Nόβακ Τζόκοβιτς: Παλαιοημερολογίτης, διαλογιστής, βίγκαν και «αγκαλίτσας»
Ο σούπερ σταρ του τένις που έγινε... κόκκινο πανί λόγω της εμμονής του κατά των εμβολίων - Η ιστορία του παιδιού που κρυβόταν στα καταφύγια του πολέμου στο Βελιγράδι, αλλά έκανε περιουσία 155 εκατ. με το τένις που έμαθε, παίζοντας σε άδειες βομβαρδισμένες πισίνες - Δεν αποχωρίζεται τον σταυρό του, αλλά αγκαλιάζει μία... βραζιλιάνικη συκιά, για να πάρει ενέργεια
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Πριν από μερικά χρόνια, κατά σύμπτωση ξανά στη Μελβούρνη όπως και φέτος, ο Νόβακ Τζόκοβιτς ένιωσε μια κατεπείγουσα εσωτερική ανάγκη να εκκλησιαστεί. Είχε μεταβεί στην Αυστραλία περίπου δύο εβδομάδες πριν από την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεών του, προκειμένου να εγκλιματιστεί πλήρως στις τοπικές συνθήκες. Το βράδυ της εορτής των Θεοφανίων (αλλά όχι για τους Παλαιοημερολογίτες όπως είναι ο ίδιος), γύρω στα μεσάνυχτα, ο Νόβακ εγκατέλειψε τη σουίτα στο πολυτελές κεντρικό ξενοδοχείο όπου διέμενε. Οδηγώντας μόνος το αυτοκίνητο που του παραχωρείται από τη διοργάνωση του Αυστραλιανού Open, κατευθύνθηκε στον Ναό του Αγίου Σάββα, περίπου 45 λεπτά μακριά από την προσωρινή βάση του. Φτάνοντας στην ορθόδοξη σερβική εκκλησία και προς μεγάλη απογοήτευσή του, ο Τζόκοβιτς διαπίστωσε ότι η πληροφόρηση που είχε δεν ήταν σωστή. Δεν γινόταν καμία μεταμεσονύκτια λειτουργία. Εκείνος όμως επιθυμούσε -άρα έπρεπε πάση θυσία- να εκκλησιαστεί.
Προσπάθησε να ανοίξει τη θύρα του ναού, αλλά ήταν κλειδωμένη. Την έσπρωξε με δύναμη, σαν να ήταν αποφασισμένος να τη διαρρήξει διά της βίας. Εντέλει κατάφερε να τραβήξει την προσοχή του εφημέριου, του πατρός Βλάντισλαβ Σίποβατς, ο οποίος, αν και κατατρομαγμένος, άνοιξε τις πύλες. Εννοείται πως ακόμη και ένας ιερωμένος, αφοσιωμένος στο διακόνημά του, δεν θα μπορούσε παρά να αναγνωρίσει αμέσως τον πλέον διάσημο συμπατριώτη του. Παρ’ όλα αυτά, ο πατέρας Σίποβατς παρέμεινε εμβρόντητος, αδυνατώντας να πιστέψει ότι ενώπιόν του, μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, σε ένα προάστιο της Μελβούρνης στεκόταν αυτοπροσώπως ο Νόβακ Τζόκοβιτς. Τελικά ο πρωταθλητής πήρε αυτό που ήθελε, μια εκτός προγράμματος λειτουργία, αποκλειστικά και μόνο για τον ίδιο. Χάρη σε αυτή την έκτακτη επικοινωνία με τον Υψιστο, ο Σέρβος σούπερ σταρ απέδειξε ότι κανένα πρόσκομμα δεν μπορεί να υψωθεί ανάμεσα σε εκείνον και την εκπλήρωση των θρησκευτικών καθηκόντων του.
