Δήμος Ντικούδης : «Η Εθνική είναι η υπέρτατη περηφάνια στη νίκη και η μελαγχολία στην ήττα!»

Έκανε τα πρώτα του μπασκετικά βήματα στην Λάρισα με την πορτοκαλί φανέλα της τοπικής Ολύμπια και σε ηλικία 21 ετών κατέβηκε στην Αθήνα για λογαριασμό της ΑΕΚ. Καθιερώθηκε στην «βασίλισσα» από τον αείμνηστο Ντούσαν Ίβκοβιτς στην 2η σεζόν του στο ΟΑΚΑ (1999-2000) και μέσα σε λίγους μήνες η καριέρα του απογειώθηκε!

Στις 24 Νοεμβρίου του 1999 φόρεσε για πρώτη φορά το εθνόσημο στο στήθος, στον αγώνα Εσθονίας-Ελλάδας και έκτοτε, το "κοντέρ" έγραψε άλλες 113 διεθνείς συμμετοχές, σε συνολικά 4 Eurobasket (2001, 2003, 2005 & 2007), ένα Παγκόσμιο Κύπελλο (2006) και τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (2004). Χωρίς να υπολογίζουμε τις 30 εμφανίσεις του στις μικρότερες Εθνικές ομάδες!

Το χρυσό μετάλλιο στο Βελιγράδι (2005), το αργυρό στην Σαϊτάμα του Τόκιο (2006), η 5η θέση της Αθήνας και η 4η της Μαδρίτης (2007) στην άτυπη «αποστράτευσή» του από την «επίσημη αγαπημένη», αποτελούν τα highlights της 8χρονης θητείας του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα και μετά από μία καριέρα που σε διασυλλογικό επίπεδο δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τους κορυφαίους Ευρωπαίους ψηλούς του 21ου αιώνα (10 τίτλους σε Ελλάδα, Ρωσία και Ευρώπη), ο Δήμος Ντικούδης είναι ο νέος διοικητικός υπεύθυνος της Εθνικής ανδρών.

Η ανάληψη της μεγάλης αυτής ευθύνης, έγινε μετά από επιλογή του νέου προέδρου της ΕΟΚ, Βαγγέλη Λιόλου, ο οποίος τίμησε κατ' αυτόν τρόπο την σπουδαία μπασκετική διαδρομή του 44χρονου βετεράνου διεθνούς μπασκετμπολίστα, που παρεμπιπτόντως αναδείχτηκε πρώτος σε ψήφους (317) στις εκλογές της 12ης Σεπτέμβρη.

Μετά από στενό pressing και υπό την προϋπόθεση ότι η συνέντευξη δεν θα επισκιάσει την προσπάθεια των διεθνών στο πρώτο "παράθυρο" του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο νέος διοικητικός υπεύθυνος της «γαλανόλευκης» αποδέχτηκε την πρότασή μας και ανέλυσε με λεπτομέρειες αλλά και σαφήνεια το πλάνο της νέας διοίκησης της ομοσπονδίας για την Εθνική ανδρών και το αναπτυξιακό πρόγραμμα.

Πως ήταν η «γαλανόλευκη» την εποχή που ήταν μέλος της, τι θυμάται από το ντεμπούτο του, τι σήμαινε η επιτυχία και τι η αποτυχία, πως ξαναμπήκαμε στον δρόμο των επιτυχιών, τι λείπει από την σημερινή Εθνική ανδρών και ποια είναι τα μεγάλα της «εφόδια».

Αυτά και άλλα πολλά, όπως η αξιοποίηση του "κεφαλαίου Αντετοκούνμπο", οι σκέψεις για τον Σπανούλη, η πρωτόγνωρη "περιπέτεια" των εκλογών, το "σαμποτάζ" της διοίκησης Βασιλακόπουλου, η ενότητα της επόμενης μέρας, η υπόθεση Ιτούδη και η μπασκετική κάψα για ανάπτυξη, σε μία χορταστική συνέντευξη.

Θυμάσαι το πρώτο σου παιχνίδι με την Εθνική ανδρών;
«Βεβαίως! Ήταν για τα προκριματικά του Eurobasket, τον Νοέμβριο του 1999 στο Ταλίν με την Εσθονία.»

Τι εικόνες και αναμνήσεις σου έχουν μείνει από εκείνη την σπουδαία στιγμή;
«Κατ' αρχήν, ήταν η πραγμάτωση ενός παιδικού ονείρου. Είναι κάτι που "σφηνώνεται" στο μυαλό οποιουδήποτε παιδιού καταφέρνει να ασχοληθεί σοβαρά με το μπάσκετ. Θυμάμαι ότι όταν κατάφερα να παίξω στην Α1 Κατηγορία με την ΑΕΚ και άρχισα να ξεχωρίζω, ο πρώτος στόχος που έβαλα, ήταν η Εθνική ανδρών. Και όταν είδα το όνομά μου ανάμεσα στο κάλεσμα του Κώστα Πετρόπουλου, είχα νιώσει μεγάλη τιμή.»

Ήταν η 2η σεζόν σου στην ΑΕΚ, αν δεν κάνω λάθος...
«Ακριβώς! Είχα έρθει επί Καλαφατάκη και ο συγχωρεμένος ο Ίβκοβιτς, ήταν ο προπονητής που μου έδωσε σημαντικό ρόλο στην ομάδα και ουσιαστικά με καθιέρωσε στο υψηλότερο επίπεδο. Θυμάμαι ότι είχα παίξει αντίπαλος με τον συμπαίκτη μου στην ΑΕΚ, τότε, τον Μάρτιν Μιούρσεπ, είχαμε νικήσει (σ.σ.: 70-59) και είχα βάλει και το πρώτο μου καλάθι (σ.σ.: 3π.).»

Είχες άγχος;
«Γενικά όταν έπαιζα δεν είχα πολύ άγχος, αλλά ήταν και πολύ καλό το κλίμα με τα παιδιά αλλά και η υποδοχή των παλαιότερων, οπότε η όποια αγωνία ή ανυπομονησία υπήρχε, είχε θετική επίδραση.»

Είσαι από τους τυχερούς που, από το 2004 μέχρι και το 2007, έζησες την κορυφαία έκδοση της Εθνικής ομάδας στην σύγχρονη ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Με την κληρονομιά που κουβαλάς και με την θέση που έχεις αναλάβει, το πως εσύ έχεις στο μυαλό σου το τεράστιο αυτό κεφάλαιο που εμείς οι μπασκετικοί αποκαλούμε «επίσημη αγαπημένη», έχει μεγάλη αξία...

«Σύμφωνα με το πως οι περισσότεροι της γενιάς μου μεγαλώσαμε και λειτουργήσαμε στην συνέχεια ως μέλη της, η Εθνική πρέπει να είναι ο υπέρτατος στόχος για κάθε αθλητή. Θυμάμαι τότε, ότι όλη την χρονιά αυτό περιμέναμε και αυτό συζητούσαμε. Το πότε θα έρθει το καλοκαίρι για να ξαναβρεθούμε και να φορέσουμε την φανέλα της. Νιώθαμε ότι επιτελούμε κάτι πολύ σημαντικό και ότι κουβαλάμε μεγάλη ευθύνη. Κακά τα ψέματα, το θέλαμε ο καθένας ξεχωριστά γιατί η συμμετοχή ήταν μεγάλη ατομική τιμή, αλλά το θέλαμε ακόμη πιο πολύ σαν ομάδα, γιατί επιθυμούσαμε πολύ την επίτευξη μίας διάκρισης. Ήταν τεράστια περηφάνια!»

Εγώ που είχα ζήσει από κοντά αυτές τις εποχές, θυμάμαι ότι είσαστε μία παρέα που δεν βλέπατε την ώρα να φύγετε για προετοιμασία για να ξαναζήσετε το όνειρο, να μπείτε ξανά στο "παραμύθι" του δρόμου προς την δόξα...
«Το συναίσθημα αυτό ήταν τόσο έντονο, που τα καλοκαίρια στα οποία δεν τα καταφέρναμε, πέφταμε σε κατάθλιψη και μεταξύ μας το συζητούσαμε για αρκετό καιρό μέσα στην επόμενη χρονιά. Θέλαμε να αφήσουμε το δικό μας αποτύπωμα σαν φουρνιά γιατί το χρονικό παράθυρο στο οποίο ένας παίκτης παίζει στην Εθνική ομάδα της χώρας του δεν διαρκεί 15 χρόνια. Σε άλλους 3-4, σε άλλους οκτώ, άντε να φτάσει μέχρι την δεκαετία σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Επομένως, στην δική μας θητεία είχαμε μεγάλη επιθυμία για να πετύχουμε κάτι, ειδικότερα από την στιγμή που είχε περάσει ένα μεγάλο διάστημα χωρίς κάποια διεθνή διάκριση για την Ελλάδα, παρ' ότι και ποιοτικό ρόστερ είχε η προηγούμενη φουρνιά και πολλές φορές είχε φτάσει στην πηγή χωρίς να πιει νερό. Θέλαμε πάση θυσία να το αλλάξουμε αυτό, να δώσουμε ένα τέλος!»

