Πιτίνο: «Όταν χρειαστεί, θα τηλεφωνήσω εγώ στον Αντετοκούνμπο!»

Το ραντεβού μας ήταν κλεισμένο για πρωινό καφέ στο ξενοδοχείο του, στο Κεφαλάρι της Κηφισιάς και αν εξαιρέσουμε μία στιγμιαία έκπληξη, λόγω της επιμονής του Χρήστου Λώλου να τον μετακινήσει για τις ανάγκες μίας διαφορετικής φωτογραφίας, ο 68χρονος ομοσπονδιακός τεχνικός ήταν σκέτη απόλαυση. Όχι γιατί είναι απίστευτος ατακαδόρος, αλλά κυρίως επειδή είναι ένας εκπληκτικός συνομιλητής κι ένας απίστευτος μπασκετάνθρωπος.

Ο λόγος για τον Ρικ Πιτίνο, που μας υποδέχθηκε συντροφιά με ένα διπλό καπουτσίνο και ξεδιάλυνε όλες τις πιθανές απορίες των αναγνωστών για την δύσκολη εφετινή πρόκληση του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στο προολυμπιακό τουρνουά του Καναδά (29/06-04/07).

H ανταπόδοση στο ελληνικό μπάσκετ, η παραδοχή της δύσκολης αποστολής στην Βικτόρια, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της Εθνικής ομάδας, η «αχίλλειος πτέρνα» του ελληνικού μπάσκετ, η αδυσώπητη κόντρα Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, η επιστροφή Σπανούλη και η συνάντησή τους στην Βουλιαγμένη, το μπάσκετ που θα παίξει, η απουσία του Ντόρσεϊ και φυσικά το κεφάλαιο Γιάννη Αντετοκούνμπο και το ενδεχόμενο συμμετοχής του στο προολυμπιακό, είναι μερικά απ' όσα θα διαβάσετε στις 3.000 λέξεις που ακολουθούν.

Προσδεθείτε και... “ένα, δύο, τρία... Ελλάς!”... Μεχρι τις 4 Ιουλίου ξεχάστε ο,τιδήποτε έχει να κάνει με την οπαδική προτίμηση του καθενός...

Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν γυρίζετε τον χρόνο πίσω και σκέφτεστε το τηλεφώνημα του Παναθηναϊκού, λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2018, όταν δεν είχατε έρθει ποτέ στην Ελλάδα και σήμερα, δυόμιση χρόνια μετά, η χώρα μας σας έχει αγκαλιάσει, σας έχει βοηθήσει σε μία δύσκολη περίοδο της καριέρας σας και υποθέτω ότι πλέον έχει μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά σας;
«Αυτό είναι αλήθεια, γιατί ουσιαστικά είχα αποσυρθεί από την προπονητική κι έστω κι αν δεχόμουν κάποιες προτάσεις από μικρομεσαία κολέγια, μέσα μου ήξερα ότι δεν ήθελα να τις αποδεχθώ γιατί δεν μου άρεσαν τα μέρη στα οποία έπρεπε να μετακομίσω! Και εντελώς ξαφνικά, έρχεται αυτό το τηλεφώνημα και μου δίνει την ευκαιρία να πακετάρω, να επισκεφτώ μία χώρα στην οποία δεν είχα ταξιδέψει ποτέ και να ζήσω μία μοναδική εμπειρία. Σήμερα που μιλάμε το ταμείο είναι κάτι περισσότερο από θετικό, αλλά όταν πρωτοέφτασα στην Αθήνα, βγήκα από το αεροπλάνο και αντίκρισα 7-8 ρεπόρτερ, αλήθεια σας λέω, δεν ήξερα τι να περιμένω, ούτε που ερχόμουν. Λίγες μέρες αργότερα το ένα σοκ διαδέχεται το άλλο. Κερδίζουμε την ΤΣΣΚΑ και ξαφνικά τρομάζω, βλέποντας καπνογόνα μέσα στο γήπεδο! Τότε ήταν που είπα “τι γίνεται εδώ πέρα;”... Θέλω να πω ότι όλη αυτή η εμπειρία ήταν κάτι το μοναδικό αλλά και άκρως εποικοδημητικό, γιατί γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βρίσκομαι ξανά εδώ μαζί σας. Για να ανταποδώσω αυτό το καλό που μου έκανε η Ελλάδα σε μία περίοδο που ήθελα να ξανανιώσω μπασκετικά! Μετά από 40 χρόνια στους πάγκους, στερήθηκα αυτό που αγαπούσα και ήταν η ζωή μου! Και ξαφνικά βρίσκομαι στον Παναθηναϊκό και σε ένα επίπεδο πολύ υψηλότερο απ' ότι περίμενα. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι καλύτερο...»

Αλήθεια που είσαστε την 1η Σεπτεμβρίου του 2006, όταν η Ελλάδα νίκησε την Αμερική του coach Σιζέφσκι και την πέταξε εκτός τελικού του Μουντομπάσκετ; Είχατε δει ζωντανά εκείνο το ματς;
«To θυμάμαι καλά εκείνο το παιχνίδι! Ξέρετε, οι Αμερικανοί δεν διαφέρουν πολύ από τους Έλληνες στην αντιμετώπιση των προπονητών όταν χάνει η ομάδα τους. Αλλά τότε δεν άσκησαν κριτική στον coach K, αλλά “κατηγόρησαν” την USA Basketball γιατί στις επιλογές των παικτών, δεν υπήρχαν αρκετοί και αξιόπιστοι σουτέρ. Δεν με σόκαρε το αποτέλεσμα να σας πω την αλήθεια, γιατί η Ελλάδα έπαιξε καταπληκτικά και τότε οι αμερικανικές ομάδες δεν ήταν τόσο υποψιασμένες για το επίπεδο του μπάσκετ στον υπόλοιπο κόσμο, ούτε σωστά προετοιμασμένες για το στυλ παιχνιδιού των ευρωπαϊκών ομάδων! Αλλά εκείνη η ήττα τους δίδαξε πολλά μαθήματα και αυτό φάνηκε στην συνέχεια.»

Δεν ξέρω τι γνώμη είχατε για το ελληνικό μπάσκετ πριν αρχίσει η ελληνική εμπειρία σας και τι γνώμη αποκομίσατε από κοντά, αλλά η αλήθεια είναι ότι αν εξαιρέσουμε το φαινόμενο Αντετοκούνμπο, τόσο το πρωτάθλημα και οι ελληνικοί σύλλογοι και κατ’ επέκταση η Εθνική ομάδα, βρίσκονται εδώ και μερικά χρόνια σε σταθερά πτωτική πορεία στο μπασκετικό χρηματιστήριο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Επομένως δεν αναλαμβάνετε στο ιδανικό timing...
«Το γνωρίζω πολύ καλά αυτό και δεν έχω καμία αυταπάτη ότι η ομάδα ξεχειλίζει από ταλέντο και ποιότητα. Αλλά θα πω το εξής: καμία άλλη Εθνική δεν θα έχει 12 παίκτες που αγαπούν την χώρα τους περισσότερο από τους Έλληνες. Αυτό είναι το μεγάλο μας πλεονέκτημα! Κατά τα άλλα, το ελληνικό μπάσκετ περνάει μία πολύ σοβαρή κρίση με το αναπτυξιακό του πρόγραμμα. Ο Σπανούλης θα χαιρετήσει σε λίγο καιρό και ο Διαμαντίδης το έκανε πριν μερικά χρόνια. Υπάρχουν κάποια παιδιά όπως ο Παπαπέτρου, ο Παπαγιάννης, ο Λαρεντζάκης και ο Μήτογλου που έχουν προοπτική, αλλά τι γίνεται με τις ηλικίες από 17 έως 22 ετών; Εγώ έχω υπ' όψιν μου πολύ λίγες περιπτώσεις ταλαντούχων παικτών και σίγουρα θα υπάρχει λόγος γι' αυτό... Σε μία χώρα που αγαπάει τόσο πολύ το μπάσκετ, πρέπει να υπάρχει μία παραγωγική διαδικασία που να δουλεύει σε πυρετώδεις ρυθμούς. Απ' ότι φαίνεται εκεί βρίσκεται το πρόβλημα και πρέπει να διορθωθεί άμεσα...»