Μια προσωπικότητα που με την ίδια ευκολία συμπεριφέρεται άλλοτε ως είδωλο για τις αμέτρητες θαυμάστριές του και άλλοτε αιφνιδιάζει το κοινό με τις ακραίες του επιλογές (κάτω στο αεροδρόμιο της Μελβούρνης)
Κλείσιμο
Υπό το πρίσμα του αναπόδραστου πεπρωμένου του, στο οποίο αναμφίβολα πιστεύει, τα γεγονότα των προηγούμενων ημερών στα οποία ο Τζόκοβιτς έγινε πρωταγωνιστής διχάζοντας την κοινή γνώμη παγκοσμίως, μόνο με φόντο τη Μελβούρνη θα μπορούσαν να έχουν διαδραματιστεί. Ενα σημείο στην υδρόγειο που, πιθανότατα, θα διαιρέσει την καριέρα του Νόβακ Τζόκοβιτς στα δύο, «προ και μετά Μελβούρνης 2022».
Η άλλη πλευρά της προσωπικότητας του Νόβακ Τζόκοβιτς, η εναλλακτική και εντελώς ανορθολογική, αυτή που θα δικαιολογούσε την τοποθέτησή του σε περίοπτη θέση στη λεγεώνα των «ψεκασμένων», μοιάζει τόσο υπερβολική, ώστε θα μπορούσε να την έχει επινοήσει ο ίδιος, σαν φάρσα ή και σαν κάποιου είδους πείραμα. Εξάλλου, έως και πριν από την πανδημία, ο Τζόκοβιτς είχε αναδειχθεί σε παγκόσμιο ίνδαλμα, ακριβώς λόγω του ανοιχτού χαρακτήρα και μιας αίσθησης χιούμορ η οποία σπανίζει στα υψίπεδα του επαγγελματικού τένις. Ωστόσο, όλες οι κατά καιρούς φήμες για τις ιδιορρυθμίες και τα αλλόκοτα πνευματικά του ενδιαφέροντα συναρμολογήθηκαν σε ένα νέο προφίλ, εξαιτίας κυρίως της φανατικής εναντίωσής του στον εμβολιασμό κατά της COVID-19. Μετά τις πρόσφατες περιπέτειές του στην Αυστραλία, ο Τζόκοβιτς έπαψε πια να είναι ο «showman», που παίζει με το κοινό ή τα παιδιά που μαζεύουν τα μπαλάκια στα κορτ, σκαρώνοντας ξεκαρδιστικά σκετσάκια, σαν αυτά που έκαναν εκατομμύρια ανθρώπους, φίλους του τένις και μη, να τον λατρέψουν.
Για πάρα πολλούς, ο Τζόκοβιτς είναι πια ένας παλαιοημερολογίτης θρησκόληπτος, κάποιος που έχει μπλέξει στο μυαλό του δόγματα και ιδεολογίες, καταλήγοντας να ασπάζεται οποιαδήποτε παρανοϊκή θεωρία τού σερβίρουν αυτόκλητοι γκουρού, εν ολίγοις ένας πολυπρωταθλητής που έπαθε ίλιγγο επειδή, ίσως, ανέβηκε υπερβολικά ψηλά. Και αν αυτή η εντύπωση αδικεί τον πραγματικό Νόβακ Τζόκοβιτς, ο ίδιος με τις ενέργειές του δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επιβαρύνει τη θέση του. Για παράδειγμα, πριν από περίπου δύο χρόνια είχε εξομολογηθεί ότι όποτε βρίσκεται στην Αυστραλία, το πιο σημαντικό γι’ αυτόν είναι να συναντά την «κολλητή» του. Η οποία δεν είναι κάποια γυναίκα, ένα θηλυκό καγκουρό ή έστω ένα κοάλα. Είναι ένα δέντρο που βρίσκεται στον Βοτανικό Κήπο της πόλης. Μολονότι κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για το εάν σοβαρολογεί ή αστειεύεται, ο Τζόκοβιτς, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, απολαμβάνει τα μάλα τη συντροφιά της χλωρίδας: «Εχω μια φίλη εδώ», είχε δηλώσει το 2020 ως αδιαφιλονίκητο Νο 1 του παγκόσμιου τένις, μετά τη νίκη του στο Αυστραλιανό Open. Και εξήγησε ότι «πρόκειται για μια βραζιλιάνικη συκιά. Μου αρέσει να σκαρφαλώνω πάνω της, να βρίσκομαι σε επαφή μαζί της. Για μένα είναι, πιθανότατα, ό,τι καλύτερο κάνω σε αυτή τη χώρα».