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στις μέρες μας, που η Εθνική ομάδα απέχει 12 χρόνια από την τελευταία φορά που ανέβηκε στο βάθρο (2009) και μία δεκαετία από τον απολογισμό μίας διοργάνωσης, που δεν κρίθηκε αποτυχημένος (2011)...
«Γι' αυτό και η προσπάθεια που έχουμε αναλάβει, είναι εγχείρημα με πολλές δυσκολίες και ευθύνες, που συνάμα όμως, έχει και μεγάλη γοητεία. Γιατί θα είναι φανταστικό να ξαναδούμε την "επίσημη αγαπημένη" να πετυχαίνει κάτι πολύ σπουδαίο.»

Από την δική σου σκοπιά, του βετεράνου διεθνούς μπασκετμπολίστα των 114 συμμετοχών στην Εθνική ανδρών, τι είναι αυτό που λείπει από τους Έλληνες παίκτες του σήμερα και κατ' επέκταση στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της σημερινής εποχής;
«Θεωρώ ότι από πλευράς ταλέντου και ποιότητας, το ελληνικό μπάσκετ διαθέτει μία δεξαμενή 30-35 παικτών, που ανά πάσα στιγμή μπορούν να ενισχύσουν την Εθνική ομάδα και να την βγάλουν "ασπροπρόσωπη". Αυτό σημαίνει ότι έχουμε όλα τα πρωτογενή εφόδια για να δημιουργήσουμε ένα πανίσχυρο σύνολο για την τελική φάση μίας μεγάλης διοργάνωσης. Αυτό που έλλειπε τόσο καιρό είναι η έμπνευση και μία ομοσπονδία με όραμα, διάθεση και πρόσωπα που θα είναι σε θέση να οργανώσουν καλύτερα την διάρθρωση και την δομή του συγκεκριμένου οικοδομήματος και την τεχνική καθοδήγηση των παικτών μας.»

Χρησιμοποίησες την λέξη έμπνευση. Η έμπνευση που δίνει σχεδόν καθημερινά με τα κατορθώματά του, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο σε όλα τα Ελληνόπουλα, εδώ και αρκετά χρόνια - πολλώ δε μάλλον τα τρία τελευταία που είναι πρωταθλητής και MVP του ΝΒΑ - είναι κάτι που πριν το 2013, κανείς από μας δεν μπορούσε να φανταστεί. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που θα έλεγα ότι έχουμε ελάχιστα αξιοποιήσει προς όφελος του ελληνικού μπάσκετ...
«Πράγματι είναι ένας τεράστιος αθλητής, την επιρροή του οποίου στο παγκόσμιο μπάσκετ, δεν είναι εύκολο να την συνειδητοποιήσουμε πλήρως. Σαν ομοσπονδία έχουμε καταρτίσει ένα πλάνο, ώστε να γίνουν τα σωστά βήματα για να έρθει ο Γιάννης πιο κοντά στην Εθνική και να την βοηθήσει αγωνιστικά και μη. Είναι τόσο μεγάλο το στίγμα που αφήνει η κάθε εμφάνισή του, που μόνο και μόνο τα 1000 παιδιά που την επόμενη μέρα θα ασχοληθούν με το μπάσκετ, θα είναι τεράστιο κέρδος για όλους μας. Υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να έχεις έναν παίκτη που ανήκει στην "ελίτ" του ΝΒΑ και ο οποίος όχι απλά "ξεπήδησε" από έναν ελληνικό σύλλογο, αλλά όπου βρεθεί και σταθεί διατυμπανίζει την επιθυμία του να παίξει και να πετύχει κάτι με την "γαλανόλευκη";»

Με δεδομένο ότι ο Γιάννης θα κλείσει τα 27 του χρόνια σε λίγες μέρες και μπροστά μας έχουμε τρεις διαδοχικές μεγάλες διοργανώσεις, που μπορούν να απογειώσουν και πάλι το ελληνικό μπάσκετ σε όλα τα επίπεδα, αλλά πιο πολύ στην παραγωγική διαδικασία, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα τον έχουμε στην Εθνική σε σταθερή βάση την επόμενη τριετία;
«Το πολύ θετικό είναι ότι στην επόμενη τριετία, τα διεθνή τουρνουά που είναι προγραμματισμένα, αποτελούν τεράστια πρόκληση για τους top αθλητές. Αναφέρομαι στο Eurobasket του 2022 στο οποίο θα είμαστε παρόντες και φυσικά στο Παγκόσμιο του 2023 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024, διοργανώσεις στις οποίες στοχεύουμε να προκριθούμε. Η αξιοποίηση του Αντετοκούνμπο στο προσεχές αυτό διάστημα αποτελεί τεράστιο κεφάλαιο και χρήζεις κομβικής σημασίας και εύχομαι ότι να γίνει με τον πλέον κατάλληλο και αποτελεσματικό τρόπο, τόσο μέσα όσο και έξω από το παρκέ.»

Υποθέτω ότι ο πρώτος στόχος έχει να κάνει με την συμμετοχή του στο Eurobasket του ερχόμενου Σεπτεμβρίου, την οποία άλλωστε έχει και ο ίδιος προαναγγείλει, έτσι δεν είναι;
«Ακριβώς! Αλλά γενικότερα η διαχείριση και προσέγγισή του μέσω των ανθρώπων που είναι κοντά του στην διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου και απευθείας με τον ίδιο όταν το καλοκαίρι επιστρέψει στην Ελλάδα, πρέπει να είναι πολύ σωστή γιατί μιλάμε για έναν παίκτη που βρίσκεται στο top-5 του κόσμου. Χρειάζεται να χτίσουμε μία σχέση τόσο μαζί του, όσο και με τους Μπακς, που έχουν επενδύσει μία περιουσία πάνω του, οπότε τα βήματα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά.»

Να σε γυρίσω λίγο πιο πίσω τώρα. Πριν τελειώσεις την καριέρα σου είχες ασχοληθεί με το συνδικαλιστικό όργανο των παικτών, ως πρόεδρος για μία διετία (2006-2008). Εν συνεχεία, όταν αποχώρησες από την ενεργό δράση διετέλεσες για έναν χρόνο αθλητικός διευθυντής της ΑΕΚ, την σεζόν που ήταν στην Α2 (2013-2014) και μετά από μερικά χρόνια που ουσιαστικά παρακολουθούσες από μία απόσταση τα μπασκετικά δρώμενα, επέλεξες να ασχοληθείς με τα κοινά της ομοσπονδίας. Πως προέκυψε αυτή απόφαση;
«Σε αντίθεση με αρκετά παιδιά της γενιάς μου, που είχαν το μικρόβιο της προπονητικής, εγώ ήθελα πολύ να μείνω στον χώρο αλλά για αρκετό καιρό δεν έβλεπα την κατάλληλη θέση, μέσω της οποίας θα μπορούσα να βοηθήσω. Στο μεσοδιάστημα που ανέφερες μου είχαν γίνει διάφορες προτάσεις για πόστα τα οποία δεν μου προκαλούσαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πολύ απλά γιατί δεν έβλεπα κάποιο όραμα για το μέλλον. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, όμως, όταν πλέον μπήκαμε σε διαδικασία εκλογών στην ΕΟΚ και μετά από μία εξαιρετική προσέγγιση του Βαγγέλη Λιόλιου, άρχισα να νιώθω ολοένα και περισσότερο ότι βρίσκω ένα πόστο που μου ταιριάζει και επιθυμώ να υπηρετήσω.»

Τι σε κέρδισε περισσότερο στην φιλοσοφία του νέου προέδρου;
«Βασικά η τεράστια επιθυμία του να αλλάξει τα πράγματα και το πλάνο που είχε εδώ και καιρό έτοιμο, για όλους τους νευραλγικούς τομείς, που έχρηζαν αλλαγής. Και φυσικά το όραμα να βελτιώσουμε το αγαπημένο μας άθλημα σε όλα τα επίπεδα και να προσφέρουμε σε έναν χώρο, μέσα από τον οποίο φτιάξαμε την ζωή μας. Στις συζητήσεις που είχαμε, διέκρινα μία πολύ σημαντική προοπτική και επειδή είχα κουραστεί να βλέπω και απλά να "καυτηριάζω" τα κακώς κείμενα του ελληνικού μπάσκετ, αποφάσισα να συμμετάσχω στην προσπάθεια. Το είδα σαν μεγάλη ευκαιρία να συμβάλλω κι εγώ με την σειρά και να σταματήσω να είμαι ανενεργός.»

Που αποδίδεις εσύ αυτή την μεγάλη αποδοχή που εισέπραξε από τα σωματεία η πρόταση του Βαγγέλη Λιόλιου αλλά και η δική σου υποψηφιότητα. Πήρες 317 σταυρούς, 18 λιγότερους από τις ψήφους του νέου προέδρου...
«Το πόσες ψήφους πήρα εγώ έχει την μικρότερη σημασία. Αυτό που είχε την μεγαλύτερη αξία είναι ότι πείσαμε τα σωματεία ότι έπρεπε να εκλεγεί ο πρόεδρος αλλά και όλα τα μέλη της ομάδας μας, κάτι που συνέβη. Νομίζω ότι έγινε μία πολύ οργανωμένη προσπάθεια από όλο το επιτελείο μας, με χιλιάδες εργατοώρες και εξαιρετική προσέγγιση σε κάθε σωματείο ξεχωριστά. Ακούσαμε τα προβλήματα, μιλήσαμε και παραθέσαμε το πλάνο μας και παρά την μεγάλη κούραση και φθορά που επήλθε λόγω των συνεχόμενων αναβολών στις αρχαιρεσίες αλλά και πρακτικών που δεν τιμούν κανέναν, το αποτέλεσμα μας δικαίωσε.»

Σε ποιες πρακτικές αναφέρεσαι;
«Στις προσφυγές στα Πρωτοδικεία και σε όλα τα λογής τεχνάσματα που "χρησιμοποιήθηκαν" με πρόσχημα την πανδημία, όπως η επιλογή του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας σαν τόπος των εκλογών. Όλα αυτά που έγιναν και δεν θέλω να αναφερθώ περισσότερο, δεν τιμούσαν το μπάσκετ και την ιστορία του. Ευτυχώς, όμως, κάποια στιγμή φτάσαμε στην ώρα των εκλογών και μάλιστα με καθολική συμμετοχή και με το γνωστό αποτέλεσμα.»

Σαν άνθρωπος με μεγάλη διαδρομή στον χώρο, αισθάνθηκες ότι η προηγούμενη διοίκηση της ΕΟΚ, ουσιαστικά προσπαθούσε να σαμποτάρει τις εκλογές;
«Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία γι' αυτό! Σαφέστατα το αισθάνθηκα και ποιος δεν το αισθάνθηκε, άλλωστε; Είχαμε την πίστη, όμως ότι οι εκλογές θα γίνουν, γιατί έπρεπε το μπάσκετ να αλλάξει σελίδα και να αντιμετωπίσει τα πολλά προβλήματα που είχε. Χάσαμε πάρα πολύ χρόνο, θα έλεγα ένα πολύ παραγωγικό εξάμηνο, το οποίο πλέον καλούμαστε να διαχειριστούμε. Παρ' όλα αυτά, έχουμε αφήσει πίσω μας όλες αυτές τις αναπόφευκτες "απώλειες" της εκλογικής διαδικασίας και εδώ και δύο μήνες δουλεύουμε ασταμάτητα για να καλύψουμε το χαμένο έδαφος και να παράξουμε έργο.»

