Σέριφ Τίρασπολ: «Σήμα» από την Άγρια Δύση, ιδιοκτήτες από την KGB και τρεις παίκτες από την Ελλάδα

Μια χώρα η οποία… δεν υπάρχει. Μια ομάδα που έχει την έδρα της σε μια διεκδικούμενη περιοχή και εκπροσωπεί μια χώρα με την οποία η πατρίδα της θεωρητικά εξακολουθεί να βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Θα μπορούσε να είναι το τέλειο ποδοσφαιρικό παραμύθι. Αν μάλιστα απομονώσει κανείς το αμιγώς αθλητικό κομμάτι, στο οποίο εμπλέκονται και τρεις Ελληνες ποδοσφαιριστές (Κολοβός, Αθανασιάδης, Ευαγγέλου), αυτό ισχύει στο 100%. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι το παραμύθι της Σέριφ Τίρασπολ έχει και… δράκους, οι οποίοι προς το παρόν κινούνται στην αφάνεια.

Το βράδυ της περασμένης Τρίτης όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης είχε τα βλέμματά του στραμμένα στο Παρίσι και πιο συγκεκριμένα στο «Παρκ Ντε Πρενς», όπου διεξαγόταν η αναμέτρηση Παρί Σεν Ζερμέν - Μάντσεστερ Σίτι για τη 2η αγωνιστική των ομίλων του Champions League. Επρόκειτο για το πιο ακριβό ντέρμπι του κόσμου, καθώς στο χορτάρι (και στους πάγκους) του γηπέδου βρίσκονταν 2 δισ. ευρώ. Αυτή είναι (αθροιστικά) η χρηματιστηριακή αξία της Παρί και της Σίτι που έχουν γιγαντωθεί με τα πετροδόλαρα του Κατάρ (οι Γάλλοι) και του Ντουμπάι (οι Αγγλοι) και σ’ αυτό το ματς ο Λιονέλ Μέσι πέτυχε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα των Παριζιάνων.

Κι όμως, εκείνο το βράδυ, με την ολοκλήρωση των αναμετρήσεων, η νίκη της Παρί και το γκολ του Μέσι δεν ήταν το πρώτο ποδοσφαιρικό trend, καθώς όλα τα είχε επισκιάσει η απίστευτη νίκη της Σέριφ Τίρασπολ στην έδρα της Ρεάλ Μαδρίτης με 2-1, με το νικητήριο γκολ να σημειώνεται στο 90’ και σκόρερ τον Σεμπάστιεν Τιλ από το Λουξεμβούργο! Ενα σενάριο που ούτε στον χειρότερο εφιάλτη του δεν είχε τολμήσει να φανταστεί ο πρόεδρος της Ρεάλ Φλορεντίνο Πέρεθ, ο εμπνευστής της European Super League που ήθελε να… εξαφανίσει από την ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου ομάδες όπως η Σέριφ. Karma is a beach, δον Φλορεντίνο. Ακούγοντας κανείς το όνομα Σέριφ υποθέτει ότι θα πρόκειται για κάποιον ιδιωματισμό της μολδαβικής (ρουμανικής) γλώσσας, όμως σημαίνει αυτό που ακριβώς καταλαβαίνουμε: σερίφης! Το έμβλημα της ομάδας είναι μάλιστα το αστέρι ενός σερίφη, μόνο που εδώ αντί για την Αγρια Δύση έχουμε να κάνουμε με την… Ανατολική Ευρώπη και δη τη γη της Υπερδνειστερίας, μια στενή λωρίδα γης (4.163 χλμ. η έκτασή της και περίπου 500.000 ο πληθυσμός της), η οποία το 1792 δόθηκε στη Ρωσική Αυτοκρατορία (με τη Συνθήκη του Ιασίου) και από το 1945 έως το 1991 ανήκε στη Σοβιετική Δημοκρατία της Μολδαβίας. Οταν, όμως, η τελευταία ανεξαρτητοποιήθηκε και ήρθε πιο κοντά στη Ρουμανία, στην Υπερδνειστερία (όπου το 35% του πληθυσμού είναι Ρώσοι και από 30% περίπου είναι Ουκρανοί και Μολδαβοί) είχαμε εντάσεις και τον Σεπτέμβριο του 1990 κηρύχθηκε η ανεξαρτησίας της «χώρας» (την οποία δεν έχει αναγνωρίσει κανείς). Οι δύο πλευρές οδηγήθηκαν σε στρατιωτική σύγκρουση τον Μάρτιο του 1992, αλλά τέσσερις μήνες αργότερα προέκυψε εκεχειρία. Τριάντα χρόνια αργότερα ο πόλεμος δεν έχει λήξει και επίσημα (frozen conflict), χωρίς όμως να υπάρχουν μεγάλες εντάσεις.