Σε κάποια άλλη περίσταση, διατύπωσε τη θεωρία ότι με τη δύναμη της σκέψης μπορεί κάποιος να εξαφανίσει κάθε βλαβερό ρύπο από μολυσμένα ύδατα. Λέγεται επίσης ότι, υπό την καθοδήγηση του Ισπανού προπονητή Πέπε Ιμάθ (τον οποίο όμως απέλυσε λόγω κακών αποτελεσμάτων), ο Τζόκοβιτς είχε εξερευνήσει τις τηλεπαθητικές και τηλεκινητικές του δυνατότητες. Οπως και να ’χει, εξακολουθεί να πιστεύει ότι τα ενεργειακά κύματα του εδάφους μπορούν να γιατρέψουν σχεδόν κάθε νόσο. Και την επαύριο μιας από τις χειρότερες στιγμές στην καριέρα του, όταν ηττήθηκε στον τελικό του αμερικανικού Open τον περασμένο Σεπτέμβριο και έχασε την ευκαιρία να κατακτήσει τον επίζηλο τίτλο του νικητή σε όλα τα μεγάλα τουρνουά μέσα σε μία και μόνη χρονιά («Calendar Grand Slam»), κάτι που έχει να συμβεί από το 1962, ο Τζόκοβιτς κατέφυγε στην «Πυραμίδα του Ηλιου», στο Βισόκο της Βοσνίας. Δεν ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόταν εκεί τον Σεμίρ Οσμανάγκιτς, έναν μυστηριώδη επιχειρηματία και ψευδο-αρχαιολόγο, ο οποίος ευαγγελίζεται ότι οι πυραμίδες που ο ίδιος ανακάλυψε διαθέτουν -και αυτές- μαγικές θεραπευτικές δυνάμεις.
Αντιφάσεις
Παράλληλα με όλες τις υπόλοιπες, σχεδόν παραψυχολογικές αναζητήσεις του, ο Νόβακ Τζόκοβιτς είναι διάσημος για την ένταση της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης του, τη φιλανθρωπία την οποία ασκεί εμπράκτως με δωρεές εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά και για το ότι παραμένει κάθετα και αμετακίνητα ενάντιος στον εμβολιασμό κατά της COVID-19. Ομως, οι αντιφάσεις είναι κραυγαλέες: Ο πρωταθλητισμός στο επίπεδο που λειτουργεί ο Τζόκοβιτς προϋποθέτει επιστημονική μεθοδολογία, όχι λογύδρια για τη δύναμη της αγάπης και την ανταλλαγή ενέργειας με το αγκάλιασμα ανθρώπων, δέντρων κ.λπ. ή την ένωση με τη Μάνα Γη. Γι’ αυτό και μέσα από τη σύγκρουση με τις ανορθολογικές δοξασίες οι οποίες φαίνεται να τον μαγνητίζουν, εγείρονται εσχάτως όλο και πιο σοβαρές ενστάσεις για το πού τον οδηγεί το ψυχο-διανοητικό μονοπάτι που έχει επιλέξει. Αραγε χάνει τα λογικά του ένας μεγαλοφυής τενίστας, ένας αθλητής ο οποίος στα 34 χρόνια του διανύει την περίοδο ακμής στην ήδη σπουδαία σταδιοδρομία του; Μήπως αντί για την κορυφή του κόσμου και τον τίτλο του καλύτερου όλων των εποχών στο άθλημά του -τον οποίο εξακολουθεί να διεκδικεί με αξιώσεις- ένα κοκτέιλ θρησκευτικού εκλεκτικισμού δικής του επινόησης, δηλαδή το κράμα της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας με τα προσκυνήματα στον Κρίσνα, συν τις new age δοξασίες, το τάι-τσι, τη γιόγκα κ.ο.κ. έχουν σπρώξει τον Τζόκοβιτς εκτός πνευματικής ισορροπίας;
Στις κοινωνικές εκδηλώσεις έχει σχεδόν πάντα στο πλευρό του τη σύζυγό του Γελένα
