαι γενναιόδωρος στην προσπάθεια που κάνεις, στη δουλειά σου, να είσαι ευγενικός με τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους και τους φροντίζεις. Αν είσαι γενναιόδωρος με ζεστή καρδιά και ανθρωπιά, τότε να ξέρεις πως πάντοτε αυτό θα σου αποφέρει καρπούς...».
Λορένθο Σανθ: Ένας διοικητικός ηγέτης που έμεινε στην ιστορία...
Ο κορονοϊός του επιτέθηκε και δυστυχώς τον νίκησε. Ο Λορένθο Σανθ, άλλοτε πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης, απεβίωσε λόγω της πανδημίας μέσα στο 2020, σε μια είδηση που συγκλόνισε το ισπανικό ποδόσφαιρο, με τους συλλόγους της χώρας να δείχνουν πόσο σημαντική μορφή ήταν ο εκλιπών για το άθλημα, στέλνοντας τα βαθύτατα και ειλικρινή συλλυπητήριά τους.
Ο Σανθ, ανέλαβε το 1995 τον προεδρικό θώκο της «βασίλισσας» και κατάφερε το 1998 (κι έπειτα το 2000) να οδηγήσει το κλαμπ στην κορυφή της Ευρώπης, βάζοντας τέλος στην ανομβρία 32 ετών από το τελευταίο ευρωπαϊκό! Έμεινε στις καρδιές των φίλων της Βασίλισσας και στην περίοδο διοίκησής του προστέθηκαν αστέρια όπως οι Ρομπέρτο Κάρλος, Ζέεντορφ, Μιγιάτοβιτς, Σούκερ, ΜακΜάναμαν, Σαλγάδο, διατηρώντας αναλλοίωτο το στοιχείο της λάμψης στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου».