Λαμόγια

Κόλαφος, λέει, το πόρισμα της ΟΥΕΦΑ για τα στημένα. Σιγά το νέο. Όλα τα ξένα πορίσματα που αφορούν ελληνικές λαμογιές είναι κόλαφος για τα ελληνικά λαμόγια.

Τα παραδείγματα τα τελευταία χρόνια είναι αμέτρητα. Βατοπέδι, Siemens και χίλια δυο άλλα. Τι παραπάνω να μας πει δηλαδή το πόρισμα για τα στημένα; Τι παραπάνω να μας πει η ΟΥΕΦΑ που δεν τα ξέρουμε ήδη, που δεν τα ‘χουμε βιώσει στο πετσί μας σ’ αυτή τη χώρα της μίζας και της ρεμούλας;

Έχουμε πήξει στα πορίσματα - κόλαφος. Τα οποία λίγο πολύ μοιάζουν. Από την άποψη ότι εμπεριέχουν συντριπτικά αποδεικτικά στοιχεία εναντίον των εκάστοτε λαμογίων.

Κι έπειτα αναλαμβάνουν δράση εισαγγελείς, δικαστές και λογής λογής δικολάβοι. Μαζεύεται χαρτούρα, ξεκινάνε οι εφέσεις, οι ενστάσεις, οι αναβολές, οι αναβολές επί των αναβολών και δε συμμαζεύεται.

Περνάνε κάμποσα χρονάκια, ο θόρυβος ξεθυμαίνει, το θέμα από πρωτοσέλιδο γίνεται πρώτα τρίστηλο στις μέσα σελίδες, μετά μονόστηλο και στο τέλος (ανθυπο)βούλα, καθότι πλέον δεν πουλάει πια, καθότι η μνήμη των πελατών των μίντια, η μνήμη ΟΛΩΝ ΜΑΣ, είναι -λόγω αντικειμενικών συνθηκών- ασθενής…

Κι αυτό διότι ΟΛΟΙ ΜΑΣ είμαστε, θέλοντας και μη, γρανάζια του συστήματος. Ενός συστήματος που αποκλειστικό του έργο είναι να γρασάρει αδιαλείπτως τα γρανάζια του με το κατάλληλο γράσο, που προκαλεί πρώτα οργή και κραυγές -αυτό είναι ενστικτώδες, δεν μπορεί να το αλλάξει κανένα σύστημα- έπειτα σχόλια, μετά φασαρία, θόρυβο, τυμπανοκρουσίες, φανφάρες, που σιγά σιγά αραιώνουν, χάνονται, καθότι τα προσωπικά προβλήματα του καθενός μας γίνονται χρόνο με το χρόνο πολύ πιο αβάσταχτα, πού να βρεις χρόνο -και χώρο- στη μνήμη σου- για ν’ ασχοληθείς με τα λαμόγια…

Κι έτσι, στο τέλος τα λαμόγια τη βγάζουν ΠΑΝΤΑ καθαρή…