Στα 41 του χρόνια μετά από μια καριέρα γεμάτη τρόπαια και διακρίσεις, ο θρυλικός Πάου Γκασόλ, ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τα παρκέ - Από τη Βαρκελώνη στο NBA, ο Κόμπι Μπράιαντ, η υπόκλιση στον Γιάννη Αντετοκούνμπο και η σχέση ζωής με την εθνική Ισπανίας
El Fin De Una Era… Σχεδόν τρεις μήνες μετά την απόσυρση του Βασίλη Σπανούλη, ένας ακόμη μύθος της καλαθοσφαίρισης, ο θρυλικός Ισπανός Πάου Γκασόλ, ανακοίνωσε την Τρίτη (5/10) σε μια όμορφη τελετή στην πατρίδα του στην Βαρκελώνη, πως εγκαταλείπει στα 41 του χρόνια το μπάσκετ, ύστερα από μια λαμπρή πορεία γεμάτη επιτυχίες μετάλλια και τρόπαια.
«Ήθελα να παίξω μπροστά στην κόρη μου, δούλεψα με τους γιατρούς και τώρα που ήρθε το τέλος, είμαι προετοιμασμένος γι' αυτό. Ευχαριστώ την Μπαρτσελόνα που μου έδωσε την ευκαιρία γι' αυτούς τους όμορφους μήνες, είμαι πολύ χαρούμενος. Ήταν μία από τις καλύτερες περιόδους της ζωής και της καριέρας μου. Έπαιξα και με την εθνική ομάδα, ήταν ιδιαίτερο το συναίσθημα κι ας μην κατακτήσαμε ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Είμαι εδώ για να σας πω ότι αποσύρομαι από το μπάσκετ. Ήταν μια δύσκολη απόφαση, αλλά πάντα πρέπει να γνωρίζεις πότε να αλλάξεις μια ταχύτητα για να απολαύσεις τον εαυτό σου και την οικογένειά σου. Ήθελα να τελειώσω παίζοντας, όχι με πατερίτσες και με χειρουργικές επεμβάσεις. Ευχαριστώ όλους τους συνοδοιπόρους μου σε αυτό το ταξίδι. Σας ευχαριστώ για την υποστήριξή σας και ελπίζω πως μπορώ να στηρίζομαι σε εσάς για τα επόμενα πρότζεκτ. Πάντα ήθελα να θέτω νέους στόχους και νέα όρια» , δήλωσε χαρακτηριστικά.
Μάλιστα έντονα συγκινησιακή ήταν η στιγμή που αναφέρθηκε στον αδικοχαμένο φίλο του Κόμπι Μπράιαντ... «Θέλω να κάνω ειδική μνεία σε εκείνον. Θα ήθελα πολύ να βρίσκεται απόψε εδώ, όμως η ζωή είναι κάποιες φορές πολύ άδικη. Με δίδαξε πως να γίνω καλύτερος ηγέτης, καλύτερος ανταγωνιστής, μου έδειξε τι χρειάζεται για να κερδίσω».
Θυμίζουμε πως τον Αύγουστο είχε προηγηθεί, η γνωστοποίηση της αποχώρησης του ίδιου και του αδερφού του Μαρκ, από την εθνική Ισπανίας στην οποία και έγραψαν τα ονόματά τους με ολόχρυσα γράμματα.
Από τη Βαρκελώνη... στα σαλόνια του NBA
Γεννημένος στις γειτονιές της Βαρκελώνης στις 6 Ιουλίου του 1980, από δύο γονείς που εργάζονταν στο νοσοκομείο του Σαν Πάου, από μικρή ηλικία τα ενδιαφέροντα του μοιράζονταν ανάμεσα στην αγάπη για την πορτοκαλί μπάλα και για την επιστήμη.