Νιώθετε ότι έχετε μπροστά σας ένα "βουνό";
«Ώρες-ώρες ναι! Έχουμε πολλά ζητήματα να επιλύσουμε, πολλές εκκρεμότητες να διαχειριστούμε πέρα από την οργάνωση του αναπτυξιακού προγράμματος, που είναι κάτι που φτιάχνεται από την αρχή, αλλά υπάρχει μεγάλη αισιοδοξία και όρεξη για να πετύχουμε.»

Εσύ έχεις αναλάβει την διοικητική ευθύνη των ανδρικών Εθνικών ομάδων , που είναι ένα κομμάτι πολύ σύνθετο, καθώς περιλαμβάνει και το νεοσύστατο αναπτυξιακό πρόγραμμα, στο οποίο μόλις αναφέρθηκες...
«Εμείς ξεκινάμε μία μεγάλη προσπάθεια, μαζί με τον Κώστα Τσαρτσαρή και τον Νίκο Σταυρόπουλο να φτιάξουμε ένα σύγχρονο νέο μοντέλο μέσα από το οποίο στοχεύουμε να ενισχύσουμε την παραγωγική διαδικασία. Το αναπτυξιακό πρόγραμμα και τα νέα ταλέντα που ξεπηδούν, πρέπει να αποτελεί την βάση των Εθνικών ομάδων όλων των ηλικιών. Έχουμε σχεδιάσει μία νέα δομή στην οποία πιστεύουμε πολύ. Στηρίζεται σε αξιοκρατικά κριτήρια, είναι βασισμένη σε μία διαφορετική και καινοτόμα φιλοσοφία σε σχέση με το ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια και η έναρξή του προγράμματος τοποθετείται στην πρώτη Δεκεμβρίου.»

Ποια είναι η διάρθρωσή του;
«Πρόκειται ουσιαστικά για μία πυραμίδα στην βάση της οποίας θα βρίσκονται οι προπονητές που θα "οργώνουν" όλα τα γήπεδα της χώρας και θα βλέπουν προπονήσεις και αγώνες των μικρότερων ηλικιών. Σύμφωνα με την ιεραρχία που έχουμε δημιουργήσει, η πρωτογενής πληροφορία για τα παιδιά που ξεχωρίζουν και η "χαρτογράφηση" των ταλέντων σε πρώτο στάδιο, θα μεταφέρεται στην επόμενη βαθμίδα, η οποία αποτελείται από προπονητές που θα οργανώσουν τις πρώτες διήμερες συγκεντρώσεις και μετά τα πρώτα κλιμάκια των προεθνικών ομάδων, σε επίπεδο παμπαίδων, παίδων, εφήβων και νέων. Μέχρι και το τελικό "φιλτράρισμα" των παιδιών που θα στελεχώσουν τις Εθνικές που θα μας εκπροσωπήσουν στα εκάστοτε τουρνουά που θα έχουμε κάθε καλοκαίρι.»

Κοινώς, μιλάμε για έναν μεγάλο όγκο δουλειάς, ειδικότερα στους πρώτους δύο μήνες, όσον αφορά στο πρώτο ξεκαθάρισμα των παιδιών που ξεχωρίζουν, έτσι δεν είναι;
«Ακριβώς και αυτός είναι ο λόγος που έχουμε προσλάβει 14 συνολικά προπονητές, οι οποίοι θα επισκεφτούν τα περισσότερα - αν όχι όλα - τα γήπεδα και δουν όλα τα παιδιά, έτσι ώστε να κάνουν τις εισηγήσεις τους στους επικεφαλής των γεωγραφικών περιοχών. Πιστεύουμε ότι πρέπει να επισκεφτούμε μέχρι και το πιο ακριτικό νησί στο οποίο παίζεται μπάσκετ για να δούμε μέχρι και το τελευταίο παιδάκι που χτυπάει την μπάλα.»