Σε αντίθεση με τους Έλληνες προπονητές και διοικητικούς παράγοντες που έχουν αξιοποιήσει την τεχνογνωσία της πίεσης και του πρωταθλητισμού πολλών ετών και έχουν πάρει την πάνω βόλτα…
«Ένα πράγμα για το οποίο το ελληνικό μπάσκετ με έχει αφήσει με το στόμα ανοικτό, είναι η κατάρτιση των προπονητών! Δεν γίνεται να έχεις τόσο καλούς προπονητές, που είναι το δύσκολο και να μην έχεις ανάπτυξη στις ακαδημίες, που είναι το εύκολο κομμάτι! Δεν υπάρχει ομάδα στο ΝΒΑ που να μην 5-6 προπονητές μόνο για την ατομική βελτίωση των νέων παικτών. Εδώ οι παίκτες μαθαίνουν πιο γρήγορα τα συστήματα απ' ότι τα βασικά του αθλήματος. Και ξέρετε που οφείλεται αυτό; Σε μία παγκόσμια μάστιγγα που έχει να κάνει με την εμπλοκή των γονιών κατά κύριο λόγο στην άθληση των παιδιών τους! Εδώ στην Ελλάδα ειδικά, οι περισσότεροι γονείς νομίζουν ότι όλα τα παιδιά θα μοιάσουν στον Αντετοκούνμπο! Όταν μπαίνουν και οι ατζέντηδες στην μέση, τότε το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο και βλέπεις ταλαντούχα και αθλητικά παιδιά που μπορούν να εξειδικευτούν σε συγκεκριμένους ρόλους, να θέλουν σώνει και καλά να γίνουν point-guards και να μοιάσουν στον Μάτζικ Τζόνσον! Ε, αυτό δεν γίνεται... »

«Στην προπόνηση θα ακούω μόνο το... Ελλάς! Ούτε ΠΑΟ, ούτε Ολυμπιακός, ούτε ΑΕΚ!»

Γνωρίζετε, λοιπόν, ότι η Εθνική ομάδα βρίσκεται μπροστά σε μία δύσκολη πρόκληση από πολλές απόψεις (τελευταία συμμετοχή σε Ολ. Αγώνες το 2008, πολλές απουσίες, ελάχιστος χρόνος προετοιμασίας) και σε ένα χρονικό σημείο που έχει να πετύχει κάτι που να θεωρείται επιτυχία από το 2009 και το χάλκινο μετάλλιο στο Eurobasket της Πολωνίας. Δεν σας προβληματίζουν όλα αυτά;
«Ήξερα καλά με τι καταπιανόμουν γιατί το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το πανεπιστήμιο του Αϊόνα, που θέλει να φτάσει στο επίπεδο του Κεντάκι και του Λούιβιλ, αλλά δεν μας φτάνει ο χρόνος! Στην Εθνική βέβαια, μας λείπει και η αθλητικότητα, αλλά μπορούμε να την καλύψουμε με σωστή τακτική, υψηλό κίνητρο και φυσικά παίζοντας άμυνα! Όσους πόντους και να σκοράρουμε, αν δεν σταματήσουμε τον Καναδά, την Τουρκία ή την Τσεχία, δεν θα έχουμε καμία τύχη γιατί θα σκοράρουν περισσότερους από μας. Επομένως, το βασικό κομμάτι της δουλειάς μου είναι να εμπνεύσω αυτά τα παιδιά, για να δώσουν ό,τι έχουν στην άμυνα.»