Το ταλέντο του στο μπάσκετ ωστόσο δεν άργησε να ξεχωρίσει, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το όνειρο του να γίνει γιατρός, δίνοντας του όμως το εισιτήριο για να γράψει ιστορία στα αθλητικά χρονικά. Η χρυσή διαδρομή του ξεκίνησε από τα παιδικά τμήματα της Μπαρτσελόνα κι από εκεί στην πρώτη ομάδα των Καταλανών, την φανέλα των οποίων και φόρεσε μέχρι το 2001, κατακτώντας 2 πρωταθλήματα και 1 Κύπελλο Ισπανίας.
Έχοντας μάλιστα στο παλμαρέ του και το βραβείο του MVP των τελικών, ολοκληρώνοντας την κανονική περίοδο με 12.4 πόντους, 5.8 ριμπάουντ, η άλλη άκρη του Ατλαντικού τον καλούσε στην αγκαλιά της…
Έτσι όταν μπήκε στη διαδικασία επιλογής, τον Ιούνιο του 2001, επελέγη στην - ασυνήθιστα υψηλή για Ευρωπαίο - τρίτη θέση από τους Ατλάντα Χοκς. Λίγα χρόνια μετά ο ίδιος θα δηλώσει στην κάμερα του NBA: “Θυμάμαι τον κόσμο να λέει… Ο Πάου Γκασόλ; Ποιος είναι αυτός ο τύπoς; Κανείς δεν ήξερε. Από την Ισπανία; Τι είναι αυτό, το Μεξικό; Αυτό με έκανε να κάνω ένα βήμα μπροστά και να πω. Είμαι εδώ και μπορώ να παίξω! Όλοι θα ξέρουν για εμένα…”.
Στην πολιτεία του Τενεσί έμεινε μέχρι το 2008, εβρισκόμενος στην κορυφή δώδεκα στατιστικών κατηγοριών, ένας απολογισμός εντυπωσιακός, έστω κι αν οι Γκρίζλις μετρούσαν τότε μόλις δεκατρία χρόνια ύπαρξης.
Η 1η Φεβρουαρίου του 2008 έμελε να αποτελέσει την ημερομηνία σταθμό στο περιπετειώδες ταξίδι της ζωής του, καθώς επρόκειτο για το εφαλτήριο μιας μυθικής καριέρας... Συγκεκριμένα, τότε ήταν που ο Γκασόλ μεταγράφηκε στους Λέικερς, οι οποίοι έδωσαν ως αντάλλαγμα στους Γκρίζλις δύο παίκτες και δικαιώματα από μελλοντικά ντραφτ.
Στο Λος Άντζελες μαζί με τον αείμνηστο Κόμπι Μπράιαντ συνέθεσαν ένα από τα πλέον μνημειώδη δίδυμα στο παγκόσμιο μπάσκετ, οδηγώντας τους Λέικερς στους τελικούς του ΝΒΑ επί τρεις συνεχόμενες χρονιές. Μάλιστα, φόρεσε δύο «δαχτυλίδια», το 2009 και το 2010 (88 και 105 αγώνες αντίστοιχα, σε όλους ως μέλος της αρχικής πεντάδας και με μέσο χρόνο συμμετοχής γύρω στα 38 λεπτά). Σε καθαρά ατομικό επίπεδο, προσέθεσε τρεις ακόμη συμμετοχές σε All-Star Game (2009, 2010, 2011).
Το Δεκέμβριο του 2011 επρόκειτο να μεταγραφεί στους Χιούστον Ρόκετς, στα πλαίσια μιας «τριγωνικής» ανταλλαγής που περιελάμβανε έξι παίκτες των Λέικερς, Ρόκετς και Χόρνετς. Ωστόσο, η συμφωνία τελικά ακυρώθηκε από τη διοίκηση του NBA.
Έπειτα ακολούθησε η διετής θητεία του στους Σικάγο Μπουλς, στους Σπερς του Γκρέγκ Πόποβιτς, ενώ προτού τραυματιστεί βρέθηκε και στο πλάι του Γιάννη Αντετοκούνμπο στους Μπακς, προς το τέλος της σεζόν 2019.
