Star Wars... στην μπάλα: Ο Παριζιάνος Μέσι, η επιστροφή του Ρονάλντο στον... Σερ Άλεξ και το... χάος με τον Εμπαπέ

Μάχη... αστέρων και πολλών εκατομμυρίων ήταν η φετινή θερινή μεταγραφική περίοδος, η οποία αναπάντεχα εξελίχθηκε στην πιο ενδιαφέρουσα των τελευταίων ετών, την ώρα που οι περισσότεροι υπολόγιζαν ότι θα ήταν το ακριβώς αντίθετο.

Κι όμως, πέραν του ότι άλλαξαν ή ετοιμάζονται να αλλάξουν ομάδα ορισμένοι από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του κόσμου (Μέσι, Ρονάλντο, Ράμος Εμπαπέ,), το ενδιαφέρον έχει να κάνει με τον τρόπο που αυτό έγινε, με τα χρήματα που δαπανήθηκαν (ή εξοικονομήθηκαν σε κάποιες περιπτώσεις) και με τις νέες τάσεις που διαμορφώνονται στην ποδοσφαιρική αγορά. Μια αγορά συνεχώς μεταβαλλόμενη, η οποία όμως έχει τους δικούς της κανόνες και ιδιαιτερότητες.

Ο Αύγουστος κρύβει ποδοσφαιρικές ειδήσεις

Ο τίτλος από το βιβλίο του αείμνηστου Ουμπέρτο Εκο έχει προ πολλού αποδειχθεί ότι δεν ισχύει όσον αφορά τον κόσμο του ποδοσφαίρου.

Ο Εκο είχε καταλήξει σε αυτό το αξίωμα (που ακολούθως έγινε τίτλος στο βιβλίο του) το μακρινό 1990, όταν ευρισκόμενος στα νησιά Φίτζι χωρίς τηλεόραση (και εννοείται εκείνη την εποχή χωρίς κινητό και Ιντερνετ) δεν είχε αντιληφθεί ότι είχε ξεκινήσει ο Πόλεμος του Κόλπου.

Τριάντα χρόνια αργότερα, δύο χώρες από την ευρύτερη περιοχή πρωταγωνιστούν σε έναν άλλο «πόλεμο» που έχει μεταφερθεί στα... ποδοσφαιρικά ύδατα της Ευρώπης, μαζί με ορισμένες από τις παραδοσιακές δυνάμεις της Γηραιάς Ηπείρου. Και όλες μαζί διαψεύδουν τον Εκο, καθώς τον Αύγουστο πάντα υπάρχουν ποδοσφαιρικές ειδήσεις - και δη μεταγραφικές!

Το πρώτο «μπαμ» που ακούστηκε ήταν η απόκτηση του Λιονέλ Μέσι από την Παρί Σεν Ζερμέν, αλλά όπως αποδείχθηκε ήταν αυτό που πυροδότησε τα δύο επόμενα: την επιστροφή του Κριστιάνο Ρονάλντο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (ή την αρπαγή του από την Σίτι που μέχρι το βράδυ της Πέμπτης τον θεωρούσε σίγουρο) και την επικείμενη μετακίνηση του Κιλιάν Εμπαπέ από την Παρί στη Ρεάλ Μαδρίτης (ακόμη κι αν οι Παριζιάνοι δεν δεχθούν τα 180 εκατ. που προσφέρουν οι Μαδριλένοι, ο Γάλλος θα πάει στην Ισπανία το επόμενο καλοκαίρι). Δύο κινήσεις εκ διαμέτρου αντίθετες, οι οποίες έχουν και ένα εντελώς διαφορετικό υπόβαθρο.

Η European Super League είναι εδώ!

Μέσα σε λίγους μήνες οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες ομάδων της Premier League είδαν τα δύο μεγαλόπνοα σχέδιά τους -Project Big Picture και European Super League- να συναντούν την καθολική αντίδραση των ποδοσφαιρικών αρχών αλλά και των ίδιων των φιλάθλων τους και έτσι αναγκάστηκαν να σημάνουν... ισπανική υποχώρηση.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι στην εποχή του κορωνοϊού οι ανισότητες στον κόσμο του ποδοσφαίρου και δη το χάσμα που χωρίζει τους μεγάλους από τους μικρούς μεγάλωσε ακόμη περισσότερο και η European Super League έστω και χωρίς υπόσταση κυριαρχεί. Με τη διαφορά ότι πλέον τα περισσότερα λεφτά πηγαίνουν μεταξύ των μεγάλων και οι μικρές ομάδες δεν έχουν την ίδια εισροή κεφαλαίων από τις πωλήσεις των ταλέντων τους.