Οι businessmen

Ολο αυτό το σκηνικό που περιγράψαμε για το status quo της Υπερδνειστερίας κρύβει και το μυστικό της δημιουργίας της Σέριφ. Σε πολλές από τις πάλαι ποτέ Σοβιετικές Δημοκρατίες η κατάρρευση της ΕΣΣΔ δημιούργησε νέα κράτη, νέα δεδομένα, αλλά και μια νέα γενιά ολιγαρχών.

Εξαίρεση στον συγκεκριμένο κανόνα δεν αποτελεί ούτε η Υπερδνειστερία όπου βρήκε τη δική του Ιθάκη ο Βίκτορ Γκουσάν, ένας πρώην πράκτορας της KGB, ο οποίος με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου μπορεί να μην έχει πλέον αντικείμενο εργασίας, αλλά προφανώς είχε την τεχνογνωσία και τις κατάλληλες γνωριμίες για να τις… αξιοποιήσει στη νέα του ζωή.

Δύο χρόνια μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Υπερδνειστερίας, που έφερε και την παρουσία Ρώσων στρατιωτών στην περιοχή προκειμένου να διαφυλάξουν την ειρήνη, ο Γκουσάν μαζί με τον άλλοτε συνάδελφό του στην KGB Ιλια Καζμάλι εμφανίζονται στο προσκήνιο ιδρύοντας την εταιρεία που έμελλε να εξελιχθεί στον απόλυτο άρχοντα της περιοχής, Τη Sheriff! Ω, ναι, το όνομα της ομάδας είναι το όνομα της εταιρείας που έχει αλυσίδα σούπερ μάρκετ, πρατήρια καυσίμων, εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, τηλεοπτικό σταθμό, αποστακτήριο (που βγάζει ένα από τα κορυφαία κονιάκ παγκοσμίως) και κατασκευαστικό βραχίονα. Κοινώς ελέγχει τα πάντα στην Υπεδνειστερία και κατηγορείται ότι ελέγχεται από τη Ρωσία!

Είναι κοινό μυστικό στην περιοχή ότι η Σέριφ είναι πίσω από το Renewal Party που κερδίζει τις εθνικές εκλογές (τα τελευταία χρόνια βέβαια αλλάζει συνεχώς πρόεδρο στην περιοχή), ενώ υπάρχουν ουκ ολίγες καταγγελίες για ξέπλυμα χρήματος, λαθρεμπόριο (τσιγάρων, καυσίμων, όπλων) και εσχάτως για εμπλοκή της εταιρείας σε παράνομη διακίνηση κρυπτονομισμάτων.

Και αν ο πρώην συνάδελφός τους (στην KGB) Βλαντιμίρ Πούτιν είναι λάτρης των πολεμικών τεχνών, Γκουσάν και Καζμάλι (αν και ο δεύτερος είναι εντελώς εξαφανισμένος) κατάλαβαν ότι εκεί στον Δνείπερο ασχολούνται μόνο με το ποδόσφαιρο. Ετσι ίδρυσαν τη Σέριφ, η οποία ξεκίνησε από τη Β’ κατηγορία της Μολδαβίας, αλλά η άνοδός της ήταν εκρηκτική - κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Κυριολεκτικά γιατί το 1998 πήρε το πρώτο της Κύπελλο (από τα 10 συνολικά) και από το 2001 μέχρι σήμερα έχει χάσει μόλις δύο φορές το Πρωτάθλημα (το 2011 και το 2015).