Άλλωστε και εσύ και ο Κώστας (σ.σ.: Τσαρτσαρής) και ο Νίκος (σ.σ.: Σταυρόπουλος) είσαστε παίκτες που ξεπήδησαν από συλλόγους της επαρχίας, οι οποίοι παραδοσιακά είχαν πολύ μικρότερη πρόσβαση στους αρμόδιους...
«Έτσι είναι! Γι' αυτό και πρέπει όλα τα παιδιά να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες και όλο αυτό να έχει μία συνεχή ροή. Γιατί ένα παιδί, από τον Νοέμβριο του 2021 μέχρι τον Μάιο του 2022, μπορεί να έχει μία θεαματική διαφορά στην εξέλιξή του. Αυτή την πρόοδο πρέπει να την αξιολογήσουμε. Ο απώτερος στόχος είναι να φτιάξουμε Εθνικές ομάδες, που σε όλες τις ηλικίες θα είναι ανταγωνιστικές, θα έχουν μία σωστή μπασκετική κουλτούρα, θα αποτελούνται από παιδιά που δικαίως βρίσκονται εκεί και που φυσικά θα αποτελέσουν τους θεματοφύλακες της επόμενης μέρας του ελληνικού μπάσκετ.»

Με φόντο φυσικά την Εθνική ανδρών, της οποίας προϊστασαι διοικητικά...
«Εγώ είμαι ο εκπρόσωπος των Εθνικών ομάδων στο Δ.Σ., έχοντας την διοικητική εποπτεία της. Σε αυτό το πλαίσιο, προχωρήσαμε με τον πρόεδρο στην επιλογή του Νίκου Ζήση, που ένα παιδί για το οποίο δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για την προσφορά του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και για το ήθος που είχε σε όλη του την καριέρα. Ο Νίκος είναι ο general manager της Εθνικής ανδρών και θα έχει την πιο άμεση συνεργασία με το τεχνικό επιτελείο αλλά και την καθημερινή επαφή με τους παίκτες. Στελεχώσαμε το προπονητικό staff για τα "παράθυρα" και ως μεγάλη εκκρεμότητα έχουμε το θέμα του ομοσπονδιακού τεχνικού που θα κοουτσάρει στην τελική φάση του Eurobasket, για το οποίο είμαστε σε επαφή με τον πλέον πετυχημένο Έλληνα coach, Δημήτρη Ιτούδη, ο οποίος έχει εκφράσει μεγάλη επιθυμία να συνεργαστεί με την Εθνική ομάδα.»

Τα επόμενα βήματα ποια είναι;
«Υπάρχει ένα πλάνο από τον πρόεδρο στο οποίο δεν μπορώ να αναφερθώ εγώ, αλλά σίγουρα έχει να κάνει με κινήσεις που θα μας φέρουν πιο κοντά στην επίτευξη του στόχου μας. Θα είναι μεγάλη επιτυχία να πάμε το ερχόμενο φθινόπωρο στην Ιταλία με έναν απόλυτα καταξιωμένο προπονητή στο υψηλότερο επίπεδο και αυτό θα αυξήσει τις πιθανότητές μας να πετύχουμε κάτι καλό.»

Φεύγουμε από την Εθνική και πάμε στην επόμενη μέρα της ομοσπονδίας. Από τις πρώτες μετεκλογικές τοποθετήσεις του Βαγγέλη Λιόλιου, είναι η επιθυμία της επίτευξης ενός κλίματος ενότητα με στόχο το καλό του ελληνικού μπάσκετ. Στους πρώτους δύο μήνες της νέας διοίκησης, εισπράττεις ένα κλίμα ενότητας, μία ατμόσφαιρα χωρίς νικητές και ηττημένους στις συνεδριάσεις των διοικητικών συμβουλίων;
«Το κλίμα που υπάρχει μέχρι στιγμής είναι πολύ καλό. Και το πιο σημαντικό απ' όλα είναι ότι με βάση την εικόνα που εισπράττω μέχρι τώρα, δεν φαίνεται να έχουν υπάρχουν απωθημένα ή πικρίες που προέρχονται από το εκλογικό αποτέλεσμα και όλοι όσοι συμμετέχουμε στο Δ.Σ., είτε τα λέμε κατ' ιδίαν, λειτουργούμε προς μία κοινή κατεύθυνση. Είναι σημαντικό που ο Ευθύμης Ρεντζιάς, με την μεγάλη διαδρομή εκτός των ελληνικών συνόρων και την σημαντική προσφορά στις Εθνικές ομάδες αποδέχτηκε την πρόταση του προέδρου και έχει αναλάβει τον τομέα των διεθνών σχέσεων της ΕΟΚ.»