Να υποθέσω ότι στο διάστημα που είσαστε εδώ, αντιληφθήκατε ότι η κόντρα Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού έχει επεκταθεί πολύ έξω από τις τέσσερις γραμμές και η ατμόσφαιρα του ελληνικού μπάσκετ είναι πολύ δηλητηριασμένη. Διαβάσατε και εκείνη την επιστολή των παικτών του Ολυμπιακού προς την ομοσπονδία, είδατε ότι η ομάδα του Πειραιά δεν δίστασε ακόμη και να αποχωρήσει από το πρωτάθλημα. Πως το εισπράξατε όλο αυτό;
«Πάντα ήμουν υπέρ της αντιπαλότητας! Δείτε το Κεντάκι-Λούιβιλ στο κολέγιο ή το Νικς-Σέλτικς στο ΝΒΑ και σκεφτείτε πόσο ανεβάζουν την τηλεθέαση και “ταϊζουν” διαφημιστικά την αγορά! Αλλά όταν ξεπερνάει τα όρια της καχυποψίας και του αθλητικού “μίσους”, σταματάει να είναι ευπρόσδεκτη γιατί κάνει κακό στο άθλημα. Έχω τεράστιο σεβασμό στον Ολυμπιακό, λόγω της ιστορίας του αλλά και των παικτών του. Του Σπανούλη, του Πρίντεζη, του Σλούκα και του Λαρεντζάκη. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Παναθηναϊκό, που για μένα αντιπροσωπεύεται από τον Μήτογλου, τον Παπαγιάννη, τον Παπαπέτρου και τον Καλάθη, δηλαδή τους παίκτες με τους οποίους δούλεψα. Όλα τα υπόλοιπα, εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρουν. Επομένως, τα όποια προβλήματα εξακολουθούν να διατηρούν αυτό το κλίμα, πρέπει να επιλυθούν και αυτό θα συμβεί με έναν διοικητικό ηγέτη που θα είναι αμετακίνητος και δεν θα γέρνει από την μία ή την άλλη πλευρά. Στην πρώτη ομιλία που έκανα με τους παίκτες, κατέστησα σαφές ότι δεν θέλω να ακούσω ποτέ στην προπόνηση τις λέξεις “Ολυμπιακός”, “Παναθηναϊκός” και “ΑΕΚ”! Εδώ είμαστε Ελλάς! Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για το “πολιτικό” σκέλος αυτής της κόντρας, αλλά σίγουρα βλάπτει συνολικά το μπάσκετ. Πρέπει όλοι οι φορείς να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι και να σκεφτούν ποιο είναι το συμφέρον τους. Και αν το κάνουν, τότε η τηλεοπτική αγορά θα βελτιωθεί και τα έσοδα θα ανέβουν και το business κομμάτι του αθλήματος θα απογειωθεί! Απλά μαθηματικά είναι, δεν είναι πολύπλοκο...»

«Έτσι έπεισα τον Σπανούλη!»

Αν πολλοί αντικειμενικοί φίλοι του μπάσκετ σας δίνουμε ένα μεγάλο credit πριν καν ακόμη κοουτσάρετε την Εθνική ομάδα, αυτό έχει να κάνει με την επιστροφή του Σπανούλη, η οποία στο μεγαλύτερο ποσοστό οφείλεται σε δική σας ιδέα και δικό σας χειρισμό. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να τον πείσετε;
«Έβαλα μερικά στοιχήματα και τα κέρδισα και αυτό γιατί μελέτησα πολύ την προσωπικότητά του και αντιλήφθηκα ότι διέθετε μπασκετικό PHD! Δηλαδή ήταν πάντα παθιασμένος (σ.σ.: passionate), πεινασμένος (σ.σ.: hungry) και είχε κίνητρο και θέληση (σ.σ.: driven) για το μπάσκετ! Κάποιοι έλεγαν ότι είναι μεγάλος σε ηλικία, ότι δεν θα δεχθεί, αλλά όταν έχεις να κάνεις με παίκτες σαν τον Μάικλ Τζόρνταν, τον Κόμπι Μπράιαντ και τον Βασίλη Σπανούλη, που κοιμούνται, ξυπνούν, τρώνε και πίνουν σκεπτόμενοι το μπάσκετ και είναι τρομερά ανταγωνιστικοί, τότε έχεις μεγάλο πλεονέκτημα. Γιατί είναι περήφανοι! Αυτό που ουσιαστικά του είπα είναι ότι θέλω να είναι ο αρχηγός και ο ηγέτης μίας ομάδας που υστερεί σε πολλά κομμάτια, αλλά αυτό που θα την ανεβάσει είναι η αγάπη των παικτών για την Εθνική και την χώρα. Και το πόσο σκληρά θα θέλουμε να παίξουμε! Επομένως, δεν υπήρχε καταλληλότερος για αυτόν τον ρόλο. “Με σένα στην 12άδα, έχουμε τύχη! Χωρίς εσένα, οι πιθανότητες είναι ελάχιστες!”, ήταν τα τελευταία μου λόγια! Δεν χρειάστηκε να πω περισσότερα για να τον πείσω.»

