Άαρον «Showtime» Τέιλορ: Ο κατάδικος που έγινε ο εκφωνητής των Ουόριορς

«Αν δεν είσαι με τους Αφρικανούς των Ηνωμένων Πολιτειών,
τελεία και παύλα.
Αν δεν είσαι με αυτούς που υπέφεραν στη Νότιο Αφρική
από το Απαρτχάιντ και τις μαλ@κίες.
Γαμώτο, πρέπει να κάνετε τον κ@λο σας στην άκρη
και να αφήσετε εμάς τα αδέρφια, εμάς τους Αφρικανούς να αναλάβουμε
Και να αρχίσουμε να βαράμε μερικούς απ' αυτούς τους κ@λους».

Το μακρινό 1992, λίγο μετά τον βίαιο ξυλοδαρμό του Ρόντνεϊ Κινγκ, τα λόγια βγήκαν από τα χείλη του Άαρον Τέιλορ. Αρκετό καιρό προτού αποκτήσει το προσωνύμιο του «Showtime» και η ψυχή του -μετά από μπόλικο πόνο, αμφιβολία και αυτογνωσία- γαληνέψει.

Τα παραπάνω λόγια χρησιμοποιήθηκαν στο τραγούδι «The day the Niggaz took over» στον (επικό) δίσκο του Dr.Dre, The Chronic. Ένα τραγούδι ύμνος για όσα βασάνιζαν και εξακολουθούν να βασανίζουν τις ΗΠΑ.

Τα χρόνια πέρασαν. Ο Άαρον «Showtime» Τέιλορ ζει στη φυλακή. Η ποινή είναι βαριά. Ασήκωτη. Πενήντα χρόνια με ισόβια! Στο άκουσμά της η καρδιά σταματάει.

Ο Τέιλορ προφανώς και σάστισε. Θέλησε, ωστόσο, να δει και την άλλη πλευρά. Πώς θα καταφέρει να αλλάξει τη ζωή του. Κατέληξε σε μία από τις σκληρότερες φυλακές των ΗΠΑ. Σε μία φυλακή που... ξεχειλίζει από κακό. Το Σαν Κουέντιν. Την ευκαιρία του! Πώς;

Ένα αθλητικό ντοκιμαντέρ, το Q Ball (υπάρχει στο Netflix), του πρόσφερε τη δυνατότητα να ακουστεί η φωνή του. Το χάρισμά του. Ο Τέιλορ είναι χαρισματικός στην περιγραφή των αγώνων.

Στη φυλακή , η φωνή του έντυνε κάθε αγώνα. Σε ένα ολόκληρο πρωτάθλημα. Με έπαθλο μία αναμέτρηση – τελικό με το επιτελείο των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς.

Η ομάδα του Στιβ Κερ έχει καθιερώσει την επίσκεψή της στο συγκεκριμένο σωφρονιστικό κατάστημα. Μία ευκαιρία για τους παίκτες να δουν την πραγματική ζωή. Μία ευκαιρία για τους φυλακισμένους να αντικρίσουν μία πραγματική ζωή.

Εκεί ξεκίνησε η σχέση των Ουόριορς με τον Τέιλορ. Η οποία κατέληξε σε μία απίστευτη συνεργασία. Για ένα βράδυ ο Showtime έγινε ο άνθρωπος που καλύπτει το play by play του Γκόλντεν Στέιτ. Ξέρετε, εκείνος που ενημερώνει για τον σκόρερ, τον πασέρ και άλλα διάφορα.

Ο Τέιλορ ήταν ελεύθερος μερικές εβδομάδες νωρίτερα. Μετά από 26 χρόνια στη φυλακή, 26 ολόκληρα χρόνια! Εκείνη τη στιγμή, στο Chase Center, αισθάνθηκε πραγματικά ελεύθερος.

Ξέσπασε. Για όσα είχε υπομείνει. Για τα λάθη του. Για το παρελθόν του. Για το παρόν. Το μέλλον του. Τα αδέρφια του στις φυλακές. Και για τα θύματα. Όχι μόνο για τα δικά του.