Σε 1226 αγώνες κανονικών περιόδων στο ΝΒΑ ο Γκασόλ είχε 17 πόντους (51.2% στο δίποντο, 36.8% στο τρίποντο και 75.3% στις βολές), 9.2 ριμπάουντ, 3.2 ασίστ και 1.6 μπλοκ ανά 33.4 λεπτά. Σε 136 αγώνες playoffs είχε 15.4 πόντους (51.2% στο δίποντο, 29.7% στο τρίποντο και 74.1% στις βολές), 9.2 ριμπάουντ, 3.2 ασίστ και 1.7 μπλοκ ανά 35.5 λεπτά.
Στις 23 Φεβρουαρίου 2021, ανακοινώθηκε η επιστροφή του στην Μπαρτσελόνα της καρδιάς του, 20 χρόνια μετά το τέλος της πρώτης του θητείας στον σύλλογο, η οποία και συνοδεύτηκε με την κατάκτηση στις 15 Ιουνίου, του Πρωταθλήματος Ισπανίας, για τρίτη φορά στην καριέρα του.
Amor para eterno
Αν θα μπορούσαμε με μια νοητή γραμμή να ακολουθήσουμε την πορεία της κυκλοφορίας του αίματος στις φλέβες από την περιφέρεια προς την καρδιά, θα διαπιστώναμε το σκούρο κόκκινο χρώμα που τις διαποτίζει.
Σίγουρα στις φλέβες του «πατέρα» της εθνικής Ισπανίας, από την μέρα που κατέκτησε για πρώτη φορά την κορυφή του κόσμου το 1999 στο Μουντομπάσκετ Νέων στη Λισαβόνα απέναντι στις ΗΠΑ, έχοντας στο πλευρό του τον μυθικό Χουάν Κάρλος Ναβάρο, έως και το φετινό καλοκαίρι που αποκλείστηκε από την Team USA στην τετράδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, έρεε το κόκκινο χρώμα της μεγάλης προσφοράς του στους «ρόχας»!
Με το εθνόσημο ο εμβληματικός σέντερ, έχει πανηγυρίσει με το εθνόσημο 11 μετάλλια. Ένα χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμιο (2006), τρία σε Ευρωμπάσκετ (2009, 2011, 2015), δύο ασημένια σε Ολυμπιακούς Αγώνες (2008, 2012) και ακόμη δύο σε Ευρωμπάσκετ (2003, 2007), ενώ έχει και ένα χάλκινο στους Ολυμπιακούς του Ρίο (2016) και δύο σε Ευρωμπάσκετ (2001, 2017).
Η βαθιά υπόκλιση στον Γιάννη Αντετοκούνμπο
To 2019 μέσω ενός γράμματος στο players tribune είχε υποκλιθεί στον τότε συμπαίκτη του Γιάννη Αντετοκούνμπο, λέγοντας πως θα λάβει το βραβείο του MVP.
Aναλυτικά τα όσα είχε γράψει ο Πάου Γκασόλ:
«Όταν πήγα στους Μπακς, άρχισαν οι ερωτήσεις. Οι άνθρωποι ήθελαν να μάθουν για τον Γιάννη. Θέλουν να ξέρουν τι νομίζω για αυτόν και θέλουν να ξέρουν με ποιους παίκτες τον συγκρίνω
Δεν τους κατηγορώ, δύσκολο να περιγραψεις τον Γιάννη. Δεν ταιριάζει εύκολα σε κατηγορίες που έχουμε συνηθίσει, τώρα ή στο παρελθόν.
Ενθουσιάστηκε όταν ήρθα σε μια σπουδαία ομάδα όπως το Μιλγουόκι, το οποίο στοχεύει στο πρωτάθλημα. ΤΟ ήξερα πως θα παλέψει για τον τίτλο και με τον ΜVP της σεζόν.
Κάθε χρόνο υπάρχουν πολλοί παίκτες που κάνουν τρομερές εμφανίσεις. Αλλά μόνο ένας είναι ο MVP. Τα τελευταία 18 χρόνια, είχα την ευκαιρία να παίξω με μερικούς από τους καλύτερους της γενιάς μου. Θα σας πω ποιος είναι ο Γιάννης.