Πότε τον συναντήσατε για πρώτη φορά;
«Στο All Star Game της Θεσσαλονίκης! Είχε μόλις αρχίσει η προθέρμανση και όταν κάποια στιγμή πέρασε από δίπλα μου, του φώναξα “Legend, θέλω να βγάλω μία φωτογραφία μαζί με σένα και τον Καλάθη” και αμέσως "έσπασα τον πάγο". Χαμογέλασε, ήρθε κοντά μου και τα είπαμε για λίγο. Έκτοτε, τον είχα συνεχώς στο μυαλό μου για την Εθνική. Πολλοί μου έλεγαν ότι δεν θα αντέξει, ότι τραυματίζεται συχνά επειδή έχει μεγαλώσει, αλλά όταν την περασμένη εβδομάδα του τηλεφώνησα και κανονίσαμε να βρεθούμε από κοντά για φαγητό, ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι θα πει το “ναι” και θα επιστρέψει!»

Τι μάθατε απ΄ αυτή την συνάντηση που δεν ξέρατε;

«Μιλήσαμε πολύ για μπάσκετ και του είπα λεπτομέρειες για τον τρόπο με τον οποίο θέλω να παίξουμε. Ότι θα τρέξουμε πολύ και ότι κάποιες στιγμές θα κουράζεται, αλλά θέλω να τον χρησιμοποιήσω σε κάποιες καταστάσεις, που καμία άμυνα δεν θα είναι σε θέση να προβλέψει πως θα επιλέξει να επιτεθεί. Με αυτόν στην πεντάδα, θα έχουμε πρόβλημα στην άμυνα, αλλά εκτός του Καλάθη, δεν έχουμε δα και κάποιον εκπληκτικό αμυντικό guard που θα μας έδινε – συνολικά – πολύ περισσότερα πράγματα σε σύγκριση με τον Βασίλη. Αφού τελείωσα, τον άφησα να μιλήσει και έπιασα τον εαυτό μου να απολαμβάνει όλα όσα άκουγε! Γενικά όταν αφήνεις κάποιον να μιλήσει για την φιλοσοφία του, σημαίνει ότι τον σέβεσαι. Τον ρώτησα την άποψή του για όλους τους παίκτες που είχα στο μυαλό μου και είχε scouting report για τον καθένα. Μπορεί σαν coach να μην αλλάζω εύκολα άποψη και να μην επηρεάζομαι από άλλους, αλλά του είπα ότι οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να καταθέσει την άποψή του, αν είναι διαφορετική.»

Τι μπάσκετ θα δούμε από την Εθνική; Σίγουρα λείπουν ο Καλάθης με τους παίκτες του Παναθηναϊκού, αλλά αυτούς τους ξέρετε καλά οπότε σίγουρα θα έχετε το πλάνο στο μυαλό σας;
«Η νίκη του Λαυρίου μας χάλασε τα σχέδια και μου φαίνεται ότι θα τα ψάλλω στον Παπαπέτρου, τον Ντίνο και τον “Big-Papa”, γιατί θα καθυστερήσουν μερικές μέρες ακόμη. Είναι, όμως, απαραίτητο να πάρουν ένα διήμερο off. Απ' ότι φαίνεται θα συνεχίσω να δουλεύω με την πεντάδα Σλούκα, Σπανούλη, Πρίντεζη και άλλους δύο και τις πρώτες μέρες θα βάλω τον Καλάθη και τους παίκτες του Παναθηναϊκού να βλέπουν τα συστήματα στο γήπεδο. Μίλησα ήδη με τους συνεργάτες μου να τους τα στείλουν για να πάρουν μία πρώτη ιδέα. Όταν θα παίξουμε στο Ακρόπολις, ο περισσότερος χρόνος θα πάει στα παιδιά που προπονούνται ήδη και όσοι είναι να έρθουν, θα μπουν στο 2ο και το 3ο ματς, αλλά και στο φιλικό που θα δώσουμε στον Καναδά.»