Ο Άαρον Τέιλορ μίλησε στο gazzetta.gr και τον Μιχάλη Γκιουλένογλου. Τα λόγια του είναι συγκλονιστικά. Για την προηγούμενη ζωή του, για τη μεγαλύτερη νύχτα του βίου του, το Q Ball, την αστυνομική βία, το μπάσκετμπολ.

Υπάρχει περιγραφή για το συναίσθημα της απελευθέρωσης μετά από 26 χρόνια;
«Μετά από 26 χρόνια, κέρδισα την ελευθερία μου. Αναλαμβάνω την ευθύνη να γίνω ξανά πολίτης. Το συναίσθημα δεν μπορεί να αποτυπωθεί με λέξεις. Δεν υπάρχουν οι σωστές λέξεις. Είναι σουρεαλιστικό, ταπεινό, ξεχωριστό, απίθανο!».

Θυμάσαι πως ήταν η ζωή σου πριν τη φυλακή;
«Ήμουν χαμένος. Σωματικά και πνευματικά. Ζούσα μέσα σε μία κοινωνία, η οποία δεν νοιαζόταν για εμένα. Αισθανόμουν ότι τα πάντα ήταν εναντίον μου. Η αστυνομία ήταν εκεί να με εμποδίζει και εγώ αναρωτιόμουν τι στο διάολο συμβαίνει.

Δεν είναι άδικη η ποινή που μου επιβλήθηκε. Πήγα σε ένα κατάστημα για να το ληστέψω, αντάλλαξα πυροβολισμούς με έναν υπάλληλο. Τραυματίστηκα στο χέρι. Και όταν επιχείρησα να φύγω δέχτηκα μία σφαίρα στο πρόσωπο! Δεν θα έπρεπε να ζω.Τόσο χρειαζόμουν για να διορθωθώ. Η αρχική ποινή μου ήταν 50 χρόνια μέχρι ισόβια!

Η πρώτη επιλογή μου ήταν το έγκλημα, η παραμονή μου στη φυλακή με έκανε να καταλάβω το λάθος μου. Το “τραύμα” που είχα από παιδί και το κουβάλησα στην υπόλοιπη ζωή μου. Το σύστημα δεν είναι δίκαιο, αλλά δεν ήμουν αθώος. Όταν ήρθε η ευκαιρία, έπρεπε να ήμουν έτοιμος να την πάρω. Αν ακούσεις το τραγούδι του Dr. Dre, The Day the Niggaz Took Over, όταν συνέβη ο ξυλοδαρμός του Ρόντνεϊ Κινγκ, αυτός που μιλάει στην αρχή ήμουν εγώ. Έτσι ζούσα πριν. Είχα βρει ως διαφυγή τα ναρκωτικά».



Το Q Ball πώς σε επηρέασε;
«Όταν ήρθε ο σκηνοθέτης του Q Ball και μου μίλησε, μου ζήτησε να γίνω η φωνή του ντοκιμαντέρ. Θα έκανα την περιγραφή των αγώνων και το play by play για την ομάδα των Warriors. Το ντοκιμαντέρ ασχολήθηκε με την ιστορία του ATL, του Χάρι Σμιθ, ο οποίος προσπαθούσε να βρει μία ομάδα στην G-League ή στο ΝΒΑ. Εγώ ήμουν ένα κομμάτι του ντοκιμαντέρ».

Περίμενες την προσέγγιση από τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς;
«Όχι, ήρθε ξαφνικά. Δεν περίμενα να μιλήσω μαζί τους. Ίσως να γινόταν κάτι από την σεζόν 2021-2022. Τρελάθηκε μόλις είδα αυτό το e-mail. Από εκείνη τη στιγμή, η ζωή μου άλλαξε 180 μοίρες. Δίνω συνέχεια συνεντεύξεις, στο ραδιόφωνο, στο διαδίκτυο. Έχω πλέον μία σχέση με το ΝΒΑ, πήρα μία ευκαιρία να με δουν, να δουν τι μπορώ να κάνω.

Ο Νικ Άνσομ μου έδωσε την ευκαιρία να δουλέψω στην Venice Basketball League, ενώ συνεργάζομαι και με την την American Basketball League. Αυτό ήθελα».