Είχες δημιουργικό άγχος και μία καλώς εννοούμενη ανυπομονησία για το πρώτο ταξίδι με την Εθνική ομάδα, σαν διοικητικός υπεύθυνος;
«Σίγουρα ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα γιατί δεν το είχα ξανακάνει. Ανυπομονησία υπήρχε εδώ και καιρό, από την στιγμή που αναλάβαμε. Στα προκριματικά, άλλωστε, διακυβεύεται το πόσο ενεργή θα είναι η Εθνική ομάδα το καλοκαίρι του 2023, οπότε και θα διεξαχθεί η τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Λογικό είναι να υπάρχει και μία αγωνία από την στιγμή που αντιμετωπίζουμε και την ιδιαιτερότητα των παράλληλων αγώνων της Euroleague, οι οποίοι μας στερούν τους καλύτερους παίκτες που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε. Επομένως και εμείς είμαστε νέοι στα πόστα μας και οι δυσκολίες που υπάρχουν είναι αντικειμενικές.»

Ο Βασίλης Σπανούλης βολιδοσκοπήθηκε για την θέση του ομοσπονδιακού προπονητή;
«Συζητήσαμε μαζί με τον πρόεδρο, κάτι που άλλωστε είναι απολύτως λογικό από την στιγμή που μιλάμε για μία προσωπικότητα που είναι από τα μεγαλύτερα κεφάλαια του ελληνικού μπάσκετ. Όχι για προπονητής των "παραθύρων", όμως. Σίγουρα, όμως, έχουμε στο μυαλό μας την εύρεση ενός ρόλου που θα αρμόζει στο μέγεθός του.»

Τους 2,5 τελευταίους μήνες, εμείς που ασχολούμαστε καθημερινά με το μπάσκετ, βλέπουμε μία ομοσπονδία να λειτουργεί σε ρυθμούς πρωτόγνωρους, στους οποίους δεν είχαμε συνηθίσει και βλέπουμε να γίνονται πράγματα. Πόσο δύσκολο και πόσο χρονοβόρο είναι να αλλάξει δραστικά το ελληνικό μπάσκετ, υπό την έννοια ότι για αρκετά χρόνια ήταν ένας "κοιμώμενος γίγας";
«Δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά, ούτε μπορούμε να δούμε εντυπωσιακά αποτελέσματα μέσα σε 2-3 μήνες. Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο project, στο οποίο έχει ήδη γίνει μία αρχή για να αλλάξουμε φιλοσοφία και να αρχίζουν κάποια πράγματα να λειτουργούν διαφορετικά και εφόσον το πλάνο αυτό έχει μπει σε εφαρμογή, πρέπει συνεχώς να ανανεώνεται και να εμπλουτίζεται. Ένα παράδειγμα είναι η ανάπτυξη του 3 on 3, το οποίο ουσιαστικά δεν υπήρχε. Πρέπει και να καταρτίσεις ένα πρόγραμμα και στην συνέχεια είσαι υποχρεωμένος να μελετάς την αγορά και να ενημερώνεσαι, υπό την έννοια ότι θα χρειαστεί να αλλάξεις ή να προσθέσεις πράγματα. Σίγουρα απαιτείται προσεκτική επιλογή προσώπων, εμπιστοσύνη και πίστωση χρόνου...»

Κλείνοντας, θέλω να σε ρωτήσω για την ατμόσφαιρα της καθημερινής συνεργασίας που έχεις με τον Τσαρτσαρή, τον Ζήση, οι οποίοι ήταν και συμπαίκτες σου στην Εθνική και στην ΑΕΚ, αλλά και τον Νίκο Σταυρόπουλο, ο οποίος ήταν εκ των συντελεστών της εποποιίας του '87, στον αέρα υπάρχει αυτή η καλώς εννοούμενη μπασκετική κάψα και προσμονή για την επιστροφή σε μέρες επιτυχιών;
«Αυτό είναι το πιο βασικό συστατικό της ομάδας μας. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κανένας από μας δεν έχει αναλάβει το πόστο του για να προβληθεί ή να ζήσει από την ομοσπονδία. Όλοι μας έχουμε παραμερίσει άλλες δραστηριότητες αλλά και θυσιάσει χρόνο από τις οικογένειές μας, γιατί έχουμε μεγάλη διάθεση να προσφέρουμε και να βελτιώσουμε πολλά πράγματα.»

Πηγή:www.gazzetta.gr