Μεταφορικά γιατί στις αρχές του millennium ο Γκουσάν ήταν ο μόνος επιζών βομβιστικής επίθεσης στην οποία σκοτώθηκαν 6 άνθρωποι. Επίσης υπάρχει και μια απίστευτη ιστορία την οποία διηγήθηκε στο ισπανικό πρακτορείο ειδήσεων ΕFE ο Ρουμάνος παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής Φλορίν Μοτρότς. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ο Μοτρότς αποφάσισε να κολλήσει τα τελευταία του ποδοσφαιρικά ένσημα στη Σέριφ κι όταν βρέθηκε στο Τίρασπολ για να διαπραγματευτεί το συμβόλαιό του παρατήρησε ότι πάνω στο γραφείο του προέδρου υπήρχε ένα πιστόλι. Ωστόσο το πιο σοκαριστικό συνέβη κατά τη διάρκεια ενός αγώνα πρωταθλήματος, όπου η Σέριφ έχανε στο ημίχρονο. Οταν λοιπόν ο Γκουσάν κατέβηκε στα αποδυτήρια πέταξε μια... χειροβομβίδα και οι παίκτες έτρεχαν να κρυφτούν!

Λίγο αργότερα κατάλαβαν ότι ήταν πλαστική, ωστόσο ο ισχυρός άνδρας της ομάδας, προτού επιστρέψει στις θέσεις των επισήμων, τους είπε με νόημα: «Αν δεν κερδίσετε το ματς, η χειροβομβίδα στο τέλος του αγώνα θα είναι αληθινή». Για να μπορεί να διηγείται μετά από τόσο χρόνια τη συγκεκριμένη ιστορία, προφανώς αυτός και οι συμπαίκτες του έκαναν το καθήκον τους. Είπαμε, Σέριφ-ης όνομα και πράγμα.

Η μετεξέλιξη σε πολυεθνική δύναμη

Πέρα όμως από τις (πολλές) σκιές που υπάρχουν στον επιχειρηματικό βραχίονα της Σέριφ, η αλήθεια είναι ότι στο ποδοσφαιρικό κομμάτι τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εχοντας την οικονομική άνεση άρχισε σιγά-σιγά να χτίζει την κυριαρχία της στο Πρωτάθλημα της Μολδαβίας (η UEFA δεν αναγνωρίζει την Υπερδνειστερία) εξαφανίζοντας τον εσωτερικό ανταγωνισμό.
Παράλληλα με την αγωνιστική της κυριαρχία άρχισε να… δημιουργεί και εκτός αγωνιστικού χώρου, καθώς το 2002 εγκαινιάστηκε το νέο της γήπεδο (μόλις 13.000 θέσεων) και λίγα χρόνια αργότερα ένα εντυπωσιακό προπονητικό κέντρο (με γήπεδα, ξενοδοχείο και όλες τις ανέσεις που απολαμβάνουν τα top clubs της Ευρώπης).

Μπορεί η Μολδαβία να είναι η πιο φτωχή χώρα της Ευρώπης, μπορεί η φτώχεια κι η ανέχεια να συρρίκνωσαν δραματικά τον πληθυσμό της Υπερδνειστερίας, αλλά η Σέριφ μπορούσε να φέρνει στο Τίρασπολ τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της χώρας (δεν είναι και πάρα πολλοί) και κυρίως να βρίσκει φτηνούς και καλούς ξένους απ’ όλο τον κόσμο.
Σύμφωνα με την έγκυρη ιστοσελίδα transfermarkt.com, η χρηματιστηριακή αξία της Σέριφ τη φετινή σεζόν είναι μόλις 12,38 εκατ. ευρώ με τον αρχηγό της Φρανκ Καστανιέδα (27χρονος Κολομβιανός ο οποίος αποκτήθηκε από μια μικρή ομάδα της Σλοβακίας) να αποτιμάται στο 1 εκατ. ευρώ.

Τα τελευταία χρόνια η Σέριφ θυμίζει μια πραγματική Βαβέλ, ωστόσο η άφιξη του Γιούρι Βέρνιντουμπ μετέτρεψε αυτή την λεγεώνα των ξένων σε ομάδα.