Στο τέλος του αγώνα των Ουόριορς, δάκρυσες την ώρα που μιλούσες στην τηλεόραση. Ήταν μία έκρηξη συναισθημάτων που περίμενε χρόνια;
«Πριν πετάξω για το Σαν Φρανσίσκο έβαλα στην καρδιά μου όλους τους κρατούμενους της Καλιφόρνια. Μετά έβαλα όλους τους αδερφούς μου που βρίσκονται στη φυλακή. Έβαλα τους επιζώντας και τα θύματα από όσα έχουμε κάνει όλοι οι φυλακισμένοι. Έβαλα την οικογένειά μου, τους φίλους μου. Όλα αυτά τα συναισθήματα ξέσπασαν εκείνη τη στιγμή. Ξέρετε, πολλοί κρατούμενοι θέλουν να πουν ότι λυπούνται για τα εγκλήματά τους, αλλά δεν τους αφήνουν. Εγώ είχα την ευκαιρία να μιλήσω για όλους.

Αλλά πρέπει να θυμάμαι να είμαι πάντα ταπεινός. Όλα αυτά είναι πιο μεγάλα από εμένα. Δούλεψα σκληρά για να καταφέρω να αποκατασταθώ. Έμαθα ότι δεν πειράζει να με δουν όπως ακριβώς είμαι. Ήμουν κλαμένος και δεν με ένοιαζε. Ήμουν αυτός που ήθελα».



Εκείνη τη στιγμή είχες τον Στεφ Κάρι στο πλευρό σου. Τι είπατε;
«Ο Στεφ με πήρε και με πήγε στο σημείο που γινόταν η συνέντευξη. Εγώ του είπα ότι είμαι περήφανος για το φιλανθρωπικό έργο που κάνει, και όποτε μπορέσει να πάει στο Σαν Κουέντιν, γιατί οι κρατούμενοι εκεί τον λατρεύουν. Του είπα να συνεχίσει να είναι ο ήρωας που είναι».

Αποφυλακίστηκες μετά από 26 χρόνια. Τι πρέπει να κάνει κάποιος όταν βγαίνει μετά από τόσο μεγάλο διάστημα;
«Πρέπει να έχει έτοιμο ένα πλάνο για να πετύχει. Συνήθως, οι περισσότεροι δεν έχουν πλάνο. Και μόλις βγούνε από τη φυλακή, επιστρέφουν στο έγκλημα. Και μπαίνουν ξανά μέσα. Πρέπει να ετοιμάσουν ένα πλάνο, να ζητήσουν βοήθεια από την οικογένειά τους, τους φίλους τους. Και να έχουν έτοιμες εναλλακτικές. Πλάνο 2, πλάνο 3, πλάνο 4.

Πρέπει να είναι έτοιμοι να συνεχίσουν να κάνουν ό, τι έκαναν. Όπως έτρωγαν στη φυλακή, πρέπει να το κάνουν και έξω απ' αυτή. Με τον ίδιο τρόπο. Το κράτος σου δίνει μία βοήθεια. Δεν είναι κάτι τρομερό, αλλά είναι καλύτερο από το τίποτα.

Όταν βγήκα από τη φυλακή, προετοίμαζα το δικό μου πλάνο τα τελευταία δύο χρόνια. Και δεν είχα το ΝΒΑ σε αυτό. Όταν πια αποφυλακίστηκα, ήταν σαν να είχα βάλει... καύσιμα στον κ@λο μου. Ξεκίνησαν πρώτα στη Venice League και μετά στο ΑΒΑ. Δεν έχω βγάλει τόσα πολλά χρήματα από όσα έχω κάνει. Μην βγαίνετε χωρίς πλάνο».

Έχεις σκεφτεί τι θα έκανες, αν δεν είχες το μπάσκετμπολ;
«Θα ήμουν υδραυλικός. Αυτό έκανα και πριν μπω στη φυλακή. Μάλιστα, όταν βγήκα, ζήτησα από τον ξάδερφό μου, που είναι υδραυλικός, να δουλέψω μαζί του, για να θυμηθώ πως είναι να πέφτουν τα σκατά πάνω σου, να σου λερώνουν τα ρούχα».