Θα το κάνω αυτό, λέγοντας ποιος δεν είναι ο Γιάννης. Ο Αντετοκούνμπο δεν είναι ο Ράσελ Ουέστμπρουκ. Έπαιξε απέναντι και στους 2 και είδα ομοιότητες. Γιάννης και Ράσελ σε προσπερνάνε με την ταχύτητα τους χωρίς να σου κάνουν ντρίμπλα. Σε πιέζουν στην άμυνα, ενώ χρησιμοποιούν το eurostep. Kaι οι δύο μπορούν να κάνουν triple double. Και τα δυο παιδιά παίζουν με μεγάλη ένταση, κάτι σπάνιο ακόμα και σε επίπεδο ΝΒΑ.
Ο Γιάννης δεν είναι Russ
Eίναι μελλοντικός Hall Of Famer ο Ράσελ. Ο μοναδικός με μέσους όρους triple double σε 2 σερί σεζόν.
Ακόμα ο Γιάννης δεν είναι Ουέστμπρουκ. Ο Γιάννης είναι ακόμα 24, δεν ξέρουμε το ταβάνι του.
Ο Γιάννης δεν είναι Σακίλ Ο'Νίλ. Θέλω να σκεφτείτε τον μικρό Σακίλ. Όταν ήταν στο LSU. Και στους Μάτζικ. Μπορείτε να βρείτε άλλο παίκτη που να έχει τέτοια ταχύτητα στο μέγεθος του. Ποιος καρφώνει πιο σκληρά και πιο συχνά. Για μένα μόνο ο Γιάννης.
Είναι σπάνιο για ένα παίκτη με το ύψος ενός σέντερ να έχει τόσες ικανότητες στην ταχύτητα και να είναι κυρίαρχος. Ο τρόπος που ο νεαρός Σακίλ έτρεχε στον αιφνιδιασμό, τελείωνε με φοβερά καρφώματα. Ξέρουν να παίζουν εξαιρετική άμυνα. Και οι δύο πάνε για μπλοκ κάθε φορά. Δίνουν ένα μήνυνα στον αντίπαλο. “Κάθε φορά που θα πλησιάσεις στη ρακέτα, θα είμαι εκεί”.
Αλλά ο Γιάννης δεν είναι Σακίλ
Όταν ο Σακίλ πήρε 3 σερί τίτλους στους Λέικερς, έγινε παίκτης που δεν συγκρίνεται με κανέναν στη θέση του σέντερ. Έγινε ο πιο κυρίαρχος big man της γενιάς του. Είναι στο Hall O Fame και πήρε 4 πρωταθλήματα. Είναι στο δικό του επίπεδο.
Ο Γιάννης δεν είναι Σακίλ. Είναι ακόμα 24 και δεν έχουμε δει το ταβάνι του
Ο Γιάννης δεν είναι ο Κέβιν Γκαρνέτ
Όταν ήταν 24 ο Γκαρνέτ είχε 22 πόντους και 11.4 ριμπάουντ ανά ματς, ενώ ο Γιάννης μετρά 27.7 πόντους και 12.5 ριμπάουντ. Ήταν πολύ θορυβώδης στο παρκέ, ενώ ο Γιάννης ειναι πιο ήσυχος. Ο Γιάννης είναι ανταγωνιστικός και επιθετικός σαν τον KG. Kαι οι 2 βλέπουν πάσες που οι περισσότεροι ψηλοί δεν βλέπουν.
Ο ΚG είναι MVP, 15 φορές All Star. Ήταν κορυφαίος ριμπάουντερ σε 4 σερί σεζόν. Είναι μελλοντικός Hall Of Famer και έχει δαχτυλίδι πρωταθλητή.
Έτσι ο Γιάννης δεν είναι KG. Όχι ακόμα, είναι μόλις 24 και δεν ξέρουμε το ταβάνι του.
Και ο Γιάννης δεν είναι Γκασόλ.