Ο 55χρονος Ουκρανός δεν έχει τεράστια ποδοσφαιρική καριέρα (αγωνίστηκε σε μικρομεσαίες ομάδες της χώρας του και έχει ένα πέρασμα από τη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης), ενώ και ως προπονητής έφτιαξε το όνομά του στη Ζόρια. Στο Τίρασπολ πήγε τον Δεκέμβριο του 2020 και αφού κατέκτησε το Πρωτάθλημα Μολδαβίας με 99 βαθμούς, 116 γκολ υπέρ και 7 κατά και μόλις μία ήττα, το καλοκαίρι έφερε αρκετούς νέους παίκτες και κατάφερε να μετατρέψει την παρέα των 17 διαφορετικών εθνικοτήτων σε… οικογένεια.

Ετσι, αφού απέκλεισε τις Τέουτα (πρωταθλήτρια Αλβανίας), Αλασκέρτ (πρωταθλήτρια Αρμενίας) έκανε το πρώτο μπαμ αφήνοντας εκτός των playoffs του Champions League τον Ερυθρό Αστέρα. Τελευταίο εμπόδιο για το όνειρο των ομίλων ήταν η Ντιναμό Ζάγκρεμπ (η οποία πέρσι στους 32 του Europa League είχε αποκλείσει την Τότεναμ), την οποία διέλυσε με 3-0 στο Τίρασπολ και με το 0-0 στον επαναληπτικό έγινε η πρώτη ομάδα από τη Μολδαβία (ή την Υπερδνειστερία) που είδε το… σεντόνι να κουνιέται στο γήπεδό της. «Νομίζω ότι η πρόκρισή μας στους ομίλους δεν είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά μας», δήλωνε στο αφιέρωμα της UEFA ο Βέρνιντουμπ την παραμονή της έναρξης της διοργάνωσης, αλλά τότε ελάχιστοι τον πήραν στα σοβαρά.

Οι Ελληνες παίκτες

Κι όμως, μετά από 10 αγώνες (προκριματικά και ομίλους) η Σέριφ είναι αήττητη με συντελεστή τερμάτων 19-3 και πρωταγωνιστές τους Γιώργο Αθανασιάδη, Δημήτρη Κολοβό. Ο τελευταίος, έχοντας περάσει από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, ήταν και πέρυσι στη Σέριφ, όπου πραγματικά αναγεννήθηκε (απολαμβάνοντας την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο οργανισμός), ενώ ο δεύτερος μετά από μια πολύ δύσκολη χρονιά στην ΑΕΚ πήγε στη Μολδαβία γιατί γνώριζε ότι στην Ενωση θα ήταν δευτερότριτος.

Ο Θεσσαλονικιός γκολκίπερ, ο οποίος έγινε γνωστός μέσω του Πανθρακικού, προτού πάρει μεταγραφή για τον Αστέρα Τρίπολης, μετά από μια διετία την Ενωση ακολούθησε τον Κολοβό (εκπροσωπούνται και οι δύο από τον ατζέντη Πασχάλη Τουντούρη) και το βράδυ της Τρίτης ανάγκασε ολόκληρο Τιμπό Κουρτουά να του ζητήσει τη φανέλα του. «Για να σου δώσω τη δική μου, πρέπει να μου δώσεις τη δική σου…», του είπε ο Βέλγος τερματοφύλακας της Ρεάλ λίγα λεπτά μετά την απίθανη νίκη με 2-1 της πρωταθλήτριας Μολδαβίας.

Μια νίκη που ήρθε με γκολ στο τελευταίο λεπτό από τον Τιλ. Τον 28χρονο ποδοσφαιριστή από τον Λουξεμβούργο (ο πρώτος πολίτης του δουκάτου που σκοράρει στη διοργάνωση) και ο οποίος προτού μετακομίσει το 2020 στο Τίρασπολ ήταν ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής στην πατρίδα του και επαγγελματίας κηπουρός! Ενας επίμονος κηπουρός που εξελίχθηκε στον απόλυτο εφιάλτη του Πέρεθ και της υπόλοιπης ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.