Πέρασες τόσα πολλά χρονιά στη φυλακή. Τι ήταν αυτό που σου έμεινε, αυτό που σε ενόχλησε;
«Το πρώτο είναι η προκατάληψη κατά των Μουσουλμάνων. Ειδικά μετά τις επιθέσεις τις 11ης Σεπτεμβρίου. O διαχωρισμός είναι μεγάλος. Είμαι και εγώ Μουσουλμάνος και ο κόσμος πρέπει να μάθει τι ακριβώς είναι αυτή η θρησκεία.

Και το δεύτερο, ότι το σωφρονιστικό σύστημα των ΗΠΑ ωθεί τους κρατούμενους στην ομοφυλοφιλία. Είναι απίστευτη η απαγόρευση των επισκέψεων των συζύγων. Ακόμη και αν τολμήσεις να κοιτάξεις μία γυναίκα, σωφρονιστική υπάλληλο, κινδυνεύεις με δυσμενή μεταφορά

Επίσης, στις φυλακές υπήρξε μεγάλη αύξηση των transgender κρατούμενων, αλλά δεν επέτρεπαν το επισκεπτήριο σε γυναίκες».

Ανέφερες το 1992 και τον Ρόντνεϊ Κινγκ. Κάτι ανάλογο έγινε και το 2020 με τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ. Έχοντας περάσει τόσα χρόνια στη φυλακή πιστεύεις ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα;
«Έχουν αλλάξει δύο πράγματα: Το πρώτο, ο κόσμος έχει πια κινητά. Και μπορούν να καταγράψουν τα πάντα.

Το δεύτερο, από το 2018 και μετά, εμφανίζονται λευκοί άνθρωποι, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι όλα αυτά που συμβαίνουν με την αστυνομική βία είναι λάθος.

Λόγω της covid-19, ο κόσμος έμενε στα σπίτια του και έβλεπε τα ίδια πράγματα, την ίδια τηλεοπτική κάλυψη. Όταν έγινε η δολοφονία του Φλόιντ, η μάζα μεγάλωσε και δεν είχε μόνο μαύρους, αλλά και λευκούς που βαρέθηκαν αυτή τη μαλακία.

Χρειάζεται μία αλλαγή στην αστυνομική συμπεριφορά, να σταματήσουν τα κρούσματα ρατσισμού κα διαχωρισμού. Νομίζω, όμως, ότι θα αργήσουμε να δούμε αλλαγή. Ίσως κάποια στιγμή το 2030. Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη.

Χρειάζεται κάτι ριζοσπαστικό για την αλλαγή. Αλλά το κρατάω για εμένα.

Θα πρέπει να κοιτάξουμε τους αριθμούς. Πόσοι λευκοί αστυνομικοί έχουν πυροβολήσει μαύρους πολίτες. Και πρέπει να αλλάξουμε κάτι από τα δύο. Είτε τους αστυνομικούς, είτε τους πολίτες.

Αυτή τη στιγμή - και αν δεν κάνω λάθος στους αριθμούς - περίπου το 17-18% των κατοίκων των ΗΠΑ είναι λευκοί άνδρες. Και το 66% των αστυνομικών και όσων βρίσκονται στην πρώτη γραμμή είναι λευκοί. Μία μειονότητα δηλαδή, στελεχώνει μία πλειονότητα.

Δεν είναι όλο οι λευκοί κακοί, δεν λέω αυτό, αλλά η αστυνομία πρέπει να δει αυτό το κομμάτι.

Είμαι Αμερικανός, όπως όλοι οι κάτοικοι αυτής της χώρας, χωρίς διακρίσεις, όλοι το ίδιο, ανεξάρτητα από τη θρησκεία, τις σεξουαλικές προτιμήσεις, το χρώμα μας. Πρέπει να ξεφορτωθούμε την αδικία».

Ειδήσεις σήμερα: 

Σηκώνουμε μανίκια: Ξεκινά ο εμβολιασμός για 3 εκατομμύρια άτομα, ηλικίας 30-49

Σοκαριστική πρόβλεψη Τζανάκη για 400-500 νεκρούς την εβδομάδα έως τις 25 Μαΐου

Απίστευτο περιστατικό στον Βύρωνα: Γυναίκα πέταξε πετρέλαιο σε δυο ανήλικες!