Εντέλει, μήπως η απόφασή του να ταξιδέψει στην Αυστραλία, αψηφώντας το γεγονός ότι επρόκειτο να αντιμετωπίσει ένα από τα αυστηρότερα συστήματα ελέγχου εισερχομένων επισκεπτών στον κόσμο και ειδικά για τους ανεμβολίαστους, δείχνει ότι ο Νόβακ Τζόκοβιτς θεωρεί τον εαυτό του κάτι σαν Μεσσία; Πιστεύει ότι λόγω του μεγαλείου του κανείς δεν μπορεί να τον εμποδίσει να πράττει όπως ο ίδιος κρίνει, ανεξαρτήτως των εκάστοτε κανόνων που ισχύουν για τους κοινούς ανθρώπους; Τις απαντήσεις, αν υπάρχουν, θα μπορούσε κανείς να τις αναζητήσει ξεκινώντας από την Αυστραλία. Ενας ιδιαίτερος δεσμός, «καρμικός» όπως ίσως θα έλεγε ο ίδιος, έχει αναπτυχθεί εδώ και χρόνια ανάμεσα στον Τζόκοβιτς και τη συγκεκριμένη χώρα. Κάτι συμπαντικό και ενδεχομένως μοιραίο συνδέει τον Σέρβο σούπερ σταρ με τους Αντίποδες, κάτι πέρα από το ιστορικό ρεκόρ των 9 θριάμβων του στο φημισμένο τουρνουά της Μελβούρνης. Κατά έναν περίεργο και ανεξήγητο τρόπο, κατεξοχήν στην Αυστραλία αποκαλύπτεται ο «αληθινός Νόβακ Τζόκοβιτς»: προς το παρόν, επιμένοντας ότι δικαιούται να αγωνιστεί ενώ αρνείται να εμβολιαστεί κατά της COVID-19, έχει αναλάβει τον ρόλο μάρτυρα και ιεραπόστολου για λογαριασμό των απανταχού αντιεμβολιαστών.
Η ορθόδοξη πίστη, η χριστιανική ευλάβεια του Τζόκοβιτς είναι ορατή τοις πάσι, σχεδόν σε κάθε εμφάνισή του σε γήπεδο του τένις. Το σημείο του σταυρού τον συνοδεύει διαρκώς, υπό μορφήν φυλαχτού που κρέμεται από τον λαιμό του. Στην Αυστραλία ξανά, το 2012 και το 2013, αφού αναδείχθηκε νικητής ύστερα από δύο εξαιρετικά σκληρές αναμετρήσεις που εγγράφηκαν στη χρυσή βίβλο του τένις ως τελικοί-θρίλερ (με τον Ραφαέλ Ναδάλ και τον Σταν Βαβρίνκα αντιστοίχως), ο Νόβακ Τζόκοβιτς διέρρηξε, κυριολεκτικά, τα ιμάτιά του. Με σχεδόν πανομοιότυπες κινήσεις, όρθιος στη μέση του κορτ και ενώ χιλιάδες θεατές, όρθιοι, τον αποθέωναν, έσκισε το μπλουζάκι του πανηγυρίζοντας με ιαχές θριάμβου για την επικράτησή του.
Γυμνός από τη μέση και πάνω, με την απόλυτη ένταση σωματοποιημένη σε κάθε μυ του οργανισμού του, ο Τζόκοβιτς είχε την όψη ενός θηρίου - ή μάλλον ενός μονομάχου που κατάφερε να μείνει ζωντανός μέσα σε ρωμαϊκή αρένα. Με τα χέρια του υψωμένα προς τον ουρανό, έμοιαζε να ευχαριστεί τον Θεό. Και όπως πάντα από τον λαιμό του κρεμόταν ένας ευμεγέθης ξύλινος σταυρός, από εκείνους που προμηθεύονται οι προσκυνητές σε ιερές μονές. Ο σταυρός αυτός είναι επίσης μια συμβολική απάντηση εκ μέρους του Τζόκοβιτς για το πού βρίσκεται η πηγή απ’ όπου αντλεί τη δύναμή του, ιδιαίτερα όταν χρειάζεται να κάνει τη μεγάλη υπέρβαση και να νικήσει σε ματς που θεωρούνταν οριστικά και ανεπανόρθωτα χαμένα. Επ’ αυτού ο ίδιος λέει απλώς «πιστεύω», υπονοώντας ότι ο συγκερασμός όλων των πίστεων στο προσωπικό του δόγμα τον κάνει να πιστεύει στον εαυτό του.