Βέβαια σε αυτό το κομμάτι πολύ σημαντικό ρόλο έχει παίξει και το Brexit που δημιούργησε νέα δεδομένα στις μεταγραφές των ομάδων της Premier League.

Ναι μεν το αγγλικό πρωτάθλημα είναι και πάλι στην κορυφή της σχετικής λίστας με τις ακριβότερες μεταγραφές (τα διπλάσια από τη δεύτερη Ιταλία), έχοντας τις 4 από τις 5 πιο κοστοβόρες μετακινήσεις, αλλά οι δύο εξ αυτών αφορούν Βρετανούς ποδοσφαιριστές: τον Τζακ Γκρίλις που από την Aστον Βίλα πήγε στη Σίτι με 117 εκατ. ευρώ και τον Τζέιντον Σάντσο, ο οποίος πήγε στη Γιουνάιτεντ από την Ντόρτμουντ με 85 εκατ. ευρώ. Με τη μεταγραφή Σάντσο θα ασχοληθούμε και λίγο παρακάτω γιατί η επιστροφή του στην Αγγλία παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον.

«Και η Παρί, που απέκτησε Μέσι, Ράμος, Βαϊνάλντουμ, Ντοναρούμα, πού βρίσκεται;», θα αναρωτηθεί δικαιολογημένα κάποιος, ωστόσο η απάντηση είναι απλή: όλοι οι παραπάνω αποκτήθηκαν ως ελεύθεροι χωρίς οι Καταριανοί ιδιοκτήτες του συλλόγου να χρειαστεί να δαπανήσουν ούτε ένα ευρώ προς τους συλλόγους που ανήκαν.

Μετά από σχεδόν μία δεκαετία στα διοικητικά του συλλόγου και αφού έχουν ξοδέψει αμύθητα ποσά, οι Αραβες δείχνουν μεγάλη προσαρμοστικότητα στα δεδομένα της ποδοσφαιρικής Ευρώπης. Βέβαια στην Παρί ο μήνας του μέλιτος με την προσθήκη του Μέσι έληξε προτού καν ο Αργεντινός κάνει το επίσημο ντεμπούτο του, καθώς όπως όλα δείχνουν η ονειρική τριπλέτα που ενσάρκωναν οι Εμπαπέ, Νεϊμάρ και Μέσι δεν θα προλάβει να αγωνιστεί μαζί σε επίσημο ματς.

Το νέο μεγάλο κόλπο του Πέρεθ

Κι εδώ μπαίνει στο κάδρο η γριά αλεπού που λέγεται Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος αποδεικνύεται εφτάψυχος. «Αν δεν υλοποιηθεί το πρότζεκτ της European Super League, τότε οι σύλλογοι σε λίγους μήνες θα είναι κλινικά νεκροί. Οι συνέπειες της πανδημίας ήδη μας έχουν κοστίσει πολλά και δεν υπάρχει άλλη λύση», έλεγε τον περασμένο Απρίλιο ο πρόεδρος της Ρεάλ, ενώ μόλις την περασμένη εβδομάδα στο «ΘΕΜΑ» παρουσιάζαμε τα οικονομικά χάλια της Ρεάλ (χρέη 900 εκατ. ευρώ) και της Μπαρτσελόνα (χρέη 1,4 δισ. ευρώ).

Κι όμως, ο Ισπανός επιχειρηματίας λίγες ώρες προτού τελειώσει το καλοκαιρινό μεταγραφικό παράθυρο έκανε την κίνηση ματ με την επίσημη πρόταση για την απόκτηση του Κιλιάν Εμπαπέ, ανεβάζοντας σταδιακά τα χρήματα από τα 160 εκατ. ευρώ στα 180 (170+10 διάφορα μπόνους).

Το νούμερο ακριβώς που είχε ξοδέψει πριν από τρία χρόνια η Παρί για να τον αποκτήσει από τη Μονακό και είχε θέσει ως βάση για τις συζητήσεις παραχώρησής του ο τεχνικός διευθυντής του συλλόγου Λεονάρντο.