Πριν ξεκινήσει η πρώτη μου σεζόν, ήθελα να κερδίσω το βραβείο του Rookie της σεζόν. Τότε υπήρχε κάτι διαφορετικό για τους μη Αμερικανούς παίκτες. Σκεφτόμουν πως θα προσαρμοστώ. Ο Γιάννης ήταν 18 σαν rookie και δεν τον είχα ξανακούσει νωρίτερα από αυτό. Όταν τον αντιμετώπισα πρώτη φορά, ήταν μακρύς και αδύνατος. Δεν μιλούσε πολύ
Όταν εγώ ήμουν 24, κερδίσαμε 45 ματς στους Γκρίζλις και στον πρώτο γύρο παίξαμε με Σανς. Μας σκούπισαν.
Στην ίδια ηλικία ο Γιάννης οδήγησε τους Μπακς σε 60 νίκες, στο καλύτερο ρεκόρ στη λίγκα. Ο Γιάννης και εγώ είμαστε διαφορετικοί. Έχουμε διαφορετικές επιρροές από το μπάσκετ. Γεννηθήκαμε σε διαφορετικά μέρη. Ποτέ μου δεν είχα τα νούμερα του Γιάννη σε ηλικία 24 ετών. Έτσι δεν μπορώ να συγκριθώ με τον Γιάννη.
Ο Γιάννης δεν είναι Κόμπι.
Κανείς δεν μοιάζει με τον Κόμπι. Ο συνδυασμός ταλέντου και θέλησης για νίκη. Δεν το έχω ξαναδεί αυτό. Θυμάμαι όταν εμφανίστηκα στο training camp των Λέικερς το 2012, μετά τη συμμετοχή μου με την Ισπανία στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θυμάμαι πως ο Κόμπι με προκάλεσε σε μονάκι και μου είπε πως το παιχνίδι θα έχει μόνο κινήσεις στο post. Δεν με άφησε να αρνηθώ, άρα θα παίξουμε. Μου έκανε trash talking. Σκεφτόμουν “Κόμπι χαλάρωσε, είμαστε ακόμα στο ξεκίνημα της σεζόν". Μου αρέσει αυτή η ιστορία.
Πάντα ο Κόμπι ήταν σε mode πρωταθλήματος. Έμαθα πάρα πολλά από αυτόν. Τα χρόνια δίπλα στον Κόμπι ήταν τα καλύτερα της καριέρας μου.
Ο Γιάννης και ο νεαρός Κόμπι έχουν κάποιες ομοιότητες. Ο Black Mamba είχε προκαλέσει τον Γιάννη να βγει MVP και νομίζω πως αυτό προκάλεσε έκπληξη σε πολλούς.
Και ο Γιάννης ήταν έκπληκτος. Όταν τον ρώτησα πριν λίγο καιρό, μου είπε “Αυτός ο τύπος είναι ένας εκ των κορυφαίων όλων των εποχών, με προκαλεί να βγω MVP. Aυτό σημαίνει πως με πιστεύει. Ο Γιάννης έχει βελτιωθεί πολύ από τον καιρό εκείνο. Το καλοκαίρι που μας πέρασε, ο Κόμπι προκάλεσε τον Γιάννη και ήξερε πως θα εξελιχθεί όλο αυτό. Ο Κόμπι θα τον μάθαινε πράγματα. Θα τον έφτανε στα όρια του. Θα προσπαθούσε να τον... σπάσει. Ο Γιάννης μου είπε τι έγινε. Τον έμαθε να στέκεται στις αδυναμίες του, στις αδυναμίες του αντιπάλου του. Να προσθέσει κάτι νέο στο παιχνίδι του. Αυτό δηλαδή που έκανε και ο Κόμπι με το δικό του παιχνίδι.
Ο Γιάννης δεν είναι Κόμπι, αλλά και οι δύο είναι ανταγωνιστικοί και πάντα βλέπεις τη σπίθα στα μάτια τους. Ο Κόμπι στην προπόνηση προετοιμαζόταν λες και έπαιζε ματς.