To ευχαριστήριο μήνυμά στο Twitter, το βράδυ της Παρασκευής, για τους θαυμαστές του, με κάρτα που απεικονίζει τη Γέννηση του Χριστού
Ο Τζόκοβιτς δεν είναι ούτε ο μόνος ούτε ο πρώτος αστέρας του αθλητισμού που ασπάζεται με πάθος μια ορισμένη θρησκευτική πίστη, φροντίζοντας παράλληλα να τη διαφημίζει και να τη διαδίδει. Αν, μάλιστα, ληφθεί υπ’ όψιν ότι μόνο από τα χρηματικά έπαθλα, χωρίς να υπολογίσει κανείς χορηγίες, διαφημίσεις κ.λπ, έχει συσσωρεύσει μέχρι στιγμής πλούτο που αγγίζει τα 155 εκατ. δολάρια, ο Τζόκοβιτς θα πρέπει να είναι ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους ιεροκήρυκες από καταβολής χριστιανισμού. Το εάν η μεταφυσική είναι γι’ αυτόν ένα ακόμη εργαλείο, ένα «όπλο» για να ανεβάζει τον εαυτό του σε ακόμη ανώτερα επίπεδα επιδόσεων, μόνο ο ίδιος το γνωρίζει. Η ορθοδοξία, πάντως, μοιάζει να είναι μόνο ένα τμήμα των πνευματικών και υπερβατικών ανησυχιών του. Παράλληλα με την ένθερμη χριστιανική πίστη του, ο Νόβακ εντρυφεί στον ινδουισμό, κάνει διαλογισμό και τάι-τσι, γιόγκα, είναι φανατικός χορτοφάγος, συναναστρέφεται διάφορους εναλλακτικούς διανοούμενους που προωθούν ρηξικέλευθες θεωρίες και πρακτικές διεύρυνσης των ορίων του νου.
Ο μεγάλος γκουρού
Το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή του Νόβακ Τζόκοβιτς, τα τελευταία χρόνια, εκτός από τη διά βίου σύντροφο, τη σύζυγό του Γελένα και τα δύο μικρά παιδιά τους, είναι ένας μεταμοντέρνος γκουρού, επ’ ονόματι Σερβίν Τζαφάριεχ. Στο Διαδίκτυο υπάρχουν μεγάλης διάρκειας βίντεο, από τις μακροσκελείς συζητήσεις που κάνει ο Τζόκοβιτς με τον Τζαφάριεχ γύρω από διάφορα υπαρξιακής φύσης ζητήματα, πάντα με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, την εναρμόνιση του εσώτερου εαυτού με το φυσικό περιβάλλον, τη σύνδεση με τη Γη, τη σύναψη ουσιαστικών ανθρώπινων σχέσεων βασισμένων στην αλληλοκατανόηση, τη βαθιά, ανυπόκριτη αγάπη κ.λπ.
