Ενώ σιγά-σιγά πλησιάζει τα 36 του χρόνια, ο ύψους 193 εκατοστών «Γοητευτικός Επιθετικός» (Charm Striker, όπως τον ονόμασαν στην Αγγλία) δεν δείχνει διάθεση να σταματήσει να κάνει αυτά που τόσα χρόνια κάνει με επιτυχία. Να είναι, δηλαδή, ένας υποδειγματικός επαγγελματίας εκτός γηπέδου και ένας επιθετικός-εκτελεστής εντός των τεσσάρων γραμμών, κρατώντας ψηλά την σημαία εκείνων που συνηθίζουμε να ονομάζουμε σέντερ φορ παλιάς κοπής, την ώρα που κάλλιστα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το βιογραφικό του για να πάρει μια μεταγραφή σε κάποια ομάδα της Κίνας ή κάποια άλλη στα ΗΑΕ για να γίνει... πλούσιος, όπως επέλεξαν τόσοι και τόσοι συνάδελφοί του.
Τη νοοτροπία του μπορούμε να την καταλάβουμε από μία και μόνο φράση. «Είμαι επιθετικός. Πληρώνομαι για να είμαι στο σωστό σημείο, τη σωστή στιγμή», είχε πει γελώντας στον Ίαν Λέιντιμαν σε μια συνέντευξή του στην «Mail», όταν εμφανίστηκε στην ώρα του για να προκαλέσει έκπληξη στον δημοσιογράφο μιας και «οι ποδοσφαιριστές δεν συνηθίζουν ποτέ να είναι στην ώρα τους». Και δεν είναι το κλισέ αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει, αλλά το ότι είναι πάντα έτοιμος να το επιβεβαιώσει την κρίσιμη ώρα κι ας μην έχει πάρει το προηγούμενο διάστημα τον χρόνο συμμετοχής που θα τον κρατήσει «ζεστό». Και το πιο εντυπωσιακό -για έναν άνθρωπο που έχει στο σπίτι του μετάλλιο Παγκοσμίου Κυπέλλου- είναι πως ποτέ δεν παραπονέθηκε για τον δευτερεύοντα ρόλο του (ειδικά από το 2018 και μετά).
«Οι φίλοι μου και ο αδερφός μου μού έλεγαν ότι ήμουν πάντα στα καλύτερά μου όταν βρισκόμουν με την πλάτη στον τοίχο. Ναι, ανακάμπτω. Αυτός είμαι εγώ. Αν μου έλεγες πριν από 20 χρόνια ότι θα κέρδιζα τόσα πολλά τρόπαια και θα ζούσα τόσο ωραίες στιγμές δεν θα μπορούσα να το φανταστώ. Είμαι ευγνώμων», ανέφερε στην ίδια συνέντευξη ο Ζιρού. Ένα... attitude από αυτά που σπανίζουν στον χώρο του ποδοσφαίρου. Κι όχι επειδή το είπε, αλλά επειδή το έχει αποδείξει πολλάκις.
Συνεχίζοντας στο μονοπάτι που είχε ξεκινήσει να χαράζει ο μεγάλος αδερφός του, Ρομέν, ο οποίος αποφάσισε να τα παρατήσει για να γίνει διατροφολόγος, ο Ολιβιέ Ζιρού αποκτήθηκε από την Γκρενόμπλ σε ηλικία 13 ετών για να περάσει πέντε χρόνια στα μικρότερα κλιμάκιά της πριν κάνει το βήμα για την πρώτη ομάδα την σεζόν 2006-07. Τα στατιστικά του δεν ήταν ανάλογα μ' αυτά της σεζόν που του έδωσε το πάσο για την πρώτη ομάδα, αφού τα 15 γκολ του σε ισάριθμα ματς αυξήθηκαν μόλις κατά ένα (16) στις δύο πρώτες επαγγελματικές σεζόν του σε Γκρενόμπλ και Ιστρ, όπου δόθηκε δανεικός. Ήταν οι άνθρωποι της Τουρ εκείνοι που πρόσεξαν τα χαρακτηριστικά του, με τα πέντε του γκολ σε δύο ματς του Κυπέλλου Γαλλίας να τραβούν στη συνέχεια την προσοχή και μεγαλύτερων ομάδων.
