Το τρελό φινάλε στο ισπανικό πρωτάθλημα βρήκε την
Ατλέτικο Μαδρίτης του
Ντιέγκο Σιμεόνε να πανηγυρίζει την κατάκτηση του πρωταθλήματος, με τον
Λουίς Σουάρες να σκοράρει στο φινάλε της αναμέτρησης απέναντι στην Βαγιαδολίδ και να ολοκληρώνει την ανατροπή για το τελικό σκορ 1-2.
Και ήταν «τρελό» γιατί εκεί ακριβώς οδήγησε την κούρσα του τίτλου μόνη της η «Ατλέτι», σκορπώντας βαθμούς δεξιά κι αριστερά ενώ είχε το απόλυτο προβάδισμα κόντρα σε
Ρεάλ Μαδρίτης και
Μπαρτσελόνα, οι οποίες από τη μεριά τους ολοκλήρωσαν μια σεζόν μόνο με την ελπίδα πως θα αντιστρέψουν ένα γενικά εις βάρος τους κλίμα.
Οι εμμονές του Τσόλο να μην ακολουθήσει την ποδοσφαιρική εξέλιξη, παρά τα πολλά εκατομμύρια που επενδύθηκαν στον επιθετικό τομέα το περασμένο καλοκαίρι (και όχι μόνο), λίγο έλειψε να του στερήσουν όσα είχε χτίσει έστω και με αυτοσκοπό την σταθερότητα.
Κανείς δεν αμφισβητεί τον χαρακτήρα αυτού του συνόλου, ωστόσο όταν οι υπόλοιποι μυρίστηκαν αίμα, η Ατλέτικο έδειχνε γυμνή. Αποκορύφωμα ήταν εκείνο το εξευτελιστικό 6-3-1 που παρέταξε με σκοπό να περάσει την Τσέλσι στο Τσάμπιονς Λιγκ, ένα σύστημα που αντί να εξυπηρετήσει σκοπούς, άφησε τους Ισπανούς εκτός διοργάνωσης και φανέρωσε σε όλους μια μεγάλη αδυναμία των κατά τα άλλα σκληροτράχηλων. Τον φόβο.
Κι αν Σιμεόνε και Ατλέτικο μοιάζουν έννοιες συνυφασμένες, το σενάριο να χωρίσουν άμεσα οι δρόμοι τους δεν φαντάζει απίθανο. Αν, δε, έχανε το πρωτάθλημα, τότε ίσως ήταν και η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Αλλά εκτός από ικανός έχει σταθεί και πολύ τυχερός κατά την πορεία, και τώρα το χαίρεται με την ψυχή του κυρίως
χάρη στην αφέλεια της προηγούμενης διοίκησης της Μπαρτσελόνα να του παραχωρήσει σχεδόν δωρεάν το πιο φονικό του όπλο. Τον Λουίς Σουάρες.
« Η Μπαρτσελόνα δεν με έκρινε σωστά. Με υποτίμησε. Η Ατλέτικο άνοιξε τις πόρτες της και μου έδωσε μια ευκαιρία. Θα είμαι ευγνώμων για πάντα στον σύλλογο γι’ αυτή του την εμπιστοσύνη ».
Σουάρες, 34 ετών, λίγο μετά την κούπα όντας πρώτος σκόρερ της ομάδας της Μαδρίτης με 21 γκολ στο πρωτάθλημα (τόσα έχουν στην Μπαρτσελόνα Γκριζμάν, Ντεμπελέ και Μπρέιθγουεϊτ μαζί) τα δύο εκ των οποίων ολοκλήρωσαν τις ανατροπές στις δύο έσχατες αγωνιστικές για να χαρίσουν στους «ροχιμπλάνκος» τους τελευταίους έξι βαθμούς που χρειάζονταν για να ολοκληρωθεί η δουλειά. Και πόσο κόστισαν όλα αυτά;
«Μόλις» επτά εκατομμύρια ευρώ (ένα για κάθε χρόνο που είχε να πάρει πρωτάθλημα η Ατλέτικο), για έναν ποδοσφαιριστή που στα νιάτα του έκανε πλάκα με τη φανέλα των
Χρόνινγκεν και
Άγιαξ στην Ολλανδία, τρέλανε την Πρέμιερ Λιγκ και παραλίγο να πάρει σχεδόν μόνος του ένα πρωτάθλημα για την
Λίβερπουλ επί Μπρένταν Ρότζερς, έδωσε τα διαπιστευτήριά του σε τοπ επίπεδο στη Βαρκελώνη χτίζοντας μεταξύ άλλων μια
τρομακτική συνεργασία με τους Λιονέλ Μέσι και Νέιμαρ (τρίο γνωστό και ως MSN με 122 γκολ σε μία σεζόν) , και όπως αποδείχθηκε τώρα, μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς ακόμη και σε μια πολύ πιο αμυντικογενή ομάδα.
Τα δαγκώματα σε Μπακάλ και Κιελίνι:
Ίσως αυτό που δεν του επέτρεψε ποτέ να αυξήσει την δεδομένα μεγάλη δημοτικότητά του να ήταν ο χαρακτήρας του . Γκρινιάρης, «εύκολος» στις επαφές με τους αντιπάλους, εριστικός και επιθετικός, δίχαζε πάντα εκείνους που τον χαίρονταν στην ομάδα τους κι εκείνους που βρισκόταν απέναντι σε αυτή. Κοιτώντας την καριέρα του προς τα πίσω, ανάμεσα στους τίτλους συναντάμε και περιστατικά που θα μείνουν για πάντα στα βιβλία της ιστορίας, όπως η
ρατσιστική επίθεση που λέγεται πως έκανε στον Πατρίς Εβρά , το
δάγκωμα στον Τζόρτζιο Κιελίνι αλλά
και εκείνο στον Οτμάν Μπακάλ όταν ακόμη έπαιζε στον Άγιαξ.