Ο Σερβίν Τζαφάριεχ, σχετικά νεαρός στην όψη αλλά απροσδιόριστης ηλικίας και καταγωγής, είναι εγκατεστημένος στις ΗΠΑ και σήμερα θεωρείται ως «ένας από τους αξιοσέβαστους και επιδραστικούς παγκοσμίως ειδήμονες επί θεμάτων υγείας» - όπως ο ίδιος συστήνεται. Σε προηγούμενη φάση της ζωής του, ο Τζαφάριεχ είχε διατελέσει ιδιαίτερα επιτυχημένος κτηματομεσίτης. Ωστόσο, εγκατέλειψε την καριέρα του στο real estate υπακούοντας στο κέλευσμα της έμφυτης κλίσης του προς την κοινωνική προσφορά και την καθοδήγηση όσων είναι πρόθυμοι να εφαρμόσουν τις συμβουλές του. Εθεσε ως σκοπό του, όπως αναφέρει η προσωπική ιστοσελίδα του, «το να αναζητήσει τη γνώση και την αλήθεια, ώστε να κάνει τη διαφορά σε κάθε τομέα της ζωής. Μέσω της δραστηριότητάς του στα social media, τα ΜΜΕ και τις ζωντανές ομιλίες του, ο Τζαφάριεχ προσφέρει ευκαιρίες εμβάθυνσης στην ιατρική - δυτικού και ανατολικού τύπου, τις ορθομοριακές μεθόδους θεραπείας, την επιγενετική, τη φυσιολογία, τη διατροφή, την αποτοξίνωση, τη βιοδυναμική γεωργία καθώς και τη φιλοσοφία, με απώτερο σκοπό να αφυπνίσει τους ανθρώπους και να τους ωθήσει να αξιοποιήσουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους».
Το 2017 ο Τζαφάριεχ ίδρυσε τη Cymbiotica, μια εταιρεία συμπληρωμάτων διατροφής φυτικής προέλευσης, πολύ υψηλής ποιότητας - και αντίστοιχου κόστους. Ο Τζόκοβιτς αποκαλεί τον Τζαφάριεχ «αδελφό από διαφορετική μάνα», ασπάζεται άνευ όρων τη διδασκαλία του περί αυτογνωσίας και διαφημίζει τα προϊόντα της εταιρείας Cymbiotica ως τα καλύτερα του κόσμου. Επιπλέον, πιστεύοντας ότι συμβάλλει και αυτός στην προσπάθεια αφύπνισης κρυμμένων δυνάμεων και προσόντων, σε μία από τις συζητήσεις του με τον γκουρού, ο Τζόκοβιτς αναφέρθηκε στον καθαρισμό μολυσμένων υδάτων με τη δύναμη της σκέψης. Δάσκαλος και μαθητής φαίνεται να ομονοούν στο ότι «οι επιστήμονες έχουν αποδείξει πως τα μόρια του νερού αντιδρούν στα ανθρώπινα συναισθήματα. Μέσα από τη δύναμη της προσευχής, τη δύναμη της ευγνωμοσύνης, οι άνθρωποι καταφέρνουν να καθαρίσουν ακόμη και την πιο τοξική τροφή ή να μετατρέψουν σε θεραπευτικό βάλσαμο το πιο μολυσμένο νερό». Τένις και βομβαρδισμοί
Ως απάντηση σε όσους παραξενεύονται με τις πνευματικές τάσεις που ενστερνίζεται, ο Νόβακ Τζόκοβιτς επαναλαμβάνει πως δεν τον ενδιαφέρει καθόλου να κρύψει ποιος είναι στ’ αλήθεια. Είναι οπαδός της άποψης ότι υπάρχει ενότητα στην αθλητική και την ιδιωτική του ζωή και δεν χρειάζεται να υποθέτει κάποιος ότι ο Νόβακ είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τον Τζόκοβιτς. Γι’ αυτό και αφήνει τον εαυτό του να εκφράζεται ελεύθερα, ακόμη και αν οι ενέργειές του τον μπλέκουν σε μπελάδες - κάτι που το παγκόσμιο κοινό είδε να συμβαίνει στην Αυστραλία, όταν οι Αρχές δεν δίστασαν να τον θέσουν υπό περιορισμό, σε ένα ξενοδοχείο όπου στοιβάζονται αδιακρίτως παράτυποι ταξιδιώτες κάθε κατηγορίας. Διευκρινίζει επίσης ότι «αναρωτιέμαι συχνά πώς μπορεί να επηρεάζουν το σύμπαν και τον πλανήτη, τον άνθρωπο ως ολότητα, αυτά που εγώ εκπροσωπώ, αυτά που λέω, αυτά που κάνω; Πιστεύω στον Θεό, πιστεύω στους αγγέλους, πιστεύω στο σύμπαν και τις ανώτερες δυνάμεις, αυτές που σε βοηθούν όταν τις έχεις περισσότερο ανάγκη. Στην παρούσα φάση το τένις είναι ένα πεδίο μέσα στο οποίο εξελίσσομαι, διδάσκομαι και προσπαθώ να τελειοποιήσω τον εαυτό μου». Και σε σχέση με τις, ενίοτε ακατανόητες, συναισθηματικές εκρήξεις του, ο Τζόκοβιτς προσθέτει ότι «έχω μέσα μου πολλά καταπιεσμένα προγράμματα και συναισθήματα. Αυτά βγαίνουν στην επιφάνεια και, προφανώς, πρέπει να δουλέψω πάνω στο πώς θα αντιμετωπίζω το τένις σαν έναν χώρο που μου επιτρέπει να μεγαλουργήσω. Που μου επιτρέπει να μοιράζομαι το πάθος μου, την αγάπη μου, τα όνειρα που έχω από 5 χρόνων παιδί».