Όταν χάσαμε από τους Σέλτικς στο Game 1 οι περισσότεροι έκαναν κριτική στον Γιάννη. Στο δεύτερο ματς ο Γιάννης ήταν χαλαρός και ήξερε πως θα απαντήσει. Και το έκανε. Από τότε πήραμε όλα τα ματς
Ο Γιάννης είναι ο κορυφαίος παίκτης στη λίγκα και παίζει στην καλύτερη ομάδα σύμφωνα με τη βαθμολογία της regular season.
Θα είναι στην All NBA Team και στην All-Defense Team. Eίναι από τους πιο κυρίαρχους παίκτες στη λίγκα. Έχει την ευκαιρία να στείλει τους Μπακς σε τελικούς μετά από 45 χρόνια
Ο Γιάννης είναι ο ΜVP. Δεν χρειάζεται να τον συγκρίνεις με κανέναν. Οι περισσότεροι παίκτες στο παρόν ή στο παρελθόν δεν έφτασαν ποτέ στο peak τους σε επίπεδο που το κάνει ο Γιάννης τη φετινή σεζόν. Είναι μόλις 24. Αντί να τον συγκρίνετε με άλλους, απολαύστε τον να παίζει. Δείτε τον να αναπτύσσεται και να απολαμβάνει το ταξίδι του.
Αφήστε τον Γιάννη να είναι ο Γιάννης. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσο ψηλά θα φτάσει.»
Ωστόσο και για ακόμη μια φορά ο Ισπανός «γίγαντας» αναγνώρισε το μεγαλείο του Έλληνα σταρ των Ελαφιών και λίγο μετά τη λήξη του έκτου τελικού, που έχρισε τον Γιάννη πρωταθλητή στο NBA, έστειλε ένα ιδιαίτερο μήνυμα με «αποδέκτες» τους Γιάννη Αντετοκούνμπο και τον αείμνηστο Κόμπι Μπράιαντ.
Συγκεκριμένα, αφού αποθέωσε τον Γιάννη για το τρομερό επίτευγμα των 50 πόντων στο κρίσιμο και τελευταίο, όπως αποδείχθηκε, game 6 της σειράς των τελικών του NBA ο Γκασόλ θυμήθηκε την προφητεία του «Black Mamba», όταν το 2018 είχε… προαναγγείλει το πρωτάθλημα για τον ηγέτη των Μπακς.
«Τα κατάφερε, αδερφέ!», έγραψε ο Ισπανός άσος στο Twitter καρφιτσώνοντας το σχετικό tweet που είχε κάνει 3 χρόνια νωρίτερα ο Μπράιαντ.
Ο άνθρωπος πίσω από τον μύθο
Πέρα της μπασκετικής ευφυίας που τον διέπει ο μύθος του γιγαντώθηκε και χάρη στην εξωαγωνιστική του δραστηριότητα.
Ειδικότερα, από το 2003 είναι πρεβευτής της UNISEF, συμμετέχοντας σε αρκετές δράσεις σε αναπτυσσόμενες ή πληγείσες χώρες ώστε να ενημερωθεί για τις ανάγκες και τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων. Ακόμη, έχει λάβει μέρος στην εκστρατεία «Φωνές των Παιδιών σε Καταστάσεις Έκτακτης Ανάγκης», ένα πρόγραμμα που δίνει στα παιδιά που πλήττονται από φυσικές καταστροφές και συρράξεις την ευκαιρία να επικοινωνήσουν τις προσωπικές ιστορίες τους σε παγκόσμιο ακροατήριο.
Μάλιστα, το 2012 ψηφίσθηκε για το βραβείο «Τζ. Γουόλτερ Κένεντι» από την Ένωση ρεπόρτερ μπάσκετ των ΗΠΑ με αφορμή το πολυετές φιλανθρωπικό του έργο, ενώ το 2013 ίδρυσαν μαζί με τον αδερφό του, το «Ίδρυμα Γκασόλ» με στόχο την προώθηση του αθλητισμού και της υγιεινής διατροφής στα σχολεία του Λος Άντζελες και της Βαρκελώνης.