Με τον Ντόρσεϊ τι έγινε;
«Ακούστηκε πολύ ενθουσιασμένος όταν του τηλεφώνησα και εξέφρασε την επιθυμία να συνεργαστούμε, αλλά δεν φάνηκε να είχε καταλάβει πόσο στενά ήταν τα χρονικά περιθώρια και ότι έπρεπε να επιστρέψει άμεσα στην Ελλάδα. Μου είπε ότι μόλις είχε φύγει από το Ισραήλ και ότι είχε ανάγκη από ξεκούραση, πριν αρχίζει να εξετάζει το ενδεχόμενο επιστροφής του ΝΒΑ. Του εξήγησα ότι το στυλ που θα παίξουμε, του ταιριάζει πολύ και ότι θα είναι σημαντικός παίκτης, αλλά προφανώς είχε πάρει την απόφασή του...»

«Όνειρο η Εθνική με τρεις Αντετοκούνμπο!»

Ο ένας Αντετοκούνμπο ενσωματώθηκε και ίσως αυτό το προολυμπιακό τουρνουά είναι μία ευκαιρία και γι’ αυτόν να δείξει τι δυνατότητες έχει και φυσικά για τον κόσμο να τον δει…
«Τον Κώστα, τον έχω δει μόλις δύο μέρες στην προπόνηση και σίγουρα έχει τα προσόντα να μας βοηθήσει, αλλά πριν τον καλέσω μίλησα αρκετά με τον προπονητή του στους Λέικερς, τον Φρανκ Βόγκελ. Μου είπε ότι έχει βελτιωθεί πάρα πολύ σε σχέση με το πως ήταν την τελευταία φορά που τον είδα να παίζει, πριν δύο χρόνια δηλαδή.»

Ο Θανάσης υπολογίζεται; Τον ξέρετε πολύ καλά και τέτοιον αθλητή δε νομίζω ότι έχουμε, αν δεν παίξει ο Γιάννης…
«Ούτε να το συζητάμε! Μακάρι να τον έχουμε γιατί θα μας βοηθήσει υπερβολικά στην άμυνα. Δεν έχουμε την αθλητικότητα που διαθέτει, ενώ πλέον έχει δύο χρόνια εμπειρίας στην πλάτη του από το ΝΒΑ και αυτό δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο. Πρέπει όμως να περιμένουμε... Αν οι Μπακς χάσουν, τότε θα “χτίσουμε” γέφυρες με το Μιλγουόκι και την οικογένεια για να δούμε τι μπορεί να γίνει...»

Και πάμε στην ερώτηση των 228 εκατομμυρίων δολαρίων όσο δηλαδή αξίζει και το συμβόλαιο που υπέγραψε ο “Greek Freak” τον περασμένο Δεκέμβριο. Από πέρυσι κιόλας λέτε συνέχεια ότι δύσκολα θα παίξει στο προολυμπιακό τουρνουά. Τι σας κάνει να το πιστεύετε;
«Να σας πω την αλήθεια δεν περίμενα σε καμία περίπτωση αυτό το εμφατικό 2-0 υπέρ των Νετς. Πίστευα αρκετά στους Μπακς και σε τελική ανάλυση ήμουν σίγουρος ότι η σειρά θα κριθεί στα επτά παιχνίδια και θα είναι εξαντλητική. Η μέχρι τώρα εικόνα μπορεί να μην το καθιστά πιθανό, ωστόσο το πρόβλημα με τους NBAers είναι ότι συνήθως παίζουν 80-90 παιχνίδια μέσα σε 7-8 μήνες και μετά οι ομάδες τους, πολύ λογικά, τους συμβουλεύουν να πάρουν τον χρόνο τους και να ξεκουραστούν! Στο Μιλγουόκι δεν θα είναι χαρούμενοι αν τον δουν να παίζει στο προολυμπιακό τουρνουά.»