«Μα πώς είναι δυνατόν να κάνει μια τέτοια μεταγραφή έχοντας τόσα μεγάλα χρέη;», είναι η εύλογη απορία που έρχεται αυθόρμητα σε πολλούς. Και εδώ έγκειται η μαγκιά του πολύπειρου Ισπανού κατασκευαστή. Η Ρεάλ Μαδρίτης από το καλοκαίρι του 2019, όταν και απέκτησε τον Εντέν Αζάρ από την Τσέλσι έναντι 100 εκατ. ευρώ, δεν έχει ξοδέψει ούτε... σεντς για οποιαδήποτε άλλη μεταγραφή. Αντιθέτως, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αποκόμισε περίπου 180 εκατ. ευρώ (προφανώς το ποσό δεν είναι τυχαίο) από τις πωλήσεις 20 ποδοσφαιριστών (ανάμεσά τους παίκτες όπως οι Ρεγκιλόν, Χακίμι, Εντεγκαρντ, Βαράν) γλιτώνοντας παράλληλα και τα (πολλά) εκατομμύρια των συμβολαίων τους (και το επόμενο καλοκαίρι θα γλιτώσει και τα 18 εκατ. που παίρνει ετησίως ο Μπέιλ ο οποίος επέστρεψε).

Εχει λογική όμως να ξοδέψει η Ρεάλ 180 εκατ. για έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος το επόμενο καλοκαίρι θα μπορούσε να έρθει ως ελεύθερος; Θεωρητικά όχι, αλλά ο Πέρεθ βλέπει διαφορετικά τα πράγματα, ενώ υπάρχει και το στοιχείο της προσωπικής εκδίκησης.

Ο δημιουργός των «galacticos» (Ρονάλντο - το Φαινόμενο, Φίγκο, Μπέκαμ, Ρομπέρτο Κάρλος, Ζιντάν κ.λπ.) ξέρει ότι μια τέτοια κίνηση δημιουργεί νέα δεδομένα όχι μόνο σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά κυρίως οικονομικό. Αν η Παρί, που δεν είναι μια ομάδα με το τεράστιο κοινό παγκοσμίως, πούλησε μέσα σε λίγες ώρες 150.000 φανέλες του Μέσι (βγάζοντας το μισό του συμβόλαιο), σκεφτείτε πόσες θα πουλήσει η Ρεάλ ανακοινώνοντας τον 22χρονο Γάλλο επιθετικό. Παράλληλα φέρτε την εικόνα του Γάλλου στο ανακαινισμένο «Μπερναμπέου» με τον κόσμο να έχει επιστρέψει στις κερκίδες... Η Ρεάλ ναι μεν είχε απώλειες λόγω της κρίσης, αλλά όσο περίεργο και αν ακουστεί οι νέες εμπορικές συμφωνίες που έκλεισε της επέτρεψαν να έχει επιπλέον 125 εκατ. ευρώ στους λογαριασμούς της (πέρα από τα λεφτά που έχει εξοικονομήσει από τις πωλήσεις).

Κυρίως όμως φανταστείτε τον Πέρεθ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της μεταγραφής, όταν θα έχει πάρει το διαμάντι από το στέμμα της Παρί, της ομάδας που ήταν η πρώτη η οποία είπε «όχι» στα μεγαλεπήβολα σχέδιά του για τη δημιουργία της European Super League και με τη στάση της άρχισε να δημιουργεί δεύτερες σκέψεις σε όλους τους υπόλοιπους. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο ακόμη κι αν χρειαστεί να περιμένει 12 μήνες για να το γευτεί (η Παρί εξακολουθεί να αρνείται να παραχωρήσει τον 22χρονο επιθετικό της).

Ο άλλος δρόμος της Γιουνάιτεντ για τον Ρονάλντο

Παράλληλα με το σίριαλ Εμπαπέ εκτυλίχθηκε και το άλλο θρίλερ με τον Κριστιάνο Ρονάλντο, που επιστρέφει στην Premier League. Ο Πορτογάλος αποχαιρέτησε τους συμπαίκτες του στη Γιουβέντους το πρωί της Παρασκευής και λίγες ώρες αργότερα ανακοινώθηκε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μετά και την καθοριστική παρέμβαση του σερ Αλεξ Φέργκιουσον.