Την ευκαιρία να αποδείξει πως αξίζει του την έδωσε η Μονπελιέ κι εκείνος της το... ανταπέδωσε με το μοναδικό πρωτάθλημα που έχει κατακτήσει στην σύντομη ιστορία της, βγαίνοντας πρώτος σκόρερ της κατηγορίας με 21 τέρματα έναν χρόνο αργότερα. Συνολικά στην «Paillade» βρήκε το βάθος της εστίας 39 φορές σε 85 αγώνες.
Οι αριθμοί του στη δεύτερη σεζόν του ήταν κι αυτοί που τον μετέφεραν στην Αγγλία για λογαριασμό της Άρσεναλ, στην οποία πέρασε έξι σεζόν με 105 γκολ σε 253 ματς, πριν πάρει μεταγραφή στην συμπολίτισσα Τσέλσι όπου άρχισε να προσθέτει στη συλλογή του και τα πιο «βαριά» μετάλλια, εκείνο του Europa League και εσχάτως αυτό του Champions League. Παράλληλα, είχε την τιμή να παίξει για την εθνική του, όπου μόνο κομπάρσος δεν είναι, έχοντας πλησιάσει απειλητικά τον πρώτο Τιερί Ανρί. Γιατί ναι, μπορεί να μην περνάει από το μυαλό των περισσότερων, αλλά ο Ολιβιέ Ζιρού είναι δεύτερος στην λίστα με τους πρώτους σκόρερ στην ιστορία των «μπλε» (46 σε 110 ματς, 51 σε 123 έχει ο «Τιτί»).
«Θα νομίζουν ότι ήταν καλύτερος από τον Πελέ»
Μία από τις φράσεις που έχουν μείνει για τον Ζιρού είναι αυτή του ειδικού στο γαλλικό ποδόσφαιρο δημοσιογράφου, Ματ Σπιρό, σύμφωνα με τον οποίο: «Όταν θα δείχνει στα εγγόνια του τα καλύτερά του γκολ, θα νομίζουν ότι ήταν καλύτερος από τον Πελέ».
Υπερβολή; Ίσως λίγο, αν και το tweet του Σπιρό ήρθε λίγους μήνες μετά από εκείνο το εκπληκτικό «scorpion kick» του Γάλλου φορ κόντρα στην Κρίσταλ Πάλας ανήμερα της Πρωτοχρονιάς του 2017 (χρονιά που του απονεμήθηκε το βραβείο Πούσκας για το καλύτερο τέρμα της σεζόν). Ένα γκολ που έμεινε για πάντα στην ιστορία, αλλά δεν ήταν και το μοναδικό που άφησε συμπαίκτες, αντιπάλους και θεατές με ανοιχτό το στόμα.
Το γκολ του 2017:
Κάποια από τα καλύτερα γκολ του Ζιρού:
«Ο Βασιλιάς του Μιλάνου»
Με τον Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς να είναι τραυματίας εδώ και δύο εβδομάδες, ο Ζιρού κλήθηκε να γεμίσει τα παπούτσια του στο αμέσως επόμενο ματς και για λίγο έκανε άπαντες στο «στρατόπεδο» των «ροσονέρι» να ξεχάσουν τον τρελο-Σουηδό, αλλά και να τον ανακυρήξουν «Βασιλιά του Μιλάνου». Ο λόγος είναι απλός. Τα δύο γκολ που ολοκλήρωσαν την ανατροπή και έδωσαν ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον στη μάχη του τίτλου, ρίχνοντας τη διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες στον έναν βαθμό -αν και οι «νερατζούρι» έχουν και ένα ματς λιγότερο.
Στο πρώτο ήταν εκείνος που έτρεξε μέχρι τη μεσαία γραμμή για να κόψει τον παλιό του συμπαίκτη στην Άρσεναλ, Αλέξις Σάντσες, για να είναι και ο τελευταίος που έκανε επαφή με την μπάλα στο δεύτερο δοκάρι -κι αφότου αυτή είχε περάσει από πολλά σώματα χωρίς να τον αιφνιδιάσει. Στο δεύτερο ξεδίπλωσε για ακόμη μία φορά το ταλέντο του, μπαλανσάροντας άψογα το ψηλό κορμί του για να γυρίσει φάτσα με το τέρμα και να νικήσει τον Σαμίρ Χαντάνοβιτς χαμηλά στην αριστερή του γωνία. Παλιά του τέχνη κόσκινο, όπως μπορούμε να δούμε και στο τελευταίο από τα τρία βίντεο που ακολουθούν.