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τζόκοβιτς αναφέρεται στην παιδική του ηλικία. Οπως έχει πει σε συνέντευξή του, «η εμπειρία του πολέμου με έκανε πιο σκληρό, με έκανε να διψάω πιο πολύ για επιτυχία, κατά κάποιο τρόπο με έκανε πρωταθλητή». Οταν οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ βομβάρδιζαν το Βελιγράδι επί 78 ημέρες το 1999, ο 12χρονος Νόβακ κρυβόταν σε ένα υπόγειο καταφύγιο μαζί με δεκάδες άλλους Σέρβους, κάτω από το σπίτι του παππού του. Οι γονείς του έμεναν 4 ώρες μακριά, εργαζόμενοι ως εκπαιδευτές σκι και εστιάτορες σε ένα κέντρο χειμερινών σπορ. Προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν τα μέσα ώστε τα τρία αγόρια τους, ο Νόβακ, ο Μάρκο και Τζόρτζε να μη χρειαστεί να σταματήσουν το σχολείο. Και ειδικά για τον πρωτότοκο, τον Νόβακ, να μη σταματήσει να εξασκείται στο τένις, κάτι που έκανε ακόμη και μέσα σε άδειες πισίνες, σε σημεία που είχαν βομβαρδιστεί προηγουμένως - ελπίζοντας ότι οι βόμβες σχεδόν ποτέ δεν πέφτουν δύο φορές στο ίδιο σημείο. Από τότε, όμως, ο Νόβακ Τζόκοβιτς ήξερε τι ήθελε και πού όδευε.
Σε μια εμφάνισή του στη σερβική τηλεόραση, σαν παιδί-θαύμα, είχε δηλώσει ότι «εγώ μια μέρα θα κερδίσω στο Γουίμπλεντον». Και, όντως, θα κέρδιζε στο φημισμένο βρετανικό τουρνουά όχι μία αλλά 6 φορές - μέχρι στιγμής. Οπως κέρδισε σχεδόν κάθε τρόπαιο, μαζί με την κατάκτηση του ρεκόρ για τη μεγαλύτερη σε διάρκεια παραμονή στο Νο 1 του παγκόσμιου τένις, συνολικά επί 354 εβδομάδες. Ωστόσο, ανάμεσα στα επιτεύγματά του, εκείνο που καταδεικνύει από τι είναι στ’ αλήθεια φτιαγμένος είναι το στατιστικό στοιχείο που μετρά το πόσες φορές έχει κερδίσει ενώ βρισκόταν υπό πίεση, όποτε δηλαδή φαινόταν ότι μόνο με θαύμα θα μπορούσε να νικήσει. Κι όμως, οι αριθμοί δείχνουν ότι σχεδόν 7 στις 10 φορές ο Τζόκοβιτς αρνήθηκε να φύγει ηττημένος από το κορτ, αρνήθηκε να υποταχθεί στη μοίρα του. Ακόμη και αν γι’ αυτή τη μοίρα δεν θα μπορούσε να κατηγορήσει κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό του.