Καθοριστική γιατί μέχρι το βράδυ της Πέμπτης ο Ρονάλντο ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα κατέληγε στη μισητή Σίτι, καθώς οι «μπλε» του Μάντσεστερ εμφανίζονταν να τα έχουν βρει με τον CR7, αλλά και τη Γιουβέντους. Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Για τη Σίτι η απόπειρα απόκτησης του Ρονάλντο θα κόστιζε για δύο χρόνια 60 εκατ. (30 αυτός, 30 η Γιούβε) συν έναν παίκτη. Πολύ έξυπνο ντιλ για μια ομάδα με τρομερά ποιοτικούς ποδοσφαιριστές αλλά σχεδόν κανέναν με τα χαρακτηριστικά που ήθελε ο Πεπ Γκουαρδιόλα. «Δεν έχουμε έναν παίκτη όπως ο Ρονάλντο, ο Μέσι ή ο Νεϊμάρ, ο οποίος μπορεί μόνος του να πάρει ένα παιχνίδι πετυχαίνοντας τρία, τέσσερα γκολ», είχε πει ο Καταλανός σε ανύποπτο χρόνο και πολλοί δεν είχαν δώσει σημασία στο γεγονός ότι είχε αναφέρει πρώτο το όνομα του Πορτογάλου. Αυτή όμως είναι και η διαφορετικότητα της Σίτι (αλλά και της Παρί). Αμφότερες έχουν απώλειες εσόδων λόγω της πανδημίας, αλλά τα πετροδόλαρα από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κατάρ εγγυώνται την οικονομική τους σταθερότητα και τους επιτρέπουν να κάνουν κινήσεις που οι άλλοι δυσκολεύονται. Και από τη στιγμή που ο Ρονάλντο χάθηκε, τότε απλά προχωρούν στα επόμενα ονόματα που υπάρχουν στη λίστα τους (που περιλαμβάνει παίκτες όπως οι Χάαλαντ και Λεβαντόφσκι). Σίγουρα όμως επικοινωνιακά η υπόθεση Ρονάλντο είναι ένας θρίαμβος για τη Γιουνάιτεντ.

Κάπου εδώ, όμως, ας επανέλθουμε στην υπόθεση Σάντσο. Μια κίνηση που είναι ένα μικρό δείγμα γραφής του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν οι «Κόκκινοι Διάβολοι» (των Αμερικανών ιδιοκτητών) μετά την εποχή Μουρίνιο και τις μεγάλες μεταγραφές.

Ο Σάντσο ήταν στόχος της Γιουνάιτεντ την τελευταία διετία, αλλά οι απαιτήσεις της Ντόρτμουντ ξεκινούσαν από τα 120 εκατ. ευρώ. Ετσι, το περασμένο καλοκαίρι αντί του Σάντσο αποκτήθηκε ο ελεύθερος από την Παρί Σεν Ζερμέν Εντινσον Καβάνι. Μόνο που ο Σάντσο παρά τις αλλεπάλληλες προτάσεις δεν ανανέωνε το συμβόλαιό του, με αποτέλεσμα η Ντόρτμουντ από το να τον χάσει τζάμπα να τον παραχωρήσει με 85 εκατ., έχοντας όμως φροντίσει από πέρσι το καλοκαίρι να πάρει τον διάδοχό του (τον επίσης νεαρό Αγγλο Μπέλιγχαμ).

Την πληρώνουν οι μικροί

Αν ρίξετε μια γρήγορη ματιά από την αρχή του κειμένου θα δείτε ότι τα ονόματα που κυριαρχούν είναι σύλλογοι από το... πάνω ράφι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Πάντα αυτοί πρωταγωνιστούσαν στις μεταγραφές, όμως πέρα από τις όποιες κινήσεις γίνονταν μεταξύ των κορυφαίων κλαμπ της Γηραιάς Ηπείρου, ένα σεβαστό ποσοστό από τον ετήσιο μεταγραφικό τζίρο αφορούσε και τις μικρότερες ομάδες που πουλούσαν τα... ασημικά τους στους μεγάλους και μπορούσαν να επιβιώσουν για κάποια χρόνια (μέχρι να ετοιμάσουν τα νέα τους φιντάνια). Τώρα όμως με τους μεγάλους να αλλάζουν τακτική, επιλέγοντας την αγορά των ελεύθερων, τα χρήματα που έχουν πέσει στην αγορά είναι πολύ λιγότερα και οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες. Γιατί όσο κι αν δεν θέλουν να το καταλάβουν ο Πέρεθ και οι υπόλοιποι, οι σταρ δεν γεννιούνται, γίνονται. Και για να γίνουν πρέπει να υπάρχουν η Σπόρτινγκ Λισαβόνας (που έβγαλε τον Ρονάλντο), η Μονακό (που έβγαλε τον Εμπαπέ), ο Ολυμπιακός (που έβγαλε τον Τσιμίκα), ο ΠΑΟΚ (που έβγαλε τον Τζόλη) και ούτω καθεξής...

Ειδήσεις σήμερα

Ανασχηματισμός με θεσμικές αλλαγές

Ο τυφώνας Άιντα «σαρώνει» τη Λουιζιάνα: Ένας νεκρός από πτώση δέντρου - Χωρίς ρεύμα η Νέα Ορλεάνη

Big Brother: Ανατροπή στην πρεμιέρα – Η πρώτη δοκιμασία, η αποχώρηση, το «μυστικό δωμάτιο» και το... Twitter