Ακούσαμε χθες τον Ντόντσιτς που στην free agency του καλοκαιριού θα υπογράψει max contract των 200 εκατομμυρίων με τους Μάβερικς, να τίθεται στην διάθεση της Εθνικής Σλοβενίας για το προολυμπιακό του Κάουνας. Αν αποκλειστούν οι Μπακς από τους Νετς στα 7 ματς και η σεζόν του τελειώσει στις 19 του μηνός, δηλαδή δέκα μέρες πριν το τζάμπολ στην Βικτόρια ή και νωρίτερα, αποκλείετε το ενδεχόμενο να αποφασίσει μόνος του να παίξει;
«Δεν αποκλείω τίποτε! Προσωπικά λατρεύω την ιδέα να τον έχουμε μαζί μας γιατί θα μας αλλάξει επίπεδο. Θα τον χρησιμοποιήσω με τέτοιο τρόπο, που θα κυριαρχήσει απόλυτα σε ατομικό επίπεδο και θα προσδώσει μεγαλύτερη κινητικότητα στο σύνολο. Για μένα θα είναι όνειρο να τον έχω, μαζί με τον Θανάση και τον Κώστα! Αλλά ξέροντας πως λειτουργεί το ΝΒΑ, δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, αν ο ίδιος το θέλει πραγματικά, κανείς δεν μπορεί να τον εμποδίσει. Ειδικότερα αν αποκλειστούν στα 4 ή στα 5 ματς, γιατί τότε θα έχει σχεδόν 15 μέρες να ξεκουραστεί.»

Υπάρχει σκέψη να γίνει κατ’ αρχήν μαζί του μία επαφή, όταν και αν τελειώσει νωρίτερα; Ρωτάω γιατί δεν υπάρχει και ομοσπονδία για να αναλάβει δράση...
«Αν κι εφόσον χρειαστεί, τότε θα το αναλάβω εγώ! Θα τηλεφωνήσω πρώτα στον ατζέντη του, τον Γιώργο Πάνου και εν συνεχεία θα μιλήσω προσωπικά στον Γιάννη και τον Θανάση, θα τους εξηγήσω όλο το πλάνο και θα προσπαθήσω να τους πείσω. Όπως έκανα με τον Σπανούλη. Δεν ήθελα να το κάνω νωρίτερα και δεν θέλω να το κάνω ούτε τώρα, γιατί δεν είναι σωστό από την στιγμή που παίζουν. Είναι έλλειψη σεβασμού προς την προσπάθεια που κάνουν στα playoffs.»

Κλείνοντας, θέλω την άποψή σας για την ακυβερνησία του ελληνικού μπάσκετ. Επιλεγήκατε πριν από 1,5 χρόνο από τον πρώην πρόεδρο της ομοσπονδίας, η οποία εδώ και 9 μήνες είναι ουσιαστικά ακυβέρνητη, δεν έχετε συμβόλαιο και φαντάζομαι ότι πρώτη φορά δουλεύετε υπό αυτές τις συνθήκες και χωρίς διοίκηση. Σας ενοχλεί όλη αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα;
«Ως τώρα δεν είχα καμία επαφή με κανέναν γιατί δεν χρειάστηκε κιόλας! Αλλά είχα υπογράψει το συμβόλαιό μου εδώ και καιρό, οπότε ήμουν καλυμμένος...»

Έχετε υπογράψει συμβόλαιο;
«Βέβαια και μέσα αναφέρει ρητά ότι θα είμαι ο coach αλλά δεν θα έχω καμία αμοιβή!»

Άρα υπάρχει συμβόλαιο, απλά δεν πληρώνεστε;
«Ναι, απλά όταν ήρθα, ζήτησα μία μικρή ημερήσια αποζημίωση για το φαγητό και τις βενζίνες μου! Όχι ότι θα πέθαινα της πείνας, έχω χρήματα, αλλά έτσι είναι το σωστό!»


Πηγή:www.gazzetta.gr



Ειδήσεις σήμερα 

Με σύμμαχο τον Αραούχο η ΑΕΚ

Φήμες για Ολυμπιακό και Μπίρκι

Φουλάρει για Εντσάμ-Τζαβέλλα η ΑΕΚ